ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 37

ตอนที่ 34 ออกเดินทาง

ภายในห้องนอนสี่เหลี่ยมของ ฟางหรงและท่านอ๋อง ที่ทั้งคู่นอนอยู่บนเตียง สามีของนางเอาแขนก่ายหน้าผากของตนเอง เหมือนกำลังกลุ้มอกกลุ้มใจเรื่องอันใด ส่วนภรรยาเมื่อเห็นว่าสามีของตนเองดูท่าจะกังวลใจ นางนอนตะแคง เท้าค้างมองใบหน้าของสามี ที่นางทั้งรักและหวง

“ท่านพี่ เดินทางเมื่อไหร่เจ้าคะ”

“อีกสามวันข้างหน้า เสี่ยวชุนบอกเจ้าหรือ”

“เจ้าคะ ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะดูแลตัวเองเจ้าคะ”

เสียงสองสามีภรรยาพูดคุยกันอยู่ในห้องนอน บ่าวไพร่ทั้งหลายก็พากันเข้าเรือนนอน ยกเว้น ทหารที่เดินเวรยามบริเวณรอบ ๆ จวน ถิงถิง สาวใช้ตัวน้อยนั่งอยู่ที่ศาลารับลมเย็น ๆ ดวงตาของนางนั้นก็เอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา พ่อบ้านฉาง บุรุษที่มีอายุมากแล้ว แต่ผมของเขาที่รวบเก็บ ปักปิ่นไม้ธรรมดา เขาเดินมานั่งข้าง ๆ เด็กสาวที่ดูท่าว่ามีเรื่องทุกข์ใจ

“เจ้าเด็กน้อย ร้องไห้เรื่องอันใด บอกลุงผู้นี้ได้หรือไม่” พ่อบ้านฉางเอ่ยอย่างเป็นห่วง

ถิง ถิงหันตามเสียงเรียกก็พบกับท่านลุงที่เอ่ยขึ้น “ท่านลุงฉาง ข้าสงสารนายหญิงเจ้าคะ เพิ่งจะแต่งงานได้ไม่กี่วัน ก็ต้องห่างจากท่านอ๋องแล้ว” นางเอ่ยขึ้น พลางซบไหล่หนาของท่านลุง ที่เขาเอ็นดูนางเหมือนลูกสาว

“เห้อ ข้าก็สงสารนายหญิงเช่นกัน จะทำอย่างไรได้ ก็ที่นั่น...มีชาวบ้านเดือดร้อน และยังมีพวกโจรอีกด้วยนี่สิ จะเห็นแก่ความสุขส่วนตนไม่ได้ ต้องเห็นแก่ส่วนรวมด้วย หากเจ้าอยู่ที่แดนเหนือ แล้วตกทุกข์ได้ยาก หากมีคนยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เจ้าจะดีใจหรือไม่”

“แน่นอนว่าข้าย่อมดีใจ”

“ชาวบ้านพวกนั้นก็เหมือนเจ้า อย่าคิดมากเลย นายหญิงยังไม่พูดทัดทาน แต่เจ้ากลับคิดแทน”

“เจ้าคะ ข้าเข้าใจแล้ว ท่านลุง” สองลุงหลานต่างวัยคุยปรับทุกข์กัน แต่ทั้งคู่ช่างไม่รู้เลยว่า นายหญิงของเขานั้นคิดแผนเอาไว้อย่างแยบยล ผู้ร่วมขบวนครั้งนี้ก็มีเสี่ยวชุนน้องสาว และจะมีนายทหารที่เป็นคนของนางติดตามด้วย สามคน

“นายหญิง คิดผิดคิดใหม่ได้นะเจ้าคะ หากท่านอ๋องจับได้ขึ้นมา เกรงว่า...” สาวใช้ตัวน้อยเอ่ยอย่างเป็นห่วง นางกลัวถูกลงโทษ

“เกรงว่าอะไร เจ้าพูดจาเลอะเทอะ ถิงถิง ไม่มีวันที่จะจับได้หรอกเชื่อข้าเถิด”

“ออกเดินทาง สู่แดนเหนือ” เสียงดังกึกก้อง พร้อมออกเดินทาง เหล่าทหารนั้นสวมชุดสีดำทั้งตัว แต่พวกเกราะหนาแกร่งนั้นอยู่บนรถม้า ท้ายขบวน การเดินทางจะใช้เวลาสักครึ่งเดือนน่าจะถึงที่หมายปลายทาง แต่ระยะทางนั้นก็ดูเหมือนจะเลวร้ายเช่นกัน เมื่อได้ยินถ้อยคำของสหายรักพูดว่า ภรรยาท่านหายตัวไปหรือไม่

ท่านอ๋องสีหน้าไม่สู้ดีนัก จะหันหลังกลับไปที่จวนก็ไม่ได้ เกรงว่าจะเป็นที่ครหา ของเหล่าทหาร เขาจำเป็นต้องทำหน้าที่ ที่สำคัญอย่างยิ่งทหารทั้งหลายเดินทางเป็นแถว เป็นระเบียบ ชาวบ้านต่างร้องส่งให้เดินทางปลอดภัย บางคนก็หอบหิ้วของกินส่งมาให้ สร้างความปลื้มใจให้แก่ ไท่จื่อ ที่มองตามหลังสายตาละห้อย

ว่าแต่งานสำคัญเช่นนี้ทำไมไท่จื่อถึงไม่เดินทางไปเอง เพราะฝีมือของไท่จื่อก็ใช่ว่าจะด้อยเสีที่ไหน แต่เนื่องเพราะว่าไท่จื่อนั้นเจ็บปวดที่ดวงใจ หายใจติดขัด เกิดอาการขึ้นบ่อย บ่อยเสียจนคิดว่า เขาอาจจะตายในไม่ช้า เขาจึงวางแผนให้น้องชายนั้นมีผลงาน และเหมาะจะสืบทอดตำแหน่งต่อจากเขา

ส่วนองค์ชายรองก็หูเบามักเชื่อภรรยาของตนเอง ไม่สนใจบ้านเมือง เอาแต่ร่ำสุราเคล้านารี ดีที่นางไม่ตั้งครรภ์เพราะถูกต้านด้วยยาห้ามครรภ์ที่มีผิดร้ายแรง เพียงถ้วยเดียวก็ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกเลย เขาไม่ใช่พี่ชายที่ชั่วช้าหรือเลวทราม เพียงแต่หวังดีกับน้องชายทั้งสองคน คนที่เอาการเอางานก็มีแต่ ชินอ๋องเท่านั้น ที่เขาวางไว้วางใจ