ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1067

บทที่ 1067 จงตื่นขึ้นเถิด นักรบของข้า

………………..

เสี้ยวขณะนี้ ในโลกนับไม่ถ้วนที่แปรเปลี่ยนมาจากเศษเสี้ยวความทรงจำของมหาจักรพรรดิหมิงเหยียนล้วนฝนตกทั้งนั้น

ตกลงมายังร่างของผู้ที่ก้าวเข้าสู่โลกเหล่านั้นทุกคน

หลินคุนก็ดี หรือจะเป็นผู้บำเพ็ญเผ่าปีกมารฝั่งประจิมทั้งหลายนั้นก็ดี ไม่มีใครหลบหลีกได้

จนกระทั่งเวลาไหลไป จากฝนที่ค่อยๆ แรงขึ้น เทกระหน่ำลงมา ทำให้พื้นดินของโลกทุกใบกลายเป็นทะเลน้ำฝน ฟ้าดินกลายเป็นโลกแห่งฝน

ในม่านที่เกิดจากน้ำฝนเหล่านี้ แดนสุสานที่แผ่ความมืดสลัว แฝงไว้ด้วยความตายก็ปรากฏขึ้นในโลกทุกใบ

จนกระทั่งแทนที่ทุกสิ่ง

เหมือนกลืนกิน

ทำให้โลกความทรงจำทุกใบ แปรเปลี่ยนเป็น…หลุมศพหลุมแล้วหลุมเล่า!

……

ในตอนที่สวี่ชิงลืมตา ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เขานอนอยู่ตรงนั้น ข้างหน้ามืดสนิท ในขณะที่ความชื้นปกคลุมไปรอบด้าน พลังบำเพ็ญ ประสาทสัมผัสการรับรู้ของเขาก็เหมือนหายไป

ทำได้เพียงใช้การสัมผัสจากมือไปทำการวิเคราะห์

คลำไปข้างบน เป็นไม้เย็นเยียบ

รอบๆ ก็เป็นเช่นนี้ ข้างล่างก็เช่นกัน

แคบ ยาว อีกทั้งไม่อาจลุกขึ้นมาได้

“นี่มันโลงนี่นา!”

สวี่ชิงในใจเคร่งเครียด

“ก่อนหน้านี้ดาวรกร้างที่ศิษย์พี่ใหญ่อยู่เกิดฝนตกหนัก น้ำฝนนั่นแปลกประหลาดนัก หลังจากที่เป็นม่านฝนในนั้นก็มีโลกมืดมิดใบหนึ่งปรากฏขึ้น”

“เช่นนั้นตอนนี้ ข้าอยู่ในหลุมศพหนึ่งในนั้นใช่หรือไม่”

“ส่วนความสามารถในการสัมผัสรับรู้พลังบำเพ็ญคล้ายถูกผนึก…แม้แต่พลังบำเพ็ญก็ถูกควบคุมด้วยเช่นกัน”

“เช่นนั้นรูปลักษณ์หน้าตาของข้าตอนนี้คือมหาจักรพรรดิหมิงเหยียนใช่หรือไม่”

สวี่ชิงชิงยกมือขวาขึ้นงอไว้ข้างหน้าแล้วแตะที่หน้าของตัวเอง หลังจากลูบไล้ รูม่านตาของเขาก็พลันหดเล็กลง

ไม่ใช่หมิงเหยียน และไม่ใช่เสี่ยเฉินจื่อด้วยเช่นกัน

สิ่งที่เขาคลำเจอคือใบหน้าที่เป็นของตัวเองดวงนั้น!

“โลกใบนี้แปลกประหลาดนัก”

สวี่ชิงพึมพำ มือขวาพลันกำเป็นหมัด ชกไปยังฝาโลงข้างบนอย่างเต็มแรง

หมัดนี้ซัดลงไป โลงที่เขาอยู่สะเทือน แตกออกเป็นรอยแยกทางหนึ่ง

เพียงแต่ ทันทีที่รอยแยกนี้ปรากฏขึ้น ก็มีพลังผนึกกลุ่มหนึ่งรวมอยู่ข้างบน ทำให้รอยแยกนี้ผสานกันในทันที

สวี่ชิงใช้ประสาทสัมผัสจากนิ้ว หลังจากรับรู้ถึงภาพนี้ เขาก็ขี้เกียจจะเปลืองพลังกาย ทะเลความรู้สึกในร่าง อำนาจเทพแห่งชะตาวาสนากะพริบวาบ แปรเปลี่ยนเป็นมีดสลัก พุ่งออกไปจากร่างของเขา แล้วฟันไปข้างบนโลงทันที

ภายใต้การฟันนี้ เหมือนมีเสียงกระจกแตกดังก้องมา

จากนั้นความรู้สึกเหมือนถูกผนึกแบบนั้นก็หายไปกว่าครึ่งทันใด ส่วนประสาทสัมผัสรับรู้และพลังบำเพ็ญที่ได้รับผลกระทบของสวี่ชิง ตอนนี้ก็ฟื้นกลับคืนมาไม่น้อย

สำหรับมีดสลักแห่งชะตาวาสนา ด้วยตำแหน่งแห่งพลังอำนาจเทพสูงสุด แทบไม่มีผนึกอะไรในโลกนี้ที่มันไม่อาจส่งอิทธิพลเข้าไปได้

ตอนนี้หลังจากฟันไปหนึ่งที มือขวาของสวี่ชิงก็ชกไปอีกครั้ง

เสียงทุ้มหนักดังออกมาทันที

ดังสะท้อนก้องอยู่ในโลง และดังส่งออกไป สะท้อนก้องไปยังโลกภายนอก

……

ตูม!

ตูม!

ใต้ม่านอันดำมืด สายฝนโปรยปราย รวมกับเสียงทุ้มแน่นที่ส่งออกมาจากแผ่นดิน กลายเป็นเพียงสองเสียงในดินแดนแห่งชีวิตที่เดิมเงียบงันแห่งนี้

แผ่นดินมืดสนิท ความว่างเปล่าระหว่างฟ้าดินก็เป็นสีดำมืดอย่างไร้จุดสิ้นสดเช่นกัน

มองได้เห็นเพียงรางๆ ว่าบนพื้นดินมีหลุมศพเรียงรายสุดลูกหูลูก ทอดยาวไปไม่สิ้นสุด

ที่นี่คือสุสานแห่งหนึ่ง

ความเย็นเยือกแผ่ซ่าน ความรู้สึกเย็นเยียบน่าขนลุกปกคลุม

จวบจนหลังจากที่ในหลุมศพหนึ่งในนั้นเสียงทุ้มแน่นที่ดังออกมาระเบิดก้องรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นหลุมศพแห่งนั้นก็พลันสั่นสะเทือนแล้วยุบตัวลงไป

จากนั้น ในดินโคลนหลุมศพที่ฝนตกลงมาจนเปียกชุ่มก็มีมือข้างหนึ่งพลันทะลวงโพล่ออกมา!

ภาพนี้หากอยู่ที่โลกภายนอก คนธรรมดาทั่วไปที่ใจเสาะเห็นเข้าจะต้องอกสั่นขวัญแขวน ตกใจกลัวแทบสิ้นสติอย่างแน่นอน แต่ในโลกผู้บำเพ็ญ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะปกติไปแล้ว

ไม่นานนัก สวี่ชิงก็คลานออกมาจากโคลนหลุมศพ

ทันทีที่ปรากฏตัวขึ้น ในใจสวี่ชิงเกิดความระแวดระวังอย่างมหาศาลขึ้นมา ทอดสายตามองไปรอบๆ สุสานท่ามกลางสายฝนนี้

สิ่งที่ได้เห็นล้วนเป็นความมิดมิด ล้วนเป็นหลุมฝังศพ

ความมืดมิดที่นี่แฝงไว้ด้วยความแปลกประหลาด แม้แต่ประสาทสัมผัสเทพก็ไม่อาจแทรกซึมไปได้ไกลนัก มองเห็นเพียงรอบๆ ในระยะร้อยจั้งเท่านั้น

หลุมศพแต่ละหลุมๆ เหล่านั้นก็เหมือนผีร้าย แผ่ความอัปมงคลออกมา

ทุกอย่างนี้ล้วนทำให้ความระแวดระวังของสวี่ชิงพุ่งถึงขีดสูงสุด

และในขณะที่เขาสังเกตรอบๆ อย่างละเอียดตรงนี้ ที่ไกลๆ ก็มีเสียงระเบิดแน่นหนักดังก้องมา

สองตาของสวี่ชิงจ้องเพ่ง เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เข้าไปใกล้ยังบริเวณที่เสียงดังมา จวบจนถึงขอบของขอบเขตประสาทสัมผัสเทพ ฝีเท้าของเขาจึงหยุดลง มองอย่างละเอียด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ท่ามกลางการจับตามองของเขา หลุมศพที่มีเสียงดังมาส่งเสียงดังสะท้อนก้องยิ่งกว่าเดิม จากนั้นดินบนหลุมศพก็ยุบลงไป ชลำแสงสีทองทางหนึ่งพุ่งออกมาจากภายในทันที

ในลำแสงสีทองมีหนูสีทองตัวน้อยตัวหนึ่ง!

แต่กลับไม่ใช่ตัวของสวี่ชิงตัวนั้น ท่าทางเหมือนเพิ่งเกิด กำลังลองแทะมิติที่นี่

แต่เห็นได้ชัดว่ามิติที่นี่ยากที่มันในสภาวพเพิ่งเกิดจะแทะได้ ดังนั้นหลังจากที่แทะไปสามสี่ที หนูสีทองน้อยตัวนี้ก็ร้อนรน

ทันทีที่เห็นหนูตัวนี้ สวี่ชิงโล่งอก ร่างเพียงไหววูบก็พุ่งตรงไปยังหลุมศพที่ยุบตัวลงไปหลุมนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน