ใบหน้าของโม่เล่าเต็มไปด้วยความกังวล "แน่นอนว่าเป็นเรื่องของอาหลิน ข้าได้ยินมาว่าพระชายาทำร้ายอาหลิน ข้าก็เลยเข้าไปดู แต่เจ้าเดาสิว่าข้าเห็นอะไร? อาหลินฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ!"
เมื่อได้ยินสิ่งที่โม่เล่าพูด เสี่ยวเจียงก็ประหลาดใจก่อน จากนั้นจึงคิดถึงสิ่งที่ พระชายากับป้าหวังพูด
ไม่คิดว่าพระชายาช่วยอาหลินจริง ๆ...
"ท่านไม่ได้บอกว่าอาหลินช่วยกลับมาไม่ได้แล้วเหรอ? ทำไมจู่ ๆ เขาถึงกลับมามีชีวิตอีกครั้ง?"
เขายังคงไม่อยากจะเชื่อเลย
โม่เล่าปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก "สิ่งที่ข้าตกใจก็คือเรื่องนี้แหละ! ไม่ใช่แค่ข้า ยังมีหมอหลวงในวังอีกด้วย แม้ว่าข้าจะไม่ได้เป็นหมอเทวดาอะไร แต่ข้าก็ไม่ได้แย่พอที่จะคิดว่าคนที่เป็นอะไรเป็นคนที่จะตาย ในเมื่อเราพูดว่าให้คนเตรียมงานศพ นั่นก็คือต้องเตรียมงานให้กับอาหลินจริง ๆ แล้ว แต่นี่..."
ขณะพูด โม่เล่าถอนหายใจอีกครั้งและพูดว่า: "รีบไปรายงานท่านอ๋องดีกว่า!"
หลังจากพูดจบโม่เล่าก็เดินจากไปด้วยก้าวใหญ่
เสี่ยวเจียงมีสีหน้าหนักใจอยู่กับที่ ด้านหนึ่งไม่อยากเชื่อว่าพระชายามีทักษะทางการแพทย์ขนาดนี้ อีกด้านหนึ่งคือพระชายากําลังช่วยชีวิตคนจริง ๆ แต่พวกเขากลับ...
พระชายาคงจะเสียความรู้สึกมาก?
"..."
จวนชิงเฟิง
หลิ่วเซิงเซิงเพิ่งกลับมา ก็มีคนมาเปิดประตู ได้ยินว่าอาหลินฟื้นแล้ว ป้าหวังก็คุกเข่าลงบนพื้นทันทีและคำนับหลิ่วเซิงเซิงทั้งน้ำตาเพื่อขอบคุณเธอ
หลิ่วเซิงเซิงเหนื่อยล้ามากจนไม่มีแรงจะเอื้อมมือไปช่วยเธอ "ในเมื่อฟื้นแล้ว ก็รีบกลับไปดูเขาเถอะ ข้าง่วงมาก อยากพักผ่อนสักพัก"
ป้าหวังตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล "ขอบพระทัยพระชายาที่ช่วยชีวิต! ลําบากพระชายาจริง ๆ บุญคุณอันยิ่งใหญ่ของพระชายานี้ ข้าไม่รู้จะตอบแทนยังไง ข้าจะรับใช้พระชายาอย่างดีที่สุดในชีวิตที่เหลือของข้า!"
ขณะพูด เธอก็คำนับอีกสองสามครั้งก่อนที่จะโซซัดโซเซออกไป
หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงสงบมาก เธอรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วอาหลินต้องื้น แต่ไม่คิดว่าจะฟื้นเร็วขนาดนี้
ถ้ารู้อย่างนี้ ตอนหลังก็ไม่ต้องเจาะเลือดนิดหน่อยนั่นแล้ว เสียเปล่าไปเยอะขนาดนั้น จนตอนนี้ตัวเองมึนงงไปหมด
เสี่ยวถังได้กลับมาหาเธอแล้ว "พระชายา ท่านเก่งมากจริง ๆ เมื่อกี้ข้าน้อยตั้งใจจะไปหาโม่เล่ามาดูท่าน แต่โม่เล่ากลับบอกว่าท่านไม่ต้องการเขาเลย และยังพูดชื่นชมท่านมากมาย ต่อมาได้ยินว่าอาหลินฟื้นแล้ว เขาก็ตรงไปหาท่านอ๋อง ไม่แน่ว่าท่านอ๋องรู้ความจริงแล้ว ก็จะมาเยี่ยมท่านเมื่อไหร่ก็ได้"
หลิ่วเซิงเซิงเอนหลังอย่างอ่อนแรงอยู่ในห้อง "เขาไม่มีทางมา"
เสี่ยวถังถอนหายใจ "อย่าพูดอย่างนั้นพระชายา ท่านอ๋องเข้าใจท่านผิดในครั้งนี้ คิดว่า..."
"ประการแรกเขาไม่มีทางมา ประการที่สอง ข้าก็ไม่อยากให้เขามา ตอนนี้ข้าแค่อยากนอน อย่าพูดถึงเขาเลย"
เสี่ยวถังใจสั่น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นพระชายาพูดอย่างจริงจังว่าไม่อยากเจอท่านอ๋อง...
เป็นเพราะช่วงนี้เสียใจมากเกินไปแล้วใช่ไหม?
เมื่อคิดอย่างนี้ เสี่ยวถังก็รู้สึกว่าพระชายาน่าสงสารมาก...
ทันใดนั้นหลิ่วเซิงเซิงก็ถามว่า: "ข้าได้ยินมาว่าท่านแม่ของท่านอ๋องเสียชีวิตแล้ว แต่ข้าจำไม่ได้เลย เองรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"
"พระชายาทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะ? ข้าน้อยเป็นแค่คนรับใช้ ข้าน้อยไม่รู้อะไรเลย อย่างมากก็แค่เคยได้ยินมาว่า..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
อ่านอีกแอปจบที่ตอน341 จบเสยๆงงๆคนด่าเพียบ...
เดาว่าเรื่องนี้อาจจะไม่อัพต่อแล้วอ่านะนิยายเวปนี้ 7 เรื่องมีอัพเดทต่อเนื่อง 1 เรื่องจะบอกว่าระบบมีปัญหาก็ไม่น่าใช่เพราะยังมีเรื่องที่อัพเดทอยู่...
ถึงแอดมิน ถ้าลบใหม่ หรือแก้ใหม่จะดีกว่านะคะ เพราะทุกบทซ้ำซ้อน แนะนำ ให้ต่อ จาก บทที่ 290 ->262 เวอร์ชั่น 2 จนถึง บทที่ 290 Ver .2 ค่ะ ขอบคุณค่ะ...
ถึงผู้อ่าน เหมือนมีบัค ตั้งแต่บทที่สองร้อยกว่าๆ วิธีอ่านต้องเปลี่ยนเป็นการเสิร์ช ด้วยตัวเลขของบทถัดไป เช่น 210 -> 211 ถ้าเจออ่านไม่รู้เรื่องบางบทมีเลขซ้ำกัน ให้ลองกดเสิร์ซซ้ำ บทเดียวกัน...
ต้องใช้จินตนาการ+การคาดเดาและความน่าจะเป็นในการอ่านเรื่องนี้เนื้อหามั่วไปหมดไม่ต่อเนื่องกระโดดข้ามไปมา..ปวดกะโหลกแต่ก็จะอ่านต่อไป...กว่าจะอ่านจบเราก็จะเป็นผู้ที่มีจินตนาการสูงส่งแน่นอน555555...
วันนี้ไม่มีตอนใหม่...
บทซ้ำสองครั้งบางบทซ้ำกันและเนื่อหาไม่ต่อเนื่อง..แอดขาา..รบกวนปรับแก้หน่อยค่ะ...
ซ้ำ2ครั้งเกือบทุกตอนเพื่ออะไร??...
อยากได้วันละ 10 บทพอจะเป็นไปได้มั๊ยคะแอด..ติดงอมแงม🤗😘😁😄...
ในที่สุดอ๋องซางก็รู้ซักทีว่าซินเอ๋อเป็นคนเดียวกันกับพระชายา...ลุ้นมาตั้งนานแต่ก็ยังต้องลุ้นอีกว่าถ้าทั้งสองคนมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้นอีก...