ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 515

บทที่ 515 ตะเกียงแห่งชีวิตกระบี่หัก!

สวี่ชิงสุดท้ายแล้วก็ให้ลูกกลอนแก้พิษนายกองไปจำนวนมาก ทำให้เขาแก้พิษในร่างได้อย่างราบรื่น

จากนั้นนายกองก็หยิบลูกท้อลูกหนึ่งออกมาหน้าระรื่น แทะไปพลางตบไหล่สวี่ชิง

“เรื่องนี้พวกเราไม่ต้องกังวลแล้ว มีอาจารย์อยู่ เขามีประสบการณ์ความรู้กว้างขวางกว่าพวกเรามาก การควบคุมความพอเหมาะพอดีก็ทำได้ดียิ่งกว่า พวกเรารอรับผลประโยชน์ก็ได้แล้ว

“จริงสิ อาชิงน้อย เจ้าช่วยบอกเหล่าข่งให้ช่วยอะไรข้าหน่อย วันนี้ข้าจะพาสหายสนิทไปหาเขาที่นั่น”

“ท่านไปหาพี่ข่งยังต้องให้ข้าติดต่อบอกด้วยหรือ ท่านพาใครไป” สวี่ชิงมองลูกท้อที่ริมฝีปากนายกอง คล้ายครุ่นคิด

นายกองกระแอมทีหนึ่ง หลังจากมองซ้ายมองขวา ก็เอ่ยเสียงต่ำ

“เมื่อวานข้าไปมาแล้ว…เจ้าเหล่าข่งนั่นใจคอคับแคบ เสียแรงที่ตอนนั้นข้าช่วยเขาแบกซานเหอจื่อกลับมา เชอะๆ เขาจะต้องอิจฉาที่ข้าเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเจ้าเรื่องนี้แน่นอน จึงไม่ชอบข้า เฮ้อ ข้าก็น้อยใจเหมือนกัน เขามีความสามารถก็ไปหาท่านอาจารย์ของเรา มีความสามารถก็ไปฝากตัวเป็นศิษย์สิ

“ส่วนพาใครไป จะมีใครไปได้ แน่นอนว่าเป็นเถาเถาอวบอิ่มสุดที่รักของข้าอยู่แล้ว” นายกองทำท่าเหมือนเฉยๆ ไม่รู้สึกอะไร แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความได้ใจ

“พวกท่านรู้จักกันแล้วหรือ” สวี่ชิงมองนายกองผาดหนึ่ง

“แน่นอน หลายวันนี้หลังจากที่ข้าได้เห็นเถาเถาโดยไม่ได้ตั้งใจ พบว่านางอยู่ข้างนอกจวนตระกูลเหยา รูปร่างนั่นใหญ่บึ้ม…แฮ่ม สีหน้านั่นเต็มไปด้วยกลัดกลุ้ม ใบหน้าเล็กๆ เต็มไปด้วยความเศร้า อาชิงน้อย ตอนนั้นใจข้าเจ็บปวดนัก จึงไปปลอบโยนสักหน่อย บอกนางว่าข้ามีวิธีพานางไปพบคนตระกูลเหยา”

นายกองพูดจบก็มองสวี่ชิงตาละห้อย ออกแรงกัดลูกท้อหนึ่งคำ

“ศิษย์น้องเล็ก ข้าคุยโวไปแล้ว…นี่เกี่ยวพันกับงานวิวาห์เรื่องใหญ่ในชีวิตของศิษย์พี่ใหญ่เจ้าเชียวนะ”

สวี่ชิงเงียบนิ่ง เอากระบี่อาญาสิทธิ์ออกมาสื่อเสียงหาข่งเสียงหลง จากนั้นก็พยักหน้าให้นายกองด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

นายกองตื่นเต้น หัวเราะร่า เหาะเหินจากไปไกลอย่างอดใจไม่ไหว

มองเงาร่างนายกองค่อยๆ หายลับไปในที่ไกล อารมณ์ที่เกิดจากการสะสมของเรื่องราวต่างๆ ในสนามรบในใจสวี่ชิงก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมา

สวี่ชิงพึมพำ หลับตาทั้งสองข้าง ในตอนที่ครู่หนึ่งหลังจากนั้นก็ลืมตาขึ้นมา ประกายในดวงตาของเขาสงบนิ่งเหมือนแต่ก่อน เดินออกมาจากหอกระบี่ ไปยังวังครองกระบี่

เขาเตรียมจะแลกตะเกียงแห่งชีวิตดวงหนึ่ง

ตอนนี้สำหรับเขาแล้ว วิธียกระดับพลังบำเพ็ญและกำลังรบที่เร็วที่สุดก็คือตะเกียงแห่งชีวิต

‘ตอนนี้ข้าพลังบำเพ็ญระดับสิบวังสวรรค์ ในนั้นมีเจ็ดวังที่ได้จากการฝึกบำเพ็ญ สามวังได้จากตะเกียงแห่งชีวิต

‘ตะเกียงแห่งชีวิตสำหรับผู้บำเพ็ญแล้ว จะใช้จำนวนไฟชีวิตเป็นรากฐาน ในอดีตข้ามีไฟชีวิตห้าดวง เช่นนั้นตะเกียงแห่งชีวิตมากที่สุดก็สามารถผสานได้ห้าดวง”

ท่ามกลางการขบคิด สวี่ชิงมาถึงตำหนักเก็บสมบัติวังครองกระบี่

ตำหนักนี้เอาไว้แลกแต้มกองทัพโดยเฉพาะ เพราะการแจกจ่ายคุณงามความชอบในสงครามก่อนหน้านี้ ดังนั้น ผู้ครองกระบี่ที่มีชีวิตรอดกลับมาส่วนใหญ่ล้วนมาแลกของที่ต้องการที่นี่ ในตอนที่สวี่ชิงมาถึงที่นี่ก็ได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยดีในสนามรบหลายดวง

แล้วยังมีทหารที่มาจากดินแดนเมืองหลวงจักรพรรดิจำนวนหนึ่งด้วย แม้พวกเขาจะไม่ใช่ผู้ครองกระบี่ แต่ก็มีสิทธิ์แลกของที่สามวัง เพียงแต่ในด้านอัตราส่วนลดน้อยลงเล็กน้อย

รายละเอียดนี้เป็นนโยบายที่เกิดขึ้นในตอนสุดท้ายที่พวกรองเจ้าวังถวายฎีกาองค์ชายเจ็ด

และตำหนักเก็บสมบัติวังครองกระบี่ไม่ได้รับผิดชอบการแลกของอย่างเดียวเท่านั้น ยังรับผิดชอบรับแลกสินสงครามด้วยด้วย ผู้ครองกระบี่สามารถส่งสินสงครามของตัวเองมาแลกแต้มกองทัพได้ด้วย

นี่เกิดเป็นวงจรขึ้น ในนั้นไม่ได้มีแค่เศษชิ้นส่วนม้วนเอกสารลึกลับ ยังมีเคล็ดวิชาราคาสูงอีกทั้งอาวุธเวทแข็งแกร่ง ส่วนตะเกียงแห่งชีวิต…เคยมีสองดวง!

ตะเกียงแห่งชีวิตสองดวงนี้ไม่มีระดับสูงต่ำดีเลวให้แบ่งแยก เพียงแต่กำลังที่มีแตกต่างกันก็เท่านั้น ดวงหนึ่งในนั้นมีคนแลกเอาไปแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงดวงนี้เท่านั้น

การแลกไม่ได้ใช้แค่แต้มกองทัพ ยังใช้แต้มความชอบระดับสองด้วย ด้วยแต้มที่สวี่ชิงมีในตอนนี้ก็แลกได้แค่ดวงเดียวเท่านั้น

สวี่ชิงเงียบนิ่งอยู่นาน ทำการแลกมัน ระมัดระวังตลอดทางจวบจนกลับถึงหอกระบี่ก็ไม่พบเจออุปสรรคการเปลี่ยนแปลงอะไร และไม่เกิดเรื่องไม่คาดฝัน

นี่ทำให้เขานึกถึงเรื่องที่ข่งเสียงหลงพูดเมื่อหลายวันก่อนหน้านี้เกี่ยวกับองค์ชายเจ็ดกำลังจัดระเบียบกฎระเบียบกองทัพ

ความจริงไม่ว่าจะเป็นการแลกผลมรรคาเป็นแต้มกองทัพหลังจากที่กลับมา หรือเรื่องเกี่ยวพันกับผลประโยชน์ส่วนตัวอื่นๆ จะเป็นสวี่ชิงหรือข่งเสียงหลง ผู้ครองกระบี่เขตปกครองผนึกสมุทรในอดีตล้วนไม่เกิดการตั้งใจกลั่นแกล้ง และไม่เกิดการแย่งชิงอย่างชั่วร้ายอะไรขึ้น

ไม่ว่าจะแลกอะไร หรือจะขายอะไร ล้วนแต่เป็นเรื่องส่วนตัว วังครองกระบี่ในอดีตไม่ละโมบอยากได้ ในอนาคตก็ไม่มีทางละโมบอยากได้

โดยเฉพาะผู้แลกแต้มเหล่านี้ ทุกคนล้วนมีคุณงามความดี ความชอบที่ใช้เลือดแลกมาในสนามรบ เอาไปแลกวัตถุฝึกบำเพ็ญ หากสุดท้ายถูกคนจับจ้องอยากได้ เลือดหลั่งรินทั้งยังต้องหลั่งน้ำตา เรื่องแบบนี้จะไม่ยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด

นี่คือคำพูดขององค์ชายเจ็ด

‘ให้บุญคุณทั้งใช้อำนาจศักดา องค์ชายเจ็ดคนนี้ร้ายกาจนัก เดิมก็ไม่แยแสผลประโยชน์เล็กน้อยแค่นี้อยู่แล้ว จุดประสงค์ไม่ได้อยู่ที่เรื่องนี้’

ข่งเสียงหลงตอนนั้น ในตอนที่พูดคำพูดนี้ออกมา สีหน้าแฝงด้วยความซับซ้อน

สวี่ชิงนึกย้อนเรื่องราวแต่ละเรื่องๆ หลังจากที่องค์ชายเจ็ดคนนี้มา ในใจก็สะท้อนใจเช่นกัน

มองจากมุมของตัวเอง เขาไม่ชอบองค์ชายคนนี้ แต่หากมองจากมุมมองของเผ่า ผลลัพธ์สุดท้ายที่อีกฝ่ายทำล้วนมีประโยชน์ต่อเผ่า

ถูกผิด คุณงามความชอบ ข้อผิดพลาด แต่ละคนล้วนมีมุมมองไม่เหมือนกัน

สวี่ชิงส่ายหน้า เก็บความคิดพวกนี้ลงไป อยู่ในหอกระบี่ของตัวเองหยิบเอาตะเกียงแห่งชีวิตออกมา

นั่นเป็นกระบี่หักสีดำเล่มหนึ่ง

กลิ่นอายแหลมคมที่แผ่ออกมาบนนั้นแฝงด้วยรังสีอำมหิตน่าพรั่นพรึง เห็นได้ชัดว่าสายเลือดที่สร้างตะเกียงแห่งชีวิตดวงนี้มาจากผู้ที่สังหารฆ่าฟันมานับไม่ถ้วน ดังนั้นตะเกียงแห่งชีวิตที่แปรเปลี่ยนมาจากสายเลือดถึงได้มีจิตสังหารเช่นนี้ อีกทั้งรูปร่างก็ต่างไปจากตะเกียงแห่งชีวิตดวงอื่นๆ

และจุดที่แตกต่างของการแลกแต้มที่วังครองกระบี่กับแย่งชิงจากข้างนอกเพียงลำพังก็คือจะมีบันทึกที่มาที่ไปของตะเกียงดวงนี้

ในตอนที่สวี่ชิงแลกก็มีแผ่นหยกที่บันทึกข้อมูลของตะเกียงดวงนี้แผ่นหนึ่ง ส่งมาให้สวี่ชิงพร้อมกัน

‘ตะเกียงดวงนี้ชื่อว่าสังหารเซียนกัดกินเทพ ต้นกำเนิดสายเลือดคือผู้บัญชาการสวรรค์ที่เก้าเผ่ามนุษย์ในศักราชเสวียนโยว แต่ไม่ใช่ตะเกียงของตัวผู้บัญชาการสวรรค์เอง แต่เป็นผู้สืบสายเลือดของเขาในยุคจักรพรรดิมนุษย์ตงเซิ่ง แยกออกมาจากขุนพลใหญ่คนหนึ่งหลังรบตาย

‘ฆ่าล้างสังหารเป็นหลัก ทำลายหมื่นกฎเกณฑ์ ดื่มเลือดแล้วจึงกลับมา

‘ในนั้นสงสัยว่ามีความคิดชั่วร้ายครอบงำอยู่ ก่อนหน้านี้มีคนมากมายผสานไปในร่าง สติสัมปชัญญะค่อยๆ เปลี่ยนมาบ้าคลั่งชอบสังหาร ดังนั้น ผู้ไม่ชื่นชอบการสังหาร จงระวังให้มาก’

สวี่ชิงรับรู้เนื้อหาในแผ่นหยกครู่หนึ่ง ก็มองไปยังกระบี่หักสีดำที่อยู่ข้างหน้า หลังคิดๆ อยู่ครู่หนึ่ง ไม่สนว่าจะได้ผลหรือไม่ ตอนนั้นที่สะกดเจ้าเงาก็เหมือนกัน โคจรผลึกวารีสีม่วงในร่าง ทำการสะกดมัน

หลังจากสะกดไปหลายร้อยครั้งติดๆ สวี่ชิงใจถึงได้สงบมั่นคงขึ้นมาเล็กน้อย

เจ้าเงาที่อยู่ข้างๆ เห็นภาพนี้ก็เนื้อตัวสั่นสะท้าน

สวี่ชิงไม่มองมัน ถือกระบี่หักสีดำขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากคิดๆ มือขวาของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นพรางมารยา เมื่อเปลี่ยนมาเป็นกึ่งโปร่งแสงก็ปกคลุมไปที่กระบี่หักเล่มนี้ แล้วล้วงเข้าไปในหน้าอกของตัวเอง เข้าไปในทะเลความรู้สึก เข้าไปใกล้ติงหนึ่งสามสอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน