ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 22

ตอนที่ 21 แต่งงานกับพี่นะ

“ชุน เอ๋อ อ่า อ่า พี่เสียวสุด ๆ เลย” เขาเอ่ยอย่างสุขสม เมื่อเอวหนาของสามีนั้นซอยเข้าออก อย่างรวดเร็ว มือหนาสองข้าบีบคลึงเต้างามของภรรยารัก พลางดูด ดึงเล็มเลียที่ยอดถันของภรรยา อย่างเร่าร้อน เสียงหวานของนางก็ร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน “อ่า ท่านพี่” นางร้องครางบิดตัวไปมา เมื่อสามีนั้น ลงลิ้นดูด ดึงที่ยอดถัน เขาเล็มเลีย ตวัดลิ้นซาก เกี่ยวรัดยอดถันของนางอย่างดูดดื่ม ทำให้นางเผลอร้องครางออกมา

ร่างบางนอนบนเตียงถูกสามีปรนนิบัติความรัก ด้วยการมอบเอ็นอุ่น ๆ เข้าออกที่ช่องกุหลาบที่อวบอิ่ม อวบอูมของนาง ยามค่ำคืนที่แสนหวาน นานแล้วทั้งสองที่มิได้ มอบความรักให้กันและกันเช่นนี้ เพราะเนื่องด้วยว่า เสี่ยวชุนนั้นต้องดูแลพี่สาว ที่นอนนิ่งเป็นผักเน่า นางไม่มีกระจิดกะใจทำเรื่องบนเตียงให้สามี ยางนี้ พี่สาวของนางนั้นหายดีแล้ว แต่ก็ยังเดินไม่ได้ ร่างหนาของผู้เป็นสามีนั้น

“ท่านพี่ อย่าง อย่า แบบนี้ไม่ไหวแล้ว” นางเสียว จนจะทนไม่ไหว จะแตะขอบสวรรค์อยู่รำไร เพราะสามีผู้นี้นั้นซอยเข้า ถี่ ๆ เร็ว ๆ รัว ๆ จนนางจะขาดใจ ดวงตาหงกลมโตนั่นก็ดูหยาดเยิ้มอย่างยิ่ง นางสุขสมยิ่งนัก ที่มีสามีดูแลนางอย่างดี อีกทั้งยังรักและดูแลนางไม่มีภรรยาเพิ่มเข้ามาให้นางได้ปวดหัว หรือปวดใจ เขาเป็นสามีที่ยอดเยี่ยม ร่างบางเกร็งสะท้าน พลางกลั้นไม่ไหว จากนั้นช่องกุหลาบของนางก็ตอดรัดลูกชายตัวใหญ่ที่ขยับเข้าออก อย่างเมามัน

“ไม่ไหวไม่ได้ พี่อ๊ะ อ๊ะ” เขาว่าแก้มดุนาง แต่เมื่อนางตอดรัดเขา ทำให้เขาสุขสมยิ่งนัก ไม่นานเขาก็ล่องลอยตามนางไปติด ๆ เขาปลดปล่อยสายน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องกุหลาบของภรรยา เขาแช่แก่นกายที่ใหญ่โตอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนถอดถอนออก จากนั้นเขาล้มตัวลงนอนด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า โอบกอดภรรยารักอย่างหวงแหน จมูกโด่งของเขาสูดดมแก้มนุ่มนิ่มของภรรยา

“หอมเจ้ากี่ครั้งกลิ่นก็ยังเหมือนเดิม หอมขึ้นยิ่งกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ” เขาพลางนอนตะแคงหันหน้าให้ภรรยา แสงสลัวในห้องนั้นก็ทำให้เขานั้นมองเห็นเรือนร่างของภรรยาที่เย้ายวนเขายิ่งนัก เขาหลงรักนางจนไม่อาจจะถอนตัว คำสัตย์ที่ให้ไว้มิเคยลืมเลือนสักนิด

“ท่านพี่ นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้ว พี่ใหญ่ยังคงจำอะไรไม่ได้” นางสงสารพี่สาว ที่รื้อฟื้นความจำเท่าไหร่ก็มิจำได้สักนิด แต่ก็ยังดีกว่าที่พี่สาวของนางยังจำนางได้ มิเช่นนั้นนางจะเสียใจยิ่งกว่านี้ หากพี่สาวของนางได้ครองรักเหมือนกับนางก็คงดี จะมีบุรุษใดบ้างที่ต้องการ ภรรยาที่เคยเป็นภรรยาของผู้อื่นมาก่อน ช่างหายากยิ่งนัก อีกทั้งท่านอ๋องนั่นก็ดูเป็นห่วงพี่สาวของนางอย่างจริงใจ แต่ติดที่เขานั้นสูงศักดิ์จนเกินเอื้อมไป และมิคิดว่าพี่สาวของนางจะมีใจให้ท่านอ๋อง

ความฝันยังคงเป็นเช่นเดิมทุกวัน พี่สาวของนางใส่ชุดสีแดง มีเจ้าบ่าวยืนหันหลัง เป็นแบบนี้แล้ว นางมิคิดว่าพี่สาวจะได้แต่งงานออกเรือนเพราะพี่สาวของนางก็ยังเดินไม่ได้ อีกทั้งยังไม่ออกจากเรือนนอนสักวัน ชอบนั่งอยู่ในเรือน อ่านจดหมายของท่านอ๋อง แล้วก็ยังชอบปักผ้าลวดลายต่าง ๆ ซึ่งนางมิเคยเห็นพี่สาวที่เป็นเช่นนี้มาก่อน

“แต่นางก็มีความสุขไม่ใช่หรือ เจ้าบ้านั่น ส่งจดหมายมาแทบจะทุกวัน หน่วยวิหคส่งข่าวนั้นปวดหัวกับเขามาก รู้หรือไม่” เขาว่า สหายคนนี้ดูเหมือนจะพอใจพี่สาวของภรรยายิ่งนัก แต่เจ้าตัวยังปากแข็งมิเอ่ยให้เขาได้ฟังบ้าง เขาก็ส่งจดหมายสอบถาม เพียงแต่เจ้านั่นกลับตอบเขาไม่ให้ยุ่งวุ่นวาย ประหนึ่งว่าเขานั้นชอบสอดแส่เรื่องชาวบ้าน

“ท่านพี่ ท่านอ๋องนั้นสูงส่งเกินไป พี่ของข้ามิคู่ควร” นางว่า แต่ผู้เป็นสามีขึ้นคร่อมร่างของนางอีกครั้ง สายตาของเขานั้นดูหวานหยาดเยิ้มเกินกว่าทุกครั้งไป

“ใครคู่ใคร เรามิควรก้าวก่าย หากทั้งสองคู่กันแล้ว ก็มิมีสิ่งใดขวางกั้นได้ เหมือนพี่อย่างไร ที่รอเจ้าเพียงผู้เดียว รักเจ้าเพียงผู้เดียว” เขากดจมูกลงที่พวกแก้มของภรรยา ก่อนที่จะทาบทับริมฝีปากบางของนางอีกครั้งอย่างดูดดื่ม ลิ้นซาก ตวัดเกี่ยวรัดลิ้นเล็กของภรรยา จนนางนั้นร้องครางอีกครั้ง

มือหนานวดคลึงซาลาเปาคู่งามอย่างเบามือ พลางดูด ดึงที่ยอดถันสีหวาน ก่อนที่นิ้วเรียวยามจะลากยาวตั้งแต่ยอดถัน ไล้ลงไปด้านล่าง พลางแทรกนิ้วลงที่เม็ดทับทิมสีหวาน ก่อนลงมือสะกิด ขึ้น ๆ ลง

“ท่านพี่ อ่า ข้า อ่า อ่า” เสียงครางกระเส่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง เขาปิดเสียงด้วยริมฝีปากหนาของเขา จากนั้นลิ้นทั้งสองก็ตวัดเกี่ยวรัดกันอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน ร่างบางยกก้นของนางขึ้น ร่อนรับกับนิ้วเรียวของสามีที่กด ขยี้เม็ดทับทิม จนนางนั้นจะแตะขอบสวรรค์

เขาผละมือออกจากเม็ดทับทิม พลางชิมนิ้วที่สะกิดเมื่อครู่ เขาดูดนิ้วของตนเองเพื่อยั่วยวน ภรรยารักของเขา เขาถูแก่นกายของตนเองที่ซาลาเปาของภรรยา ภรรยารัก รวบเต้างามที่ใหญ่เกินตัว รวบให้ติดกัน ผู้เป็นสามียกยิ้ม ก่อนที่จะสอดเจ้าลูกชายเข้าช่องว่างที่ทั้งคับและแน่ แถมยังนุ่มนิ่มอีกด้วย

เขาค่อย ๆ สอดลูกชายตัวใหญ่เข้าช่องว่างที่เนินหน้าอกของภรรยาที่มือสองข้างของนางนั้น รวบเต้าใหญ่โตจนชิดกัน เขาสอดลูกชายเข้าไป พลางขยับสะโพก ลูกชายตัวใหญ่เสียดสีกับเนื้อนุ่มนิ่มนั่นทำให้เขาเสียวซ่านอย่างสุด ๆ ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน พลางซี๊ดปาก ขบเม้มริมฝีปากหนาเพื่อระบายความเสียว ที่แล่นผ่านกายของเขา จนกายหนานั้นสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาซอย ถี่ ๆ เร็ว ๆ ไม่นาน น้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งรดใบหน้าของภรรยา

ลิ้นเล็กของภรรยาดูด ดึงที่หัวเห็ดสีม่วงของสามี ที่มีน้ำสีขาวขุ่นนั้นพุ่งออกมา นางดูด กลืนกินลงท้องอย่างไม่รังเกียจ สามีนั้นเกร็งสะท้านด้วยความสุขสมยิ่งนัก ภรรยารักเขานั้นทั้งน่ารัก และน่าเอ็นดู อีกทั้งยังทำอาหารฝีมือเลิศรสยิ่งนัก อ่า อ่า “ภรรยารัก พี่ พี่ขออีกรอบได้ไหม”

“ท่านพี่ จะเช้าแล้วมิให้ข้าพักบ้างหรือ พรุ่งนี้ข้าต้องเข้าครัวทำอาหาร” นางเอ่ยห้ามคืนนี้ก็ทั้งคืน จะเล่นให้นางไม่ได้นอนเลยหรือไรกัน อีกไม่กี่ชั่วยามจะเช้าแล้ว และร่างกายของนางก็เหนื่อยล้าเต็มทีอยากจะพักผ่อน แต่เขานั้นเคี่ยวกรำนางแทบจะหมดแรงลงเสียแล้ว

“ก็ได้” น้ำเสียงของเขานั้นเหมือนเคืองภรรยาแต่ไม่ใช่หรอก เขาเพียงแกล้งงอนนางเท่านั้น เพราะนางง้อเขาทีไร ก็น่ารักทุกครั้งไป เขาจึงมักแกล้งเง้า งอนางเช่นนี้เสมอ มีภรรยาน่ารัก น่าเอ็นดู จึงอดที่จะกลั่นแกล้งไม่ได้

“ท่านพี่โกรธน้องหรือ”

“พี่ไม่ได้โกรธ”

“ท่านพี่ หันหน้ามานี่ มามะคนดีของภรรยา มาดูดซาลาเปา แล้วหลับเสีย น้องจะได้พักบ้าง” ผู้เป็นสามียกยิ้มอย่างพึงใจ ปากหนาหยักนั่น ดูด ยอดถันสีหวานเหมือนเด็กดื่มนมจากอกของมารดาไม่มีผิดเพี้ยน มือหนาโอบเอวบางของภรรยาไว้ เขาหลับตาลง แต่เขาก็ยังต้องข่มอดกลั้นมิให้ตนเองเกิดความอยากขึ้นมาอีกครั้ง มิเช่นนั้นคราวนี้ ภรรยาจะมิง้อเขาอีกแล้ว

เรือนนอน หลังเล็ก ที่มีเสี่ยวชิง นางนั่งปักผ้าสีสันสดใสอยู่ ในนั้นมีทั้งผ้าผืนเล็ก ๆ อีกทั้งยังมี ดิ้นที่ถักทอ เป็นพิเศษมากมาย อีกทั้งเส้นด้ายหลายสีด้วย ของเหล่านี้ ท่านอ๋องให้คนไปซื้อแล้วนำมาให้นางก่อนกลับเมืองหลวง เขาห่วงนางก็ว่านางจะคิดมาก จึงได้หาของให้นางทำฆ่าเวลา แต่ตอนนี้เวลาก็ดึกดื่น นางก็ยังไม่หลับไม่นอน สายตาของนางทอดยาวมองออกไปข้างนอกหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดรับลม

นางมองเห็นดวงตาที่ส่องแสงวับวาวอยู่บนท้องฟ้า มือเรียววางผ้าลงที่โต๊ะภายในห้อง จากนั้นก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นด้วยตัวเอง นางยังเดินไม่คล่องเหมือนเช่นเมื่อก่อน แต่ก็พอที่จะดูแลตนเองได้ สาวใช้ที่คอยดูแลนางนั้น ก็นอนหลับอยู่ที่ห้องข้างๆ นาง หน้าต่างบางใหญ่ถูกเปิดให้รับลมที่พัดผ่านเข้ามา สองเท้าเล็ก ๆ หยุดที่ขอบหน้าต่าง จากนั้นก็นั่งลงที่เก้าอี้ แขนทั้งสองนั้นวางที่ขอบหน้าต่าง

คางมนของนางบเกยที่แขนทั้งสองข้างรับลมและดูดวงดาวที่ส่องแสง วับวาว ช่างสวยงามยิ่งนักในค่ำคืนพระจันทร์เต็มดวง พลันบนดวงจันทร์นั่นมีใบหน้าของใครบางคนที่หล่อเหลา ป่านนี้เป็นเช่นไรบ้าง นี่ก็เดือนกว่า ๆ จดหมายก็ส่งมาหานางก็บ่อยครั้ง แทบจะทุกวันก็ว่าได้ แต่สาม สี่วันแล้ว ที่เขามิได้ส่งมาหานาง หรือว่าเขามีงานยุ่งจนหลงลืมนางไปแล้ว ร่างบางรับลมจนเพลินไป ดวงตาของนางนั้นปิดสนิทและหลับลงที่ขอบหน้าต่าง

เหล่าเงาที่ถูกส่งให้ดูแลว่าที่ชินหวางเฟย ก็อยากจะบอก เจ้านายของเขาเหลือเกินว่า ว่าที่ภรรยาท่านนั้นดูเหมือนว่าจะรอการกลับมาของท่านอ๋องไม่น้อย ร่างหนาในเงามืดมองร่างบางที่หลับใหล ก็อยากจะเข้าไปประคองกลับไปที่เตียงนอน เพื่อให้นางนั้นได้นอนหลับอย่างสบายมิได้ทรมานเช่นนี้ แต่ติดที่ว่าเขานั้นมิอาจจะแตะต้องนางได้ เพราะสตรีผู้นี้คือ ว่าที่ภรรยาของเจ้านายของเขา

ร่างหนาของผู้สูงศักดิ์ ทะยานตัวเข้ามาอย่างเงียบเชียบ เขาเห็นนางนอนหลับที่หน้าต่างบานนั้น พลันหัวใจของเขาก็กระตุกวูบทันที นางมาทำอะไรตรงนี้ถึงไม่นอน เขาเร่งควบอาชา มาสาม สี่วัน กว่าจะถึงแดนใต้ ที่แสนจะห่างไกล จดหมายเขาส่งให้นางทุกวัน แต่ก็ได้อ่านบ้าง เนื่องจากว่าเขาเขียนไว้ให้หน่วยวิหคนั้นส่งข่าวให้ส่งจดหมายมาถึงนาง และเขาหวังจะมาทำให้นางแปลกใจ เพราะเขาคิดถึงนางเหลือเกิน เกินที่จะหักห้ามใจไหว สามเดือนแรกนางหลับใหล เขาหลงใหลในใบหน้าและความงาม เมื่อนางฟื้นขึ้นมา เขาหลงใหลในกลิ่นกาย อีกทั้งนิสัยใจคอของนาง ที่ถือว่าเป็นสตรีที่ดีนักและคู่ควรกับเขา เวลาเพียงน้อยนิดนั่น เขากลับหลงใหลนางได้มากขนาดนี้

เขาเป็นผู้ที่มิเคยเหลียวแล สตรีนางใดมาก่อน เมื่อพบกับนางทำไมเขาถึงถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นเสียที การห่างจากนางนั้นก็เป็นวิธีหนึ่ง แต่ก็มั่นใจได้แล้วว่าเขาหลงรักนางเข้าจริง ๆ และการมาที่แดนใต้ครั้งนี้ เขามาเพื่อพานางกลับไปที่เมืองหลวง ไปอยู่ที่นั่นแต่ก็ไม่รู้ว่านางจะตอบตกลงหรือไม่ เขาเพียงมีความหวังลึก ๆ อยู่ในใจ

มือหนาโอบอุ้มร่างบางที่หลับใหลไม่รู้ตัว เขาอุ้มนางขึ้นแนบอก พานางกลับไปนอนที่เตียงกว้าง กว้างพอจะนอนได้สองคน เช่นนั้นเขาขอถือวิสาสะนอนเคียงข้างนางก็แล้วกันคืนนี้ ว่านเฟยเทียนสะบัดมือครั้งหนึ่ง โคมไฟในห้องดับลงจนหมด มือหนาโอบกอดเอวสอบของนางไว้ เขาข่มตาให้หลับแต่ก็มิได้หลับแต่อย่างใด

กลิ่นกายเฉพาะของนางช่างหอมหวานชวนให้เขานั้นหลงอยากลิ้มลองนางสักครั้ง แต่ก็ต้องข่มใจตนเองไว้ ว่าไม่เหมาะเพียงเท่านี้ก็ล่วงเกินนางมากพอแล้ว เสี่ยวชิงหลับลึกไม่รู้เรื่องอันใด นางสวมกอดตอบเขา จนใบหน้าของนางนั่นอยู่ชิดใกล้กับใบหน้าของเขายิ่งนัก