พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 7

เมื่อเห็นหนานมู่เจ๋อและหลิ่วเซิงเซิงจากไปด้วยกัน มู่หงที่ตามออกมากลับยิ่งโกรธมากขึ้น

"ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? ท่านพี่เจ๋อจะสนใจคนรับใช้ขนาดนี้ได้ยังไง?"

สาวใช้ที่อยู่ข้าง ๆ เธอกล่าวว่า "ท่านอ๋อง อาจถูกหลอก ดูคำสาบานของหญิงสาวคนนั้นสิ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะเชื่อเธอ..."

"ผู้หญิงที่กล้าดึงดูดความสนใจท่านพี่เจ๋อ แค่หลิ่วเซิงเซิงก็พอแล้ว อย่างน้อยเธอก็ยังเป็นลูกสาวของแม่ทัพ วันนี้ยังมีตัวอะไรนี่อีก?"

"ใช่ ปัญหาคือหลิ่วเซิงเซิงนั่นท่านอ๋องยังรังเกียจยิ่งนัก ไม่ได้คุกคามท่านแม้แต่น้อย แต่นี่..."

"หุบปาก"

"..."

สิ่งที่หลิ่วเซิงเซิงกำลังมองหาคือสมุนไพร สมุนไพรชนิดนี้ส่วนใหญ่เติบโตในถ้ำชื้นและจะต้องเป็นถ้ำที่ลึกมาก

หลังจากที่เธอบอกกับหนานมู่เจ๋อแล้ว หนานมู่เจ๋อก็พาเธอขึ้นไปบนภูเขา

หลังจากนั่งรถม้าเป็นเวลาสองชั่วโมงและเดินถนนภูเขาเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็พบถ้ำในที่สุด

พวกเขานำองครักษ์มามากกว่ายี่สิบคน แต่ไม่มีใครรู้จักสมุนไพรที่หลิ่วเซิงเซิงกล่าวถึง สุดท้ายหลิ่วเซิงเซิงก็ต้องเข้าไปหาด้วยตัวเอง

ถ้ำมีความชื้นสูงมากและได้ยินเสียงหยดน้ำตลอดทาง ถ้ำมืดมีคนมากกว่า ยี่สิบคนถือคบเพลิงหลายอัน ซึ่งส่องสว่างไสวมาก

"อ๊าย! มีงู!"

มีคนในฝูงชนตะโกน จากนั้นทุกคนก็มองที่เท้าของพวกเขา

แค่มองแวบเดียวก็เห็นงูหนาแน่น...

"มีงู ทุกคนโปรดระวัง..."

"เร็วเข้า! คุ้มกันท่านอ๋อง!"

บางทีการปรากฏตัวของพวกเขาอาจรบกวนงูเหล่านี้ เห็นแต่ฝูงงูวิ่งเข้าหาพวกเขาในทันทีและปิดกั้นทางของพวกเขาอย่างรวดเร็ว...

องครักษ์ต่างชักดาบออกมาฟันงูที่เท้า หลิ่วเซิงเซิงก็ตกใจกับฉากนี้เช่นกัน จะมีงูพิษมากมายขนาดนี้ได้ยังไง?

ถ้าโดนกัดไม่กี่ครั้งก็กลัวตายคาที่...

ทันใดนั้น งูก็กระโจนเข้าหาเธอ ขณะที่หลิ่วเซิงเซิงกำลังจะหลบ ดาบก็ฟันงูออกเป็นสองซีก

จากนั้นเธอก็รู้ว่าเป็นหนานมู่เจ๋อที่มาปกป้องเธอ

ทันใดนั้นเขาก็จับมือของหลิ่วเซิงเซิงแล้วพูดว่า "ตามข้ามา!"

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ฟันงูที่อยู่ข้างหน้าด้วยดาบของเขา และดึงหลิ่วเซิงเซิงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

องครักษ์หลายคนถูกงูกัด คบเพลิงในมือของพวกเขาตกลงไปที่พื้นทีละคน และถ้ำก็มืดลงทันที

หลิ่วเซิงเซิงรีบหยิบคบเพลิงที่ยังดับไม่หมดและติดตามหนานมู่เจ๋อไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ผู้คนประมาณยี่สิบคนที่อยู่ข้างหลังเขาทั้งหมดติดอยู่กับที่ เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส...

"เดี๋ยวก่อน ข้าเห็นสมุนไพรแล้ว!"

หลิ่วเซิงเซิงหยุดกะทันหัน ชี้คบเพลิงไปที่มุมด้านหน้าแล้วพูดว่า "นั่นไง!"

แต่มีงูตัวใหญ่ตัวหนึ่งขดตัวอยู่บนสมุนไพร จู่ ๆ ก็มีแสงสว่างและงูยักษ์ที่หวาดกลัวจึงกระโจนเข้ามาใส่ทันที

มันสายไปแล้ว ตอนนั้นเร็วมาก หนานมู่เจ๋อก็ผลักเธอออกไปทันที แล้วฟันมันด้วยดาบ

"เจ้าไปเก็บสมุนไพร ข้าจะจัดการกับมัน!"

หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าและรีบไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่มีงูตัวเล็ก ๆ มากมายอยู่รอบ ๆ ทันทีที่หลิ่วเซิงเซิงผ่านไป ก็ถูกกัดที่น่อง

เธอไม่รู้ว่ามีงูอยู่รอบเท้าของเธอกี่ตัว ดูเหมือนว่าเธอจะเตะออกตัวหนึ่งและอีกตัวหนึ่ง เธอทำได้เพียงทนต่อความเจ็บปวดสาหัสและหยิบสมุนไพรแล้ววิ่งไปหาหนานมู่เจ๋อ

"เก็บยาได้แล้ว รีบถอยกันเถอะ!"

เมื่อมองแวบเดียว งูตัวใหญ่ก็ถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้เท้าหนานมู่เจ๋อ

ผมยาวของเขาปลิวไสว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยเลือดงู ทันทีที่เขาได้ยินเสียงของหลิ่วเซิงเซิง หนานมู่เจ๋อก็กระโดดเข้ามาทันที เอาแขนของเขาโอบเอวของหลิ่วเซิงเซิง แล้วใช้วิชาตัวเบาเพื่อกระโดดออกมาจาก "การล้อมรอบ" ของงู

หลังจากสัมผัสประสบการณ์วิชาตัวเบาเป็นครั้งแรก หลิ่วเซิงเซิงก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่เธอจะคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งสองก็มาถึงแล้ว

วิชาตัวเบานี้เร็วเกินไป...

แค่นี้ก็ออกมาแล้ว?

ใบหน้าของหลิ่วเซิงเซิง เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย และเธอก็ผลักหนานมู่เจ๋อ ทันทีที่มาถึงนอกถ้ำ

"ถ้ารู้มาก่อนว่ามีงูมากมายที่นี่ เราคงไม่เข้าไป"