ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1122

บทที่ 1122 รากฐานของตระกูลหลี่

บนฟากฟ้าดินแดนตะวันตก ดอกไม้ยักษ์ที่ผู้อื่นมองไม่เห็นดอกนั้น ตอนนี้พลันสั่นไหวขึ้นมา

รางเลือนไปเล็กน้อย

โดยเฉพาะกลีบดอกสาวงามโฉมสคราญทั้งสิบสองกลีบ ตอนนี้มีสองกลีบที่หายไปโดยสมบูรณ์ ส่วนในสิบกลีบที่เหลือ ก็มีอีกสองกลีบที่กำลังเลือนรางไปเช่นกัน!

และกลีบดอกสองกลีบที่หายไปนั้น ตอนนี้ก็ไปปรากฎขึ้นที่หว่างคิ้วของหลี่เมิ่งถู่!

ในฐานะศิษย์ของราชาพิษ อีกทั้งครั้งนี้ยังเป็นมรดกที่ถูกกำหนดขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ การเตรียมการของหลี่เมิ่งถู่ก่อนหน้านี้ย่อมเพียงพออย่างยิ่ง

เขารู้ล่วงหน้ายิ่งกว่าใครๆ ว่ามรดกครั้งนี้คืออะไร

กระทั่งก่อนหน้านี้เมื่อนานมาแล้ว เขาก็เคยเห็นภาพสัญลักษณ์ที่คล้ายกันหลายภาพ

และได้สัมผัสรับรู้ไปทุกๆ ภาพ

กล่าวได้ว่า การเตรียมการล่วงหน้าทุกอย่าง เขาได้ทำเสร็จสิ้นแล้ว

โดยเฉพาะความเข้าใจเกี่ยวกับพิษ เขายิ่งทุ่มเทกำลังกายกำลังใจลงไปเป็นอย่างมาก

ทุกสิ่งที่สั่งสมมา ได้ปะทุออกมาในยามนี้ ทำให้เขาในยามที่เขาสัมผัสรับรู้อย่างแท้จริง ก็ได้เปรียบอย่างมหาศาล

ส่วนสวี่ชิงทางนั้น ก่อนหน้านี้ทดลองผิดพลาด เสียเวลาไปบ้าง จึงเป็นฝ่ายตามหลัง

แม้สุดท้ายจะพบวิธีที่ถูกต้อง ความเร็วในการสัมผัสรับรู้ก็น่าทึ่ง

แต่ก็ยังช้ากว่ามาก

เพราะการสัมผัสรับรู้เช่นนี้ ในขณะที่ต้องมีการเตรียมการล่วงหน้า ก็ต้องมีความเข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งด้วยเช่นกัน

ไม่ใช่แค่การประทับตราเฉยๆ

ต้องเข้าใจ ต้องรู้ถึงแก่นแท้ เช่นนี้จึงจะสามารถสืบมรดกได้อย่างแท้จริง

หลี่เมิ่งถู่ทำเสร็จสิ้นไปแล้วล่วงหน้า

สวี่ชิงเพิ่งจะเริ่มต้นสำรวจ

ดังนั้น ในช่วงเริ่มต้นของการสัมผัสรับรู้นี้ ช่องว่างระหว่างเขากับหลี่เมิ่งถู่จึงมีไม่น้อยเลย

ภาพนี้ ไม่นานนักจากความเร็วในการเลือนหายไปของดอกไม้บนท้องฟ้าหลี่เมิ่งถู่ก็รับรู้ได้

ใจเขาก็ผ่อนคลายลง

“แม้ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุใดจึงเกิดการเปลี่ยนแปลง ทำให้คนผู้นี้มีคุณสมบัติในการสัมผัสรับรู้มรดกเช่นเดียวกับข้าได้”

“แต่…ผู้อ่อนแอสุดท้ายก็คือผู้อ่อนแออยู่ดี”

“มรดกนี้ เป็นท่านอาจารย์ที่กำหนดมาเพื่อข้าโดยเฉพาะ คนนอกที่ไม่มีการเตรียมการล่วงหน้า หากต้องการสัมผัสรับรู้ก็ยากลำบากนัก เมื่อเทียบกับข้า ยิ่งต่างกันราวฟ้ากับดิน”

สายตาของหลี่เมิ่งถู่เย็นชา ตอนนี้บนหว่างคิ้วของเขากลีบดอกกลีบที่สามกำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว

……

ขณะเดียวกัน บนหน้าผาทางหลัก สวี่ชิงสีหน้าสงบนิ่ง

กลีบดอกบนหว่างคิ้วของเขา ตอนนี้ก็เพิ่งหลอมรวมขึ้นมาได้ราวสองส่วนเท่านั้น ห่างจากรวมเป็นกลีบที่สมบูรณ์ยังอีกยาวนานนัก

แม้จะสังเกตเห็นว่าดอกไม้แห่งมรดกบนฟากฟ้าเลือนรางลงไป อีกทั้งสัมผัสได้ว่าเส้นไหมที่แผ่ออกมาจากมันพุ่งไปยังทิศตะวันออกที่เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงจำนวนกลีบดอกที่ลดลง

แต่เขาก็ไม่ร้อนใจ

เขารู้ดีว่า ในโลกนี้ ผู้ที่มีการสัมผัสรับรู้ความเข้าใจโดดเด่นนั้นไม่ได้มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น เช่นนั้นมีผู้ที่เข้าใจเหนือกว่าเขาก็เป็นเรื่องปกติ

อีกทั้งการสัมผัสรับรู้มรดกนี้ เดิมคือการแข่งขันอยู่แล้ว

หากช่วงชิงได้ ก็ย่อมดี หากช่วงชิงไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องเคืองขุ่น

“วิธีของข้าถูกต้องก็ดีแล้ว”

“มรดกบนท้องฟ้านี้ แตกต่างจากสถานที่แปลกประหลาดพิศวงที่ข้าเคยไปเมื่อก่อนหน้านี้ สิ่งที่ข้าต้องทำคือเคลื่อนย้ายมันเข้าไปในทะเลความรู้สึก”

“ก็เหมือนเมื่อครั้งที่เผชิญหน้ากับภูเขาจักรพรรดิภูตเมื่อครั้งนั้น”

จิตใจของสวี่ชิงกระจ่างแจ้ง จ้องมองท้องฟ้าอย่างไม่กะพริบตา โดยใช้มันเป็นภาพนึกนิมิต ลอกเลียนแบบในใจครั้งแล้วครั้งเล่า อีกทั้งจากขั้นตอนนี้ ก็พยายามทำความเข้าใจแก่นแท้ของมรดกนี้

ตามประสบการณ์ในอดีตของเขา ยิ่งเข้าใจมากเท่าไหร่ กระบวนการสัมผัสรับรู้นี้ก็จะยิ่งราบรื่นมากขึ้นเท่านั้น

แต่ไม่นาน ในกระบวนการสำรวจแก่นแท้นี้ ดวงตาของสวี่ชิงก็จับจ้องแน่น จิตใจเกิดระลอกคลื่นอารมณ์

“มรดกนี้คือ…”

สวี่ชิงครุ่นคิดเล็กน้อย ไม่แน่ใจนัก ดังนั้นจึงตัดสินใจชะลอการเคลื่อนย้ายชั่วคราว แต่หันมาเน้นที่ส่วนที่เขาได้ทำความเข้าใจไปแล้ว หลังจากวิเคราะห์และสัมผัสอย่างละเอียด สีหน้าของเขาก็ค่อยๆ แปลกไป

“พิษอย่างนั้นหรือ”

สวี่ชิงครุ่นคิด

สำหรับเรื่องพิษ เขานั้นเชี่ยวชาญ

เพราะเมื่อครั้งอดีต พลังผนึกพิษที่อยู่ในร่างของเขา ได้แปรสภาพเป็นอำนาจเทพแล้ว

แม้ตอนนี้พลังผนึกพิษจะไม่ได้อยู่ในกายเซียน แต่ยังคงอยู่ในกายเทพ ทว่าพิษคือวิถีแห่งพืชพรรณ

วิถีนี้เป็นความรู้ เป็นปัญญา

สวี่ชิงจดจำไว้ในสมองอย่างขึ้นใจ ไม่แบ่งแยกร่างกาย

“นี่คือส่วนหนึ่งของวิถีแห่งพืชพรรณ…”

ในเสี้ยวพริบตาที่ความคิดของสวี่ชิงพลันขยายกว้าง ความทรงจำเกี่ยวกับพืชพรรณในอดีตก็ผุดขึ้นมา จากนั้นเขาก็สังเกตดอกไม้มรดกนี้อีกครั้ง เขาก็ค่อยๆ มองเห็นรายละเอียดมากยิ่งขึ้น

“ใบของดอกไม้นี้แคบยาวเป็นหยัก รากหยั่งอยู่ในความว่างเปล่า เข้าข่ายพืชล้มลุกอายุหลายปี คล้ายคลึงกับกล้วยไม้ปีศาจภูเขา ซึ่งกล้วยไม้ปีศาจภูเขามีคุณสมบัติหลอนประสาท”

“กลีบดอกสิบสองกลีบ แต่ละกลีบมีใบหน้าสตรี อารมณ์แตกต่างกันไป แฝงไว้ซึ่งพลังแห่งตัณหา คล้ายคลึงกับหญ้าเจ็ดอารมณ์”

“สูดลมหายใจที่มีมันอยู่ในอากาศเข้าไป ก็ได้รับพิษแล้ว บนรยางค์มียางพิษ ในใบก็มีลวดลายพิษ ลำต้นและรากก็เป็นเช่นเดียวกัน…”

“นี่คือหญ้าพิษชนิดหนึ่ง…”

“ทั้งต้น ตั้งแต่บนจรดล่าง แฝงไว้ซึ่งพิษร้อยชนิด ดูเหมือนไม่มาก แต่เมื่อพิษร้อยชนิดรวมกัน ก็ก่อเกิดนับพันนับหมื่น แปรเปลี่ยนน่าตกตะลึง อีกทั้งพิษที่ผสมกันทั้งต้น ดูเหมือนจะยิ่งแปลกประหลาด”

“พืชพิษนี้ คนนอกมองอาจมองไม่ออก แต่จากการวิเคราะห์ตามวิถีแห่งพืชพรรณที่ข้าเชี่ยวชาญ พืชพิษนี้ถูกเพาะเลี้ยงขึ้นมาในภายหลังอย่างชัดเจน”

“อย่างน้อยใช้พืชพรรณนับหมื่นชนิดขึ้นไป สกัดเอาคุณสมบัติทางยาที่แตกต่างกัน แล้วเพาะเลี้ยงออกมาในท้ายที่สุด… ทั้งยังผสมกับวัตถุพิเศษ ทำให้สถานะสูงส่งอย่างยิ่ง!”

“ฝีมือเช่นนี้ ช่างน่าตกตะลึงจริงๆ!”

หัวใจของสวี่ชิงเต้นเร็วขึ้น สีหน้าตื่นเต้น

ยิ่งเข้าใจมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตกตะลึงมากเท่านั้น

“ผู้ที่สามารถเพาะเลี้ยงหญ้าพิษเช่นนี้ได้ วิถีแห่งพืชพรรณของอีกฝ่ายได้ก้าวไปถึงระดับที่เหลือเชื่อแล้ว”

สวี่ชิงครุ่นคิด และความสนใจของเขาก็พุ่งสูงถึงขีดสุดในตอนนี้

“เช่นนั้นการสัมผัสรับรู้เฉยๆ ไม่มีประโยชน์อะไรนัก ไปลองทำความเข้าใจก็ยังคงบกพร่อง วิธีที่ดีที่สุด…คือการวิเคราะห์พิษของมัน!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน