ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 16

บทที่ 16 ถามว่าข้ากลับมาเมื่อไร ข้าก็ตอบเจ้าไม่ได้

ใต้แสงระเรื่อ เงาของเด็กหนุ่มทำให้จิตใจอีกาเพลิงสั่นสะเทือน

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนเก็บกวาดอาวุโสแล้วเป็นคนอื่น เกรงว่าทั้งๆ ที่เวลานี้พลังบำเพ็ญสูงกว่าอีกฝ่ายแต่จิตวิญญาณคงถูกทำให้สั่นสะเทือนไปแล้ว

ต่อให้เป็นเขาในใจเองก็ยังเกิดระลอกคลื่น แต่เพียงไม่นานก็ถูกความโหดร้ายของพวกไม่กลัวตายและความโกรธแค้นจากอาการบาดเจ็บเข้าสะกดข่ม ในดวงตาเผยจิตสังหารที่รุนแรงออกมา

“เจ้าหมาป่าตัวน้อย ข้าจะเอาฟันของเจ้า ถอนออกมาทีละซี่ๆ แล้วนำมาเป็นสินสงครามของข้า”

ขณะที่อีกาเพลิงเอ่ยเสียงต่ำก็กระชากเสื้อออก เผยให้เห็นร่างท่อนบนที่ผอมแห้ง

เขาไม่สนใจส่วนที่หายไปอย่างหูหรือรูบนหน้าอกเลย มือทั้งคู่ทำปางมือพร้อมสีหน้าที่แดงก่ำ ลูกไฟที่ใหญ่กว่าก่อนหน้าลูกหนึ่งปรากฏขึ้นฉับพลัน

สวี่ชิงหดม่านตาลง ร่างกายไหววูบเคลื่อนย้ายทันควัน

“กระจาย!” อีกาเพลิงคำรามเสียงต่ำ ลูกไฟใหญ่ในมือเขาก็แยกออกเป็นห้าลูกพุ่งเข้าหาสวี่ชิงทันที

เสียงครืนครันดังก้องในพริบตา เปลวไฟปกคลุมบนพื้น สวี่ชิงพุ่งตัวออกมาอีกครั้งท่ามกลางไฟที่ลุกไหม้ ใช้สองหมัดทำลายกำแพงลงเช่นเคย

แม้ร่างกายตนเองจะถูกดีดกลับ จนได้รับบาดเจ็บมากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นแม้เปลวไฟอุณหภูมิสูงยังแผดเผาจนบาดเจ็บต่อเนื่อง แต่เจตนาสังหารของเขาก็ไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย

ใช้วิธีต่อสู้โดยไม่สนอาการบาดเจ็บของตนเองเช่นนี้ เขากับอีกาเพลิงทั้งสองคน ก็ประหัตประหารกันร้อนแรงขึ้นในป่าแห่งนี้

ยิ่งสู้ยิ่งดุเดือด

สวี่ชิงไม่ใช่คู่มือของอีกาเพลิงจริงๆ

ไม่ว่าจะกำแพงพลังวิญญาณหรือว่าลูกไฟก็ทำให้เขาเสียเปรียบอย่างมาก อย่างแรกทำให้เขาเข้าโจมตีประชิดตัวได้ยาก อย่างหลังก็มีพลังคุกคามกับเขามหาศาล

แต่พลังฟื้นฟูของสวี่ชิงก็น่าตกตะลึง ทำให้หลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บก็สามารถฟื้นฟูกลับได้อย่างรวดเร็ว ไม่ส่งผลต่อพลังต่อสู้เขาเลย

พลังกายของเขาก็เต็มเปี่ยมเช่นกัน แม้ว่าร่างกายที่มีอาการบาดเจ็บยาวนานจะทรมานจิตใจมากขึ้น แต่เขาที่เติบโตมาจากถ้ำยาจก ก็ถูกชุบเลี้ยงให้ทรหดมากกว่าคนปกติมานานแล้ว

สิ่งสำคัญที่สุดคือ…พลังวิญญาณที่มีไอพลังประหลาดเข้มข้นไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อสวี่ชิง แต่สำหรับอีกาเพลิงแล้ว ถือว่าแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

จะอาการบาดเจ็บที่หูของเขาก็ดี หรือแผลที่หน้าอกของเขาจะยิ่งเลวร้ายลงก็ดี แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็คือพลังวิญญาณของเขา…

ต่อให้ฝึกบำเพ็ญระดับรวมปราณขั้นห้า ก็ไม่สามารถแบกรับการใช้งานเช่นนี้ไหว ทำให้จำเป็นต้องสูดรับเอาพลังวิญญาณเข้าไปเสริม

และการต่อสู้ที่รุนแรง แรงกดดันของสวี่ชิงทำให้เขาไม่มีเวลาได้พักหายใจ ถ้าเป็นเช่นนี้ ไอพลังประหลาดในร่างกายเขาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง สะสมมากขึ้นเรื่อยๆ

เพียงไม่นานอีกาเพลิงจากความโกรธแค้นตอนแรกสุด ก็เปลี่ยนเป็นความตึงเครียด จนกระทั่งท้ายที่สุดสีหน้าก็เริ่มปรากฏความร้อนรนออกมา

เขาสัมผัสได้ว่าร่างกายของตนเองเริ่มผิดปกติ และสัมผัสได้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้านี้มีปัญหา!

ถ้าเป็นขั้นสามคนอื่น ต่อให้ไม่ใช่ขั้นสามแต่เป็นขั้นห้าเหมือนกับเขา ขณะที่เผชิญหน้ากับการโจมตีของลูกไฟก็ไม่มีทางทนได้จนถึงตอนนี้ ควรจะกลายเป็นศพแห้งไปนานแล้ว

เขาถามตนเองว่าถ้าหากนั่นเป็นตัวเขาเองก็ทำมาถึงจุดนี้ไม่ได้เช่นกัน

แต่เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้ อาการบาดเจ็บดูแล้วหนักหนามาก ยิ่งไปกว่านั้นยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ตั้งแต่เริ่มจนจบความเร็วกับพลังกลับไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย

สิ่งนี้ทำให้จิตใจอีกาเพลิงไม่สงบ และยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

แต่ไอพลังประหลาดในร่างกายเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจนเกือบจะบีบอีกาเพลิงเข้าสู่จุดขอบการกลายพันธุ์แล้ว ทำให้เขายิ่งหายใจหอบถี่

“อีกาเพลิงเจ้าคนไม่ได้เรื่อง รีบสู้รีบจบเสียที!!”

ห่างออกไป หัวหน้ากลุ่มเงาโลหิตที่กำลังสู้กับหัวหน้าเหลยก็จำใจต้องแบ่งความสนใจมาทางนี้ เมื่อเห็นกับเหตุการณ์ก็คำรามขึ้นด้วยความโกรธ

เขาอยากไปช่วย แต่หัวหน้าเหลยทางนั้นจู่ๆ ก็ระเบิดพลังเข้ามาขวางไว้ จนเขาไม่สามารถดึงตัวเองออกมาได้ ตอนนี้ทำได้เพียงร้อนรน

และหัวหน้าเหลยเองก็มองออกนานแล้ว ว่าการต่อสู้ของสวี่ชิงจะป็นการถ่วงเวลาให้อีกาเพลิงกลายพันธุ์

แม้ยังไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายจึงมั่นใจเช่นนั้น ทำไมจึงแสดงฝีมือได้ปกติทั้งที่มีอาการบาดเจ็บ แต่ทุกคนก็ล้วนมีความลับของตนเองทั้งสิ้น จุดนี้หัวหน้าเหลยเข้าใจดี เขาเองก็มีเช่นกัน

ดังนั้นจึงเลิกคิด สิ่งที่เขาทำได้ก็คือไม่ยอมให้หัวหน้ากลุ่มเงาโลหิตตรงหน้านี้เข้าไปช่วยเหลือ

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

มีลูกไฟอีกสามลูกระเบิดออกมา อีกาเพลิงที่ทำอะไรสวี่ชิงไม่ได้ ก็ถูกก่นด่าจากหัวหน้าของเขาอีกครั้ง ความร้อนรนในใจระเบิดออกมา จนกลายเป็นความบ้าคลั่ง

มือซ้ายของเขาทุบลงไปที่หน้าอก กระอักเลือดกองใหญ่ออกมา แต่ไม่รอให้หกรดถึงลงพื้น มือซ้ายก็รีบโบกคว้ามาได้ส่วนหนึ่ง

ในปากมีเสียงสาปแช่งออกมา เลือดในมือก็เปลี่ยนเป็นสีดำ

สวี่ชิงตาตึงเขม็ง สัมผัสได้ถึงอันตรายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า ร่างกายไหววูบพุ่งตัวออก คิดจะหยุดวิชาของอีกฝ่าย

แต่วิชาเวทของอีกาเพลิงครั้งนี้สำแดงออกมาไวมาก พริบตาที่ร่างกายสวี่ชิงเคลื่อนไหว อีกาเพลิงก็เงยหน้าขึ้นฉับพลัน สีหน้าบิดเบี้ยว สายตามีความโหดเหี้ยม โบกมือขวาอย่างดุดัน

เลือดสีดำในมือเขาพองออกมาเป็นก้อนเลือดขนาดเท่าศีรษะทันที

ด้านในเหมือนจะมีฟองเดือดปุดๆ พลังน่าตกตะลึง พุ่งหวีดหวิวไปทางสวี่ชิง

“ตายเสีย!” อีกาเพลิงคำรามกราดเกรี้ยว

บางทีอาจเพราะวิชาเวทครั้งนี้ใช้พลังมากเกินไป อีกทั้งไอพลังประหลาดในร่างกายเขายังระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จึงทำให้ในเวลานี้สองขาของเขาสั่นไหวอ่อนแรงลง

จิตสังหารในดวงตาสวี่ชิงก็แข็งแกร่งขึ้นฉับพลัน เป็นเช่นเดียวกับที่หัวหน้าเหลยคิดไว้ เขาเตรียมจะประวิงเวลาให้อีกฝ่ายกลายพันธุ์จริงๆ แต่ก็ยังมีจุดที่แตกต่างกันอยู่

นั่นคือในระหว่างนี้สวี่ชิงไม่เคยล้มเลิกความคิดที่จะสังหารเขาลงก่อนเลยแม้แต่น้อย

แม้ว่ากริชและเหล็กแหลมของเขาจะไม่อยู่ในมือแล้ว แต่เขาก็ยังหาโอกาสที่จะสังหารอยู่ตลอด

ซึ่งโอกาสนี้ปรากฏขึ้นแล้วจากการที่อีกาเพลิงอ่อนแอลง

แทบจะพริบตาเดียวที่ก้อนเลือดสีดำหวีดหวิวเข้ามา ร่างกายที่พุ่งไปด้านหน้าของสวี่ชิงก็เพิ่มความเร็วขึ้นอย่างฉับพลัน

ไม่ได้พุ่งเข้าหาอีกาเพลิงตรงๆ แต่เบี่ยงตัวออกมาเล็กน้อย จนมาถึงตำแหน่งที่ศพของผีเถื่อนอยู่

ศพของเขาเต็มไปด้วยรอยเผาไหม้เพราะอยู่ในขอบเขตที่อีกาเพลิงระเบิดลูกไฟออกมาก่อนหน้า แต่นอกจากศพแล้ว ก็ยังมี…อาวุธของผีเถื่อนอยู่ด้วย!

กระบองเขี้ยวหมาป่าด้ามหนึ่ง โล่เหล็กกล้าที่แตกเป็นชิ้นเล็กและใหญ่สองชิ้น

เป้าหมายของสวี่ชิง ก็คือโล่ชิ้นใหญ่ชิ้นนั้น

ร่างของเขาเข้าประชิดในพริบตาคว้าโล่เหล็กกล้าที่หนักอึ้งขึ้นมา ขณะที่ร่างผอมเล็กถูกโล่บดบัง เขาก็พุ่งตัวเข้าหาอีกาเพลิงที่อยู่ด้านหลังก้อนเลือดสีดำนั่นในพริบตา

เสียงตูมก้องสะท้าน ก้อนเลือดของอีกาเพลิงปะทะกับสวี่ชิง กระแทกลงบนโล่จนเลือดสีดำนับไม่ถ้วนสาดกระจาย

โล่เหล็กกล้านั้นก็ทานรับไม่ไหวจนแตกกระจัดกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในพริบตาด้วยเช่นกัน แต่มันก็แบกรับพลานุภาพไปแล้วกว่าครึ่ง

ทำให้สวี่ชิงที่อยู่ด้านหลังของโล่ บนตัวแม้จะโดนเลือดสีดำบ้างบางส่วน แต่ก็ไม่ถึงชีวิต ตอนนี้เขาจึงฝืนกัดฟันไม่ลดความเร็ว ไม่หยุดรีรอ พุ่งตัวจนกลายเป็นภาพค้างสายหนึ่งพุ่งเข้าหาอีกาเพลิงราวกับลูกธนู

สายตาอีกาเพลิงเผยความเย้ยหยัน ไม่หลบไม่เลี่ยง เมื่อสองมือทำปาง ก้อนเลือดสีดำที่กระจายอยู่ด้านหลังสวี่ชิงก็ลอยขึ้นฟ้าทีละหยดๆ เพียงไม่นานนักทั้งหมดก็กลายเป็นลูกศรเลือดยิ่งพุ่งขึ้นไปในอากาศ

ทั้งหมดนี้ ทำให้สวี่ชิงไม่มีทางให้หลบเลี่ยง แต่เดิมทีเขาก็ไม่คิดจะถอยหนีอยู่แล้ว

เมื่อเข้าประชิดตัวได้ เขากำหมัดซ้าย แต่ที่โจมตีออกคือมือขวา ซัดออกไปหนึ่งหมัด

ตูม!

กำแพงพลังวิญญาณของอีกาเพลิงปรากฏรอยร้าว และหมัดขวาของสวี่ชิงเวลานี้ก็มีเลือดสดซ่านกระเซ็น ด้านในยังมีเลือดเนื้อที่มีเกล็ดบางส่วนอยู่ด้วย

ไม่รอให้อีกาเพลิงมองเห็นได้ชัด สวี่ชิงดวงตาแดงฉาน ซัดหมัดที่สองออกไป

เสียงเพล้งดังขึ้นกำแพงพังทลายกระจัดกระจาย พลังปะทะขนาดใหญ่แผ่ออกมาจากด้านใน ผลักร่างของสวี่ชิงเหมือนกับก่อนหน้านี้ไม่ผิดเพี้ยน เข้าใกล้อีกไม่ได้แม้แต่น้อย

ความเย้ยหยันในดวงตาอีกาเพลิงเข้มข้นขึ้น แต่ตอนนั้นเอง!

ร่างของสวี่ชิง ก็เหมือนมีแรงฮึดเหลือเพิ่มมาจากความว่างเปล่า

ในแรงปะทะจากการแตกกระจายของกำแพงนี้ กลับไม่ได้ถอยกลับไป

ทว่าพุ่งตัวฉับพลันต้านทานกับแรงปะทะ มือขวายื่นคว้าที่ตำแหน่งหน้าอกที่เลือดเนื้อเหวอะหวะจากการถูกเหล็กแหลมแทงทะลุอย่างดุดัน

เหมือนว่าแรงฮึดที่เหลือทำให้สวี่ชิงมีเพียงแค่แรงคว้านี้เท่านั้น แม้จะเปิดปากแผลอีกาเพลิงให้กว้างขึ้นได้ แต่กลับไม่ได้สร้างบาดแผลถึงชีวิตแก่เขา ตอนนี้จึงทำได้เพียงถอยกลับอย่างรวดเร็ว

และอีกาเพลิงเองก็หน้าเปลี่ยนสี ร่างกายถอยหลังโซซัดโซเซ

พอสังเกตเห็นว่าการคว้านี้ของสวี่ชิงไม่ได้สร้างแรงคุกคามอะไรกับตนเอง เขาจึงหัวเราะเหี้ยมเกรียมขึ้นเสียงหนึ่งแล้วตั้งท่าเตรียมจะยิงวิชาเลือดดำต่อ

แต่พริบตาต่อมา หน้าของเขาก็เปลี่ยนสีอีกครั้ง ก้มหน้าลงฉับพลัน

ในตำแหน่งแผลเหวอะหวะที่หน้าอกเขา ที่นั่น…มีเศษเขี้ยวหักรวมไปถึงเศษเนื้อที่มีเกล็ดอยู่

ขณะเดียวกันที่ตำแหน่งบาดแผล เลือดพิษหลั่งทะลักจากด้านใน เลือดเนื้อก็กำลังถูกกัดกร่อน เลือดไหลไปถึงจุดใด ผิวหนังตรงนั้นก็เน่าลงอย่างรวดเร็ว

ความเจ็บปวดที่ยากจะทานทนหลั่งทะลักออกมาอย่างรุนแรงในวินาทีนี้ จนทำให้อีกาเพลิงกรีดร้องเสียงแหลมออกมา สีหน้าเผยความหวาดกลัวตกตะลึง

ระหว่างที่ถอยหนีอย่างต่อเนื่อง เขามองเห็นสวี่ชิงที่ย่อตัวห่างออกไป ในฝ่ามือขวาที่เขายื่นออกมาสะบัดเศษเนื้อกับเศษฟันแบบเดียวกัน

ถ้าหากสามารถรวมเศษเนื้อกับฟันนี้เข้าด้วยกัน ก็จะกลายเป็นหัวงูหัวหนึ่ง

นั่นคือหัวงูพิษที่สวี่ชิงเอาไว้จัดการศพนั่นเอง

และมือซ้ายของเขาเวลานี้สั่นกระตุกเล็กน้อย กางออกช้าๆ หลังจากที่เศษอำพันส่วนหนึ่งร่วงลงมา ก็เผยให้เห็นหางของแมงป่องหน้าผีแทงอยู่ใจกลางฝ่ามือ!

อย่างแรกทำให้ฝ่ามือเขามีพิษแฝง อย่างหลังคือทำให้เขามีแรงฮึดที่จะลงมือระหว่างที่มีแรงปะทะจากกำแพง!

“เจ้า…” อีกาเพลิงสั่นระริก ระหว่างกรีดร้องก็พูดอะไรไม่ออก ไม่ต้องพูดเรื่องกระตุ้นวิชาเวทเลย

ในดวงตาเขามีความหวาดกลัวต่อความตายอย่างแรงกล้าเผยออกมา ดิ้นรนคิดจะปัดเลือดพิษออกจากตัว แต่เลือดพิษที่หลั่งทะลักมหาศาลทำให้พลังกายกับพลังชีวิตเขาหายไปอย่างรวดเร็ว

สวี่ชิงสูดลมหายใจลึก การฟื้นฟูของผลึกวารีสีม่วงตอนที่สู้กับเจ้าอ้วน ทำให้เขารู้ว่าตนเองสามารถขจัดพิษออกไปได้ด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน