ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 384

บทที่ 384 ห้ามมองตรงๆ

สวี่ชิงรู้สึกเหมือนไม่ถูกต้อง

สถานที่ที่เขาเห็นมาหลายที่ก่อนหน้านี้ ต่อให้เป็นตัวตนในส่วนลึกของพื้นที่ต้องห้าม ก็ยังไม่สามารถจับสายตาของเขาได้ ถึงอย่างไรเขาในตอนนี้ก็รวมอยู่กับกระจกโบราณสำริดของวิเศษเวทต้องห้าม

แทนที่จะพูดว่าเขากำลังมอง ไม่สู้พูดว่ากระจกโบราณสำริดกำลังมอง

และตัวตนของของวิเศษเวทต้องห้าม สามารถกลายมาเป็นขุมพลังแห่งสำนักใหญ่ได้ ย่อมมีจุดที่น่ากลัวและแข็งแกร่งอยู่ ดังนั้นสิ่งประหลาดในพื้นที่ต้องห้ามจึงยากที่จะสังเกตเห็นว่าถูกจับตาดู คนอื่นๆ ก็เช่นกัน

สวี่ชิงมองไปรอบหนึ่ง ไม่พบกับคนที่สัมผัสได้ถึงความประหลาดคนอื่น

มีเพียงหวงเหยียนเท่านั้น

หวงเหยียนเวลานี้ เงยหน้าขึ้นบนเรือเวท มองไปบนท้องฟ้า

หลังจากกะพริบตาปริบๆ เขาก็กระแอมไอขึ้นทีหนึ่ง ทำท่าทางเหมือนจ้องมองวิวทิวทัศน์ ใช้วิธีก้มหน้าที่เขาคิดว่าเป็นธรรมชาติที่สุด นวดขาศิษย์พี่หญิงรองต่อ

แต่ว่าภาพนี้สำหรับสวี่ชิงคือส่อพิรุธมาก

สวี่ชิงถอนสายตากลับมาเงียบๆ ไม่ได้มองต่อ แต่ว่าเขาตอนนี้รู้แล้ว ว่าหวงเหยียนมีความลับ

ส่วนความลับอะไร สวี่ชิงยังมองไม่ออก และไม่อยากจะสืบค้น

จะอย่างไนบนโลกนี้คนมากมายก็ล้วนมีความลับของตนเอง หวงเหยียนมี นายกองมี อาจารย์มี และตนเองก็มีเช่นกัน

ไยต้องไปขุดค้นด้วยเล่า ขอแค่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มาทำร้ายตนเองก็พอ

สวี่ชิงสงบใจลงกวาดสายตาไปมองทางอื่น รวมถึงแดนต้องห้ามมรณะที่อยู่ใกล้ๆ กับเผ่าสิงซากสมุทร

ที่ตั้งของแดนต้องห้ามมรณะพิเศษมาก แตกต่างกับแดนต้องห้ามปักษาราชันอยู่บ้าง

แม้จะเป็นแดนต้องห้ามทั้งคู่ แต่ที่หนึ่งอยู่บนฝั่ง อีกที่หนึ่งอยู่ใต้ทะเล

แดนต้องห้ามมรณะที่อยู่ใต้ทะเลถูกปกคลุมด้วยหมอกสีดำเข้มข้น อาณาเขตกว้างใหญ่ แยกไม่ออกว่าด้านในมีเกาะอยู่หรือไม่ แต่ไอพลังประหลาดในนั้นก็เข้มข้นมาก น้ำทะเลก็เช่นกัน

และด้วยผลกระทบของแดนต้องห้ามมรณะ ทะเลรอบด้านจึงมีวิญญาณคนตายรวมถึงโครงกระดูกปรากฏออกมา เรื่องประหลาดต่างๆ มากมายเกิดขึ้นเป็นประจำ

วันปกติเรือที่แล่นไปมาก็ล้วนไม่เข้าใกล้แดนต้องห้ามมรณะ อย่างมากก็แค่ไปถึงตำแหน่งที่มีเผ่าสิงซากสมุทรอยู่

สวี่ชิงไม่ได้มองใจกลางใต้ทะเลของแดนต้องห้ามมรณะ และไม่เคยมองไปที่ส่วนลึกของหมอกดำนั่นด้วย เขาเพียงแค่กวาดตามองชายขอบเท่านั้น จากนั้นก็มองไปยังแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์

และยังคงเป็นหลักการเดิม ไม่จับจ้องขั้วอำนาจใหญ่ใดก็ตาม

เขาเข้าใจว่าสถานที่เหล่านี้ห้ามมอง หากมองแล้วถูกจับได้ จะก่อให้เกิดหายนะกับความสงสัยที่ไม่จำเป็น

นอกจากนี้เขายังรู้ว่าเหตุใดอาจารย์ถึงเตือน เพราะเขาตอนนี้มีความรู้สึกแรงกล้าบางอย่าง ด้วยสภาพของตนเองตอนนี้ หากมองตัวตนอะไรที่ไม่ควรมองเข้า…เกรงว่าอาจจะเป็นการฆ่าตัวตายก็ได้

อย่างเช่นตอนที่เขากวาดตามองทะเลต้องห้าม ก็สัมผัสได้ถึงพื้นที่แห่งหนึ่งใต้ทะเลลึก เหมือนจะมีระลอกคลื่นที่น่าหวาดหวั่นอยู่ด้วย

เขาสะกดความอยากรู้อยากเห็นของตนเอง และฝืนไม่เงยหน้าขึ้นไปมองดวงตะวันรวมถึงเสี้ยวหน้าเทพเจ้าที่อยู่สูงลิบนั่น

สุดท้ายก็ถอนสายตาทั้งหมดกลับมา จู่ๆ เขาก็อยากจะมองดูตนเองบ้าง

‘ไม่รู้ว่าคนอื่นใช้ของวิเศษเวทต้องห้ามมองข้าแล้วจะเป็นอย่างไร’

สวี่ชิงคิดถึงจุดนี้ จึงทดสอบดู

พริบตาต่อมาเขาก็เห็นเผ่าสิงซากสมุทร เห็นกระจกโบราณสำริดขนาดยักษ์ลอยอยู่เหนือเผ่าสิงซากสมุทร และเห็นตนเองนั่งขัดสมาธิอยู่บนกระจกโบราณสำริด

ร่างกายของตนเองยังอยู่ในท่าขัดสมาธิจากการโคจรของกระจกบานนี้ ไม่ว่ากระจกจะเอียงเพียงใด ล้วนนั่งนิ่งอยู่บนนั้น ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

ความรู้สึกนี้แปลกประหลาดมาก แตกต่างกับการส่องกระจก มันดูเหมือนการถอดวิญญาณแล้วมองกายเนื้อของตนเองจากกลางอากาศมากกว่า

สวี่ชิงใช้สายตาทั้งหมดจ้องเพ่งไปที่กายเนื้อของตน

สิ่งแรกที่เห็น คือความหล่อเหลา ใบหน้าที่งดงามหมดจดราวกับปีศาจ

เขาเห็นเส้นชีพจรในร่างกาย เห็นช่องเวททั้งหมดเปล่งแสงจ้า และเห็นทะเลความรู้สึกของตนเอง

และวังสวรรค์ทั้งสามวังในทะเลความรู้สึก แม้สองวังจะอยู่ในหมอกแห่งชีวิต แต่เขาก็เห็นได้อย่างชัดเจน

ทั้งหมดชัดเจนมาก กระทั่งเขาภูตจักรพรรดิก็ยังสะท้อนอยู่ภายใน แต่กลับมองไม่เห็นพระจันทร์สีม่วง

แต่จุดที่มันอยู่ก็ยังแสดงให้เห็นเหมือนถูกครองพื้นที่

หลังจากส่องไปที่ทะเลความรู้สึก ก็ก่อเป็นรูปเป็นร่าง

ถ้าคนภายนอกมองรูปร่างที่เหมือนเงามืดนี้จะเห็นความแปลกประหลาดอยู่ตรงนั้น

ยาลูกกลอนพิษต้องห้ามในวังสวรรค์วังที่สามก็เลือนลางมองรายละเอียดไม่ชัด ครองพื้นที่อยู่เช่นกัน

มีเพียงเงามืดรวมถึงผลึกวารีสีม่วงที่ไม่มองไม่เห็นเลย กระทั่งการครองพื้นที่ก็ไม่มีให้เห็น ราวกับว่าไม่มีตัวตนอยู่

สวี่ชิงครุ่นคิด

เขายิ่งมองเห็นเงาของวิหคทองกำลังโอบล้อมอยู่ด้านนอกร่างกายตนอย่างไร้ลักษณ์ ขณะเดียวกันในทะเลความรู้สึกของเขายังมีเงากระบี่ที่ไม่สมบูรณ์อีกเล่มหนึ่งด้วย

นั่นคือกระบี่จักรพรรดิส่วนหนึ่งที่เขาสัมผัสรับรู้มา

เห็นสิ่งเหล่านี้ สวี่ชิงครุ่นคิด ลองควบคุมเจ้าเงาไปปกคลุมไว้

เขาไม่อยากเปิดเผยมากนัก สวี่ชิงจึงใช้วิสัยทัศน์ในการมองเห็นจากกระจกโบราณสำริด เริ่มจัดระเบียบร่างกายตน

แรกเริ่มเขาใช้พลังของเจ้าเงาปกคลุมซ่อนวังสวรรค์สองวังที่อยู่ในหมอกแห่งชีวิตเอาไว้จนมิด กระทั่งมองผ่านกระจกโบราณสำริดแล้วไม่เห็นร่องรอยใดๆ แล้ว เขาถึงพอใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน