ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1136

บทที่ 1136 เจอศัตรู

ปราณวิญญาณบนที่ราบเซียนดับสลายเข้มข้นขึ้นมาทีละน้อย

ลอยขึ้นห้วงนภา สะเทือนเวิ้งฟ้า ทำให้แสงเหนือแดงชาดสัมผัสที่ราบเซียนดับสลายแล้วผสานรวมกับปราณวิญญาณ

ดังนั้นเลยเกิดเป็นคลื่นสีสัน

ประสานรวมกันเป็นเจ็ดสี

เห็นชัดว่าปราณวิญญาณนั่นมีเอกลักษณ์ ดังนั้นการผสานรวมนี้จึงเป็นเหตุที่ทำให้เกิดแสงเหนือหลากสีที่นี่

แสงนี้ส่องประกายงามตระการ แปรเปลี่ยนอย่างต่อเนื่อง

ในความรางเลือนเหมือนมีจิตรับรู้ยิ่งใหญ่บางอย่างกำลังฟื้นคืน

ขั้นตอนการฟื้นคืนนี้ส่งผลกับป้ายหินกลางที่ราบซึ่งสวี่ชิงจ้องมองอยู่ ทำให้มันเปล่งประกายขึ้นช้าๆ

ท่ามกลางแสงโชติช่วงอักขระบนนั้นกลายเป็นสายน้ำไหล หลั่งรินบนป้ายหิน

“หินผนึกประตู…”

สวี่ชิงพึมพำ

สาเหตุที่แสงเหนือเจ็ดสีก่อตัว รวมถึงจิตรับรู้ซึ่งฟื้นคืนท่ามกลางความรางเลือนนั่น ด้วยช่วงนี้สวี่ชิงใช้บัญญัติของตน อาศัยกระบวนการคิดขั้นสูงสืบค้นออกมา

แม้ว่าคำพูดบรรพจารย์ตี้หลิงมีเพียงสองสามประโยค แต่ช่วยสรุปความเข้าใจตอนนี้ของสวี่ชิง ข้อมูลนั้นยิ่งใหญ่นัก

ตอนแรกสวี่ชิงทราบเพียงว่าที่นี่คือแดนซึ่งผู้นำเซียนจี๋กวงถูกจอมเซียนกำราบ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าที่นี่เป็นสถานที่ซึ่งวังเซียนพังถล่มเช่นกัน

“ถ้ากล่าวเช่นนี้ ผู้นำเซียนคนนั้น… ไม่ได้ตายหรือ”

สวี่ชิงหรี่ตา

เขานึกถึงแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์เมื่อตอนนั้น อวี้หลิวเฉินเคยบอกว่าเทพแท้เป็นอมตะ ขอเพียงนามแท้จริงยังอยู่ย่อมกลับมาได้

แต่ยามกลับมาอาจไม่ใช่ร่างเดิมตน

ทว่าอย่างไรก็เป็นต้นกำเนิดเดียวกัน

‘เทพแท้ทำได้ ผู้นำเซียนซึ่งเทียบเท่าผู้นำเทพ แน่นอนว่าทำได้เช่นกัน’

สวี่ชิงครุ่นคิด

ตอนนี้เสียงบรรพจารย์ตี้หลิงยังดังต่อเนื่อง

“ดังนั้นทุกครั้งยามแดนเซียนดับสลายเปิดออก ความจริงวาสนากับศุภโชคแบ่งเป็นสองประเภท”

“ประเภทหนึ่งคือวิญญาณผู้นำเซียนจี๋กวง แฝงมรรคากับการหยั่งรู้ของเขา ในฐานะผู้นำเซียนอันดับหนึ่งเมื่อปีนั้น สำหรับผู้บำเพ็ญอย่างพวกเรา การหยั่งรู้ของเขามีความหมายเหนือธรรมดา”

“มีคนเกิดบัญญัติที่นี่ มีคนเปลี่ยนระดับบัญญัติตัวเองให้ลึกซึ้งขึ้น…”

“ศุภโชควาสนาเช่นนี้ ถึงขั้นดึงดูดเซียนคิมหันต์ แต่ด้วยสาเหตุไม่อาจระบุบางอย่าง เซียนคิมหันต์ก้าวเข้ามาไม่ได้”

“ได้ยินว่าการเปิดออกแต่ละครั้งย่อมมีกึ่งเซียนเข้าร่วม เสาะหาวาสนาเพื่อเลื่อนเป็นเซียน”

“ส่วนประเภทที่สองคือสมบัติตกทอดจากวังเซียน”

“แม้ว่าที่นี่เปิดออกหลายครั้ง แต่วังเซียนกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ทั้งพื้นที่ซึ่งปรากฏแต่ละครั้งยังต่างกันไป”

“ในวังเซียน หากมีวาสนาย่อมได้ยอดสมบัติ แม้แต่ของวิเศษแฝงบัญญัติยังเคยมีคนได้ครอง”

“ดังนั้นทุกครั้งยามแดนเซียนดับสลายเปิดออก ผู้บำเพ็ญซึ่งมาที่นี่ ไม่ว่ามีป้ายนครเซียนหรือไม่ ไม่แบ่งเขตหรืออายุ”

“สิ่งเดียวที่ต้องการคือกุญแจลับ!”

“กุญแจลับสี่สิบเก้าดอก เก้าสิบแปดรายชื่อ”

บรรพจารย์ตี้หลิงกล่าวถึงตรงนี้ เว้นช่วงไปก่อนมองสวี่ชิงอย่างระวัง

สวี่ชิงพยักหน้าเล็กน้อย สะบัดมือคราหนึ่ง ส่งขวดหยกบรรจุกุญแจลับที่อีกฝ่ายวางตรงหน้ากลับไป

หลังจากรับขวดหยกแล้ว บรรพจารย์ตี้หลิงเป่าปากโล่งอกในใจ รู้ว่าคนตรงหน้าไม่อยากร่วมปันกุญแจลับกับตน

เขาครุ่นคิดก่อนเอ่ยปากกล่าวเสียงเบา

“สหายเต๋า แดนเซียนดับสลายนี้ยังมีข้อมูลสำคัญอีกอย่าง”

“หลังจากแดนเซียนดับสลายเปิดออก ได้ยินว่าโลกในนั้นแบ่งเป็นแปดชั้น”

“การเคลื่อนที่ของเวลาแต่ละชั้นต่างกันออกไป”

บรรพจารย์ตี้หลิงสีหน้าจริงจัง

“สำหรับข้าข้อมูลนี้เปล่าประโยชน์ ด้วยชั้นหนึ่งกับชั้นสองมีเพียงตำนาน ผู้เข้าไปน้อยนักที่จะรอดกลับมา โดยเฉพาะชั้นแรก มีแต่ตายสถานเดียว”

“ดังนั้นผู้บำเพ็ญเกือบทุกคนซึ่งมาที่นี่ ทั้งหมดล้วนเลือกเริ่มจากชั้นสาม ส่วนใหญ่… ได้แค่อยู่ตรงชั้นสาม ทั้งหยุดอยู่ตรงชั้นสาม”

“มีเพียงผู้ครองบัญญัติถึงเข้าชั้นสี่ได้”

เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ ตี้หลิงกล่าวเสียงเบา

“สำหรับข้าแล้ว ข้อมูลนี้ไม่สำคัญ แต่สำหรับสหายเต๋า… อาจมีประโยชน์”

สวี่ชิงฟังแล้วรู้ว่าบรรพจารย์ตี้หลิงกำลังแสดงความปรารถนาดี ดังนั้นเลยพยักหน้า ส่งสัญญาณบอกอีกฝ่ายให้พูดต่อ

เมื่อสังเกตเห็นสวี่ชิงพยักหน้า บรรพจารย์ตี้หลิงทราบว่าอีกฝ่ายมองความปรารถนาดีของตนออก ในใจค่อยผ่อนคลาย นี่คือเป้าหมายของเขา

ดังนั้นเลยกล่าวทันที

“สองชั้นแรกไม่ชัดเจน แต่สำหรับชั้นสามโลกภายนอกหนึ่งวัน เวลาที่นั่นเคลื่อนคล้อยไปห้าสิบวัน”

“ได้ยินว่าโลกภายนอกหนึ่งวัน ชั้นสี่เท่ากับสองร้อยห้าสิบวัน”

“ส่วนชั้นห้าถึงชั้นแปดซึ่งเป็นลำดับสุดท้าย ไม่ใช่แดนที่เจ้าเหนือหัวก้าวเข้าไปได้ มีเพียงกึ่งเซียนเท่านั้น ข้าจึงไม่ทราบการเคลื่อนที่ แต่วิเคราะห์จากชั้นสามและสี่แล้ว…”

“มีความเป็นไปได้ว่าวันหนึ่งของโลกภายนอก ชั้นห้าคือหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบวัน หากคาดเดาตามนี้ ชั้นหกเท่ากับหกพันกว่าวัน ชั้นเจ็ดคือสามหมื่นกว่าวัน ชั้นแปดคือ… หนึ่งแสนหกหมื่นวัน”

“หากเป็นเช่นนี้จริง ถ้าคิดย้อนกลับ ชั้นสองที่มีน้อยคนเข้าไปแล้วรอดกลับมา โลกภายนอกหนึ่งวันการเคลื่อนที่ของเวลาที่นั่นคือสิบวัน ส่วนชั้นหนึ่งซึ่งไม่มีใครรอดกลับมาคือสองวัน”

นัยน์ตาสวี่ชิงฉายแววล้ำลึก

เกี่ยวข้องกับความเร็วของเวลา ทั้งส่งผลจนแบ่งเป็นหลายชั้นเช่นนี้ ทำให้ในใจเขามีข้อบ่งชี้มากขึ้น

“ผู้นำเซียนจี๋กวงคนนี้ ก่อนตายมีพลังเวลา? ทำไมบัญญัติเขาถึงเป็นแสงเล่า…”

สวี่ชิงพึมพำ ในใจสงสัยเรื่องสถานที่ฝังวิญญาณของผู้นำเซียนจี๋กวงมากขึ้น

บรรพจารย์ตี้หลิงที่อยู่ด้านข้าง สังเกตเห็นสวี่ชิงทำหน้าครุ่นคิด ดังนั้นจึงไม่เอ่ยปากอีก ตอนนี้ขอบฟ้ามีคลื่นสะเทือน มีผู้บำเพ็ญมามากขึ้น

เกือบทั้งหมดล้วนครองกุญแจลับ ไม่ใช่พวกธรรมดา ดังนั้นผู้มาที่นี่… แน่นอนว่าเป็นผู้แข็งแกร่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน