ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 36

ตอนที่ 33 งานงอก

ตกยามเย็นที่สำรับอาหารตั้งอยู่บนโต๊ะภายในห้อง โดยสาวใช้อย่างถิงถิง นั้นยกถาดสำรับอาหารเข้ามา สายตาของเด็กน้อยอยากเดินเข้าไปดูเจ้านายของตนเองใจแทบขาด เพราะว่าไม่เห็นนายสาวของตนเองลุกขึ้นเหมือนเช่นเคย สายตาของนางมองผ่านม่านไข่มุกที่ห้อยกั้นตรงประตูหน้าห้องนอน จนนางต้องสะดุ้งเมื่อถูกเจ้าของจวนอย่างท่านอ๋องสะกิดที่ด้านหลังของนาง

ถิงถิงตกใจเกือบทำถาดสำรับอาหารหล่นลงพื้น ดีที่ท่านอ๋องนั้นมือไวและเท้าไว เขาเตะถาดลอยขึ้นแล้วใช้มือรับไร้เสียงให้ได้ยิน สายตาของท่านอ๋องดูจะกรุ่นโกรธเด็กน้อยอย่างถิงถิง นางทำได้เพียงยอบกายลงเป้การขอโทษขอโพยเท่านั้นแล้วเดินคอตกหมดแรงกลับไปที่ห้องครัว

“ภรรยารักเป็นเช่นไรบ้าง” เขาเดินมาที่เตียงแล้วนั่งลง มองใบหน้าของภรรยาที่ดูจะซีดเซียวเล็กน้อย

“ท่านพี่ มิต้องมาถามความเลยเจ้าคะ เล่นเสียข้าแข้งขาอ่อนแรงไปหมด” ฟาหรงลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกทุ้มนุ่มอบอุ่นของเขา มือเขานั้นจับมือของนางไว้ข้าหนึ่ง อีกข้างหนึ่งนั้นลูบผมยาวสลวยของนางอย่างแผ่วเบา แววตาเป็นห่วงเป็นใยนางยิ่งนัก

“เช่นนั้นพี่ป้อนข้าวดีหรือไม่” เขาว่าเพราะเห็นนางลุกไม่ขึ้น ‘คงจะปวดเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวกระมัง’

“ไม่เป็นไรเจ้าคะ มือข้ายังใช้การได้” ฟางหรงยกมือทั้งสองข้างชูขึ้นให้ผู้เป็นสามีดู

“เช่นนั้นเจ้าจับตรงนี้ ให้พี่หน่อย หากว่าใช้การได้” เขาว่าแกล้งชี้ไปตรงเป้ากางเกงที่เขาใส่

“ท่านพี่!” นางตกใจจนเสียงหลง นางไม่ไหวแล้ว แทบจะตายคาเตียงให้ได้ ทั้งเมื่อคืนกว่าจะได้นอน แล้วก็เมื่อกลางวัน ข้าวปลาก็ไม่ได้กินสักนิด แบบนี้นางตายก่อนกระมังเวรกรรมแท้ ๆ

“พี่แกล้งเจ้าเล่น มาลุกกินข้าวเสียหน่อยพี่ป้อนนะ” เขาว่า เขาต้องรีบเข้ามาดูแลภรรยาก่อน เพราะเดี๋ยวอีกหนึ่งชั่วยามพี่ใหญ่ของเขาจะมาหา เรื่องงานสำคัญ เขากลัวว่าภรรยาจะหิวข้าวจึงได้มาป้อนข้าวป้อนน้ำ อาบน้ำให้นางก่อน และจัดแจงหาหยูยาให้นางเรียบร้อย เดี๋ยวค่อยคุยกับพี่ชายภายหลัง เขาจะได้ไม่ต้องพะว้าพะวังภรรยาตัวน้อยที่แสนจะน่ารักน่าชังแถมยังน่าฟัดเสียด้วยสิ

หนึ่งชั่วยามต่อมา

พี่ใหญ่หรือไท่จื่อมาหาน้องชาย มาเรื่องงานสำคัญ ที่มีชนเผ่ารุกรานเข้ามายังแดนเหนือที่เหน็บหนาว หิมะที่นั่นตกมากกว่าเมืองหลวงยิ่งนัก เรื่องคราวนี้เห็นทีว่าจะให้ ท่านแม่ทัพและน้องชายไปจัดการ การมาของไท่จื่อมีแม่ทัพใหญ่มาด้วยและเป็นที่น่าสงสารยิ่งนักเมื่อสองพี่น้องต้องจากลาสามีอีกสามวันข้างหน้า

เสี่ยวชุนเดินเข้าไปที่เรือนของพี่สาวหรือพระชายาที่ป่วยจนลุกไม่ได้ นั่นคือข้ออ้างไม่ให้พี่ชายได้พบภรรยาของเขา เขากลัวว่าพี่ชายจะตกหลุมรักนางเข้า เหมือนเมื่อครั้งหนึ่งที่พี่ชายของเขาแอบรักสตรีนางหนึ่ง และสตรีผู้นั้นและเขาเคยมีใจให้กัน สตรีไร้ยางอายนั่นเมื่อรู้ฐานะที่แท้จริงของพี่ชายก็ติดปีกโผบิน ยอมพลีกายถวายตัวให้พี่ชายที่แสนดีของเขาได้เชยชม

และดีที่พี่ชายของเขาไม่ได้เลวจนหน้ามืดตามัว นางและพี่ใหญ่ก็ไม่ได้ติดต่อกัน รวมถึงเขาด้วย นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่มองสตรีนางใดอีกเลย แต่ผิดกับฟางหรงที่นางนั้นไม่อยากจะทำให้เขาต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง แต่เป็นเขาเองที่ตกอยู่ในหลุมรักที่นางวางไว้อย่างไม่รู้ตัว รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คำพูดจาที่หวานเสนาะหู ทุกอย่างเป็นนางไม่มีจริตมารยา