ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 484

บทที่ 484 วิหคทองกลืนตะวัน (2)

ภาพนี้ทำให้ชายชราเผ่าจิตรกรรมรมต้องสะกดความคิดในใจ เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างผิดปกติ สายตาจึงกวาดไปทางเจ้าศีรษะ

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไร ท่ามกลางเสียงร้องโหยหวนสะท้อนก้อง นิ้วเทพเจ้าที่อยู่กลางอากาศก็ส่งเสียงหวึ่งๆ ปรากฏตัวเบื้องหน้าชายชราเผ่าจิตรกรรม จิตเทพที่น่าหวาดหวั่นพุ่งเป้าไปที่เขา

ชายชราเผ่าจิตรกรรมพยายามทำให้ร่างกายไม่สั่นมากที่สุด ปั้นหน้าฉีกยิ้มเอาอกเอาใจ

“นายท่านผู้ถูกเลือกที่ยิ่งใหญ่ ท่านคือเทพเจ้าท้องนภาที่ฟื้นคืนชีพเหนือซากดวงอาทิตย์ ท่านที่กำหนดว่าจะรวมแผ่นดินต้องประสงค์เป็นหนึ่งเดียว กลายเป็นตัวตนสูงสุด”

แรงกดดันบนนิ้วเทพเจ้าเห็นได้ชัดว่าเบาลงเล็กน้อย ส่งเสียงคำรามที่สะท้อนก้องในทะเลความรู้สึกเหล่าผู้บำเพ็ญออกมา

ชายชราเผ่าจิตรกรรมไม่ทันควบคุมร่างให้ดี จึงสั่นเทิ้มขึ้นมา แต่สีหน้าเขาก็ไม่แสดงอะไรออกมาแม้แต่น้อย ยังคงอยู่ในท่าทีเลื่อมใสศรัทธา พูดออกมาราวกับสวดมนต์

“นายท่านผู้ถูกเลือก เข้าใกล้วันที่ท่านจะฟื้นคืนชีพเข้าทุกที สิ่งของมีชีวิตที่ใช้สร้างกายเนื้อของท่านก็เสร็จสิ้นไปเกือบครึ่ง หากเป็นเทพเจ้าธรรมดาตนอื่น ตอนนี้คงวาดร่างกายได้แล้ว แต่ท่านเป็นเทพเจ้าผู้ถูกเลือก ข้าน้อยจะต้องวาดร่างกายออกมาให้ยอดเยี่ยมสมบูรณ์แบบที่สุดในฟ้าดิน

“ท่าน จะถูกดูหมิ่นมิได้

“ดังนั้น…ยังต้องการชีวิตอีกเล็กน้อย ถึงจะสามารถทำให้ความมีชีวิตของเลือดเนื้อก้อนนี้คู่ควรกับกายทิพย์ของเทพเจ้าผู้ถูกเลือกที่ยิ่งใหญ่ได้”

นิ้วเทพเจ้าแผ่คลื่นออกมา เหมือนรู้สึกค่อนข้างรำคาญ บาดแผลปริแตกออกมาขณะที่สั่นเทิ้ม

แต่องค์ท่านไม่ใส่ใจ หลังจากวนไปวนมาบนท้องฟ้าหลายรอบ ก็หายวับจากไปท่ามกลางการบิดเบี้ยวและความเลือนรางรอบๆ ฉับพลันอีกครั้ง

มองภาพนี้ สวี่ชิงหรี่ตาลง ความคิดในใจหมุนวนอย่างรวดเร็ว เขารู้ดีว่าสภาพของร่างกายตนตอนนี้ทั้งอยู่ในช่วงวิกฤตเป็นตาย แต่ก็ถือเป็นวาสนาครั้งใหญ่ด้วยเช่นกัน

เขาสัมผัสได้ว่ารูปสักการะวิหคทองด้านหลังเวลานี้ร้อนวูบขึ้นมาต่อเนื่อง เผยความปรารถนาอย่างรุนแรงออกมา แต่กลับถูกสวี่ชิงสะกดเอาไว้ ไม่ให้มันแผ่ออกภายนอกแม้แต่น้อย

ส่วนการสนทนาของชายชราเผ่าจิตรกรรมกับนิ้วเทพเจ้าก็ทำให้สวี่ชิงรู้สึกได้เป็นอย่างแรก ว่าสภาพของนิ้วเทพเจ้าตอนนี้ไม่ค่อยปรกติ…

‘เหมือนมีสติปัญญาบางส่วนยังไม่สมบูรณ์อย่างนั้นหรือ’

สมองสวี่ชิงวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มองในมุมของชายชราเผ่าจิตรกรรมทำความเข้าใจความคิดและเหตุการณ์ของปัญหาทั้งหมดนี้

“เจ้าศีรษะ ทำไมเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่ หรือว่าซ่อนตัวไม่ดีจนถูกใต้เท้าผู้ดูแลหาตัวเจออย่างนั้นหรือ” หลังจากนิ้วเทพเจ้าจากไป ชายชราเผ่าจิตรกรรมก็โล่งอก จากนั้นก็มองเจ้าศีรษะที่โผล่มาแค่ใบหน้า เดินไปตบๆ

“ทำไมข้าต้องตอบเจ้าด้วย เจ้ามีวิธีทำให้ข้าตายหรือไร พวกเราก็หมายเลขเดียวกันทั้งนั้น คิดว่าข้ากลัวเจ้าหรือ” เจ้าศีรษะถลึงตา ชายชราเผ่าจิตรกรรมก็ไม่เห็นสีหน้าโกรธเคือง ยกมือขึ้นยิ้มตาหยี ตบลงไปแรงๆ

เสียงโพละดังขึ้น เจ้าศีรษะแหลกเละ

ชายชราเผ่าจิตรกรรมนั่งอยู่ตรงนั้น ยังคงยิ้มละมุน หันหน้ามองสวี่ชิง สายตาฉายแววลึกซึ้ง

“ใต้เท้าผู้ดูแล เมื่อครู่ท่านยังพูดไม่ทันจบ ไยข้าจึงได้ความชอบแล้วเล่า

“ข้าคิดว่า ใต้เท้าผู้ดูแลคงไม่คิดจะพูดกับข้าหรอก ท่านจงใจถูกเทพเจ้าจับตัวมา และท่านก็คงไม่ใช่แค่คนเดียว ในมณฑลประกายอรุณนี้ยังมีผู้แข้งแกร่งของเขตปกครองผนึกสมุทรอยู่อีกมากมาย เจ้าวังอะไรนั่น โหวเหยานั่นอีก ปลัดเขตปกครองเอย เป้าหมายของพวกเขาคือการจับกุมนิ้วเทพเจ้าหรือ

“ส่วนท่าน เพื่อที่จะชี้พิกัด ดังนั้นตอนนี้เหล่าพวกคนใหญ่โตนั่นก็คงสังเกตเห็นที่นี่แล้ว และท่านบอกว่าข้าได้ความชอบ ก็เพราะข้ารั้งนิ้วเทพเจ้าไว้ ทำให้พวกท่านได้รับเวลาอันล้ำค่านี้ไว้หรือขอรับ

“แต่ว่า ใต้เท้าผู้ดูแล ข้าไม่ใช่เด็กสามขวบ ท่านคิดว่าข้าจะเชื่อคำพูดพวกนี้หรือ” ชายชราเผ่าจิตรกรรมเลียริมฝีปาก ขณะที่ดวงตาฉายแววไม่เป็นมิตร ยกมือขวาขึ้นขุดเศษศีรษะที่แหลกเละเหล่านั้นออกมาทีละชิ้น

ไม่นานเจ้าศีรษะก็ฟื้นคืนชีพใหม่ ขณะที่กำลังจะก่นด่า ชายชราเผ่าจิตรกรรมก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าศีรษะ ทุกคนล้วนเป็นพวกเดียวกัน ข้าทำให้เจ้าตายก็เพื่อช่วยเหลือเจ้า อย่าเพิ่งโวยวาย นอกจากนี้ยังต้องขอบคุณเจ้าที่พาใต้เท้าผู้ดูแลเข้ามา ที่เจ้าพูดมานั้นถูกต้อง ที่ว่าเขตติงหนึ่งสามสองจะกลับมารวมตัวแล้ว”

เจ้าศีรษะแค่หัวเราะเย็นชา ดวงตาฉายแววเย้ยหยัน ไม่ยอมรับและไม่ปฏิเสธ แต่ก็กลิ้งไปค้นหาสิงโตหิน

ชายชราเผ่าจิตรกรรมไม่สนใจเจ้าศีรษะ มานั่งยองลงข้างๆ สวี่ชิง แลบลิ้นเลียริมฝีปาก

“ใต้เท้าผู้ดูแล ทำไมหรือ ข้าพูดแทงใจดำสินะ”

สวี่ชิงไม่สนใจชายชราเผ่าจิตรกรรม เขากวาดมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ สัมผัสได้ถึงผนึกต้องห้ามป้องกันการหลบหนีของที่นี่

ผนึกต้องห้ามนี้ด้วยการติดตั้งของนิ้วเทพเจ้า คลายออกยากมาก

เมื่อตรวจสอบเสร็จ สายตาของสวี่ชิงก็ไปหยุดอยู่ที่ชายชราเผ่าจิตรกรรม เอ่ยออกมาราบเรียบ

“เจ้าไม่จำเป็นต้องทดสอบเช่นนี้ หากอยากมีชีวิตรอด ก็รีบเล่าสถานการณ์ทั้งหมดเสีย”

ชายชราเผ่าจิตรกรรมเลิกคิ้ว

เจ้าศีรษะที่อยู่ไกลๆ ก็หาสิงโตหินพลางหัวเราะเยาะ

“ตาแก่ ปกติเจ้าก็ออกจะฉลาด ทำไมตอนนี้ถึงได้โง่ถังเพียงนี้ ทุกคนมารวมตัวที่นี่หมดแล้ว หากเจ้าไม่วาดร่างกายให้นิ้วเทพเจ้าเสร็จพวกเราถูกฆ่าตายกันหมด ทุกคนก็รีบคิดหาวิธีว่าจะรอดไปได้อย่างไร ยังจะมาหยั่งเชิงกันไปมาอีก เสียเวลาจะตาย ไม่เหนื่อยหรือ”

คำพูดของเจ้าศีรษะ ทำให้ชายชราเผ่าจิตรกรรมรู้สึกทอดถอนใจ ในความเป็นจริงนี่ก็เป็นจุดที่ทำให้เขากลัดกลุ้มอยู่ ตัวเขาถูกกำหนดไว้แล้วว่าไม่สามารถหนีไปไหนพ้น รอบด้านก็มีผนึกต้องห้ามอีก และเมื่อครู่คำพูดหยั่งเชิงเหล่านั้น ก็คิดจะทำให้มันเกิดขึ้นจริงทั้งหมด…

แต่เขาก็รู้ว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ แม้สวี่ชิงจะยอมรับ เขาก็ยังรู้สึกว่าตนถูกหลอก ดังนั้นขณะที่รู้สึกซับซ้อน ก็ถอนหายใจออกมา

“พวกเจ้าจะมีวิธีการอะไรได้ ทุกคนต้องตายกันหมดนั่นล่ะ…”

“ถอยไป!” สวี่ชิงเอ่ยขึ้นมากะทันหัน

ชายชราเผ่าจิตรกรรมมองไปทางสวี่ชิง ตอนที่กำลังจะพูดอะไร สวี่ชิงไม่สนใจ เขามองทั้งหมดออกนานแล้ว และพิสูจน์สิ่งที่คิดไว้ผ่านบทสนทนาของอีกฝ่ายกับนิ้วเทพเจ้าแล้วด้วยเช่นกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน