ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 258

บทที่ 258 ทะเลวิญญาณช่องเวทสยบพู่กันปีศาจ

นี่เป็นพู่กันที่แปลกประหลาดด้ามหนึ่ง!

สวี่ชิงมองเพียงแวบเดียวรูม่านตาก็หดเล็ก

พู่กันด้ามนี้สูงเท่าความยาวครึ่งหนึ่งของคน มีกระดูกสันหลังมนุษย์เป็นด้าม ศีรษะเป็นโคน มีผมเป็นขนพู่กัน!

บนกระดูกสันหลังนั่นยังมีเลือดเนื้อ ศีรษะนั่นแม้จะสมบูรณ์แต่ผิวหนังเขียวช้ำประดุจผีร้าย โดยเฉพาะคำพูดน่าขนลุกที่พูดออกมาหลังจากปรากฏตัวขึ้น ทำให้สวี่ชิงขมวดคิ้ว

ส่วนเซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน พลันสะบัดมือควบคุมพู่กันแปลกประหลาดด้ามนี้วาดวงกลมวงหนึ่งกลางอากาศ

วงกลมวงนี้ในเสี้ยวพริบตาที่มันวาด ก็กลายเป็นวัตถุจริงจากกลางอากาศ สีแดงฉาน แผ่ไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว แล้วพุ่งโจมตี ประดุจลมบ้าคลั่งพัดปะทะหน้า สวี่ชิงต้องถอยหลังไป

ส่วนสิ่งประหลาดรอบๆ ตอนนี้สะท้านเฮือก ประดุจโดนสะกด ร่างวัวนั่นตัวสั่นถอยหลังไปแล้วระเบิดทันที หลังจากกลายเป็นสี่ส่วนอีกรอบก็ระเบิดอีกครั้ง ภายใต้เสียงดังสนั่นหวั่นไหวก็หายไปโดยสมบูรณ์

จากนั้นเซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องก็หันหน้ามามองสวี่ชิงด้วยดวงตาแดงก่ำ โคนพู่กันในมือของเขาดวงตาทั้งสองข้างแผ่ประกายแสงเย็นเยียบมองมาทางสวี่ชิงเช่นกัน ยิ่งกว่านั้นมันยังแลบลิ้นยาวออกมา เลียริมฝีปาก ส่งเสียงมา

“ท่านพี่ ท่านจะฆ่าเขาหรือ เขาหน้าตางดงามเหลือเกิน พวกเราหลังจากจับเขาแล้ว ท่านใช้วิธีที่ทำกับข้าในตอนนั้นจับเขาหลอมยาเป็นอย่างไร หลอมเขาไว้ในกาย ช่วงชิงพรสวรรค์ของเขา เปลี่ยนให้เป็นพู่กันด้ามที่สอง”

เซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องแค่นเสียงขึ้นจมูก สิ่งนี้ดูจากสายเลือดแล้วคือน้องชายของเขา แต่เมื่อหลายปีก่อนถูกเขาสะกดหลอมกลายเป็นของวิเศษของเขา เรื่องนี้บรรพจารย์รู้ ในสำนักหลายๆ คนก็รู้ทั้งนั้น

แต่ไม่เป็นไร บรรพจารย์ยอมรับโดยปริยายแล้วว่าพวกเขาสองคนมีชีวิตได้แค่คนเดียวเท่านั้น เช่นนั้น คนอื่นๆ ก็ไม่อาจพูดอะไรได้

เพราะเขาเซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องคนนี้เกิดมาก็แปลกประหลาดอัศจรรย์นัก ในเสี้ยวขณะที่กำเนิดออกมาก็มีร่างเชื่อมร่วมกับน้องชายที่เอว

สถานการณ์เช่นนี้ในแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ในห้วงเวลาเนิ่นนานมานี้ใช่ว่าไม่เคยมีปรากฏมาก่อน ความจริงแล้วมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นมากมาย เพราะการหลอมรวมกับสิ่งประหลาด เพราะชีวิตถูกการมาเยือนของเทพเจ้าเปลี่ยนแปลง

ดังนั้นต่อให้ร่างจะดูเหมือนปกติ ดูเหมือนไม่มีสิ่งประหลาดอยู่ แต่ความจริงแล้ว…ผลกระทบได้แสดงออกมาให้เห็นจากต้นกำเนิดสายเลือดของพวกเขาแล้ว

แค่ไม่รู้ว่าจะปรากฏออกมาให้เห็นในยุคไหนก็เท่านั้นเอง

แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่สำหรับเซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องแล้วนี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจยอมรับได้ ดังนั้น นับจากที่เขาเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง ก็คิดอยากฆ่าอีกฝ่ายให้ตาย และน้องชายคนนั้นของเขาก็มีความคิดนี้เช่นกัน

“ได้ ฆ่ามันให้ตาย ข้าอนุญาตเจ้าเรื่องนี้!” ได้ยินคำพูดของน้องชายในตอนนี้ เซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องก็เอ่ยขึ้นราบเรียบ

น้องชายของเซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องดวงตาวาววาบ ทั่วทั้งร่างแผ่ไอพลังประหลาดน่าครั่นคร้ามออกมาทันที ในขณะเดียวกับที่เข้มข้นเป็นอย่างมาก ดวงตาทั้งสองของเขาก็ฉายประกายแสงดำสนิทออกมา ในยามที่มองสวี่ชิงด้วยสีหน้าละโมบ เซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องก็สะบัดมือ ตวัดพู่กันแปลกประหลาดด้ามนี้ไปหาสวี่ชิงทางนั้น ซ้ายครั้ง ขวาครั้ง วาดเป็นกากบาท!

ทันใดนั้นกากบาทก็ส่องประกายแสงสีแดงเข้ม ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า จากภาพมายาแปรเปลี่ยนเป็นความจริง สุดท้ายก็ก่อขึ้นโดยสมบูรณ์ น้ำหมึกประดุจเลือด ทั้งยังเหมือนเนื้อชุ่มเลือดที่ไม่มีผิวหนัง บนนั้นเต็มไปด้วยเส้นเลือด เส้นเอ็น ดูแล้วน่าสยดสยองขนลุกขนพองนัก

หลังจากที่ก่อตัวขึ้น กากบาทเนื้อชุ่มเลือดนี้ก็พุ่งไปหาสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว

ทุกที่ที่พาดผ่าน กลิ่นอายพลังประหลาดเพิ่มขึ้นมหาศาล ทำให้เมฆลมเปลี่ยนสี

สวี่ชิงสีหน้าเคร่งเครียด ในมือถือแผ่นหยกที่เซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องยากจะมองรายละเอียดได้ชัด คิดอยากจะบีบมันให้แตก แต่สุดท้ายก็ล้มเลิก

เสียงระเบิดดังขึ้น กากบาทเนื้อชุ่มเลือดนั่นก็ยิงพุ่งมาชนสวี่ชิง

สวี่ชิงกระอักเลือด ร่างถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว กากบาทเนื้อชุ่มเลือดนี้ส่งเสียงหัวเราะแปลกประหลาดออกมา กำลังจะไล่โจมตี แต่ความเร็วของสวี่ชิงรวดเร็วมาก ในขณะที่พุ่งไปอย่างว่องไวคิ้วก็ขมวด จ้องกากบาทเนื้อชุ่มเลือดที่ไล่ตามมาเขม็ง

ศึกการต่อสู้ดำเนินมาจนถึงตอนนี้ เขากับเซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส ทว่าจุดอ่อนของตัวเองก็ต่างปรากฏออกมาให้เห็นเช่นกัน สวี่ชิงรู้ดีว่าตัวเองเมื่อเปรียบเทียบกับอีกฝ่ายแล้วก็ขาดซึ่งเคล็ดวิชา พลังวิเศษไปบ้างจริงๆ

ความจริงหากคู่ต่อสู้ไม่ใช่เซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่อง เคล็ดวิชาของสวี่ชิงก็พอใช้ได้ แต่เซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องเป็นอัจฉริยะฟ้าประทานที่สำนักกระบี่เมฆาจรดฟ้าทุ่มสุดกำลังในการฝึกฝนสั่งสอน หวังจะให้เดินบนเส้นทางเจ้าเหนือหัวจักรพรรดิโบราณ เขาย่อมต้องมีเคล็ดวิชาต่างๆ และอาวุธเวทมากมายอยู่แล้ว

“ข้าขาดเคล็ดวิชาและพลังวิเศษ อาวุธเวทก็แปลกประหลาดสู้เขาไม่ได้ แต่…ต่อหน้าพละกำลังมหาศาล ร้อยเล่ห์กลก็ไร้ความหมาย!” ประกายวาววาบฉายในดวงตาสวี่ชิง ความแข็งแกร่งของผลึกวารีสีม่วงในร่างของเขา จากการที่สู้มาจนถึงตอนนี้ก็ค่อยๆ ฉายออกมาให้เห็น บาดแผลของเขากำลังสมานอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกันข้อได้เปรียบของทะเลวิญญาณห้าร้อยจั้งในช่องเวทของเขาก็ฉายออกมาเช่นกัน ทำให้เขาเปิดสภาวะแสงนภานานขนาดนี้ก็ยังคงยิ่งใหญ่มหาศาล สิ่งที่สวี่ชิงต้องทำในตอนนี้คืออาศัยทะเลวิญญาณที่ยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นทำการสยบ

คิดถึงตรงนี้ ในเสี้ยวพริบตาที่กากบาทเนื้อชุ่มเลือดนั่นประชิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ร่างของสวี่ชิงก็พลันลอยขึ้นฟ้า ในขณะที่ดวงตาฉายประกายแสงแปลกประหลาด มือขวาของเขาก็ยกขึ้นแล้วกดไปบนฟ้า

เสี้ยวขณะต่อมา ช่องเวทเก้าสิบสองช่องในกายของเขาก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง พลังร้อนระอุในนั้นถาโถมขึ้น จากนั้นตราประทับมือยักษ์ขนาดห้าร้อยจั้งข้างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือสวี่ชิง!

ตราประทับมือห้าร้อยจั้งเกิดขึ้นจากทะเลวิญญาณในช่องเวทช่องหนึ่งของเขา ตอนนี้ ในเสี้ยวพริบตาที่ปรากฏขึ้น จากแสงกะพริบวูบวาบของช่องเวทในร่างสวี่ชิง ตราประทับมือขนาดห้าร้อยจั้งข้างที่สองก็ปรากฏขึ้น

ซ้อนทับกับตราประทับมือตราแรก เกิดเป็นพลังสองชั้น

ยังไม่จบแค่นั้น ขณะที่ช่องเวทในร่างสวี่ชิงปะทุไม่หยุด ชั้นที่สาม ชั้นที่สิบ ชั้นที่สามสิบ…ตราประทับชั้นแล้วชั้นเล่าซ้อนทับกันทันทีด้วยความเร็วที่รวดเร็วยิ่งนัก ทำให้ตราประทับมือมีพลังเปี่ยมล้นจนถึงระดับที่ไม่อาจบรรยายได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน