ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 521

บทที่ 521-2 มือที่สรรค์สร้างสรรพสิ่ง (2)

ในนั้นแผ่แสงขมุกขมัวออกมา ทำให้หนอนหน้าคนสามสิบกว่าตัวนี้โครงสร้างร่างกายเปลี่ยนไป ปรากฏแสงผลึกวารีแวววาว ขณะที่เปล่งแสงเจิดจ้า แม้จะแหลกเละไปแล้วกว่าครึ่ง แต่สุดท้ายก็มีอยู่สี่ตัวที่ลอดเข้าไปสำเร็จ

หลังจากร่วงลงไปในตำหนักใหญ่ พวกมันก็เห็นทั้งหมดที่นี่

ทั่วทั้งตำหนักใหญ่มีของสิ่งหนึ่งวางอยู่ตรงกลางเพียงสิ่งเดียว

รอบด้านว่างเปล่า

ของสิ่งนี้ เป็นท่อนแขนที่ถูกตัดข้างหนึ่ง

ขนาดนับร้อยจั้ง

ตำแหน่งที่ถูกตัดเหมือนมีเลือดเนื้องอกเพิ่มขึ้น ทับถมกันจนเป็นเนื้องอกก้อนมหึมา รอบๆ เต็มไปด้วยรยางค์นับไม่ถ้วนกำลังโบกไหว

อยู่ในสภาพแบมือ เห็นว่ากลางฝ่ามือมีปากขนาดใหญ่บิดเบี้ยว และเห็นหนามคมนับไม่ถ้วนตัดสลับกันเลาๆ

“นี่มันของเล่นอันใด!”

ในตำหนักใหญ่ เสียงอุทานของนายกองที่ดังออกมาจากปากหนอนผลึกวารีสี่ตัวนั่น จากนั้นหนอนผลึกวารีสี่ตัวก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว กลายเป็นมนุษย์ผลึกวารีตัวเล็กคนหนึ่ง

เป็นร่างของนายกองนั่นเอง

แต่ใบหน้าไม่ใช่นายกอง แต่เป็นหน้ากากหนังมนุษย์ที่เผยความเหี้ยมเกรียมและละโมบเพิ่มขึ้นมา

เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย อ้าปากกว้างฉับพลัน สำแดงวิชาเซียนสุนัขสวรรค์

พริบตาต่อมา สุนัขขนาดยักษ์ตัวหนึ่งก็จำแลงออกมาในตำหนักใหญ่ มาพร้อมกับความละโมบไร้ที่สิ้นสุด เขมือบแขนที่ขาดเข้าไปทั้งท่อนฉับพลัน

จากนั้นมนุษย์ผลึกวารีตัวเล็กก็แยกร่างอีกครั้ง กลายเป็นหนอนสี่ตัวพุ่งทะยานขึ้นไปที่รูระบายอากาศขนาดเล็กด้านบน มุดออกไปด้านนอกอย่างบ้าคลั่ง แต่กลับผ่านไปสามสิบอึดใจแล้ว

รูปปั้นทั้งสี่หาสวี่ชิงไม่เจอก็กลับมาแล้ว

ด้วยแรงกดดันที่แผ่มา ผนึกต้องห้ามของตำหนักวังสีดำนี้ก็เหมือนจะได้รับความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

นายกองมุดออกมายากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็ติดอยู่ในรูขนาดเล็กในผนึกต้องห้าม จะมุดไปข้างหน้าก็ไม่ได้จะถอยก็ไม่ได้ เมื่อพลังทำลายล้างเข้าปกคลุมจากการระเบิดของผนึกต้องห้าม เขาก็ร้อนรนทันที

แต่จู่ๆ ก็มีคลื่นพลังสูดรับไอพลังประหลาดอีกครั้งมาจากไกลๆ รูปปั้นทั้งสี่นั้นพลันสั่นคลอน หมุนกลับไปอย่างรวดเร็ว เสียงครืนครันกึกก้อง นายกองถือโอกาสนี้พุ่งออกไปทันที

ในที่สุดหนอนผลึกวารีทั้งสี่ก็มุดออกมาได้ ผสานร่างกลับเป็นคนตัวเล็ก ทะยานหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

หลังผ่านไปหนึ่งก้านธูป ที่แห่งนี้ก็กลับสู่สภาวะปกติ รูปปั้นทั้งสี่กลับมายืนนิ่งอีกครั้งไกลๆ ไม่ขยับเขยื้อน

ส่วนสถานที่ที่สวี่ชิงกับนายกองนัดกันไว้ สวี่ชิงหมอบอยู่ที่นั่นด้วยร่างสะบักสะบอม กระอักเลือดออกมา รู้สึกหวาดผวา

ก่อนหน้านี้เขาเห็นว่านายกองยังไม่กลับมา รู้ว่าเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น จึงกัดฟันล่อพวกรูปปั้นอีกครั้ง แม้จะซ่อนเร้นได้ทันท่วงที แต่การล่อรูปปั้นติดต่อกัน ทำให้มันคุ้มคลั่ง กวาดโจมตีไปทั่ว

แม้สวี่ชิงจะหลบ แต่ก็ยังโดนลูกหลง

เวลานี้ตอนที่ยังหวาดผวา สวี่ชิงพลันหันหน้าไปเห็นมนุษย์ผลึกวารีตัวเล็กคนหนึ่งมาถึงอย่างรวดเร็ว สังเกตเห็นว่าเป็นใบหน้าของนายกอง

และไม่รอให้สวี่ชิงได้ถามไถ่ นายกองร่างไหววูบ ขยายร่างอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็กลายเป็นคนปกติ แต่ใบหน้าขาวซีด อ่อนระโหยโรยแรง นอนแผ่อยู่บนพื้น หอบหายใจแฮ่กๆ แต่ดวงตากลับฉายแววตื่นเต้น

“ดีที่ข้ามีประกาศิตผนึกอยู่ ไม่เช่นนั้นครั้งนี้คงจบเห่แน่ แต่…ก็คุ้มแล้ว!”

เห็นว่านายกองไม่เป็นไร สวี่ชิงก็ถอนหายใจโล่ง

“ในนั้นมีอะไรหรือขอรับ”

“ข้าก็ยังไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ข้าสัมผัสได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่า” นายกองหอบหายใจ หยิบหน้ากากหนังมนุษย์ออกมาด้วยสีหน้าภาคภูมิ หลังจากสวมอีกครั้งก็จำแลงสุนัขสวรรค์ละโมบโลภมาก สำรอกออกมา

ขณะที่ลูกกระเดือกของสุนัขสวรรค์เคลื่อนไหวไม่หยุด น้ำลายปริมาณมหาศาลไหลย้อย สำรอกแขนขาดข้างหนึ่งออกมา ร่วงลงบนพื้น

ไม่ทันรอให้สวี่ชิงดูอย่างละเอียด ปากขนาดใหญ่ที่ฝ่ามือแขนท่อนนี้ก็พลันอ้าออก กลืนนายกองที่อยู่ใกล้ที่สุดลงไปทันที

ร่างของนายกองถูกกลืนลงไปในพริบตา

ทั้งหมดเกิดขึ้นไวมาก สวี่ชิงหน้าเปลี่ยนสี มือขวามีกริชปรากฏขึ้น ปาดที่ท่อนแขนในพริบตา

แต่กริชที่คมกริบมาตลอดของเขา ครั้งนี้กลับไม่มีผลใด ไม่ใช่แค่กรีดฝ่ามือนี้ไม่ได้ ยังสะท้อนกลับมาอีกด้วย ทำให้ร่างสวี่ชิงสั่นสะท้าน ต้องถอยหลังกลับมา

ในดวงตาเขาหม่นแสง สำแดงวิถีพิษในร่างออกมาทันที ตอนที่กำลังจะโจมตี จู่ๆ นิ้วทั้งห้าของฝ่ามือนั้นก็เปล่งแสงเจิดจ้าหลากสีสันออกมา ระหว่างที่ไหลเวียน ก็มีเสียงกร๊อบๆ ดังก้อง

แสงห้าสีเหล่านี้ไหลจากนิ้วลงไปที่ท่อนแขน กระทั่งไปรวมกันที่ก้อนเนื้อ ทำให้ตรงนั้นเต็มไปด้วยแสงหลากสี จากนั้นก็กลับไปยังนิ้วทั้งห้า

ถัดมา เส้นแสงทั้งห้าสายก็สาดออกมาจากนิ้วทั้งห้า ลอยวนเวียนอย่างรวดเร็วกลางอากาศ วาดเค้าโครงรูปหัวใจ

ดวงตาสวี่ชิงแข็งค้าง

ไม่ได้จบเพียงเท่านี้ แสงทั้งห้าสายราวกับกำลังถักทอ ขณะที่สวี่ชิงตาค้าง ในสี่ห้าอึดใจ ผลท้อห้าสีลูกหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา

ต่อมา แสงของนิ้วสลายไป หลังจากกลับเป็นปกติ ปากใหญ่กลางฝ่ามือก็สำรอกร่างของนายกองออกมา

“สมบัติชั้นยอด! อาชิงน้อย รีบกินเร็ว!”

หลังจากนายกองลุกขึ้น ก็มองผลท้อที่ลอยอยู่กลางอากาศอย่างตื่นเต้นถึงขีดสุด หลังจากส่งเสียงร้องตกตะลึง ก็พุ่งออกไปกัดผลท้อนั่นทันที

สวี่ชิงลังเล ไม่ขยับตัว

ผลท้อนั่นตอนนี้ก็สั่นไหว แสงหม่นลง ด้วยการกัดของนายกองก็แตกสลายไป กลายเป็นน้ำสีดำเจิ่งพื้น ส่งกลิ่นเหม็นเน่าออกมาจากปากนายกอง

นายกองหน้าเปลี่ยนสี สำรอกออกมาทันที บนหน้าฉายแววไม่อยากเชื่อและมึนงง

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้เล่า ให้ตายเถอะ เจ้าของเล่นชิ้นนี้หลอกกันได้ ถามข้าว่าต้องการอะไร ข้าบอกว่าต้องการผลท้อที่กินแล้วกลายเป็นเตรียมสู่เทวะได้”

สวี่ชิงประหลาดใจ มองไปที่น้ำสีดำเจิ่งพื้น จากนั้นก็มองไปที่ฝ่ามือนั่น สุดท้ายสายตาก็ไปหยุดที่นายกองที่เหมือนวิญญาณหลุดลอย

“นายกอง เกิดอะไรขึ้นหรือขอรับ”

“อาชิงน้อย ข้าถูกหลอก!” นายกองขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“หลังจากข้ากลืนเจ้าสิ่งนี้ลงไป ด้านในก็มีเสียงถามข้าว่าอยากสร้างอะไร บอกว่ามันใช้พลังชีวิตอะไรสักอย่างสรรค์สร้างสรรพสิ่ง หลังจากข้าบอกไป มันก็สร้างขยะออกมากองหนึ่ง”

นายกองยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห เดินไปเตะท่อนแขนขาดทีหนึ่ง แต่ก็ยังไม่สาแก่ใจ จึงกัดไปอย่างแรงทีหนึ่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน