ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 352

บทที่ 352 เรื่องราวผิดปกติ

แดนเหนือมืดเร็วกว่าแดนใต้เล็กน้อย ยามเย็นก็เช่นกัน

มาไว ไปไว หลีกทางให้ยามราตรี

เพราะหิมะไม่ชอบแสงตะวัน เพราะท้องนภารังเกียจยามเย็น

ดังนั้นไม่นานท้องนภาก็มืดมิด

เพียงแต่นภาราตรีที่ยาวนาน ยังไม่สู้ความคิดคะนึง…

สวี่ชิงยืนอยู่หน้ากระโจมฐานที่มั่น มองฟ้ายามราตรี มองไปทางทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณ

ที่นี่ห่างจากทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณไกลแสนไกล

“ไม่รู้ว่าเฉินเฟยหยวนเป็นอย่างไรบ้าง แล้วก็ถิงอวี้ตอนนี้เป็นอย่างไร มีพวกเขาอยู่ หลุมศพอาจารย์คงไม่ขาดของเซ่นไหว้กระมัง” สวี่ชิงพึมพำ เดินเข้าไปในกระโจมที่พัก

หลังจากนั่งขัดสมาธิ เขาก็ถอนใจเบาๆ หลับตาลง

ผ่านไปนาน คลื่นอารมณ์ของเขาถึงสงบลง จึงล้วงเอาขวดดินเหนียวใบเล็กออกมา

“หวังว่าจะใช้ได้” สวี่ชิงหยิบขวดดินเหนียวใบเล็กออกมาวางไว้ข้างๆ และล้วงเหล็กแหลมสีดำที่พกติดตัวมาหลายปีออกมา ใช้มือขวาลูบเบาๆ

เขารู้จักความคมทุกส่วนของเหล็กแหลมนี้ดี เขาคุ้นเคยกับทุกๆ รายละเอียดทั้งหมด

อาจารย์สอนหนังสือในถ้ำยาจกเคยพูดไว้ว่า คนยิ่งอายุมาก ก็จะยิ่งคิดถึงเรื่องเก่าๆ มากขึ้น สวี่ชิงรู้สึกว่าคำพูดนี้ไม่ค่อยถูกต้องนัก เพราะเขาอายุยังไม่มาก แต่เขาก็คิดถึงอดีตเหลือเกิน

ไม่ว่าจะคนหรือสิ่งของในอดีต ขอแค่เคยช่วยเหลือเขา เขาก็ไม่เคยลืมเลือน

สวี่ชิงก้มหน้าลงเปิดขวดดินเหนียวพร้อมกับอารมณ์เช่นนี้ นำเหล็กแหลมสีดำใส่เข้าไป จากนั้นก็แผ่สัมผัสไปที่เหล็กแหลม เพื่อสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงของมัน

ไม่นาน สวี่ชิงก็สัมผัสถึงปราณหมอกสีทองเป็นสายๆ ที่แผ่ออกมาจากในขวดกระเบื้องนี้ได้

ปราณหมอกล่องลอย ผสานเข้าไปในเหล็กแหลมสีดำ แต่ส่วนใหญ่จะไหลวนอยู่รอบๆ เหล็กแหลมเป็นวงๆ หล่อหลอมช้าๆ

ขั้นตอนนี้ค่อนข้างนาน ผ่านไปหนึ่งคืนเต็ม จนกระทั่งท้องฟ้าด้านนอกเริ่มสว่าง ปราณหมอกสีทองที่ห้อมล้อมเหล็กแหลมสีดำก็สลายหายไป

พวกมันหลอมรวมเข้าไปในเหล็กแหลมสีดำทั้งหมดแล้ว

สวี่ชิงหยิบเหล็กแหลมออกมาสังเกตอย่างละเอียดทุกชุ่นอย่างตั้งใจ จนหลังจากตรวจสอบทั้งหมดแล้ว สวี่ชิงก็เผยรอยยิ้มยินดีออกมา

รอยผุพังเว้าแหว่งหลายรอยในอดีตของเหล็กแหลมสีดำฟื้นฟูไปแล้วกว่าครึ่งในคืนเดียว ที่สำคัญที่สุดคือคุณภาพของมัน เหมือนจะแตกต่างกับก่อนหน้าอยู่บ้าง

ราวกับถูกหลอมขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

จุดนี้ บรรพจารย์สำนักวัชระก็มีสิทธิ์มีเสียง ดังนั้นตอนที่สวี่ชิงเรียกเขาออกมา เมื่อบรรพจารย์สำนักวัชระเห็นภาพนี้ ก็สัมผัสอย่างตั้งใจมาก ท้ายสุดจึงเอ่ยยืนยันออกมาว่า

“นายท่าน ข้าสัมผัสได้ว่าคุณสมบัติของเหล็กแหลมสีดำกำลังเปลี่ยนแปลง เหมือนกับผู้บำเพ็ญที่ยกระดับขึ้น มันก็กำลังยกระดับเช่นกันขอรับ ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปมันก็จะเปลี่ยนแปลงจากของวิเศษล้ำค่ากลายเป็นอาวุธเวท และเพราะข้าเคยร่ายเวทย์ไว้ ดังนั้นเมื่อกลายเป็นอาวุธเวท พลานุภาพของมันก็จะแทบไม่ต่างจากอาวุธวิญญาณเลย!

“กระทั่งพูดได้ว่า สิ่งนี้คืออาวุธวิญญาณไปแล้ว แต่ยังต้องการการหล่อหลอมที่มากขึ้นถึงจะใช้ได้ขอรับ”

สวี่ชิงพยักหน้า ดวงตาเผยแววครุ่นคิด

ราคาของปราณธาตุทองซ่างจางนั้นแพงมาก แน่นอนว่าการซื้อมาเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด ทว่าสวี่ชิงรู้สึกว่าน่าจะมีขายอยู่ด้านนอกไม่มาก

‘ลองหาดูก่อนแล้วกัน อีกอย่างช่วงนี้ข้าจะไปที่เสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะสักหน่อย ดูว่าจะได้รับปราณธาตุทองซ่างจางมาหรือไม่’

สวี่ชิงตัดสินใจ เก็บเหล็กแหลมอย่างระมัดระวัง หลับตาลงนั่งสมาธิ

ไม่นานท้องฟ้าก็สว่าง สวี่ชิงลืมตาเดินออกมา ค้นหาปราณธาตุทองซ่างจางที่ตลาดในเมือง

และเป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ ปราณมหัศจรรย์ที่ได้มาจากเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะนี้ ใช่ว่าจะไม่มีขาย แต่จำนวนน้อยมาก สวี่ชิงหาทั้งวัน ก็หาได้แค่สามกลุ่มเท่านั้น

จากการวิเคราะห์ของเขา หากจะยกระดับเหล็กแหลมสีดำให้สำเร็จ เขาจำเป็นต้องใช้อย่างน้อยสามสิบกลุ่ม

ระหว่างทางที่สวี่ชิงกลับไปยังฐานที่มั่นพร้อมกับความคิดนี้ขณะที่ยามพลบค่ำใกล้เข้ามา เขาก็เห็นชายชรานั่งขัดสมาธิอยู่ในลานพิธีเต๋านั่นอีกครั้ง และได้ยินคำบอกเล่าหญ้าสมุนไพรจากปากเขา

“เชียนหนิวราตรี มีอีกชื่อว่ารากเขาพิษหญ้าดอกขาว เป็นเถาวัลย์พร้อมรากของพืชตระกูลหญ้าดอกขาว ลักษณะเป็นไม้เถา ขึ้นอยู่ตามหุบเขาที่มีร่มเงา ริมธารน้ำเย็นรวมถึงในป่าทึบ…”

น้ำเสียงเจนโลก ดังก้องไปทั่วสารทิศ เพียงแต่จำนวนของผู้บำเพ็ญไร้สังกัดนอกลานพิธีเต๋าน้อยกว่าเมื่อวานนี้ วันนี้มีแค่สิบกว่าคนเท่านั้น

สวี่ชิงฟังอยู่พักหนึ่ง เดินออกไปเงียบๆ ครั้งนี้ก่อนที่เขาจะจากไป เขาจ่ายหินวิญญาณไปหนึ่งก้อน

ไม่นานก็ผ่านไปครึ่งเดือนเช่นนี้

ในครึ่งเดือนนี้ศิษย์เผ่ามนุษย์สำนักต่างๆ ที่มาเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะก็มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เมืองมรรคาสวรรค์นี้ยิ่งคึกคัก ยิ่งไปกว่านั้นผู้บำเพ็ญที่ปีนเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะก็เพิ่มมากขึ้นไม่น้อย

เพียงแต่คนที่อยู่อันดับหนึ่ง ยังคงเป็นหลี่จื่อเหลียง ระดับความสูงของเขาเกือบถึงแปดร้อยจั้งแล้ว ยิ่งปีนป่ายขึ้นไปสูงก็ยิ่งยากลำบากมากขึ้น

ช่วงนี้ คนผู้นี้ก็ยังส่งสารท้าดวลมายังพันธมิตรอีกสามครั้ง คนที่ท้าดวลยังคงเป็นสวี่ชิง

สวี่ชิงไม่สนใจ ช่วงนี้เขานอกจากออกไปหาซื้อปราณธาตุทองบางครั้งแล้ว เวลาส่วนใหญ่คือหมกตัวอยู่ที่ลานพิธีเต๋า ทุกวันตอนขากลับก็จะมาหยุดที่นี่ จนกลายเป็นความเคยชินของเขาไปแล้ว

กระทั่งเขาได้ยินชายชราคนนั้นเริ่มบรรยายวิชาหลอมยาลูกกลอน เขาจึงนั่งลงข้างลานพิธีเต๋าเพื่อฟัง

ครั้งนั้นปรมาจารย์ไป่ถ่ายทอดให้เขาแค่เรื่องยาสมุนไพร ถ่ายทอดวิชาหลอมยาลูกกลอนให้ไม่มากนัก ล้วนเป็นสวี่ชิงที่ค่อยๆ คลำทางและเล่าเรียนด้วยตนเองในภายหลัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน