"เห้อ…"
เสี่ยวถังถอนหายใจยาว "ยังไงท่านก็เป็นพระชายา คุณหนูรองพยายามอย่างหนักที่จะทำลายรูปลักษณ์ของท่าน เธอคงค้นพบว่าท่านสวยกว่าเธอเมื่อหลายปีก่อน แต่เธอไม่เคยคิดว่าเธอเป็นน้องสาวของท่าน กล้าทำแบบนั้นกับท่าน เมื่อก่อนข้าน้อยถึงกับคิดว่าเธอดีมากแค่ไหน"
หลังจากพูดอย่างนั้น เสี่ยวถังก็กล่าวเสริมว่า: "ตอนนี้คิดให้ดี ๆ เธอมาหาท่านทุก ๆ สามวันห้าวัน อาจจะไม่ใช่เพื่อเยี่ยมท่านเลย แค่เพื่อมาเจอท่านอ๋องเท่านั้นใช่ไหม?"
เสี่ยวเยี่ยนที่เดินอยู่ข้างหน้าพูดอย่างช่วยไม่ได้: "ท่านสองคนไม่จำเป็นต้องกระซิบข้างหลัง แม้ว่าข้าจะได้ยินไม่ชัดเจนว่าท่านกำลังพูดอะไร แต่น้ำเสียงของพวกท่านกำลังพูดถึงคุณหนูของข้าอย่างชัดเจน"
หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า "รู้ตัวเองดีจริง ๆ พูดถึงพวกเจ้านั่นแหละ"
"เจ้า…"
"ไม่รู้จริง ๆ ว่าหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนสอนคนรับใช้ของเธอยังไง คนหนึ่งดุร้ายและอีกคนมีตาหามีแววไม่ เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าพระชายาได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของคุณหนูของเจ้าแล้ว?"
ใบหน้าของเสี่ยวเยี่ยนแข็งค้าง และในที่สุดก็ปิดปาก
เมื่อก่อนขี้เหร่คนนี้ก็เหมือนคนโง่ ดีกับคุณหนูของเธอมาก แม้แต่คนใช้ก็เอ็นดูเป็นพิเศษ
แต่หลังจากไม่ได้เจอกันสักพัก ทําไมเธอถึงฉลาดขนาดนี้?
อาจเป็นเพราะบรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้นอย่างกะทันหัน การเดินทางไปงานเลี้ยงดอกท้อก็ดูยาวนานมาก
เป็นเวลานาน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงสวนดอกท้อสวนหนึ่ง
สวนดอกท้อตั้งอยู่ในสวนขนาดใหญ่ที่สุดปลายเมืองหลังจากเดินเข้าไปในสวนและเดินไปตามถนนไม้กระดานยาวเป็นเวลานานก็มาถึงสวนดอกท้อ
ดอกท้อบานสะพรั่ง สิ่งแรกที่เห็นเป็นสีชมพูทั้งแถบ มีแม่น้ำใหญ่แยกออกจากกันกลางป่า มีศาลาสองหลังอันเงียบสงบทั้งสองฝั่งแม่น้ำ ตามเสี่ยวเยี่ยนข้ามสะพานข้ามแม่น้ำ พวกเธอในที่สุดก็มาถึงงานเลี้ยงดอกท้อ
ในขณะนี้ งานเลี้ยงดอกท้อได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
มีผู้หญิงแต่งตัวสวยงามอย่างน้อยสามสิบหรือสี่สิบคนนั่งอยู่ภายในและภายนอกศาลาริมแม่น้ำ เพลิดเพลินกับของหวาน พูดคุยและหัวเราะ
หลิ่วเซิงเซิงได้ยินคนพูดถึงชื่อของเธอไปตลอดทาง
"อยู่ดี ๆ ทำไมถึงเชิญขี้เหร่นั่นมาที่นี่? จริง ๆ เลย ถ้าข้ารู้ว่าขี้เหร่นั่นก็ได้รับเชิญด้วย ข้าก็คงไม่มา"
เป็นเสียงของมู่หง
ก็เห็นโต๊ะขนาดใหญ่วางอยู่บนศาลาที่สวยงามนั้น บนโต๊ะมีอาหารและเครื่องดื่มต่าง ๆ วางอยู่ รอบ ๆ มีหญิงสาวห้าหรือหกคนที่ดูดีนั่งอยู่
หนึ่งในนั้นคือมู่หงและหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยน
หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนอ่อนโยนและใจกว้างเช่นเคย "อย่าว่าแบบนั้นเลย จริง ๆ แล้วพี่สาวฉันไม่ได้ขี้เหร่ แค่มีสิวขึ้นบนใบหน้าเท่านั้นเองช่วงนี้สิวดีขึ้นแล้ว ดูดีขึ้นแล้ว"
มู่หงหัวเราะเยาะ "ขี้เหร่ขนาดนั้น แม้ว่าสิวจะหายไปแต่ก็ยังขี้เหร่ จะสวยได้ขนาดไหน?"
"ถูกต้อง ใครในเมืองหลวงนี้จะสวยกว่าเฉี่ยนเฉี่ยนเจ้า?"
"แต่อย่าพูดไป ข้าได้ยินมาว่าหลิ่วเซิงเซิงคนนั้นดูดีกว่าเฉี่ยนเฉี่ยนมาก..."
"ฮ่าฮ่า เป็นไปได้ยังไง? คุณหนูใหญ่ไม่ได้หน้าตาดีเท่าคุณหนูรองตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ความจริงเรื่องนี้ไม่มีใครรู้กันทั่วทั้งเมืองหลวงหรอกเหรอ?"
นอกจากโต๊ะใหญ่ในศาลาแล้ว ด้านนอกของศาลาก็วางโต๊ะเล็ก ๆ ไว้มากมาย โต๊ะเล็ก ๆ เหล่านั้นล้อมรอบเป็นวงกลม คนที่พูดในตอนนี้คือสาว ๆ ที่อยู่นอกศาลา
เสียงกู่เจิงอ่อนโยนลอยอยู่ข้างหูผสมกับคําพูดซุบซิบเหล่านั้นสาวงามที่เล่นกู่เจิงนั่งเงียบอยู่ในวงนั้น
จนกระทั่งเสียงกู่เจิงหยุดลงกะทันหัน ผู้หญิงที่เล่นกู่เจิงก็ลุกขึ้นยืนอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า:
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
อ่านอีกแอปจบที่ตอน341 จบเสยๆงงๆคนด่าเพียบ...
เดาว่าเรื่องนี้อาจจะไม่อัพต่อแล้วอ่านะนิยายเวปนี้ 7 เรื่องมีอัพเดทต่อเนื่อง 1 เรื่องจะบอกว่าระบบมีปัญหาก็ไม่น่าใช่เพราะยังมีเรื่องที่อัพเดทอยู่...
ถึงแอดมิน ถ้าลบใหม่ หรือแก้ใหม่จะดีกว่านะคะ เพราะทุกบทซ้ำซ้อน แนะนำ ให้ต่อ จาก บทที่ 290 ->262 เวอร์ชั่น 2 จนถึง บทที่ 290 Ver .2 ค่ะ ขอบคุณค่ะ...
ถึงผู้อ่าน เหมือนมีบัค ตั้งแต่บทที่สองร้อยกว่าๆ วิธีอ่านต้องเปลี่ยนเป็นการเสิร์ช ด้วยตัวเลขของบทถัดไป เช่น 210 -> 211 ถ้าเจออ่านไม่รู้เรื่องบางบทมีเลขซ้ำกัน ให้ลองกดเสิร์ซซ้ำ บทเดียวกัน...
ต้องใช้จินตนาการ+การคาดเดาและความน่าจะเป็นในการอ่านเรื่องนี้เนื้อหามั่วไปหมดไม่ต่อเนื่องกระโดดข้ามไปมา..ปวดกะโหลกแต่ก็จะอ่านต่อไป...กว่าจะอ่านจบเราก็จะเป็นผู้ที่มีจินตนาการสูงส่งแน่นอน555555...
วันนี้ไม่มีตอนใหม่...
บทซ้ำสองครั้งบางบทซ้ำกันและเนื่อหาไม่ต่อเนื่อง..แอดขาา..รบกวนปรับแก้หน่อยค่ะ...
ซ้ำ2ครั้งเกือบทุกตอนเพื่ออะไร??...
อยากได้วันละ 10 บทพอจะเป็นไปได้มั๊ยคะแอด..ติดงอมแงม🤗😘😁😄...
ในที่สุดอ๋องซางก็รู้ซักทีว่าซินเอ๋อเป็นคนเดียวกันกับพระชายา...ลุ้นมาตั้งนานแต่ก็ยังต้องลุ้นอีกว่าถ้าทั้งสองคนมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้นอีก...