ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 5

"วันนี้แม่จะไม่ทำโทษหนูก็ได้ แค่บอกความจริงมา เมื่อคืนนี้ระหว่างหนูกับรามสูรมีอะไรเกิดขึ้นแล้วใช่ไหม"

"ไม่ได้เกิดอะไรจริงๆ นะคะ" หญิงสาวพยายามทำตัวปกติที่สุด เพื่อให้คำพูดของตัวเองมีน้ำหนัก

"แน่ใจนะว่าไม่ได้เกิดอะไร"

"ค่ะไม่ได้เกิดอะไร"

"นิ่มนวล" น้ำเสียงของคนที่เรียกตัวเองว่าแม่เริ่มเปลี่ยนไป และคนที่ชื่อนิ่มนวลก็รีบวิ่งออกมา

"ขาคุณผู้หญิง"

"กักบริเวณสามวัน"

"ไม่ได้นะคะคุณแม่"

"เดี๋ยวนี้ไม่ฟังคำสั่งแม่แล้วเหรอจ๊ะ"

"ตามมาค่ะ!"

"โรสขอโทษค่ะคุณแม่ พี่นิ่มนวลปล่อยก่อน" สโรชายังคงตะโกนขณะที่ถูกแม่บ้านคนสนิทของนางพาขึ้นไปชั้นบน "อย่าทำแบบนี้เลยนะพี่"

"หาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆ ใครจะไปช่วยได้ล่ะ เข้าไปแล้วก็ทำตัวให้ดี"

"ไม่นะพี่นิ่มนวล" หญิงสาวต้องรีบชักมือออกจากประตูก่อนที่มันจะปิดลง

ก๊อก! ก๊อก! คนที่อยู่ด้านในเคาะประตูเสียงดัง เพื่อให้ด้านนอกเปิด แต่ก็ดูจะไม่เป็นผล

ถ้าเราถูกกักบริเวณถึงสามวันใครจะดูแลแม่ แต่... "....." ตอนนี้เธอมีเรื่องที่ต้องเป็นกังวลมากไม่ต่างจากเรื่องนั้นก็คือ ..เราลืมเรื่องยาคุมกำเนิดไปได้ยังไง

จะอยู่ในนี้ถึงสามวันไม่ได้แล้ว ต้องหาทางออกไปให้ได้ก่อน "คุณพ่อ..โทรศัพท์?"

ชั้นล่าง..

"โทรศัพท์อยู่นี่ค่ะคุณผู้หญิง" ตอนที่ลากตัวสโรชาขึ้นไป นิ่มนวลได้แอบล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา เพื่อไม่ให้ติดต่อพลโทผู้เป็นพ่อได้

"แกนี่รู้ใจฉันจังเลยนะ"

ชั้นบน..

"คุณพ่อกลับมาสักทีสิคะ" รอให้พ่อกลับมาภายในวันนี้หรือพรุ่งนี้ ความหวังนั้นมีน้อยเท่ากับที่ขอร้องให้นิ่มนวลแอบปล่อยตัว