ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 365

บทที่ 365 ภูตประหลาด

สายฝนฤดูใบไม้ร่วงแฝงความเย็นเยียบ หยดร่วงลงมาบนใบหน้า ร่างกาย ท่อนแขน และซึมซาบไปในร่างกายโดยไม่รู้ตัว ระเหยไม่ได้ สุดท้ายก็สั่นเทิ้ม กลายเป็นความเย็นเยียบราวน้ำแข็งเสียดแทงกระดูก

เฉกเช่นบทเพลงนี้

ร่างกายสวี่ชิงสั่นเทิ้มอย่างไม่อาจควบคุม เขาคิดถึงตนเองตอนอยู่ที่ฐานที่มั่นคนเก็บกวาด ไปป่าพื้นที่ต้องห้ามกับหัวหน้าเหลย เห็นรองเท้าผู้หญิงที่ย่างเดินอยู่ในหมอกเลือดคู่นั้น

ตอนนั้น เขาที่เพิ่งจะฝึกปราณและยังไร้สังกัดเคยสัมผัสความเย็นแบบนี้มาแล้ว แช่แข็งจิตวิญญาณ ผนึกร่างกาย

ตอนนี้ เขาพลังบำเพ็ญไม่ธรรมดา แต่ก็ยังสัมผัสได้เช่นครั้งในอดีต

บทเพลงที่พร่ำเพ้อและอ่อนโยน ราวกับทำให้เส้นเสียงกลายเป็นของจริง เป็นเสียงสวดศพสะกดวิญญาณ ทำให้ในกลุ่มผู้บำเพ็ญหนึ่งพันกว่าคนรอบๆ นี้ มีสิบกว่าคนร่างซวนเซ ล้มลงไปทันที

ดิ่งลงไปในหลุมลึก ร่วงไปในความมืด ราวกับถูกกลืนกิน

คนที่เหลือต่างใจสั่นสะท้านอย่างบ้าคลั่ง ความประหวั่นพรั่นพรึงฉายบนใบหน้าอย่างควบคุมไม่อยู่ เพราะเสียงขับร้องเวลานี้เริ่มสั่นเครือ

แต่ละอักขระขับร้องด้วยเสียงสั่นเครือ ราวกับกำลังหวาดผวาดและหวาดกลัว

ราวกับ นางกำลังขับกล่อมผู้ตาย

มีเพียงเสียงร้องงิ้วนี้สะท้อนก้องไปทั้งหลุมลึก ต่อให้ผู้คนจะปิดกั้นโสตประสาทไปก็ไม่เป็นผล เสียงนี้ก้องอยู่ในจิตวิญญาณ เกิดเป็นไอพลังประหลาดขึ้นมาในใจของคนทั้งหมด

ชั่วขณะหนึ่ง ขณะที่ในหลุมลึกนี้ไอพลังประหลาดเข้มข้นขึ้นต่อเนื่อง เสียงร้องงิ้วนั้นกลับเบาลง จนสุดท้ายกลายเป็นเสียงพึมพำแผ่วเบา เดี๋ยวแจ่มชัดเดี๋ยวเลือนลาง

ผู้คนพากันถอนหายใจ แต่ตอนนี้เอง เสียงร้องงิ้วอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นฉับพลัน

“ชาติก่อนไม่มา วนหาเกิดใหม่เสมอ ผู้ใดตัดขาดความเพ้อคะนึงวาดละอองฝุ่นของผู้ใด…”

เสียงเพลงครั้งนี้แตกต่างกับก่อนหน้า ไม่ได้ทำให้อกสั่นขวัญผวามากนัก ไม่ได้ยานคางอ้างว้าง เห็นได้ชัดว่าเป็นอีกบทเพลงหนึ่ง แต่กลับมืดมนยิ่งกว่า ทำให้จิตใจสั่นสะท้าน หันไปมองพื้นที่ที่สวี่ชิงอยู่พร้อมกัน

เพราะเสียงนี้ดังมาจากทางนั้น!

สวี่ชิงหันหน้าฉับพลัน มองไปทางนายกอง

นายกองดวงตาเบิกกว้างเช่นกัน เขามองสวี่ชิงอยู่

ในดวงตาของสวี่ชิง เขามองเห็นเงาของตนเองรวมไปถึง…ร่างเงาสีขาวที่ล่องลอยอยู่ด้านหลัง

คนที่ร้องเพลง ก็คือร่างที่ไม่รู้ว่าปรากฏขึ้นมาด้านหลังนายกองตั้งแต่เมื่อใด

นายกองหรี่ตาลงใบหน้าเหี้ยมเกรียม ใบหน้าหนึ่งปรากฏขึ้นในรูม่านตา ทั่วร่างแผ่กลิ่นอายเย็นเยียบ แสยะยิ้มยิงฟัน หันไปด้านหลังฉับพลัน กัดไปคำใหญ่อย่างแรง

เสียงฟันกระทบกันดังก้องไปทั่ว เห็นได้เลยว่าการกัดครั้งนี้เหี้ยมหาญเพียงใด

แต่เสียงร้องงิ้วยังคงขับขาน

เพียงแต่ครั้งนี้ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังผู้บำเพ็ญอีกคนหนึ่ง ผู้บำเพ็ญคนนั้นร่างสั่นเทิ้ม สัมผัสถึงวิกฤตความเป็นความตายขนานใหญ่ได้ กำลังจะบีบแผ่นหยกส่งข้ามในมือให้แตก แต่พริบตาต่อมา…ดวงตาเขาก็เผยความสับสน สีหน้าเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม

จากนั้นร่างกายของเขาก็ส่งเสียงครืนครัน ไอพลังประหลาดปะทุขึ้นสู้จุดสูงสุดในพริบตา กลายพันธุ์ทันที!

แผ่นหลังเขามีเนื้องอกปูดโปนขึ้นมาในพริบตา สองแขนหนาขึ้นหลายเท่า กระดูกหลายแท่งแทงทะลุเลือดเนื้อกับเสื้อผ้าจนฉีกขาด

สองขาหนาขึ้นเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นต้นขาก็ปริแตก แต่ละข้างมีรยางค์ที่เปรอะเลือดข้นเจ็ดแปดเส้นงอกออกมา และสิ่งที่เปลี่ยนไปมากที่สุดคือศีรษะของเขา ทั้งศีรษะ…กลายเป็นดวงตาสีน้ำเงินขนาดยักษ์ดวงหนึ่ง

ดวงตากะพริบ ร่างกายเขาหายไปในพริบตา ตอนที่ปรากฏขึ้นก็มาอยู่ข้างหน้าผู้บำเพ็ญสำนักเล็กๆ อีกคนหนึ่ง ผู้บำเพ็ญคนนั้นก็ไม่ธรรมดา ตอนที่ประกบปางมือรอบด้านก็มีเปลวเพลิงแผดเผา แผ่คลุมฉับพลัน

แต่ไม่มีประโยชน์ รยางค์เส้นหนึ่งยื่นออกมาจากเปลวเพลิง สอดเข้าไปในปากของผู้บำเพ็ญคนนั้น

พริบตาต่อมา ผู้บำเพ็ญคนนี้ก็ร้องโหยหวนอู้อี้ ร่างกายถูกยกขึ้น ช่วงท้องขยายออกไม่หยุด จนกระทั่งมีเสียงดังปัง ท้องระเบิด

รยางค์ที่สอดเข้าไปในร่างกายก็ยื่นออกมาจากจุดที่ระเบิด ส่ายไหวไปมา เลือดเนื้อสาดกระเซ็น

ภาพนี้ ทำให้ผู้พากันสูดลมหายใจ

จากนั้นร่างผู้บำเพ็ญที่กลายพันธุ์ก็ไหววูบ สำแดงความเร็วที่น่าตื่นตะลึง พุ่งไปหาอีกคนหนึ่ง

เสียงร้องดังก้องไม่หยุดชั่วขณะหนึ่ง

ผ่านไปหลายอึดใจ ผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์ที่สังหารคนไปมากมาย ครั้งนี้มาปรากฏข้างกายสวี่ชิง

จังหวะที่ปรากฏตัว มันก็ยกสองมือขึ้นโอบสวี่ชิง บนท้องมีปากขนาดใหญ่ ตั้งท่าจะกลืนกิน

และความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ในขณะนี้ก็เช่นเดียวกัน จากอันตรายที่ปรากฏขึ้นในหลุมลึก รอบด้านที่มีอยู่พันกว่าคน ไม่จำเป็นต้องลงมือพร้อมกัน เพียงแค่สักเจ็ดแปดคนช่วยกัน ต่อให้ผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์คนนี้จะเร็วสักเพียงใดก็ไร้ประโยชน์

แต่ทุกคนคิดไม่เหมือนกัน มีคนมากมายถือโอกาสตอนที่ผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์ลงมือกับคนอื่น ร่างไหววูบพุ่งไปยังส่วนลึกของหลุมลึก หลบเลี่ยงอันตราย

คนแบบนี้มีไม่น้อย มากกว่าหลายร้อยคน และมีบางคนที่เลือกบีบแผ่นหยกหลบหนี ไม่ไปต่อ

สถานการณ์วุ่นวายมาก

สวี่ชิงไม่สนใจ พริบตาที่ผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์มาอย่างอำมหิต ดวงตาเขาก็เปล่งประกายเย็นวาบ ไม่ถอยหนีแต่พุ่งเข้าหา ทะยานไป เข้าประชิดผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์ในพริบตา มือขวาซัดหมัดออกไป

วังสวรรค์สามวังในร่างกายปะทุขึ้น วิหคทองระเบิดพลัง

ผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์ส่งเสียงร้องแหลมภายใต้หมัดนี้ ถอยร่นฉับพลัน

ถอยไปได้ครู่เดียว ด้านหลังเขาก็มีกลิ่นอายเย็นเยียบ ร่างนายกองปรากฏไร้ซุ่มเสียง ประกายหม่นในดวงตาจับจ้องร่างผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์ อ้าปากตรงไปกัดที่ดวงตาสีฟ้า

ตอนที่เสียงแหลมยิ่งกว่าดังออกมาจากปากขนาดใหญ่ที่ท้องผู้บำเพ็ญกลายพันธุ์ สวี่ชิงก็พุ่งไปซัดอีกหมัด

สุดท้ายก็มีเสียงดังสนั่นดังขึ้น ร่างของสัตว์ประหลาดก็ระเบิดออกเป็นชิ้นๆ ร่วงลงไปในหลุมลึกเบื้องล่าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน