ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 45

ตอนที่ 43 โกรธน้องสาวภรรยา

หลังจากเสี่ยชุนตั้งครรภ์ ท่านอ๋องก็อยู่เป็นแขกประจำของจวน เขาไม่ยอมกลับจวนของตนเอง หวั่นเห็นภาพภรรยารักอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ของจวน เขาคิดถึงนางทุกลมหายใจ ตอนนี้เขาเป็นบุรุษว่างงาน วัน ๆ เอาแต่คุยกับนก กับปลา และก็ถิงถิง ตัวน้อยที่ติดตามของอยู่ที่จวนท่านแม่ทัพด้วย เพราะคำสั่งเสียนายสาวให้ดูแลนายท่านให้ดี รองนางกลับมา

ถิงถิง มิเข้าใจว่า นายหญิงของนางจะกลับมาได้เช่นไร และนี่ก็ผ่านมาหลายเดือนก็ยังไม่มีทีท่าว่า นายหญิงจะกลับมาเลย ถิงถิง เข้าใจว่าคนตายแล้วฟื้นนั่นเป็นเพราะนายหญิงของนางช่วยไว้ แต่ว่าภรรยาของท่านแม่ทัพมิได้มีความรู้เช่นนั้น จึงไม่แปลกที่นางจะน้อยใจว่านายหญิงของนางนั้นหลอกลวงนาง

“เจ้าเหม่ออันใด เจ้าตัวเล็ก” ท่านอ๋องเอ่ยขึ้น เมื่อเดินมาสวนด้านหน้าจวนแม่ทัพ เห็นเจ้าตัวเล็ก นั่งเหม่อลอยจึงได้ถามไถ่

“นายท่านข้าคิดถึงนายหญิงเจ้าค่ะ นางหลอกข้าว่าจะกลับมา” สาวใช้ตัวเล็กเอ่ยเสียงเศร้า นางลืมไม่ลงสักครั้งใบหน้าของนายหญิงวนเวียนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

“นางพูดให้เจ้าสบายใจ ข้าก็คิดถึงนางเช่นกัน เสี่ยวชุนก็ใกล้จะคลอดแล้ว ข้าจะได้เป็นพ่อคนเสียที” เขาพูดแต่ใจของเขาก็คงมีนางเสมอ สตรีในเมืองหลวงมักชอบทำตัวหว่านเสน่ห์ใส่เขาและบางคนก็เข้ามาพูดคุย เขามิชอบได้แต่เดินหนีเท่านั้น

“เจ้าค่ะ ข้าจะรอคุณหนูน้อย แล้วพากลับจวนกันนะเจ้าคะ คงจะงดงามเหมือนนายหญิงและฮูหยินเสี่ยวชุนแน่นอนเจ้าคะ” สาวใช้เอ่ยขึ้นถึงความหวังที่นางจะดูแลคุณหนูตัวเล็ก ๆ ให้ดี

“ก็แน่อยู่แล้ว นางต้องงดงามเหมือนข้าและเข้มแข็งเหมือนพี่สาวของข้า ว่าแต่ถิงถิง ปีนี้เจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว” เสี่ยวชุนมาได้จังหวะพอดีเอ่ยถึงความงาม มิมีใครสู้พี่สาวและนางได้อยู่แล้ว แต่กระนั้น เสี่ยวชุนอยากรู้ว่า ถิงถิง อายุเท่าไหร่เพราะเห็นเนื้อตัวของนางช่างเล็กนัก

“ข้าอายุ สิบห้าปีแล้วเจ้าค่ะ” นางเอ่ยออกไป และมองเห็นสายตาของฮูหยินแม่ทัพทีท่าว่าตกใจ

“งั้นเจ้าก็ต้องออกเรือนแล้วละสิ” เสี่ยวชุนเอ่ย จะได้หาเจ้าบ่าวให้นางได้อย่างเหมาะสม

“ฮูหยิน ข้ามิอยากออกเรือน อยากอยู่ดูแลคุณหนูน้อยเจ้าคะ” นางรีบเอ่ยทันควัน นางกลัว

“สตรีไร้ยางอายเช่นนั้น ไม่คู่ควรสักนิด มิมีใครคู่ควรเท่านางอีกแล้ว” เขาพูดขึ้น แต่ก็มองน้องสาวของภรรยา ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจ ใบหน้าของพวกนางเหมือนกัน เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับนางก็ยังพอได้พูดคุย เสมือนได้เห็นหน้าภรรยาของเขา

“นางมากความสามารถและความรู้” เสี่ยวชุนเอ่ยชม นางก็ยังไม่เคยเห็นเช่นกัน

“เจ้ามิอยากให้ข้าเป็นพี่เขยของเจ้าแล้วกระมัง ถึงได้ไล่ข้าให้แต่งงานกับสตรีอื่น” เขาพูดขึ้น ก่อนจะก้าวเท้ายาว ๆ เหมือนจะเดินหนี เขาหงุดหงิด

“ข้ามิได้คิดเช่นนั้น เพียงแต่เป็นห่วงท่านกลัวว่าท่านจะเหงายามแก่เฒ่าเจ้าค่ะ” นางเอ่ยขึ้น

“ข้าแก่ก็มีลูก คอยดูแล เจ้ามิต้องห่วงหรอก” เขาพูดเหมือนน้อยใจน้องสาวภรรยา อยากรู้นักว่าถ้านางรู้ว่าน้องสาวของนางจับคู่เขาให้หญิงอื่น นางจะโกรธเหมือนเขาหรือไม่