ภรรยาสุดเจ๋งของมหาเศรษฐี นิยาย บท 2

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานยังวนเวียนอยู่ในใจของเบลล่า เมื่อเธอรวบรวมความคิดได้ในที่สุด เธอก็อยู่นอกบ้านพ่อแม่ของเธอแล้ว

ประตูถูกเปิดแง้มไว้ และเสียงหัวเราะที่ร่าเริงจากข้างในทำให้หัวใจของ เบลล่าเต้นแรง

“อีนังเบลล่านั่นน่าจะตื่นขึ้นบนเตียงของชายชราคนนั้นได้แล้ว!” หญิงสาวคนหนึ่งพูดอย่างไม่พอใจด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

เบลล่ารู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนั้นอย่างบอกไม่ถูก หญิงสาวที่พูดคือซาแมนธา หรั่งซึ่งศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติแห่งลูเซีย และเริ่มอาชีพของเธอในวงการบันเทิงเมื่อ 2 ปีก่อนหลังจากได้รับความนิยมในรายการทีวี

ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดขึ้นเบลล่าเป็นแฟนของเธอ

เบลล่าชอบซาแมนธามาก พ่อแม่ของเธอก็เช่นกัน โปสเตอร์ของซาแมนธาติดอยู่ที่ผนังบ้านของพวกเขา

เบลล่ามีความสุขมากที่พ่อแม่ของเธอชอบคนดังเหมือนกับเธอ ซึ่งไม่ใช่กรณีปกติในครอบครัวส่วนใหญ่

เธอเคยคิดด้วยซ้ำว่าเพราะความรักที่พวกเขามีต่อซาแมนธา เธอจึงสนิทกับพ่อแม่มากขึ้น ซึ่งห่างเหินและเข้มงวดกับเธอมาตลอด

ถึงแม้ว่าเมื่อวานนี้ เธอได้รับรู้ความจริงที่ทำให้ต้องตะลึง

เธอและซาแมนธาถูกสลับตัว ตอนที่พวกเขาเกิดออกมา

บรรยากาศแปลกๆที่บ้านในสัปดาห์ที่ผ่านมาทำให้เบลล่าเข้าใจแล้ว

ทุกคนรู้ความจริง แต่ในฐานะคนที่ทั้งชีวิตจะเปลี่ยนไปเพราะความจริง เธอจึงถูกเก็บงำไว้ในความมืดตลอดเวลา

พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอคือนายและนางหรั่งไม่ได้มารับเธอกลับไป

บอดี้การ์ดสองสามคนปรากฏตัวเมื่อวานนี้และแจ้งให้ครอบครัวทอมป์สันพาเบลล่าไปที่โรงแรม 5 ดาวที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองดาลตัน

เมื่อคืนเบลล่าไปที่นั่นแล้วหนีไป

ความร้อนผิดปกติที่แล่นผ่านร่างกายของเธอทำให้เธอรู้ว่าเธอพร้อมแล้ว

ใครทำกับเธอ...

เบลล่านึกถึงความอ่อนโยนผิดปกติของนางทอมป์สันก่อนออกเดินทางพร้อมนมอุ่นแก้วหนึ่ง เธอยึดถือเป็นวิถีของนางทอมป์สันในการแสดงความไม่เต็มใจที่จะปล่อยเธอไป

เบลล่ารู้สึกโหยหามากในขณะนั้นและตัดสินใจว่านายและนางทอมป์สันจะเป็นพ่อแม่ของเธอตลอดไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต

เธอไม่สนใจว่าพวกเขาจะรับเด็กผิดคนในตอนนั้นและเธอก็ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา เธอจะยังคงรักพวกเขาในฐานะพ่อแม่ของเธอ

แม้ว่าความเป็นจริงที่โหดร้ายกลับทำร้ายเธออย่างหนักและเร็วเกินไป

เสียงหนึ่งดังออกมาจากในบ้านอีกครั้งและขัดจังหวะความคิดของเธอ

คราวนี้เป็นเสียงของคุณนายทอมป์สัน

"ฮ่าๆเบลล่าเป็นอีผู้หญิงราคาถูก เธอไม่ได้อยู่ในกลุ่มของแซมมี่เลย!

“แซมมี่เธอเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติแห่งลูเซียและเป็นดาราดัง แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลหรั่ง แต่เธอก็ไม่สมควรที่จะเป็นคนรับใช้ของคุณ

“พ่อกับแม่เลี้ยงเธอให้เป็นคนขี้แพ้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นสามได้ ฉันไม่คิดว่าตระกูลหรั่งจะยอมรับผู้หญิงอย่างเธอเป็นลูกสาวของพวกเขา

“ยังไม่มีใครจากตระกูลหรั่ง ปรากฏตัวทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อเธอคงชัดเจนกว่านี้ไม่ได้แล้ว

“พ่อกับแม่มองการณ์ไกลและดูแคลนเธอตั้งแต่เธอยังเด็กเผื่อว่าวันหนึ่งสิ่งนี้จะเกิดขึ้น

“20ปีที่ผ่านไปและเราคิดว่าตระกูลหรั่งจะไม่มีวันค้นพบความลับนี้ แต่พวกเขาค้นพบโดยไม่คาดคิด

"แม้ว่า เราไม่มีอะไรต้องกังวล หลังจากที่เราปล่อยภาพเบลล่านอนกับชายชราคนนั้น เธอจะไม่มีโอกาสกลับไปที่ตระกูลหรั่งและฉกฉวยสิ่งที่เป็นของคุณแซมมี่"

เสียงของคุณนายทอมป์สันโหยหวนและอวดดีโดยไม่แยแสอย่างที่เบลล่าเคยชิน

คำพูดของเธอทำให้เบลล่าหนาวสันหลังวาบ

พ่อและแม่ทอมป์สันมองแซมมี่ด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เธอเป็นลูกสาวที่มีสายเลือดของพวกเขา

สำหรับเบลล่า พวกเขาไม่เคยตำหนิเธอเลย

เบลล่าตอนแรกเศร้า จากนั้นเธอก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าขัน ในขณะนั้นเธอมองเพียงความว่างเปล่าในดวงตาของเธอ

สุดท้ายเธอก็ไม่ได้เดินผ่านประตูบานนั้นไปขัดขวางช่วงเวลาแห่งความรักของพ่อแม่และลูกสาว น่าเสียดายที่พวกเขาไม่เพียงแค่ทำให้หัวใจของเธอแตกสลาย พวกเขายังทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย

เธอเชื่อว่าแม้แต่อากาศรอบตัวพวกมันก็สกปรก และความคิดที่จะเข้าใกล้พวกมันก็ทำให้เธอรังเกียจ

เบลล่าหันหลังเดินออกไป หลังจากที่เธอออกจากละแวกนั้น รถโรลส์รอยซ์สีเทาเงินก็ขับผ่านเธอไป

เบลล่าไม่ได้สนใจมัน แต่รถคันนั้นค่อยๆเคลื่อนมาจอดตรงหน้าเธอ

เธอหยุดเดินและเห็นใบหน้าหล่อเหลาหลังจากลดกระจกลง

“คุณคือเบลล่า ทอมป์สัน ใช่ไหม”เบลล่าได้ยินชายหนุ่มในรถถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เบลล่ามองไปที่ผู้ชายคนนั้นและพบว่าเขามีลักษณะที่คล้ายกับเธอ ดวงตารูปอัลมอนด์ของพวกเขาเกือบจะเหมือนกัน

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือโครงหน้าของเธอดูนุ่มนวล ในขณะที่ผู้ชายมีโครงหน้าคมกว่า

เธอก้มลงมองที่เท้าของเธอและตอบด้วยการพยักหน้าว่า"ใช่คือฉันเอง"

ชายคนนั้นขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดและถามด้วยความเย้ยหยัน "เมื่อวานเราขอพบคุณและพวกทอมป์สันที่โรงแรม แล้วทำไมคุณไม่ปรากฏตัวล่ะ

“คุณอารมณ์เสียเพราะ ไม่มีใครจากตระกูลหรั่งมารับคุณด้วยตัวเองเหรอ?

“ผมมารับคุณแล้ว คุณพอใจหรือยัง ขึ้นรถเถอะ”