พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 281

ฉินเจียวเยี่ยนอ้าปากค้างตกตะลึงพรึงเพริดอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นสวามีของตนเองในชุดเสี่ยวเอ้อร์ของโรงน้ำชาเชิ่งเยี่ยนเกอ ก็มือไม้อ่อนจนเผลอปล่อยถ้วยเปล่าและตะเกียบให้ร่วงหล่นจากมือลงกระทบโต๊ะ

เคร้ง!

“อ๊ะ! ร้อน!” มือเล็กสะบัดไปมา เมื่อถูกน้ำซุปในถ้วยกระเด็นใส่ เซียวชิงเฟิงเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้ามาดูอาการที่มือเล็กอย่างเป็นห่วง ก่อนจะเห็นเพียงแค่หยดน้ำซุปเล็กน้อยที่กระเด็นโดนมือของนาง เขาจึงได้ใช้แขนเสื้อของตนเช็ดให้อย่างอ่อนโยน

“เหตุใดจึงไม่ระวังเอาเสียเลย” เซียวชิงเฟิงดุเสียงอ่อน ก่อนจะคว้าจอกชาสาดดับถ่านไม้ไผ่ที่กำลังลุกโชน

ฉินเจียวเยี่ยนยู่ปากใส่ “ก็เพราะท่านพี่มานั่นแหละเพคะ ทำหม่อมฉันตกใจจนเผลอปล่อยถ้วยให้ตกเลย”

‘ต้องโยนความผิดให้ท่านพี่ ท่านพี่จึงจะไม่สามารถเอาผิดข้าได้...’

มุมปากของเซียวชิงเฟิงกระตุก

ประเสริฐนัก ช่วงนี้ ทั้งแม่ทั้งลูกต่างก็จ้องจะเอาผิดเขาอยู่ฝ่ายเดียว...

“เพราะข้ามาจึงทำให้เจ้าตกใจ แล้วเจ้าเล่า?” เซียวชิงเฟิงย้อนถาม “เจ้ามาทำสิ่งใดที่นี่?”

ฉินเจียวเยี่ยนสูดลมหายใจลึก “จิบน้ำชา!! หม่อมฉันมาจิบน้ำชา แล้วก็กินชาบูกับอาหงเพคะ”

ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ ในห้องนี้ไม่เสี่ยวเอ้อร์หนุ่มน้อยหน้ามนอยู่ด้วย เช่นนั้น เซียวชิงเฟิงเองก็ไม่อาจเอาผิดนางได้ กลับเป็นฉินเจียวเยี่ยนที่ตั้งใจเอาผิดอีกฝ่ายให้ได้

“แล้วท่านพี่มาเช่นนี้ แล้วเจ๋อเอ๋อร์เล่าเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนถาม “ท่านพี่ทิ้งเขาไว้ที่ตำหนักเพียงลำพังหรือเพคะ?”

“เสด็จพ่อคิดถึงเจ๋อเอ๋อร์ ข้าจึงส่งเขาเข้าวังหลวงไปแล้ว” พร้อมแม่นมอีกสามนาง...