ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 240

บทที่ 240 โลหิตผนึกความมืด

เวลานี้เลยช่วงเที่ยงไปแล้วแต่ยังไม่ถึงช่วงเย็น ท้องฟ้าเดิมที่ไร้เมฆ แต่จากการเดินเข้ามาของหญิงสาวชุดขาว ท้องฟ้าบนศีรษะนางจู่ๆ ก็มีเมฆดำปรากฏ แรงกดดันดำทะมึน และมองเห็นสายฟ้าเป็นสายๆ แฝงอยู่รางๆ ด้วย

โดยเฉพาะใบหน้าผีบิดเบี้ยวที่แปลงมาจากเมฆดำ ระหว่างที่มองลงมาก็เผยความโหดร้ายด้วย ราวกับว่าขอแค่หญิงสาวกระตุ้นความคิด ผีร้ายพวกนี้ก็จะพุ่งไปยังกรมปราบพิฆาตหาสวี่ชิงทันที

และด้านนอกกรมปราบพิฆาตเดิมทีก็ไม่ค่อยมีคนอยู่แล้ว ตอนนี้จึงไม่มีคนเหลืออยู่เลย

ศิษย์ของกรมปราบพิฆาต สวี่ชิงสั่งให้พวกเขาแยกย้ายไปทันทีหลังได้รับรายงาน

ดังนั้นในกรมปราบพิฆาตตอนนี้ จึงเหลือเพียงสวี่ชิงคนเดียว

เขานั่งอยู่ในโถงรับแขก ด้านหลังคือรูปผีร้ายแย่งชิงอาหาร เมื่อได้ยินเสียงจึงเงยหน้าขึ้น สายตาเรียบเฉยจ้องหญิงสาวชุดขาวที่อยู่ด้านนอกประตูใหญ่ของเรือน

สวี่ชิงไม่สนใจเมฆหมอกผีร้ายบนศีรษะอีกฝ่าย ทรงกลมสีดำหน้าผีด้านหลังหญิงสาวเหล่านั้น สวี่ชิงก็ไม่ใส่ใจ

สายตาของเขาดุจสายอัสนี จ้องหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าประตูเขม็ง ราวกับมองคุณสมบัติของเธอออก

“ร่างแยก?”

สายตาสวี่ชิงเกิดคลื่นเล็กน้อย คลึงแผ่นหยกชิ้นหนึ่งเล่นในมือ นี่เป็นสิ่งที่กรมข่าวกรองส่งมาให้เป็นอย่างแรกตอนที่อีกฝ่ายย่างเข้าเจ็ดเนตรโลหิต

เนื้อหาแนะนำที่มาและเบื้องหลังของหญิงสาวคนนี้ไว้อย่างชัดเจน

“การฝึกบำเพ็ญดั้งเดิมของสำนักล่าสิ่งประหลาดใช้สายโลหิตเป็นหลัก วิชาเป็นตัวช่วย สำนักนี้อุทิศตนให้กับต้นกำเนิดสายโลหิตทั้งสี่ สามารถให้ศิษย์ปลูกถ่ายสู่ร่างกายได้ และในทุกประเภทสายโลหิตก็จะมีความประหลาดของตนเองอยู่ มีผลมหัศจรรย์ต่อสิ่งประหลาด ส่วนเรื่องที่มาผู้คนก็เล่าขานแตกต่างกัน

“สายโลหิตที่สกุลซือหม่าได้รับการปลูกถ่าย มีชื่อว่าโลหิตผนึกความมืด มีผลที่น่าตกตะลึงในด้านการผนึกสิ่งประหลาด แต่ว่าสี่สายโลหิตนี้แม้จะแข็งแกร่ง แต่กลับอ่อนแอกับเผ่าลึกลับแห่งแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ในตำนานเล่าขาน เผ่ามิตรประหลาด

“ซือหม่าหรูคนนี้พรสวรรค์ไม่ธรรมดา หลังจากปลูกถ่ายสายโลหิตผนึกความมืดแล้วเข้ากันได้อย่างน่าตกตะลึง โดดเด่นเหนือใคร อยู่ในอันดับองค์ชายองค์หญิงของสำนักล่าสิ่งประหลาดเมื่อหลายปีก่อน แม้จะไม่ใช่อันดับหนึ่ง แต่คนที่อยู่เหนือนางขึ้นไปก็เป็นพวกแก่นลมปราณไม่กี่คน นางเคยสะกดศิษย์ทั้งสี่สายในสำนักตอนอยู่ระดับสร้างฐานไว้ถึงหลายปีเช่นกัน ต่อมาจึงทะลวงขั้นย่างสู่แก่นลมปราณวังสวรรค์

“ร่างจริงของนางปัจจุบันกำลังปิดด่าน ดังนั้นที่มาเยือนจึงเป็นร่างแยกที่นางใช้กระดูกของตนเองหลอมขณะอยู่ในระดับสร้างฐาน ร่างแยกนี้ปิดผนึกสิ่งประหลาดไว้มากมาย พลังต่อสู้เหนือกว่าไฟชีวิตสี่ดวง แต่ยังไม่ถึงระดับไฟชีวิตห้าดวง อยู่ระดับประมาณไฟชีวิตสี่ดวงครึ่ง”

ขณะที่ในสมองสวี่ชิงฉายเนื้อหาในแผนหยก ซือหม่าหรูหญิงสาวชุดขาวด้านนอกประตูก็มองโถงรับแขกที่สวี่ชิงอยู่ เอ่ยแผ่วเบาอย่างมีมารยาท

“น้องชายของข้าดื้อรั้น สร้างความลำบากให้เจ้าเสียแล้ว

“เขาทำเรื่องผิดพลาด ข้าขออภัยแทนเขาด้วย”

เสียงของซือหม่าหรูเย็นเยียบใสกังวาน เมื่อพูดจบทรงกลมสีดำหน้าผีจำนวนมหาศาลบนพื้นดินที่เส้นผมสีดำของนางลากผ่าน ก็เลียนแบบซือหม่าหรูส่งเสียงเซ็งแซ่ออกมาระหว่างที่กำลังกระโดดโลดเต้น

“ขออภัย ขออภัย”

“ลำบากแล้ว ลำบากแล้ว”

เสียงดังเซ็งแซ่ราวกับมีเด็กน้อยนับไม่ถ้วนกำลังแย่งกันพูด ขณะที่เผยความประหลาด ใบหน้ามากมายที่ปรากฏอยู่บนร่มที่ซือหม่าหรูกางอยู่เหล่านั้นก็ทั้งส่งเสียงหัวเราะและเสียงร้องไห้ออกมาเช่นกัน

ภาพนี้ทำให้อัจฉริยะฟ้าประทานพันธมิตรเจ็ดสำนักที่สังเกตอยู่ไกลๆ ต่างสูดลมหายใจ ความจริงสำนักล่าสิ่งประหลาดในเจ็ดสำนักก็ลึกลับอย่างมาก ปกติสำนักอื่นก็ไม่ค่อยจะชอบคบค้าสมาคมกับพวกเขานัก

สวี่ชิงมองซือหม่าหรูห่างๆ

คราแรกที่เขาสัมผัสถึงอีกฝ่ายยังไม่รู้ลักษณะของนาง แต่ตั้งแต่ซือหม่าหรูเข้ามาก็มีมารยาท ทั้งไม่บุกรุกและไม่โจมตีอย่างไร้เหตุผล เมื่อเอ่ยปากก็ยอมรับผิดแทนน้องชาย

ต่างจากซือหม่าหลิงที่หยิ่งผยองมากโข

ท่าทีเช่นนี้ สวี่ชิงก็ยากจะตั้วตัวเป็นศัตรูได้ ทว่าการระแวดระวังของเขาก็ไม่ได้ลดลงเพราะท่าทีของอีกฝ่าย ดังนั้นจึงเอ่ยเสียงเรียบกลับไป

“เรื่องนี้สกุลสวี่อย่างข้าต้องรายงานสำนัก ท่านอาจต้องรอหลายวันสักหน่อย”

หญิงสาวชุดขาวพอได้ยินก็พยักหน้าเบาๆ ใบหน้างามไม่ฉูดฉาดจ้องมองสวี่ชิง เสียงใสเย็นชาดังมาแผ่วเบา

“รอหลายวันไม่ใช่ปัญหา แต่ความผิดของน้องชายข้า ข้าขอขมาเจ้าแทนเขาเรียบร้อยแล้ว

“เช่นนั้นเรื่องที่เจ้าตีเขา ควรจะขอขมาอย่างไรดี

“น้องชายข้าชอบสะสมดวงตา เช่นนั้นขอดวงตาเจ้าสักข้างหนึ่งเป็นของขมาแล้วกัน”

หญิงสาวชุดขาวมารยาทและสุภาพตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ตอนที่พูดสามประโยคนี้ สีหน้าก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ไม่มีวี่แววว่าจะโกรธเกรี้ยวเลย ราวกับว่าในใจนางคิดว่าเรื่องทั้งหมดควรเป็นเช่นนั้น

เมื่อสวี่ชิงได้ยินสามประโยคนี้ก็นิ่งเงียบไม่พูดจา หลุบตาลง ล้มเลิกความคิดที่จะปล่อยตัวซือหม่าหลิงทันที

ขณะเดียวกัน ร่างของหญิงสาวชุดขาวซือหม่าหรูก็ลอยตรงมาเบื้องหน้าช้าๆ ตากที่เสียงที่เปล่งมา ลอยผ่านประตูใหญ่กรมปราบพิฆาต เข้ามาในลาน และเมฆหมอกบนศีรษะก็ส่งเสียงครืนครันจากการที่นางมาเยือน ตีเกลียวไปเบื้องหน้า ปกคลุมกรมปราบพิฆาตไว้ภายใน

ขณะเดียวกันทรงกลมสีดำหน้าผีเหล่านั้นก็เฮโลกระโดดข้ามประตูใหญ่เข้ามา กระโดดพลางพูดซ้ำคำพูดของซือหม่าหรู

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน