ให้ตายเถอะ ผู้หญิงคนนี้กล้าวางแผนทำร้ายตัวเองได้ยังไง!
หนานมู่เจ๋อโกรธจัด "เจ้าคิดว่าข้าจะไม่กล้าฆ่าเจ้าใช่ไหม? ใช้กลอุบายห่วย ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้กลับยังกล้า..."
"ข้าไม่ได้วางยาท่าน แต่เป็นหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยน!"
หลิ่วเซิงเซิงบอกหนานมู่เจ๋ออีกครั้งถึงสิ่งที่เธอเพิ่งพูดกับเสี่ยวเจียง แต่หนานมู่เจ๋อไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด
"สาวของเจ้าช่วยหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนส่งจดหมายเหรอ? ยังหาผู้ชายมาดูหมิ่นข้าอีก?"
"ไม่ใช่ช่วยเธอ เดิมทีจดหมายเป็นของข้า แต่เสี่ยวถังส่งผิด ผู้ชายพวกนั้นก็เป็นหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนหามา..."
"เจ้าคิดว่าข้าโง้เหรอ?"
หนานมู่เจ๋อจ้องมองเธอด้วยความโกรธ ตื่นเต้นมากจนเขาไอหลายครั้ง
หลังจากที่หยุดไอแล้ว เขาก็พูดด้วยความโกรธ: "คนล่ะ? มาที่นี่! ลากผู้หญิงคนนี้ลงไปแล้วโบยยี่สิบที!"
ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงหลิ่วเซิงเซิงซึ่งเขาเกลียดที่สุด!
เธอปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเธอทำผิดและหาข้อแก้ตัว คิดจริง ๆ ว่าตนจะไม่ลงโทษเธอ!
ประตูถูกผลักเปิดออก และเสี่ยวเจียงก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว "ท่านอ๋อง ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว!"
"อะแฮ่ม ลากเธอลงไป!"
"ไม่ต้องให้พวกเจ้าลาก ข้าไปเองได้!"
หลิ่วเซิงเซิงมองหนานมู่เจ๋ออย่างเย็นชา "อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าข้าจะพูดอะไร ท่านอ๋องก็ไม่เชื่อ ในใจของพวกท่าน ข้าจะเป็นคนที่ชั่วร้าย น่าขยะแขยง และน่ารังเกียจเสมอ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าข้าจะทําอะไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนภาพลักษณ์ในใจที่พวกท่านมีต่อข้าได้ แม้ว่าข้าจะทําความดีอีกร้อยพัน ตราบใดที่ข้าทําผิดเพียงเล็กน้อย ตราบใดที่มีคนมาใส่ร้ายข้า พวกท่านก็เชื่อว่าข้าผิด! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้ายังมีอะไรจะต้องพูดอีก?"
"กําเริบเสิบสาน!"
"สิ่งที่ข้าพูดมันไม่ใช่ความจริงเหรอ? ถ้าท่านอ๋องพบว่าตัวเองเข้าใจข้าผิด จะขอโทษข้าหน่อยไหม?"
หลิ่วเซิงเซิงยิ้มเย็นชา ให้หนานมู่เจ๋อที่เย็นชาและพูดอีกว่า "เสี่ยวเจียง เองให้คนเตรียมโบย ไม่ใช่แค่โบยยี่สิบทีเหรอ? ข้าทนไหว!"
หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็เดินออกไป
หนานมู่เจ๋อโกรธมากจนไอไม่หยุด
แต่เสี่ยวเจียงรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย "ท่านอ๋อง บางทีอาจจะ..."
"โบย!"
หนานมู่เจ๋อกล่าวว่า: "อะแฮ่ม ใครกันที่ทำให้เธอกล้าพูดกับข้าเช่นนี้?"
เสี่ยวเจียงอยากจะพูดอย่างอื่น แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นรอยตบที่ชัดเจนมากบนใบหน้าของท่านอ๋อง และเขาก็ตกตะลึงทันที
เกิดอะไรขึ้น?
พระชายาแอบตบท่านอ๋องขณะไม่เขาอยู่หรือเปล่า?
เสี่ยวเจียงกลืนน้ำลายของเขา หากท่านอ๋องเห็นสิ่งนี้ มันจะไม่ใช่แค่ยี่สิบโบย?
พระชายา เฟี้ยวเกินไป...
หลิ่วเซิงเซิงเพิ่งถูกกดไปที่ม้านั่งและโบยไปสองที ก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมมาจากข้างนอก
โม่เล่ากล่าวอย่างกังวลว่า: "ท่านอ๋อง คนจากจวนแม่ทัพมา ก่อนหน้านี้พวกเขารออยู่ที่ห้องโถงมานานแล้ว ตอนนี้ท่านตื่นขึ้นมาพวกเขาจึงกล้ามา คุณหนูเฉี่ยนเฉี่ยนคนนั้นบอกว่ามีเรื่องสําคัญที่จะพูดกับท่านเป็นการส่วนตัว..."
ทันทีที่เขาได้ยินว่ามีคนจากจวนแม่ทัพกำลังมา เสี่ยวเจียงก็จำสิ่งที่หลิ่วเซิงเซิงพูดได้ทันที เขายังคงเชื่อหลิ่วเซิงเซิงอยู่ในใจ ดังนั้นเขาจึงรีบขอให้คนหยุดโบยหลิ่วเซิงเซิง และในเวลาเดียวกันช่วยพยุงหนานมู่เจ๋อออกไป...
"ท่านอ๋อง โปรดใจเย็นก่อน ความจริงยังไม่ชัดเจน มาดูกันว่าคนจวนแม่ทัพจะว่าอย่างไร…"
หลิ่วเซิงเซิงถูกโบยไปแล้วห้าหรือหกที ตอนถูกถูกพยุงขึ้นและยืนขึ้นก็ไม่มั่นคงแล้ว
หนานมู่เจ๋อเหลือบมองเธอเบา ๆ แต่เธอก็หันหน้าหนี
ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงมาโกรธเขา?
เธอคิดว่าเขาไม่สังเกตเห็นการตบนั้นจริง ๆ เหรอ?
แม้แต่ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันก็ยังไม่เคยสัมผัสเส้นผมบนศีรษะของเขาเลย ทุกคนที่ทำร้ายเขาในสนามรบจะต้องถูกแยกออกจากกัน
ถ้าเขาพูดอย่างโจ่งแจ้ง ก็ถือเป็นความผิดถึงตายแล้ว!
จะเป็นยี่สิบโบยได้ยังไง?
เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิงโยกเยก หนานมู่เจ๋อก็รู้สึกซาบซึ้งใจเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง
แต่หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนและคนอื่น ๆ ก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
"ท่านพี่เจ๋อ ในที่สุดท่านก็ยอมเจอพวกเราแล้ว พวกเรารออยู่ข้างนอกมานานแล้ว"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
มีท่านอ๋องคนเดียวที่ไม่รู้ว่าคนนี้คือเมียตัวเอง เหอ เหอ ใดใดคือผู้ชายคนนี้เป็นหัวหน้าแก๊งอู๋ซิวหรือเปล่านะ...
อ๋องก็ใช้แต่อารมณ์ คนรับใช้นางเอกก็ไม่ฉลาด เดาว่า จากนี้ อ๋องยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่ หย่าๆกันให้จบๆไปดีไหม...
มันซ้ำกับ 2 ตอนที่แล้ว ทำไมลงซ้ำกัน 2 -3 รอบตลอดเลย งง...
ทำไมทุกตอนลงสองรอบคะ...
สนุกมากมีต่อไหม...
รอตอนต่อไปอยู่นะ...