ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 41

บทที่ 41 ปิดล้อมแน่นหนา

ที่รกร้าง

สวี่ชิงร่างปราดเปรียว พุ่งทะยานไปด้านหน้า

เขาวิ่งทะยานมาตลอดทางสองวันเต็ม ด้วยความสามารถการฟื้นฟูของเขาเป็นเหตุ ดังนั้นสำหรับความเหนื่อยล้าที่เกิดจากการเร่งความเร็วต่อเนื่องของคนทั่วไป จึงไม่ปรากฏขึ้นกับตัวสวี่ชิง

กระทั่งเขายังรู้สึกว่าร่างกายมีการเคลื่อนไหวอย่างเต็มที่

ระหว่างนั้น เขายังสังเกตเห็นเงาผู้บำเพ็ญสำนักวัชระที่สวมชุดเหมือนกับหัวหน้าฐานอยู่ไกลๆ อีกด้วย แต่ด้วยการหลบเลี่ยงอย่างระมัดระวังและรวดเร็ว จึงปลีกตัวออกมาได้

เวลานี้ยังห่างจากเมืองเขากวางที่หมายอยู่อีกราวหนึ่งวันเต็ม เส้นทางที่สวี่ชิงพุ่งไปด้านหน้าจนมาถึงทางแยกแห่งหนึ่ง

ด้านซ้าย คือเมืองที่เขาพำนักอยู่ถึงหกปี ที่นั่นเวลานี้กลายเป็นพื้นที่ต้องห้ามไปแล้ว มองอยู่ห่างๆ เป็นทิวมืดผืนหนึ่งท่ามกลางแสงยามเย็น

ส่วนอีกด้านก็คือเมืองเขากวาง

สวี่ชิงยืนอยู่จุดนี้ หันหน้าไปมองพื้นที่ต้องห้ามผาดหนึ่ง นิ่งเงียบไปหลายอึดใจ ร่างเขาไหววูบ ตั้งท่าจะทะยานไปเมืองเขากวาง ทว่าตอนนี้เองเขาก็หน้าเปลี่ยนสี ร่างกายย่อตัวลงซ่อนตัวเข้าไปในพุ่มไม้

สวี่ชิงหรี่ดวงตาลง เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ห่างไกล

ตรงนั้น มีสายรุ้งยาวสีทองสายหนึ่งกำลังหวีดหวิวผ่านมา

เนื่องจากห่างกันพอควร สวี่ชิงจึงมองเห็นเพียงแสงทองแยงตา มองไม่เห็นเงาที่อยู่ด้านใน แต่คลื่นพลังวิญญาณของอีกฝ่ายเป็นแบบเดียวกับหัวหน้าฐาน ซ้ำยังแข็งแกร่งยิ่งกว่า สิ่งนี้ทำเอาจิตใจเขาสั่นสะเทือนเลยทีเดียว

“แรงกดดันนี้ มีมากกว่าหัวหน้าฐานเสียอีก…”

จนกระทั่งสายรุ้งยาวผ่านไป สวี่ชิงจึงสูดลมหายใจลึก ในดวงตาเกิดความลังเล

สองวันนี้ เขาพบกับผู้บำเพ็ญสำนักวัชระถึงสามกลุ่มแล้ว เขาล้วนเลี่ยงออกมาอย่างระมัดระวัง แต่ครั้งนี้สร้างความรู้สึกอันตรายที่สุดให้แก่เขาอย่างเห็นได้ชัด

“ถ้าเดินทางต่อ ในหนึ่งวันก็สามารถไปถึงเมืองเขากวาง…” สวี่ชิงหรี่ตาลงครุ่นคิด เขาก็รู้ว่าจุดได้เปรียบเวลานี้ของตนเองก็คือไม่มีใครรู้ว่าบนตัวเขามีป้ายแนะนำสำนักเจ็ดเนตรโลหิตอยู่

เมื่อเป็นเช่นนี้ จุดหมายจึงถูกคาดเดาได้ยาก

แต่ตนเองก็ยังมีข้อดีอีกหนึ่ง นั่นก็คือไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องความเข้มข้นของไอพลังประหลาดในพื้นที่ต้องห้าม หากระวังตัวเสียหน่อย ก็สามารถพักอยู่ในนั้นได้ในระยะยาว

ข้อดีแรก ตนเองจำเป็นต้องเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เพื่อทำให้สำนักวัชระรับมือไม่ทัน มีความเป็นไปได้สูงที่จะสามารถออกไปจากเมืองเขากวางได้

แต่ก็มีข้อเสียด้วยเช่นกัน หากตนเองถูกพบตัวระหว่างตรงไปเมืองเขากวาง เช่นนั้นก็จะเสียข้อได้เปรียบนี้ไปทันที ขณะที่คนอื่นสามารถเดาเป้าหมายได้ ความปลอดภัยของตนเองก็คงจะถูกคุกคามด้วยเช่นกัน

ส่วนข้อได้เปรียบหลัง อยู่ในด้านการถ่วงเวลา

หลังจากที่ถ่วงเวลาจนสำนักวัชระเริ่มเหนื่อยล้า ก็จะสะดวกให้ตนเองใช้งานข้อได้เปรียบแรก แล้วตรงไปยังเมืองเขากวางได้ปลอดภัยกว่า ซ้ำช่วงนี้หากพบเข้ากับอันตราย ตนเองก็ยังมีทางหนีทีไล่ในพื้นที่ต้องห้ามอยู่

“สองวิธี สองตัวเลือก…” สวี่ชิงครุ่นคิด

ตอนวิเคราะห์ผลดีผลเสียในใจ จู่ๆ แสงทองสายนั้นที่อยู่บนท้องฟ้าเมื่อครู่ ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้นความเร็วครั้งนี้ก็รวดเร็วกว่าเดิม

ฉากที่ผิดปกตินี้ ทำให้สวี่ชิงเลิกคิ้วขึ้นทันที ซ่อนตัวสังเกตอย่างละเอียด กระทั่งแสงทองสายนั้นก็ลดความเร็วลงมาอย่างชัดเจน

เรื่องนี้ทำให้สวี่ชิงมองเห็นเงาในแสงทองได้ชัดเจน นั่นเป็นผู้บำเพ็ญวัยกลางคนคนหนึ่ง

คนผู้นี้ขาขวามียันต์แปะอยู่ แผ่คลื่นพลังวิญญาณออกมา เหมือนกำลังแบกรับร่างกายเขาให้บินได้

ด้านหน้าเขายังมียันต์อีกแผ่นหนึ่ง เป็นที่มาของแสงทองนั้นนั่นเอง

เวลานี้ยันต์ก็สาดแสงออกมาอย่างต่อเนื่อง ด้านในมีร่างที่เลือนรางร่างหนึ่ง เมื่อมองอย่างละเอียด ร่างเงานั้นก็คือองครักษ์จวนหัวหน้าฐานที่สวี่ชิงสังหารลงไปแล้วนั่นเอง

ราวกับร่างวิญญาณกำลังดมกลิ่นเหมือนสุนัขล่าเนื้ออยู่ในแสงทอง

ความเร็วของผู้บำเพ็ญกลางคนช้าลงเรื่อยๆ ราวกับกำลังสังเกตบริเวณรอบๆ ครู่ต่อมาจึงเปลี่ยนทิศทาง ออกค้นหาห่างออกไป

ฉากนี้ ทำให้ใจสวี่ชิงกระตุก

“ของวิเศษอักขระ!”

เขามองออกว่ายันต์อักขระสองแผ่นนั้น แม้จะไม่รู้ถึงลักษณะเฉพาะ แต่ก็เดาบทบาทส่วนใหญ่ของพวกมันได้

“ใช้คนที่ข้าสังหาร เพื่อตามหาตัวตนของข้าหรือ แต่เห็นได้ชัดว่าอาณาเขตไม่กว้างมาก สัมผัสเองก็เลือนราง…” สวี่ชิงสูดลมหายใจลึก ตระหนักได้อย่างลึกซึ้งถึงความมหัศจรรย์และความยอดเยี่ยมของวิชาเวท การวิเคราะห์ข้อดีข้อเสียในใจเวลานี้ จึงเกิดแนวโน้มเอียงขึ้นมาทันที

“ตรงไปเมืองเขากวางต่อไม่ได้แล้ว เวลาหนึ่งวันเต็มเสี่ยงที่จะถูกพบตัวมาก หากถูกพบตัวเข้า ไม่ใช่แค่ข้าจะตกอยู่ในอันตราย แต่ยังเปิดเผยจุดหมายอีกด้วย” สวี่ชิงตัดสินใจ ถือโอกาสตอนที่อีกฝ่ายห่างออกไป ไหววูบเข้าไปทางพื้นที่ป่าต้องห้าม

เขาคิดจะไปหลบอยู่ในนั้นพักหนึ่งแล้วค่อยตัดสินใจ

และขณะที่สวี่ชิงพุ่งทะยาน ผ่านไปไม่นาน ตอนที่เขาห่างจากพื้นที่ต้องห้ามหนึ่งชั่วก้านธูป บนท้องฟ้าด้านหลังเขามีแสงทองปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

สวี่ชิงซ่อนตัวทันที หันหน้ากลับไปมอง ดวงตาก็หดลงฉับพลัน

แสงทองสายนั้นเวลานี้เหมือนพุ่งเป้ามาทางเขา ความเร็วที่จู่ๆ ก็เพิ่มขึ้น พุ่งทะยานตรงมาทางเขา และยังมีแสงกระบี่อีกสายพุ่งหวีดหวิวเข้ามาด้วยความเร็วที่ไวกว่า

ฉากนี้ทำเอาสวี่ชิงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ร่างไหววูบโดยไม่คิดหลบเลี่ยงอีก

พริบตาที่เขาปลีกตัวออกมา เสียงครืนครันดังขึ้น แสงกระบี่สายนั้นพุ่งลงมายังจุดที่เขาเพิ่งหลบอยู่เมื่อครู่จนดินโคลนสาดกระจาย แรงปะทะกระพือบ้าคลั่งขึ้นมา

ขณะเดียวกันแสงทองสายนั้นก็ร่อนลงมาจนมีเสียงดังก้อง

“ไอ้หนู ในที่สุดก็พบเจ้าแล้ว ที่แท้เจ้าก็จะมาที่นี่นี่เอง!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน