ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 453

บทที่ 453 ตัวตนบุตรเทวะสั่นสะเทือนตำหนักเทพ

……….

กินใบไม้เสร็จ จู่ๆ ชิงชิวก็เกิดความรู้สึกสงสัย มองไปทางสวี่ชิงกับนายกองอย่างหวาดระแวง

นางรู้สึกว่าค่อนข้างคุ้นเคยกับภาพนี้ และนึกถึงมือผีกับหมาบ้าขึ้นมา

ทว่าเมื่อระลึกย้อนท่าทีที่ปฏิบัติต่อตนของบุตรเทวะฟ้าทมิฬคนนั้น นางคิดว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ อย่างไรมือผีกับตนก็ไม่ค่อยถูกชะตากันอยู่แล้ว เวลาที่ต้องลงมือเพื่อเอาชีวิตกันไม่มีทางใจอ่อนเป็นแน่

ขณะที่ชิงชิวครุ่นคิดในใจ สวี่ชิงเงยหน้ามองใบไม้บนต้นผาดหนึ่ง เลียริมฝีปากคิดจะเด็ดมาอีกใบ แต่การสั่นไหวของต้นสิบลำไส้ตอนนี้รุนแรงเกินไปจนกิ่งไม้บนท้องฟ้ากวัดแกว่ง โหมลมคลั่งพัดกวาดไปทั่ว

เห็นเป็นเช่นนี้ สวี่ชิงทำได้แค่หยุดคิดอย่างเสียดาย

ส่วนนายกองเวลานี้ก็หันหน้ามองชิงชิวด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าเองก็อยากได้วาสนานี้เช่นกันหรือ ได้ เห็นแก่…เอ่อ อีกเดี๋ยวจะให้เจ้าสักวาสนาหนึ่งแล้วกัน” พูดพลาง นายกองก็โบกมือ นำเคียวยมทูตผีร้ายออกมา โยนให้ชิงชิว

ชิงชิวใจกระตุก หลังจากรับเอาไว้ก็สัมผัสได้ว่าในสมองมีเสียงคร่ำครวญของผีร้าย จากนั้นก็มองไปทางสวี่ชิงกับนายกอง

สวี่ชิงโบกมือขวา โยนถุงเก็บของให้ชิงชิว

ชิงชิวหายใจหอบถี่เล็กน้อย รับถุงเก็บของและรีบนำหน้ากากชิ้นใหม่ออกมาสวมบนหน้า ขณะที่จิตใจสงบลง ก็รู้สึกระแวงสงสัยตัวตนของสวี่ชิงและนายกองอีกครั้ง หลังจากที่สอบถามกับผีร้ายในใจก็ยังไร้คำตอบ นางจึงโพล่งขึ้นมา

“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่!”

“บังอาจ กล้าพูดกับบุตรเทวะของข้าเช่นนี้หรือ” นายกองถลึงตา

สวี่ชิงจนใจ กระแอมไอเตือนนายกองว่าเลิกเล่นได้แล้ว

นายกองหัวเราะแห้ง ไม่พูดอะไรอีก แต่กระโจนขึ้นไปเบื้องหน้าต้นสิบลำไส้ หลังจากหันกลับมากวักมือเรียกสวี่ชิง ก็กระโจนขึ้นต่อไป

หนิงเหยียนที่อยู่ข้างๆ ก็อึ้งไป ขณะเดียวกันดวงตาก็เกิดความสงสัย มองร่างเงาของนายกองกับสวี่ชิง จมจ่อมอยู่การใคร่ครวญ

แต่ไม่รอให้เขาต้องคิดนาน เถาวัลย์บนท้องก็ถูกกระชาก ร่างเคลื่อนตามนายกองไปอย่างไม่อาจควบคุม

ความโกรธเคืองพุ่งชนจนความสงสัยสลายไปทันที แผ่ไปในใจของหนิงเหยียน

สวี่ชิงสีหน้าปกติ เมื่อไหววูบก็พุ่งออกไป เหยียบย่างไปบนต้นสิบลำไส้ ทะยานขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

ชิงชิวกัดฟัน ติดตามไปอย่างรวดเร็ว

ขณะที่กลิ่นอายการตื่นขึ้นของต้นเซียนแท้สิบลำไส้รุนแรงขึ้นไม่หยุดเช่นนี้ ท่ามกลางการสะบัดอย่างรุนแรง ทั้งสี่คนพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงตามแนวกิ่งไม้นับร้อยจั้ง

ตำแหน่งนี้ ก้มหน้าก็มองเห็นผืนป่าบนพื้นดิน ทว่าระดับความสูงยังไม่สูงพอ จึงยังมองไม่เห็นชายขอบผืนป่า

ขณะที่กำลังพิจารณา จู่ๆ สวี่ชิงก็รู้สึกคันหลังมือ ขณะที่กวาดตาไปจู่ๆ ม่านตาก็หดลง

หลังมือขวาของเขาเวลานี้บวมขึ้นมาเป็นก้อน บนก้อนเนื้อมีรอยแยกปรากฏขึ้น แทบจะพริบตาที่สวี่ชิงมองไป รอยแยกนี้ก็เปิดออกฉับพลัน

นั่นเป็นดวงตาดวงหนึ่ง!

สายตาแฝงแววลึกล้ำ ประสานสายตากับสวี่ชิง

ขณะเดียวกัน ตัวชิงชิวด้านหลังก็เกิดการเปลี่ยนแปลงทำนองเดียวกัน แขนของนางมีดวงตางอกขึ้นมาแล้ว

นายกองก็เช่นกัน ระหว่างเส้นผมหลังกระหม่อม มีดวงตางอกออกมา

หนิงเหยียนดีกว่าเล็กน้อย แต่ทั้งตัวก็ปรากฏก้อนบวม ราวกับอีกไม่นาน ก็จะกลายเป็นดวงตาด้วยเช่นกัน

“ไม่ผิดแล้ว มีเคราะห์เบิกเนตรตามคาด!”

นายกองหัวเราะลั่น ตอนหันหน้ามามองสวี่ชิง ดวงตาฉายแววคุ้มคลั่ง

“อาชิงน้อย วาสนาที่ศิษย์พี่ใหญ่บอกกับเจ้าก่อนหน้านี้ ใกล้จะปรากฏแล้ว!”

ตอนที่ส่งกระแสจิต นายกองยกมือขึ้น กัดดวงตาที่งอกขึ้นมาใหม่บนแขนเสียงดังกร๊อบเข้าไปปาก เคี้ยวแล้วกลืนลงไป เดินหน้าต่อ

ภาพนี้ทำให้หนิงเหยียนรู้สึกไม่สบายใจมากๆ ราวกับนึกถึงความทรงจำที่ไม่ดีขึ้นมา ความโกรธแค้นเข้มข้นยิ่งกว่าเดิม

สวี่ชิงมองดวงตาบนหลังมือ พลังพิษต้องห้ามในร่างกายแผ่ซ่านออกมา เพียงพริบตาดวงตานั้นก็กลายเป็นสีดำ เน่าสลายก็บอดไป

จากนั้นเขาก็ยกมือซ้ายขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ กริชปรากฏออกมา แทงเนื้อที่เน่าสลาย

กริชปาดกรีด คว้านเนื้อชิ้นนั้นออกมา และเพื่อป้องกันเรื่องประหลาดยิ่งกว่าเกิดขึ้น จึงไม่ได้โยนทิ้ง แต่ใส่เข้าไปในถุงเก็บของ

ทำเรื่องเหล่านี้เสร็จ สวี่ชิงก็เดินหน้าต่อ ดวงตาก็งอกขึ้นมาบนตัวไม่หยุด และบอดไปอย่างต่อเนื่องด้วยยาลูกกลอนพิษ ถูกเขาคว้านออกมาทีละดวง

จำนวนดวงตาที่งอกและความเร็วค่อยๆ เพิ่มขึ้น ส่วนบาดแผลบนตัวเขาก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

สวี่ชิงขมวดคิ้ว สัมผัสถึงความเร็วกับจำนวนดวงตาที่งอกขึ้นมาเพิ่มมากขึ้นราวกับระเบิดปะทุ

ร่างมีก้อนเนื้อปรากฏขึ้นมาร้อยกว่าก้อนในพริบตา จากนั้นดวงตาแต่ละดวงก็ลืมขึ้นอย่างรวดเร็ว และในช่วงเจ็ดแปดอึดใจ แขนขา หน้าอก หลังมือ ต้นคอกระทั่งบนใบหน้าของสวี่ชิง ก็มีดวงตาผุดงอกเต็มไปหมด

จากการที่ดวงตาปรากฏขึ้น ทะเลความรู้สึกของเขาก็โกลาหล มีวิญญาณประหลาดบางอย่างเพิ่มขึ้น วิญญาณเหล่านี้เหมือนกับตัวเขาไม่ผิดเพี้ยน ราวกับว่าเดิมทีก็เป็นส่วนหนึ่งในร่างกาย

แต่อารมณ์ของพวกมันแตกต่างกันไป บ้างดุร้ายบ้างร้องไห้ บ้างหัวเราะลั่นบ้างโศกเศร้า บ้างเด็ดขาดบ้างขลาดเขลา

สัมผัสถึงวิญญาณเหล่านี้ในทะเลความรู้สึก สวี่ชิงก็หน้ามืดครึ้ม เขาพบว่าทุกครั้งที่มีดวงตาดวงหนึ่งปรากฏขึ้น ทะเลความรู้สึกของตนก็เหมือนมีวิญญาณเพิ่มขึ้นมาอีกดวง

วิญญาณเหล่านี้ไม่มีความสามารถในการยึดครองร่าง แฝงไว้ด้วยนิสัยที่ต่างกัน ราวกับมีบุคลิกเฉพาะตน คิดจะผสานเข้าไปในดวงวิญญาณของเขาเพื่อส่งผลกระทบ

หากพวกมันทำสำเร็จ สวี่ชิงก็จะกลายเป็นคนคุ้มคลั่งที่มีอุปนิสัยนับไม่ถ้วน

เวลานี้นายกองก็มีดวงตาผุดงอกขึ้นมาทั่วร่าง ชิงชิวก็เช่นกัน

มีเพียงหนิงเหยียนที่ยังดูปกติ บนตัวเขาไม่มีดวงตาใดๆ ผุดงอกขึ้นมาเลย มีแค่ก้อนเนื้อหลายก้อนโผล่ขึ้นมา แม้จะมีรอยแยกปรากฏ แต่ผิวหนังของเขาแข็งเกินไป ดวงตาไม่อาจลืมขึ้นมาได้

กระทั่งช่วงหลังๆ ก้อนเนื้อนับไม่ถ้วนก็เกิดการซ้อนทับกัน แต่ก็ยังไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้ ดวงตาไม่น้อยถูกบีบคั้นจนบอด สลายหายไปด้วยตัวเอง

หลังจากสัมผัสถึงความพิเศษของวิญญาณเหล่านี้ สวี่ชิงก็ไม่ลังเล เขาจักรพรรดิภูตในทะเลความรู้สึกก็แผ่แรงกดดันออกมาในพริบตา สะกดวิญญาณเหล่านั้นที่ปรากฏขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน