ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย นิยาย บท 1

มู่นวลนวลนั่งส่งกระจกอย่างใจลอย รอช่างแต่งหน้ามาแต่งหน้าให้กับเธอ

ทันใดนั้นเสี่ยวชูเหอก็เปิดประตู และเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน

เธอเห็นมู่นวลนวลในสภาพทรงผมยุ่งเหยิง เธอสวมแจ็คเก็ตผ้าฝ้ายสีเทาตัวยาว สีหน้าตึงเครียด "คนตระกลูโม่มากันหมดแล้วนะ ทำไมเธอถึงยังไม่แต่งตัวอีก"

มู่นวลนวลขยับแว่นตากรอบสีดำบนจมูกของเธอ แววตาแสดงความงุนงง "คุณแม่อยากให้ฉันแต่งงานกับคู่หมั้นของพี่สาวจริงๆหรอ "

เสี่ยวชูเหอหน้าถอนสี เพราะคิดว่าเธอจะกลับคำพูด

คนตระกูลโม่รออยู่ข้างนอกและถ้าเกิดความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆเข้าก็สามารถทำลายตระกูลมู่ได้เลยทีเดียว!

เธอรีบลงไปคุกเข่าร้องเสียงดัง "ตุ๊บ" "นวลนวล ถือว่าแม่ขอร้องล่ะนะ พี่สาวของเธอสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า ได้โปรดช่วยพี่ของเธอหน่อยนะ"

ในนัยน์ตาของมู่นวลนวลจากแววตาใสใสค่อยๆกลายเป็นแววตาเยือกเย็น ถึงแม้เสี่ยวชูเหอจะเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ แต่ความรักทั้งหมดก็ได้มอบให้กับลูกทั้งสองของอตีตภรรยาของพ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว

ดังนั้น แม้เสี่ยวชูเหอรู้ว่าคู่หมั้นของพี่สาวเธอหน้าตาน่าเกลียดและไม่มีมนุษยธรรม กลับยังต้องการมู่นวลนวลแต่งงานกับพี่เขยของเธอ

เสียงเร่งเร้าของคนรับใช้ดังก้องอยู่นอกประตู “ คุณผู้หญิงคะ คุณหนูสาม คนตระกูลโม่กำลังเดินขึ้นมาแล้วค่ะ "

มู่นวลนวลไม่ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยพยุงเสี่ยวชูเหอ แต่พูดอย่างเฉยเมย "ลุกขึ้นเถอะค่ะ ฉันจะไปแล้ว"

คราวนี้เธอยอมแล้วจริงๆ

เมื่อเปิดประตู ฉันก็เห็นกลุ่มบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่นอกประตู นี่คือคนที่ตระกูลโม่ส่งไปรับเธอ

ไม่มีงานแต่งงาน ไม่มีเจ้าบ่าว แต่เธอกำลังจะแต่งงานในวันนี้

"ไปกันเถอะ" เธอเดินนำหน้าและลงไปชั้นล่าง

ตระกูลโม่ร่ำรวยอันดับต้นในเมืองหู่หยาง โม่ถิงเซียวทายาทโดยตรงเพียงคนเดียว กลับถูกลักพาตัวไปเมื่อหลายสิบปีก่อน จนเสียโฉมและกลายเป็นคนไร้มนุษยธรรม

ตั้งแต่นั้นมาโม่ถิงเซียวก็ไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนอีกเลย

เล่าลือกันว่าเขาโหดร้ายน่าเกลียดและน่ากลัว ผู้หญิงทุกคนที่ถูกส่งเข้าไปในตระกูลของเขาก็ไม่ได้มีชีวิตออกมาอีกเลย

เรื่องน่าเศร้าที่สุดคือไร้มนุษยธรรม แม้ว่ามู่ถิงเซียวจะเป็นปีศาจ แต่เธอก็ไม่สนใจ

โม่ถิงเซียวมองไปที่มู่นวลนวลพร้อมกับพินิจพิเคราะห์บนใบหน้าของเขาสองสามวินาทีก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย "อัปลักษณ์"

ด้วยน้ำเสียงที่สงบ จึงไม่สามารถรู้สึกถึงอารมณ์ใด ๆ เพิ่มเติมได้

มู่นวลนวลได้สติกลับมา เธอก็ไม่สนใจในคำพูดของเขาที่บอกเธอว่าน่าเกลียด หน้าตาที่ตื่นตระหนกของเธอจองมองเค้าอยู่ "คุณเป็นใคร"

นัยน์ตาที่ดำลึกส่งประกายแพรวพราว น้ำเสียงที่นุ่มลึกพูดขึ้นว่า “ คุณไม่รู้เหรอว่าคุณแต่งงานกับใคร?

เมื่อเขาเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น มู่นวลนวลก็สั่นสะท้านพร้อมกับที่มีลมหายใจที่ขมขื่นเข้ามาใกล้ใบหน้าของเธอ

ออร่าที่แรงกล้าบีบบังคับเธอเล็กน้อย แต่เธอก็ยังยืดอกของเธอ "แน่นอนฉันรู้ว่าคนที่ฉันแต่งงานคือโม่ถิงเซียว!"

เมื่อโม่ถิงเซียวได้ยินคำนั้น ความเฉียบคมในดวงตาของเขาก็ค่อยๆบรรจบกันจากนั้นร่องรอยของความชัดเจนก็ปรากฏขึ้นและดูเหมือนว่าเธอเป็นผู้หญิงอีกคนที่เชื่อข่าวลือ

แต่งงานกับชายที่ "น่าเกลียดและไร้มนุษยธรรม" การแสดงออกของเธอดูสงบเกินไป และความสงบของเธอทำให้เขาสนใจในตัวเธอ

เขาโค้งริมฝีปากและยิ้มอย่างอวดดี “ที่แท้ก็คือพี่สะใภ้นี่เอง ผมคือโม่เจียเฉินเป็นลูกพี่ลูกน้องของโม่ถิงเซียว คืนวันแต่งงาน คุณคงจะไม่ต้องรอคนพิการหรอกนะ "