พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 38

หลังจากที่ป้าหวังจากไปแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นั่งข้าง ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

มันปล่อยไว้นานเกินไป จริง ๆ แล้วตอนนี้ใช้ยาอะไรก็เหมือนจะไม่ได้ผลมากนัก

โม่เล่าพูดถูก จากสถานการณ์ปัจจุบันของเขา ทางที่ดีควรเตรียมงานศพของเขา

แต่หากให้เลือดเขาได้ทันเวลาก็จะไม่...

หลิ่วเซิงเซิงก็ไม่รู้จะคิดยังไง หยิบเครื่องเล็ก ๆ ที่ตรวจกรุ๊ปเลือดออกจากห้องเก็บยา ตรวจกรุ๊ปเลือดในร่างนี้ของตัวเอง แล้วเอาสิ่งเล็ก ๆ นั้นมาจ่อที่นิ้วของอาหลินอีกครั้ง

บังเอิญกรุ๊ปเลือดเหมือนกัน

ยังไงศตวรรษที่ 22 ก็ยังสะดวกกว่า ถ้าเราอยู่ในยุคปัจจุบันก็แค่เข็นอาหลินเข้าโรงพยาบาล ให้เลือด กินยาปฏิชีวนะแล้วเขาก็จะฟื้นตัวหลังจากพักผ่อนอย่างเต็มที่

แต่ตอนนี้เธอจะหาเลือดให้เขาได้ที่ไหน?

ยิ่งกว่านั้นหากคนโบราณคนใดได้ยินเรื่องการให้เลือด ตัวเองก็จะถูกมองว่าเป็นปีศาจใช่ไหม

กล่าวอีกนัยหนึ่งมีเพียงตัวเองเท่านั้นที่สามารถให้เลือดเขาได้ในตอนนี้

ช่วยหรือไม่ช่วย?

ถ้าช่วย ตัวเองบริจาคเลือดมากขนาดนั้น ร่างเล็ก ๆ นี้ทนไม่ได้แน่นอน

ถ้าไม่ช่วย ก็ได้แต่เก็บศพให้อาหลินเท่านั้น...

"พระชายา ได้ยากลับมาแล้ว"

เมื่อได้ยินเสียงของป้าหวัง หลิ่วเซิงเซิงก็ถอนหายใจ เธอไม่กล้าที่จะเสี่ยง

"ไปต้มยาเถอะ เดี๋ยวเองก็ทายาให้เขา"

"เพคะ เพคะ..."

ป้าหวังไปต้มยา หลิ่วเซิงเซิงจึงกล้าให้น้ําเกลืออาหลินอย่างเงียบ ๆ แต่สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดก็คือเลือด ถ้าเป็นแค่ให้น้ําเกลือ บวกกับการรักษาด้วยยา อย่างมากก็ให้เขามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่วันเท่านั้น

หากการสูญเสียเลือดในระยะยาวไม่ได้รับการรักษาอย่างมีประสิทธิภาพ อาหลินจะมีชะตากรรมเดียวเท่านั้น

อวัยวะล้มเหลว เสียชีวิต

หลิ่วเซิงเซิงถอนหายใจ

ดูเหมือนไม่คุ้มเลยที่ตนจะบริจาคเลือดให้คนรับมากมาย

แต่ถ้าไม่ช่วย ในใจก็รู้สึกไม่ดี

หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เมื่อป้าหวัง ต้มยาแล้วนำเข้ามา หลิ่วเซิงเซิงก็ให้น้ำเกลืออาหลินเสร็จแล้ว และซ่อนของกลับไปในห้องเก็บยา

"พระชายา ยาเหล่านี้ทาแล้ว อาหลินจะดีขึ้นไหม?"

"จะดีขึ้นนิดหน่อย แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือการบำรุงเลือด"

"งั้น..."

"ไปเอาของบํารุงเลือดมาเยอะ ๆ ยาที่ข้าสั่งแก้อักเสบแก้ปวด ก็ช่วยทําให้แผลหายได้ แต่อยากให้เขาฟื้นขึ้นมา ไม่ใช่เรื่องง่าย ข้าต้องใช้เวลาหลายวันในการคิดหาวิธี"

"เพคะ เพคะ!"

ป้าหวังทรุดตัวลงและคุกเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง "ขอบพระทัยพระชายาเพคะ ขอบพระทัยพระชายาจริง ๆ!"

หลิ่วเซิงเซิงจากไป

เธอไม่ได้ให้เลือดอาหลินทันที อันที่จริงเธอยังคงสับสนเล็กน้อยอยู่ข้างใน

ร่างกายของเจ้าของร่างเดิมหากบริจาคเลือดเป็นจำนวนมากอาจมีปัญหาบางประการ...

เธอไม่อาจเสี่ยงต่อความปลอดภัยของตัวเองได้ แต่อาหลินได้ช่วยชีวิตเจ้าของร่างเดิมเอาไว้...

เธอถอนหายใจ เธอควรทำอย่างไรเพื่อช่วยอาหลินโดยไม่ทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย?

ในเวลาเดียวกัน

หนานมู่เจ๋อนอนสักพักแล้วตื่นขึ้นมา กลิ่นแอลกอฮอล์บนร่างกายของเขาหายไปเกือบหมดแล้ว

เขาเอนตัวลงบนเตียงด้วยอาการปวดหัวสาหัส