พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 83

ฉู่เนี่ยนซีทั้งสองคนเข้าไปที่สวนหลังบ้าน เดินไปที่บ่อน้ำและหยุด

นางมองลงไปในบ่อน้ำลึก และคิดว่าในเมื่อระมัดระวังตั้งแต่ก่อนล้างผัก เช่นนั้นก็ต้องวางยาพิษก่อนหน้านั้น และการวางยาพิษลงในน้ำ ด้วยการล้างผักและทำอาหาร ก็นับว่าเป็นการวางยาพิษลงในอาหารที่สำเร็จราบรื่น

“ตักน้ำขึ้นมา”

หยูหนานทำตามคำสั่งและรีบตักขึ้นมา

ฉู่เนี่ยนซีก้มหน้าลงและมองดูน้ำในถัง ทันใดนั้นการชักนำก็ปรากฏขึ้นในหัว

ที่แท้คนผู้นั้นก็วางยาพิษลงในน้ำ

“นายท่าน มีตัวอักษรอยู่บนถังไม้ใบนี้” หยูหนานชี้ไปที่ถังน้ำและตะโกนในทันที

ฉู่เนี่ยนซีมองตามนิ้วมือของเขา บนผนังด้านในของถังไม้มีตัวอักษรเขียนอยู่สองแถว

“เจ้ากำลังประหลาดใจใช่หรือไม่ว่าข้ามีจุดประสงค์อะไรกันแน่? ไม่ต้องประหลาดใจ ข้าเพียงแค่สนใจเจ้า ดังนั้นจุดประสงค์ของข้าก็คือเจ้า”

ฉู่เนี่ยนซีจ้องมองบรรทัดนี้อย่างตกตะลึง ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็รู้สึกเหมือนถูกลวนลาม

เมื่อหยูหนานเห็นบรรทัดนี้ เขาก็กลั้นหัวเราะอยู่นาน

หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีถลึงตามอง เขาก็หยุดกลั้นหัวเราะและถามอย่างจริงจังว่า “ทำไมไม่เคยเห็นบรรทัดนี้มาก่อน?”

“เขาใช้วิธีการพิเศษบางอย่าง คงจะถูกกำหนดไว้แล้วว่าข้าจะมาในเวลานี้ ดังนั้นจึงปรากฏขึ้นในช่วงเวลานี้เท่านั้น”

ฉู่เนี่ยนซีนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในสองวันที่ผ่านมา และอดไม่ได้ที่จะมองไปที่บรรทัดนั้น

ละเอียดอ่อนเช่นนี้ ต้องเป็นจอมวางแผน นางเริ่มสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่พวกเขาทั้งสองคนยากที่จะบอกว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ

นางอยากจะรู้ว่าเขาเป็นใครกันแน่!

“หยูหนาน ไปกันเถอะ พวกเรากลับจวนกัน”

“นายท่าน ยังจับคนผู้นั้นไม่ได้ คืนนี้ข้าน้อยจะอยู่ที่นี่ขอรับ”

“เจ้าอยู่ที่นี่ไปก็ไร้ประโยชน์ เขาต้องการวางยาพิษต่อเนื่อง ใครก็ขัดขวางไม่ได้ มิสู้กลับไปพักผ่อนที่จวนจะดีกว่า”

ฉู่เนี่ยนซียิ้ม กำชับหยูตงสองสามประโยค แล้วออกไปจากสำนักการแพทย์

เช้าตรู่ของวันต่อไป หลังจากที่ทานอาหารกับเย่เฟยหลีตามปกติ ฉู่เนี่ยนซีก็เริ่มฝังเข็มขับพิษ

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้น นางก็กลับไปที่เรือน

ในเวลานี้ หยูหนานผลักประตูเข้ามาด้วยใบหน้าที่โกรธจัด เดินไปด้านข้างของฉู่เนี่ยนซี และกุมมือไว้แน่น “นายท่าน คนผู้นี้สมองมีปัญหาหรือไม่ ถึงได้มาวางยาพิษอีกแล้ว”

ในขณะที่ฉู่เนี่ยนซีดื่มชาอย่างสบายใจ นางก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย “วันนี้อาการเป็นอย่างไร!”

“นอนสลบไสล ในตอนแรกเจ้าหน้าที่ทุกคนเพียงแค่สะลึมสะลือ และในที่สุดก็หลับไป หลังจากปลุกให้ตื่น ก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจ พวกเขาก็หลับไปอีกครั้ง ตอนนี้พี่ใหญ่ปิดประตูแล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไป กิจการของสำนักการแพทย์คงต้องเจ๊ง”

หยูหนานอธิบายอาการของพวกเขาอย่างละเอียดด้วยสีหน้าท่าทางไม่พอใจ

ฉู่เนี่ยนซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และยกมุมปากขึ้น “ไป พวกเราไปดูกัน”

พูดจบ ไม่นานทั้งสองคนก็เข้าไปในสำนักการแพทย์

ฉู่เนี่ยนซีมองดูเจ้าหน้าที่และหมอที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง และจับชีพจรของพวกเขาทีละคน

จากนั้นก็โบกมือเรียกหยูตงและหยูหนานที่อยู่ข้างๆ และกระซิบข้างหูของเขา

ความดีใจฉายแววผ่านดวงตาของหยูหนาน และรีบออกไปทางประตูด้านข้างของสำนักการแพทย์

ฉู่เนี่ยนซีชำเลืองมองหยูตงและเม้มริมฝีปาก “ทำการค้า อย่าปิดประตูบ่อยๆ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมก็สามารถผ่อนคลายได้”