พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 45

สักครู่ต่อมา จวนอ๋องชาง

วันนี้จวนอ๋องคึกคักมาก ทันทีที่หลิ่วเซิงเซิงกลับมา เธอเห็นคนรับใช้จำนวนมากรวมตัวกันอยู่รอบประตู อาจรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ความสนใจและหันหลังกลับไปที่จวนชิงเฟิง

เสี่ยวถังกลับบ่นด้วยความโกรธ

"คุณหนูนั้นช่างไร้ยางอายจริง ๆ เป็นสาวเป็นนาง จะพาครอบครัวมาบีบบังคับแต่งงานได้ยังไง?"

หลิ่วเซิงเซิงเกาหู "บังคับแต่งงานอะไร?"

"ตอนพระชายากลับมาไม่ได้เห็นพวกเขาเหรอ? คุณหนูจวนเสนาบดีท่านนั้น พาพ่อของเขามาที่จวนอ๋องแล้ว! บอกว่าเธอตกน้ําโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วได้รับการช่วยเหลือจากท่านอ๋องของเรา แต่เดิมนี่เป็นเรื่องเล็กมาก ตามหลักแล้ว จวนเสนาบดีควรขอบคุณท่านอ๋องของเราต่างหาก แต่พวกเขากลับเนรคุณ ต้องการบังคับให้ท่านอ๋องแต่งงานกับเธอ!"

เสี่ยวถังพูดด้วยความโกรธ: "ที่ไร้ยางอายไปกว่านั้นคือเธอเลียนแบบท่านเมื่อก่อน ร้องไห้สร้างปัญหาและแขวนคอตาย บังคับให้ท่านเสนาบดีพาเธอมา เธอบอกว่าเธอกับท่านอ๋องกอดกันอย่างใกล้ชิดในน้ำ ความบริสุทธิ์ของแม่หญิงหายไปหมดแล้ว ถ้าท่านอ๋องไม่แต่งงานกับเธอ เธอจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะหรืออะไรสักอย่าง บอกว่าอยากให้ท่านอ๋องให้สถานะแก่เธอ แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่แค่บังคับให้ท่านอ๋องแต่งงานกับเธอเหรอ?"

"อ๋อ"

เมื่อมองดูหลิ่วเซิงเซิงที่ดูสงบ เสี่ยวถังก็เริ่มกังวลและพูดว่า "พระชายา ทำไมท่านถึงยังสงบอยู่ล่ะ? ท่านอ๋องเคารพท่านเสนาบดีมาก และตอนนี้ท่านเสนาบดีก็มาเยือนที่นี่แล้ว การแต่งงานครั้งนี้อาจเกิดขึ้นจริง... "

"เกิดก็เกิดไปสิ"

"แต่มู่หงนั้นหยิ่งยโสและครอบงำและมีชื่อเสียงในเรื่องนิสัยไม่ดีที่สุดในเมือง ถ้าเธอแต่งงานกับท่านอ๋องจริง ๆ…"

"นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ข้ายังไม่กังวล เองกังวลขนาดนี้ทำอะไร?"

"ข้าน้อยไม่กังวล ข้าน้อยกังวลแทนท่าน เพราะมู่หงนั่นหยิ่งผยองมาก ถ้านางแต่งเข้ามาจริง ๆ จวนอ๋องแห่งนี้จะไม่สงบสุขอีกต่อไป"

เสี่ยวถังพูดอย่างเสียใจ: "ข้าน้อย ไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อน ได้ยินมาว่าท่านอ๋องอยู่แต่ในห้องหนังสือตั้งแต่กลับมา ขี้เกียจที่จะสนใจเธอด้วยซ้ำ แต่เธอก็ยังหน้าด้านอยู่ดี"

หลิ่วเซิงเซิงมองไปที่เสี่ยวถังอย่างช่วยไม่ได้ "ข้าไม่สนใจเรื่องนี้ ป้าหวังเป็นอย่างไรบ้าง?"