ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1111
บทที่ 1111 วิสุทธิเทพองค์แรก
………………..
ธารโลหิตเทพเจ้ากว้างใหญ่ คลื่นยักษ์ซัดสาด
แม่น้ำกว้างขวาง เมื่อมองไปไร้ขอบเขต คล้ายเชื่อมต่อกับขอบฟ้า อานุภาพยิ่งใหญ่ทำให้คนยำเกรง
ยากจินตนาการว่าสังหารเทพเจ้ามากเท่าไรกว่าจะรวมโลหิตเทพเจ้าได้ถึงขั้นนี้ ทำให้ธารโลหิตเทพเจ้าน่ากลัวเช่นนี้
โดยเฉพาะยามสะท้อนแสงเหนือบนเวิ้งฟ้า แม่น้ำสีเลือดจะเปล่งแสงสลัว คล้ายหยดเลือดนับไม่ถ้วนกลิ้งตัวบนผิวน้ำ
คิดเจิดจรัสแข่งกับแสงเหนือ
กลายเป็นภาพคลื่นม้วนซัดงามตระการ
ภาพวาดหนักแน่น แฝงการตกตะกอนทางประวัติศาสตร์ พิสูจน์การเปลี่ยนแปลงของฟ้าดิน แบกรับเรื่องราวเทพเซียน ทั้งเป็นพยานการเปลี่ยนแปลงด้านโครงสร้างของวงแหวนที่ห้า
นัยล้ำลึก
ในภาพวาดสีเลือดตอนนี้ เรือโดดเดี่ยวลำนั้นฝ่าลมโต้คลื่นกำลังมุ่งหน้า
เสียงฝีพายดังก้องกลางฟ้าดิน
ทุกประโยคและคำพูดราวอสนีบาต ดังก้องในใจสวี่ชิงเหมือนทำนองเต๋า
“จอมเซียนเพียงหนึ่ง”
“บรรพชนคนที่ห้า”
ทุกวาจารวมตัวกลางสมองสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว กระทั่งกลายเป็นเงาร่างชายชราคนหนึ่ง
ชายชราคือผู้ที่สวี่ชิงเห็นในแผนที่แดนศักดิ์สิทธิ์ปีกมาร นั่งขัดสมาธิบนวงแหวนที่ห้า ขณะเดียวกันก็เป็นคนที่เขาเจอตรงทะเลนอกแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์
“ผู้อาวุโส ทำไม… เรียกจอมเซียนว่าบรรพชนคนที่ห้าเล่า”
สักพักสวี่ชิงค่อยสูดหายใจลึก เอ่ยถามเสียงต่ำ
ฝีพายหยิบบ้องยาสูบขึ้นมา สูดเข้าไปคราหนึ่ง พ่นควันออกมา ก่อนเอ่ยปากกล่าวเรียบๆ
“สามสิบหกวงแหวนชั้นบนเป็นของโลกเบื้องบน แต่ละแห่งมีวงแหวนชั้นล่างจำนวนต่างกัน หรือก็คือโลกเบื้องล่าง”
“วงแหวนชั้นล่างบ้างมีชื่อ บ้างไม่มีชื่อ”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ฝีพายมองสวี่ชิง สายตาราวเปี่ยมนัยลึกซึ้ง
“โลกชั้นล่างของวงแหวนที่ห้าไม่มีชื่อ นานมาแล้วเมื่อเทพเจ้าเคลื่อนผ่านวงแหวนที่ห้าชั้นบน วงแหวนชั้นล่างถูกเรียกว่าโลกเบื้องล่างลำดับที่ห้า”
“ในนั้นมีหมื่นเผ่าถูกเทพเจ้ากดขี่ ทุกเผ่าต้องกราบไหว้เทพเพื่อมีชีวิตรอด”
“จากนั้นค่อยเกิดสงคราม ต่อต้าน กำราบ ผงาดง้ำ ฟ้าถล่ม ต่อกรกับเทพ”
“ทุกครั้งล้วนล้มเหลว หลังจากพ่ายแพ้ โลกที่ห้าถูกลบเลือนทุกสิ่ง เริ่มใหม่อีกครั้ง กลายเป็นอาหารของเทพเจ้าต่อ”
ฝีพายกล่าวต่อเนื่อง คำพูดราวกลายเป็นสัญลักษณ์ของกาลเวลา ถักทอเป็นสายน้ำแห่งกาลเวลา ไหลบ่าเสริมความเข้าใจของสวี่ชิง
“กระทั่งครั้งสุดท้าย ภายใต้การนำทัพของจักรพรรดิเผ่ามนุษย์แห่งโลกที่ห้า ได้สร้างความเจิดจรัสซึ่งไม่เคยมีมาก่อน ทำให้สงครามระหว่างเซียนกับเทพ เบื้องบนและเบื้องล่างมาถึงขีดสุด”
“ในสงครามเมื่อจักรพรรดิมนุษย์แห่งโลกที่ห้าก้าวสู่ระดับจอมเซียน จอมเทพแห่งวงแหวนที่ห้าเกิดเรื่องเกินคาดหมาย กระทั่งล้มล้างวงแหวนที่ห้า ปรับเปลี่ยนโครงสร้างใหม่”
“ด้วยเหตุนี้เขาจึงถูกเรียกว่าบรรพชนคนที่ห้า”
ฝีพายกล่าวจบแล้วเงยหน้ามองม่านฟ้า ท่าทางเหมือนทอดถอนใจ
สวี่ชิงฟังเงียบๆ หลายครั้งประวัติศาสตร์ล้วนมีความเหมือนกัน
อย่างเช่นวงแหวนที่ห้านี้ ความจริงก็คล้ายแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ระดับหนึ่ง
แต่เห็นชัดว่าความคืบหน้าที่นี่ราบรื่นกว่า
“ถ้าอย่างนั้นวงแหวนชั้นบนอื่น…” สวี่ชิงเอ่ยถามตามสัญชาตญาณ
“ส่วนใหญ่ล้มเหลว มีเพียงแห่งเดียว เดิมทำให้สำเร็จได้ แต่กลับเป็นเพราะเหตุไม่คาดฝันบางอย่าง ทำให้ล้มเหลว”
เสียงฝีพายเหมือนหวนถึงความหลัง ส่ายศีรษะเล็กน้อย
“ด้วยสามสิบหกวงแหวนชั้นบนไม่ใช่ของผู้บำเพ็ญ ไม่ใช่ของเซียน ที่นี่… เป็นเขตแดนของเทพ”
“เทพกับเซียน สองวิถีนี้ เซียน… มีขีดจำกัด ด้อยกว่าเทพก้าวหนึ่ง”
เสียงฝีพายทุ้มต่ำอยู่บ้าง
“ถ้ากล่าวอย่างถูกต้อง เมื่อเซียนถึงระดับจอมเซียนแล้ว ไม่มีหนทางข้างหน้าอีก หลายปีนี้จอมเซียนบนวงแหวนที่ห้าชะงักเท้ามาตลอด”
“ส่วนเทพ… เหนือจอมเทพขึ้นไปมีวิสุทธิเทพ!”
“วิสุทธิเทพไม่ใช่ตำนาน มีตัวตนจริง”
“แม้ว่าตั้งแต่อดีตจนปัจจุบันมีเพียงคนเดียว แต่คนผู้นี้ถูกเรียกว่าวิสุทธิเทพองค์แรก ได้ยินว่าเพราะองค์ท่านปรากฏตัว ถึงเกิดโลกชั้นบนและชั้นล่าง”
“ตำนานการสร้างจริงเท็จยากแยกแยะ ประวัติศาสตร์เก่าแก่เกินไป ไม่มีหลักฐานเชื่อถือได้”
คำพูดฝีพายทำให้สวี่ชิงสั่นสะท้าน รุนแรงกว่าคำพูดก่อนหน้านี้
“วิสุทธิเทพองค์แรก…” สวี่ชิงหายใจกระชั้นถี่ ไม่ทันกล่าวจบ ฝีพายรู้ว่าเขาอยากถามอะไรแล้ว
“องค์ท่านไปยังแดนไม่อาจระบุ ไม่กลับมาอีก”
“ยุคสมัยนับไม่ถ้วนต่อจากนั้น สามสิบหกวงแหวนชั้นบนไม่มีวิสุทธิเทพอีก กระทั่งซ่างฮวงปรากฏตัวในวงแหวนที่เก้า”
“หลังจากวิสุทธิเทพองค์แรก องค์ท่านมีหวังเป็นวิสุทธิเทพมากสุด สิ่งควรค่าแก่การยินดีคือสุดท้ายองค์ท่านก็พ่ายแพ้”
“ไม่อย่างนั้น…”
ฝีพายไม่ได้บอกผลลัพธ์ แต่สวี่ชิงจินตนาการออก
หากซ่างฮวงทำสำเร็จ ทั้งสามสิบหกวงแหวนชั้นบนคงเปี่ยมอานุภาพเทพนับไม่ถ้วน เซียน… ไม่อาจดำรงอยู่ต่ออีก
สวี่ชิงเงียบไป ทำความเข้าใจคำพูดของคนพาข้ามฟากตรงหน้า
เวลาหนึ่งวันอีกฝ่ายบอกเล่ามากมาย ตั้งแต่แก่นสำคัญของระดับเจ้าเหนือหัวรวมถึงการแบ่งขั้น ความสามารถของระดับกึ่งเซียน รวมถึงทัศนคติต่อโลก คล้ายว่าแทบไม่ปิดบังอะไร บอกกล่าวทั้งหมด
เห็นชัดว่าการทำเช่นนี้เหนือขอบเขตงานของคนพาข้ามฟาก
อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องพวกนี้กับตนสักนิด
ทั้งคิดเชื่อมโยงถึงตอนแรก เมื่อตนถูกตามล่า การกระทำของอีกฝ่าย…
การคาดเดาทั้งหมดของสวี่ชิงไม่มีสิ่งใดไม่เกิดขึ้นจริง ในใจเขาเกิดความคิดไม่น้อย
เขาสงสัยว่าคนพาข้ามฟากตรงหน้า… มีความเกี่ยวข้องกับแดนต้องประสงค์
ส่วนมาจากแดนต้องประสงค์ ทั้งรู้จักกับผู้บำเพ็ญแห่งแดนต้องประสงค์หรือไม่ สวี่ชิงไม่อาจตรวจสอบ แต่เขาสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายเหลือบมองกระบี่ตนหลายครั้ง
ดังนั้นหลังจากเงียบไป สวี่ชิงพลันเอ่ยปาก
“ผู้อาวุโส รู้จักแดนต้องประสงค์หรือไม่…”
ฝีพายหรี่ตา ไม่เอ่ยวาจา
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้กล้าเหนือกาลเวลา