ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 39

ตอนที่ 37 ท่านพี่เบา ๆ หน่อยข้าเจ็บ 2

ภายในห้องที่จุดเทียนเพียงแท่งเดียว กลับเห็นเงาของคู่สามีภรรยาที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียงที่กว้างใหญ่ ท่านแม่ทัพอดอยากปากแห้งมาหลายวัน กลับดีใจมากมายนักที่ภรรยาติดตามมาด้วย เขาเองก็นึกเสียใจที่ทอดทิ้งให้ภรรยาอยู่เฝ้าจวน แต่ครั้นจะพามาด้วยก็เกรงว่าเจ้าตัวจะลำบาก การเดินทางก็แสนจะลำบากมากมายนัก ทางเดินก็เป็นหลุมเป็นบ่อไม่สม่ำเสมอเหมือนเส้นทางในเมืองหลวง

ท่านแม่ทัพกำลังแทงภรรยารักอย่างรุนแรงเพราะเขากระหายหิวภรรยาที่น่ารักน่าชังอย่างเสี่ยวชุน ภรรยาที่แสนจะงดงาม เรือนกายของนางนั้นก็อดที่จะชื่นชมไม่ได้ เต้างามใหญ่โตเหมือนลูกมะพร้าว ลาดลงไปเรียบเนียนและอวบอูมด้วยเนินสวรรค์ของเขา ยามเมื่อสัมผัสเนื้อนี้ทีไร หัวใจของเขามักจะเรียกร้องให้รีบจ้วงแทงนางด้วยลิ้นทุกครั้งไป แต่ครั้งนี้เขาจะลงโทษนางด้วยการตอกแก่นกายอันใหญ่โต เข้ารูรักของภรรยาอย่างเผ็ดร้อน

“ท่านพี่ เบา ๆ หน่อยข้าเจ็บ” เขากระแทกแทงนางไม่หยด ก้นกลมกลึงของนางคงจะช้ำไปแล้ว เพราะเสียงที่ดังหากคนเดินผ่านคงจะได้ยินชัดเจนเป็นแน่

“เจ็บสิดี จะได้จำ ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีก” เขาว่า มือหนาข้างหนึ่งไพล่หลังของตนเอง เขากระเด้งกระเด้าอย่างเมามัน แล้วขบกรามตัวเองเอาไว้มองดูแก่นกายของตัวเอง ๆ มุดรูของภรรยา น้ำหวานของนางไหลเอ่อล้นเต็มแก่นกายที่ใหญ่โตของเขา แก่นสีคล้ำนั่นมีความสุขที่ได้มุดถ้ำของมารดาหิวกระหายมาหลายวัน วันนี้ของจัดเน้น ๆ แรง ๆ ให้หายอยาก

“ไม่มีทีหลังแล้วเจ้าคะ มีแต่คราวหน้าเจ้าคะ” นางว่าแต่ก็ยังแอ่นก้นให้สามี มีหมอนใบใหญ่รองที่ท้องขอนางเอาไว้ แขนสองข้านั้นยื่นสุดอยู่ด้านหน้า จับหัวเตียงเอาไว้อย่างมั่นคง หากเผลอเมื่อไหร่มีหวังนางคงจะตกเตียงลงไปเพราะเขาแทงนางอย่างไม่ยั้ง สีหน้าของนางดูมีความสุขยามเมื่อสามีของนางลงโทษนางเช่นนี้ นางชอบให้เขาลงโทษแบบนี้ทุกวันและคาดว่าพรุ่งนี้นางคงจะเดินทางไม่ไหว

“ปากดีนะ อมนี่ไปจะได้ไม่ต้องพูดมาก” เขาถอนแก่นกายอันใหญ่โต จดจ่อที่ร่างบอบบางของภรรยา เขาจับนางนอนราบที่เตียงก่อนที่จะคุกเข่าลงข้างหน้าของนาง โดยมีลูกชายที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำที่เปียกชุ่มฉ่ำ เขาถูไถที่ริมฝีปากบางของภรรยา แต่ภรรยากลับเถียงขึ้นมาดื้อ ๆ เสียอย่างนั้น นางยังไม่ยอดดูดเจ้าลูกชายที่นางชอบนักชอบหนา

“ท่านพี่ กล้าขึ้นเสียงกับข้าหรือเจ้าคะ” เขาจับลูกชายถูไถที่พวงแก้มทั้งสองข้าง ภรรยาอย่างเสี่ยวชุนยังไม่ยอมเปิดปากอ้ารับลูกชาย นางเอามือปิดปากและพูดคุยกับเขา ช่างเป็นแมวน้อยเจ้าเล่ห์แสนกลนัก