ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 7

ตอนที่ 7 สองภรรยาหนึ่งสามี

รถม้าคันใหญ่เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าจวนสกุลถง บัดนี้ร่างหนากำยำเปิดผ้าม่านออก จากนั้นก็กระโดดลงมายืนเบื้องล่าง ส่งมือหนารอรับภรรยาตัวน้อยที่จะลงมา มือเรียวมีหนึ่งก็เปิดผ้าม่านขึ้น อีกมือหนึ่งก็จับมือหนาเอาไว้ พลันมือหนากระชากร่างของนางออกจากรถม้าอย่างรุนแรง จนนางเข้าสู่อ้อมกอดของเขาอย่างไม่ตั้งใจ

ใบหน้าอมยิ้ม เย้าแหย่ของผู้เป็นสามีมองร่างเล็กที่เข้าสู่อ้อมกอด จากนั้นเขาก็อุ้มนางขึ้นแนบอกหนาแกร่งเข้าไปด้านในเรือนของตนเอง จมูกโด่งหนานั้นก็ฝังจมูกลงที่แก้มของนางอย่างตั้งใจ พลางสูดดมจนเสียงดัง ฟอด บ่าวไพร่ทั้งหลายต่างจ้องมองเป็นตาเดียวพากันเขินอายแทนสตรีที่ถูกโอบกอดอย่างทะนุถนอมและนับแต่นี้ที่จวนจะมีสมาชิกเพิ่มอีกคน และแน่นอนว่าต้องให้ความสำคัญกับสตรีคนนี้เช่นเดียวกันกับฮูหยินเอกของจวน

บ่าวไพร่ทั้งหลายจ้องมองเป็นตาเดียวกันไม่เว้นแม่แต่กระทั่งซ่านซีที่เดินออกมาได้เห็นภาพบาดตาบาดใจแทนคุณหนูของนาง แต่กระนั้นใจหนึ่งก็คิดว่าดีแล้วคุณหนูจะได้เป็นของนางแต่เพียงผู้เดียว อีกใจก็คิดว่าสงสารคุณหนูน้อยยิ่งนักที่มีสามีปันใจให้สตรีอื่น จากนั้นซ่านซีก็ก้าวย่างอย่างเร่งรีบไปแจ้งคุณหนูน้อยว่านายท่านกลับมาแล้ว

“คุณหนู นายท่านกลับมาแล้ว” ซ่านซีแจ้งความแก่ร่างบางที่ นอนเอนหลังที่เก้าอี้ตัวยาวและใหญ่ มือหนึ่งนางก็ถือตำรา อีกมือหนึ่งก็นำขนมใส่ปากตนเอง ข้างๆ นั้นมีโต๊ะตัวเล็กวางน้ำชาที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ และมีขนมนุ่มนิ่มสำหรับกินกับน้ำชาอีกสองจาน เมื่อผู้มาแจ้งความเป็นซ่านซี ใบหน้าหวานล้ำก็ยกยิ้มอย่างพอใจ พยักหน้าน้อยๆ รับคำ จากนั้นนางก็วางทุกสิ่งอย่างลงอย่างเรียบร้อย ยืนสำรวจร่างกาย ว่าเรียบร้อยดีหรือไม่ แล้วก็ก้าวย่างไปที่เรือนใหญ่เพื่อต้อนรับสามีและภรรยาใหม่ของเขา

นางทำใจได้หรือที่มีหนึ่งสามีสองภรรยา คำตอบคือนางทำใจได้เพราะนางมีซ่านซีอยู่ ในใจของนางนั้นมีเพียงซีซีผู้เดียว เพราะนางไม่ชอบมังกรของจริง นางชอบที่ซ่านซีทำให้มากกว่า ถึงใจเป็นไหนๆ ขณะที่ฮูหยินกำลังเดินออกจากเรือนของตนเอง

บ่าวไพร่ก็วิ่งวุ่นกันมากมายเพราะนายท่านสั่งให้จัดการที่ห้องกว้างที่ว่างอยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของฮูหยินเอก บัดนี้ห้องว่างเปล่านั้นก็ถูกบ่าวไพร่ทั้งหลายต่างเร่งรีบทำความสะอาดยกใหญ่ เครื่องเรือนมากมายถูกนำมาวางไว้หน้าห้อง อีกทั้งยังมีกระจกขัดเงาบานใหญ่ที่ทำจากหยกหายาก ฮูหยินเอกมีเพียงกระจกที่ทำจากไม้เนื้อแข็งเท่านั้น แสดงว่านายท่านให้ความสำคัญกับภรรยาใหม่มากกว่าฮูหยินเอก

“คุณหนูท่านดูนี่สิ หยามหน้ากันชัดๆ” ซ่านซีอดตำหนิไม่ได้ นางมีดีอะไรทำไมถึงได้รับความเอ็นดูมากมายถึงเพียงนี้ คุณหนูของนางนั้นแต่งงานมาห้าปีแต่ก็ยังไม่รับของที่มีมูลค่ามหาศาลเช่นนี้นับว่าเป็นการหยามหน้ากันชัดๆ เห็นทีว่าจะอยู่ร่วมกันยากเสียแล้ว

“อืมไม่เป็นไรเพียงแค่ของนอกกายเท่านั้น เจ้าก็รู้ข้าก็อายุไม่ใช่น้อยแล้วจะได้รับความเอ็นดูเอาใจใส่เช่นสตรีน้อยแรกรุ่นได้อย่างไร” หวังมี่หลินก็มีน้อยใจบ้างตามประสาของสตรี แต่ก็ไม่คิดแค้นเคืองอีกฝ่าย ทุกวันนี้นางได้รับเงินทองมากมายจนหาที่เก็บไม่ไหวอยู่แล้ว ไยของเพียงแค่นี้จะต้องอิจฉาอีกฝ่ายให้ตนเองต้องวุ่นวายใจไปทำไมกัน

“เหนื่อยหรือไม่กว่าจะถึงเรือน” ถงหยางจง เอ่ยถามภรรยาตัวน้อยที่เขาวางนางลงให้นั่งที่เก้าอี้ภายในเรือนหลัก ซึ่งเป็นเรือนของเขาอยู่ติดกันกับเรือนของหวังมี่หลินภรรยาเอกของเขา

“ข้านั้นไม่เหนื่อยหรอกแค่นั่งรถม้า แต่ที่เหนื่อยก็เพราะท่านพี่นั่นแหละ ข้าไม่มีแรงจะเดินแล้วแข้งขาก็อ่อนปวกเปียกไปหมด” นางว่า มือเรียวก็บีบนวดที่น่องขาของตนเองทั้งสองข้าง เมื่อผู้เป็นสามีเห็นเช่นนั้นจึงได้นั่งลงข้างๆเรียวขาขาวของนาง มือหนาก็บีบนวดให้ร่างเล็กที่นั่งอมยิ้มอย่างมีความสุข เขาเอาใจใส่และดูแลนางอย่างดี

เขามิคิดว่าการทำเช่นนี้ทำให้ภรรยาตัวน้อยนั้นเจ็บปวดเช่นนี้วันหน้าคงทำให้ที่ ที่ กว้างๆ เช่นสวนหลังจวน หรือน้ำตกจำลองข้างจวนคงจะดีกว่าไม่น้อยแน่ๆ ความคิดบังเจิดก็เกิดขึ้นในหัวสมองของเขา บ่าวไพร่เมื่อนำน้ำชามาให้นายท่านก็พบเห็นการกระทำเช่น ต่างพากันเบือนหน้าหนีกันเป็นทิวแถว

นับว่าสตรีผู้นี้ไม่ธรรมดาทำให้นายท่านลดตัวลงไปบีบนวดได้เช่นนั้นพวกนางห้ามล่วงเกินสตรีผู้นี้เด็ดขาดมิเช่นนั้นคงจะมีโทษหนักเป็นแน่ สาวใช้ทั้งหลายต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ต่างพากันหลีกหนีมิให้ตนเองเป็นส่วนเกินนายท่านและสตรีผู้นี้ มือหนาที่บีบนวดน่องเรียวนั้นก็ค่อยๆ ลูบไล้ขึ้นไปทีละนิดทีละนิด จนถึงปากถ้ำที่มีผ้าผืนบางๆ กั้นเอาไว้

มือหนาก็สะกิดกลไกด้านนอกผ่านผ้าผืนบาง มือเรียวก็จับแขนแกร่งของเขาไว้ นางไม่อาจจะห้ามเขาได้อีก เพราะนางชอบที่เขาสัมผัสปลุกเร้าอารมณ์เช่นนี้ ดวงตาของนางฉ่ำเยิ้มสร้างอารมณ์ของผู้ที่ลงมือลูบไล้ปากถ้ำเป็นอย่างดี เขาสะกิดกลไกไปมาหลายๆ ครั้งจนกระทั่งน้ำหวานนั้นเริ่มไหลรินฉ่ำแฉะออกมา จากนั้นเขาลุกขึ้นยืนเบื้องหน้าของเสี่ยวชิงพลางปลดปล่อยเจ้าลูกชายตัวใหญ่ยักษ์ขึ้นจ่อที่ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มของนาง

ปากเล็กจิ้มลิ้มอ้าปากรับลูกชายเข้าไปพลางใช้ลิ้นน้อยดูด ดุน ลำแท่งยาว เขาร้องซี๊ดไปหลายครั้งขณะที่ร่างบางนั้น ดูด ดึงขึ้นลงอย่างเอร็ดอร่อย มือหนาขยำที่ศีรษะของนางไว้ พลางขยับแก่นกายของตนเองกระแทกเข้าไปที่ปากของนางจนขึ้นเป็นรอยนูนที่กระพุ้งแก้มของร่างบาง

“ท่านพี่” เสียงหวานเอ่ยเรียก ขัดจังหวะของสามีกับสตรีคนใหม่ จนสามีนั้นมีสีหน้าบิดเบี้ยวพลางไม่สบอารมณ์ยิ่งนักมีหรือที่มี่หลินไม่รู้ว่าสามีของนางกำลังทำอะไร เพียงแค่เห็นแผ่นหลังที่ขยับขึ้นลงอย่างร้อนแรงก็รู้ว่าเขานั้นให้นางใช้ปากทำอะไร เพราะนางก็ทำมาเช่นเดียวกันจึงมิแปลกใจสักนิด

“เข้ามาได้ ให้สาวใช้ของเจ้าออกไปยืนรอข้างนอกห้ามมิให้ใครเข้ามารบกวนเด็ดขาด” เขาว่า พลางขยับสะโพกเข้าออกที่ปากเล็กจิ้มลิ้ม เขายังไม่นำพาลูกชายออกจากปากของร่างบางจนเสี่ยวชิงนั้นอยากจะละลิ้นออกจากเจ้ามังกรแล้วนางอายยิ่งที่ทำตัวไร้ยางอายเช่นนี้

มี่หลินยืนดูร่างทั้งสองที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะลดละ พลันมือหนาก็กวักเรียกนางให้เข้าไป มี่หลินเดินเข้าไปตามคำสั่งของผู้เป็นสามี มือหนานั้นก็รวบรัดร่างของมี่หลินเข้าที่ด้านข้างแนบอก เสี่ยวชิงยังนั่งที่เก้าอี้เช่นเดิม มือหนาข้าหนึ่งก็จับศีรษะของเสี่ยวชิงไว้ อีกข้างหนึ่งก็ลูบไล้ใบหน้าหวานล้ำของมี่หลิน