“หื้ม? ท่านพี่จะเป็นเจ้าของที่นี่ได้อย่างไร?”
“แล้วเจ้าคิดว่า สหายของเจ้าจะสามารถหาเสี่ยวเอ้อร์หน้าตาดีจำนวนมากเหล่านี้ได้จากที่ใด หากมิใช่เพราะข้าช่วยหา”
‘เออ... ใช่’ ฉินเจียวเยี่ยนกลอกตาไปมา เมื่อคิดตามความเป็นจริง
‘ท่านพี่เป็นคนที่มีเส้นสายในด้านบุรุษมากที่สุดแล้ว เพราะต้องหาไพร่พลมาฝึกซ้อมทหาร ดังนั้น ถ้าหากเจอบุรุษกำยำแล้วนำตัวมาฝึกฝนให้เป็นทหาร แล้วบังเอิญเจอหนุ่มหน้าตาดีไปด้วย ก็แค่แยกส่งเขาให้มาทำงานที่นี่แทนสินะ...’
ฉินเจียวเยี่ยนอดมองค้อนไม่ได้ “แล้วท่านพี่รู้ได้อย่างไรว่า หม่อมฉันกับอาหงสร้างโรงน้ำชาเชิ่งเยี่ยนเกอแห่งนี้ขึ้นมา?”
เซียวชิงเฟิงเม้มริมฝีปาก
แล้วข้าจะบอกเจ้าได้อย่างไร ว่าข้าได้ยินเสียงความคิดของเจ้าตั้งแต่แรก
ตั้งแต่ที่เจ้าเริ่มคิดจะฝังเสาเข็มของโรงน้ำชาเชิ่งเยี่ยนเกอในความคิดนั่นแล...
“เจ้าเป็นคนบอกข้าเองนะ เสี่ยวเยี่ยน”
ฉินเจียวเยี่ยนขมวดคิ้วมุ่น พลางนึกทบทวนว่า ตนเองเผลอพลั้งปากหลุดความลับสุดยอดเช่นนี้ออกไปเมื่อใด “หม่อมฉันนึกมะ... อุ๊บ!”
เซียวชิงเฟิงไม่เปิดโอกาสให้ฉินเจียวเยี่ยนซักถามสิ่งใดต่ออีก เวลาในห้องหอมีค่าดั่งทองพันชั่ง แม้นว่าที่นี่จะไม่ใช่เรือนอี้หง ขอแค่เพียงสลัดลูกน้อยอย่างเซียวชิงเจ๋อ ฝากไปให้ฮ่องเต้เจิ้นหลงเลี้ยงแทนสักคืนได้
เซียวชิงเฟิงก็มองว่าเป็นโอกาสอันดีที่เขาจะได้ใช้เวลาร่วมกับไท่จื่อเฟยของเขาได้อย่างที่ไม่มีผู้ใดมาคอยขัดขวาง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC