ภรรยาไร้เสียง นิยาย บท 17

'แม่เจ้าโว้ย ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ! นั่นคือภรรยาของคุณเบอร์ตันหนิ! สิบแปดมงกุฎดีๆ นี่เอง!'

'จะว่าก็ว่าเถอะ แล้วทำไมคุณเบอร์ตันถึงแต่งงานกับคนที่ใบ้ มันไม่สมเหตุสมผลเลย'

'ผู้หญิงคนนั้นค่อนข้างสวยเลยนะ แต่เธอมีรสนิยมพิเศษแค่ไหนกันถึงได้ไล่ตามครูหัวล้านอย่างเขา นั่นมันแย่มาก!'

จัสตินอ่านชุดความคิดเห็นที่น่ารำคาญเดี๋ยวนั้น เขายืนขึ้นพร้อมเสียงหวือหวาก่อนหยิบเสื้อแจ็คเก็ตและออกจากสำนักงาน

ในขณะเดียวกัน แฟรงกี้ก็รีบตามเขาไป

โอ้ พระเจ้า นายหญิงเบอร์ตันต้องเดือดร้อนแน่ๆ

ไม่นานจัสตินก็ขับรถไมบัคกลับมาถึงบ้าน และเขาก็โยนโทรศัพท์ใส่เรเชลทันทีที่ก้าวเข้าไปในบ้าน

เรเชลกำลังงีบหลับยามบ่ายตอนเขาทำเช่นนั้น เธอกะพริบตาตื่นเพราะการกระทำของเขา ดวงตาของเธอยังคงพร่ามัวจากการนอนเมื่อเธอรีบลุกขึ้นนั่งและหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา เธอมองดูอย่างสับสนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเปิดลิงก์ที่แสดงบนหน้าจอ ขณะที่เลื่อนลงไปเรื่อยๆ สีหน้าของเธอก็ดิ่งลง

ใครเป็นคนโพสต์ทั้งหมดนั้นลงโลกออนไลน์

หลายคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในสมัยมัธยมของเธอ แต่เธอก็ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมาหลายปีตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทำไมตอนนี้มันถึงกลับมาใหม่

เสียงเย็นเยือกและต่ำดังขึ้นเหนือเธอ "เกิดอะไรขึ้นกันแน่"

เรเชลเม้มริมฝีปากแน่น และสีหน้าของเธอก็ตึงเครียดมาก เธอรีบเขียนคำตอบของเธอลงบนกระดาษ 'ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น'

ทุกอย่างล้วนแต่เป็นเรื่องแต่ง ไม่ว่าจะเป็นคำกล่าวอ้างของครูหัวล้าน คำโกหกที่บอกว่าเธอหลอกล่อครู หรือเรื่องดูหมิ่นอื่นๆ!

จัสตินยังคงไม่ส่งเสียง ทันใดนั้น ซูก็เข้ามาในห้องพร้อมกับแอมเบอร์ที่ตามมา เธอพุ่งเข้ามาอย่างโกรธจัดและชี้ไปที่หัวของเรเชลขณะต่อว่าเธอโดยพูดว่า “นางผู้หญิงไร้ยางอาย! เธอทำลายชื่อเสียงของเบอร์ตันไปหมดแล้ว! การกระทำทุเรศๆ ในอดีตของเธอทั้งหมดถูกฉาบลงอินเทอร์เน็ตหมดแล้วตอนนี้!”