ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 123

บทที่ 123 ศาลเจ้าหมีเอ้อ

ภาพนี้แปลกประหลาดยิ่งนัก

แต่สำหรับสวี่ชิงและจางซานแล้ว พวกเขาล้วนเคยเห็นเรื่องประเภทนี้มาก่อน กระทั่งว่าเทียบกับเรื่องที่นายกองทำแล้ว ศัตรูที่มองไม่เห็นข้างนอกพวกนี้เหมือนจะไม่นับเป็นอะไรเลย

นับตั้งแต่เล็กจนโตคนที่สวี่ชิงเลื่อมใสนับถือมีไม่มาก มีอาจารย์สอนหนังสือที่ถ้ำยาจก หัวหน้าเหลยจากฐานที่มั่น ปรมาจารย์ไป่ที่สอนเรื่องสมุนไพรให้เขา คนเหล่านี้ล้วนทำให้เคารพเลื่อมใสนับถือจากใจ

และวันนี้…ก็เพิ่มขึ้นมาอีกคนหนึ่ง

เพียงแต่สิ่งที่สวี่ชิงเลื่อมใสนับถือนายกองคือความบ้าคลั่งที่เอาชีวิตไปเล่นแบบนั้นของอีกฝ่าย

กล้าเสี่ยงชีวิตไปแย่งชิงเนื้อจวีอิงในทะเลลึกตอนเวลาแบบนี้ เรื่องแบบนี้…มีเพียงคนที่บ้าคลั่งทั้งร่างกายและจิตใจเท่านั้นถึงจะทำได้ ส่วนตัวตนและพลังบำเพ็ญที่แท้จริงของนายกอง สวี่ชิงไม่อยากไปเดาแล้ว ไม่มีความหมายอะไร

“หวังว่านายกองจะสำเร็จ” สวี่ชิงเอ่ยเสียงเบา

นายกองให้ลูกกลอนสร้างฐานเขาแลกกับเขาเฝ้าที่นี่หนึ่งก้านธูป เช่นนั้นเขาก็จะรักษาสัญญา ตอนนี้ร่างเพียงไหววูบก็พุ่งไปที่ประตูศาลเจ้าทันที

หลังจากประชิดเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้ว สวี่ชิงก็กวาดตามองพื้นที่กว้างขวางข้างนอก มือขวาพลันยกขึ้นแล้วซัดออกไปทันที ทันใดนั้นผงพิษจำนวนมหาศาลก็ฟุ้งขึ้นผสานไปในน้ำทะเล แผ่กระจายไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

ผงพิษครั้งนี้ไม่ได้ไร้สี แต่เป็นสีต่างๆ นานา มีสีดำ สีแดง สีน้ำเงิน สีเขียว หลังจากที่ผสมกันแล้วก็เป็นสีสันพร่างพราย ความเป็นพิษในนั้นเพิ่มขึ้นอีกมหาศาลทันที

โลกภายนอกที่แต่เดิมกว้างขวาง เวลาเพียงเสี้ยวพริบตาก็มีเสียงที่แสบหูยิ่งกว่าเดิมดังมา และยิ่งมีระลอกคลื่นรุนแรงบิดม้วนอยู่ข้างนอก

จากนั้นรยางค์เนื้อชุ่มโชกขนาดต้นขาเส้นหนึ่งก็พลันพุ่งมาจากที่กว้างโล่งข้างหน้าสวี่ชิง ฟาดมาหาเขาทางนี้

มันรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง ทุกที่ที่พาดผ่านเกิดเป็นระลอกคลื่นน้ำ อีกทั้งยังไม่ใช่แค่เส้นเดียว ตอนนี้ที่อื่นๆ ก็มีรยางค์เช่นนี้ทยอยปรากฏออกมามีมากถึงหลายสิบเส้นเลยทีเดียว ต่างพุ่งมาทางสวี่ชิง

ประกายเย็นเยือกลอยอวลในดวงตาสวี่ชิง ร่างหลังจากหลบรยางค์ที่พุ่งมาข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็วเส้นแรกได้ กริชในมือขวาก็พลันสะบัดไปตัดรยางค์เส้นนั้นออกเป็นสองท่อนร่วงทันที

จากนั้นก็ก้าวออกไปสู้กับกับรยางค์ที่พุ่งมาเหล่านั้น

เพียงเสี้ยวพริบตา เลือดเนื้อก็สาดกระจาย และความโหดเหี้ยมของสวี่ชิงก็ปรากฏออกมาให้เห็นในเสี้ยวพริบตานี้เอง เนื่องจากรยางค์พวกนั้นมีมากมายเหลือเกิน กริชของสวี่ชิงถูกรัดเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงทิ้งกริช แล้วคว้ารยางค์ที่อยู่ข้างหน้าก่อนจะกระชากอย่างเต็มแรง

พื้นดินระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเป็นหลุมลึกทันที สัตว์ร้ายหน้าตาเหมือนลูกอ๊อดตัวหนึ่งถูกสวี่ชิงลากออกมา ในขณะที่มันขยับเคลื่อนไหว หัวที่อยู่ด้านปลายสุดก็อ้าปากมหึมาเหี้ยมเกรียม แล้วบิดตัวมากัดสวี่ชิง

สวี่ชิงสีหน้าสงบนิ่ง เงาป๋าข้างหลังปรากฏออกมาชกไปยังสัตว์ร้ายหัวโตที่ประชิดเข้ามาตัวนั้นอย่างเต็มแรงทันที

เสียงระเบิดดังขึ้น ระลอกคลื่นน้ำทะเลเหมือนระเบิด สัตว์ร้ายตัวนั้นแหลกเละไปในทันใด

ยังไม่จบ สวี่ชิงร่างพุ่งไปยังรยางค์อีกเส้นหนึ่ง กระชากอีกครั้ง แล้วชกออกไปอีกที

ภาพนี้ทำให้จางซานที่อยู่ในศาลเจ้าสูดลมหายใจอย่างอดไม่ได้

“ถึงจะบ้าคลั่งสู้นายกองไม่ได้ แค่สวี่ชิงก็โหดจัดเหมือนกัน…” จางซานพึมพำ เขาเองก็ไม่ได้อยู่ว่างๆ สองมือประสานปางมือ ทันใดนั้น เส้นบางละเอียดรอบกายเขาเหล่านั้นก็พลันพุ่งออกไปข้างนอกศาลเจ้าอย่างรวดเร็ว

ฆ่าศัตรูเหมือนกัน

ตอนนี้กลไกข้างนอกระเบิดถี่ขึ้น ในขณะที่บริเวณที่จางซานฝังกลไกเอาไว้แต่ละแห่งทยอยระเบิด เงาร่างหนึ่งก็ถูกย้อมจนค่อยๆ ชัดเจนขึ้น ร่างปรากฏออกมาอย่างช่วยไม่ได้ภายใต้พิษของสวี่ชิงแต่ละสาย

นั่นเป็นเผ่าเงือกคนหนึ่ง

เพียงแต่เขาไม่เหมือนเผ่าเงือกคนอื่นๆ เหมือนในตัวจะมีความสามารถในการอำพรางระดับหนึ่ง อีกทั้งยังดุดันยิ่งกว่า ตอนนี้หลังจากที่ปรากฏตัวขึ้นแม้แต่ละคนจะกระอักเลือด เนื้อตัวมีร่องรอยถูกพิษ แต่กลับไม่ถอย กลับพุ่งตรงมาที่ทางเข้าศาลเจ้าทันที

เป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่สวี่ชิง แต่เป็น…ชิ้นเนื้อรูปสลักในศาลเจ้า

เหมือนว่าการปรากฏขึ้นของเนื้อชิ้นนี้จะสร้างระลอกคลื่นบางอย่าง ทำให้พวกเขาบ้าคลั่ง จะเข้ามาขัดขวาง

แต่ในเสี้ยวพริบตาที่ผู้บำเพ็ญเผ่าเงือกเหล่านี้เข้าใกล้ทางเข้าศาลเจ้า เสียงระเบิดที่นี่ก็พลันปะทุขึ้น

ที่ทางเข้า กลไกมากมายที่จางซานฝังเอาไว้ สวี่ชิงผ่านไปไม่เป็นไร แต่พอเผ่าเงือกพวกนี้เข้าไปใกล้พื้นดินก็ระเบิดทันที

การโจมตีรุนแรงบ้าคลั่งพัดกวาด ทำให้ในขณะเดียวกับที่เผ่าเงือกพวกนั้นถอยหลัง สวี่ชิงที่กำลังสู้กับรยางค์นั่นก็พลันหน้าเปลี่ยนสี

เขาสัมผัสได้ถึงคลื่นบนพื้นและสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อันตรายกลุ่มหนึ่งที่ตอนนี้กำลังเข้าใกล้ไปทางศาลเจ้าจากใต้ดินอย่างรวดเร็ว

“ศิษย์พี่จางซาน แบกรูปสลักนั่นออกมา!” สวี่ชิงคำรามทันที

จางซานตอบสนองไวมาก ไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น หันไปแบกรูปสลักก้อนเนื้อชุ่มเลือด สีหน้าฉายแววดุดันออกมา แล้วพลันพุ่งออกไปนอกศาลเจ้า มือขวาโบกสะบัด เส้นไหมรอบกายก็หมุนวนคมกริบขึ้นมา

และในพริบตาที่เขาพุ่งตัวออกมาจากศาลเจ้า ศาลเจ้าทั้งหลังก็ถล่มลงมาทันที มือเน่าเปื่อยข้างหนึ่งพลันพุ่งออกมาจากใต้ดิน แม้จะคว้าได้เพียงความว่างเปล่า แต่จากการที่มันตบลงบนพื้น จากการที่มันใช้แรงยันพื้น เงาร่างขนาดร้อยจั้งก็คืบคลานออกมา

พิษศพเข้มข้นตลบอวลมาทันที

เงาร่างนี้คือศพนั่นเอง อีกทั้งไม่ใช่แค่ศพเดียวเท่านั้น แต่เป็นศพจำนวนมหาศาลที่หลอมผสานซึ่งกันและกัน ตอนนี้ในขณะที่เหี้ยมเกรียมดุดัน มือทั้งสองและเท้าทั้งสองก็กระแทกลงมาที่พื้น พุ่งชนมาหาจางซานปานสัตว์ป่า

จางซานหน้าเปลี่ยนสี โยนรูปสลักเทพที่แบกอยู่ไปหาสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว

สวี่ชิงเพียงกระโดดก็รับรูปสลักก้อนเนื้อเอาไว้ด้วยมือเดียว ในขณะที่ร่างถอยหลังไป มือซ้ายก็ถือกริชกรีดไปยังพื้นที่กว้างโล่งข้างกายทันที ทันใดนั้น บริเวณนั้นมีเลือดสดๆ พุ่งสาด หัวหนึ่งที่แอบซ่อนอำพรางอยู่ก็หลุดร่วงลงมา

ในขณะเดียวกัน ศพยักษ์ที่ไกลๆ ก็เปลี่ยนทิศ คำรามพุ่งมาหาเขาแทน

สวี่ชิงหรี่ตา ความเร็วพลันปะทุขึ้น พุ่งตัวไปทางที่ไกลอย่างเร็วรี่ ขณะเดียวกัน จางซานก็เหมือนได้อาศัยแรงของเขา ร่างถูกกระชาก ก็เข้ามาใกล้สวี่ชิง

สวี่ชิงไม่แปลกใจ ตอนที่เขารับรูปสลักก้อนเนื้อก็สัมผัสได้แล้วว่าบนนั้นมีเส้นไหมเส้นหนึ่ง นั่นเป็นไหมที่จางซานมัดเอาไว้

“เจ้าสิ่งนี้คืออะไรถึงทำให้นายกองไปยังทะเลลึกได้ อีกทั้งเพิ่งปรากฏขึ้นก็ทำให้เผ่าเงือกและสิงซากสมุทรบ้าคลั่งได้ถึงเพียงนี้” จางซานใกล้เข้ามา สีหน้าตื่นกลัว

สวี่ชิงไม่ได้ตอบ แต่เขาจำคำพูดของนายกองได้ เฝ้าหนึ่งก้านธูป ดังนั้นจึงโยนรูปสลักก้อนเนื้อไปให้จางซาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน