ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 534

บทที่ 534 กลับมาจากห้วงบรรพกาล (1)

จากเสียงสะท้อนก้องของคำพูดปลัดเขตปกครอง ผู้บำเพ็ญหลายแสนข้างล่างแท่นพิธีใจเกิดระลอกคลื่นลูกมหึมา ส่วนคนธรรมดาในเขตปกครองหลวงที่มีมากคือความสับสนงุนงง เพราะประวัติศาสตร์หลายๆ เรื่องพวกเขาไม่รู้

สวี่ชิงก็หลังจากที่เป็นผู้ครองกระบี่ ได้เรียนกับปลัดเขตปครองถึงจะได้รู้ประวัติศาสตร์ย่อๆ ของเผ่ามนุษย์

นั่นก็เป็นครั้งแรกของเขาที่ได้เห็นภาพชีวประวัติโดยสังเขปขององค์รัชทายาทรัฐม่วงครามจากในประวัติศาสตร์

ตอนนี้โหวเหยาที่อยู่กลางอากาศ พวกรองเจ้าวังทั้งสามที่อยู่รอบๆ ล้วนสีหน้าเหม่อลอย สายตาที่มองไปทางปลัดเขตปกครองฉายแววซับซ้อน

ฐานะที่แท้จริงของปลัดเขตปกครองทำให้คนนอกคาดไม่ถึง แต่ก็เหมือนว่าจะสมเหตุสมผล

อีกฝ่ายหลายปีมานี้ช่วยเหลือสนับสนุนงานราชการด้วยฐานะปลัดเขตปกครอง อีกทั้งคำสั่งต่างๆ ในช่วงสงครามก็ฉายให้เห็นถึงความคุ้นเคยกับงานดูแลบริหารราชการ

กระทั่งว่านึกย้อนไปอย่างละเอียด การจัดการของปลัดเขตปกครองช่วงสงคราม ทุกอย่างเป็นระเบียบ หากตัดความเหนื่อยล้าที่ฉายออกมาเพื่อการแสดงนั่นทิ้ง ก็จะเห็นถึงความเชี่ยวชาญ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการซ่อมแซมและฟื้นฟูหลังสงครามเลย

เรื่องทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้คำสั่งแต่ละคำสั่งๆ ของปลัดเขตปกครอง ดำเนินงานอย่างเหมาะสม

เขาทำได้ดีมากจริงๆ กระทั่งว่าก่อนหน้านี้ในใจของหลายๆ คนยังรู้สึกว่าเขาทำได้ดีกว่าเจ้าเขตปกครองเสียอีก

ความสามารถเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าจะมีกันทุกคน นอกจากจะมีความคุ้นเคยกับงานบริหารราชการแล้ว ยังต้องมีมุมมองสถานการณ์โดยรวมของเขตปกครองผนึกสมุทรทั้งเขตอีกด้วย

ดังนั้น คำพูดของปลัดเขตปกครอง สวี่ชิงเชื่อ แต่กลับยังมีข้อสงสัยอื่นอีก อีกฝ่ายไยจึงกลับชาติเกิดได้ สิ่งที่เขาสังเวยคืออะไร

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่อาจลบล้างความผิดบาปที่ปลัดเขตปกครองกระทำไปได้

ไม่ว่าจะใช้พิษสังหารเจ้าเขตปกครองคนก่อน หรือสร้างความวุ่นวายปั่นป่วนให้เขตปกครองผนึกสมุทร สมคบคิดกับเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์ เป็นตัวกลางทำให้เจ้าวังตาย ทุกเรื่องล้วนเป็นหนี้เลือด

ดังนั้นไม่นานนัก จิตสังหารที่มาจากทั่วทั้งเขตปกครองก็พวยพุ่งขึ้นอีกครั้ง

ปลัดเขตปกครองไม่ได้สนใจสายตาสังหารนับไม่ถ้วนรอบๆ และไม่มองพวกโหวเหยา คล้ายว่าตอนนี้ในดวงตาของเขา ทั้งเขตปกครองผนึกสมุทรมีเพียงสวี่ชิง คนที่แต่เดิมเขาไม่สนใจคนนี้เท่านั้น

นายกองที่ยืนอยู่ข้างๆ สวี่ชิงตอนนี้ถอยหลังไปสามสี่ก้าว เขารู้ วันนี้ที่นี่สวี่ชิงถึงจะเป็นเป้าสายตาเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

“คำตอบที่เจ้าอยากได้ ข้าตอบเจ้าไปแล้ว ส่วนข้าก็มีคำถามข้อหนึ่งอยากถามเจ้าสักหน่อยเช่นกัน”

ปลัดเขตปกครองจ้องสวี่ชิง เอ่ยสงบนิ่ง

“ที่นี่เดิมเป็นดินแดนของข้า ข้าเอาของของข้ากลับคืน ไม่สมเหตุผลหรือ”

สวี่ชิงส่ายหน้า

“ดินแดนของเจ้าล่มสลายไปตามรัฐม่วงครามแล้ว”

พูดจบ สวี่ชิงก็มองไปยังคนหลายแสนข้างล่างแท่นพิธี มองไปทางเขตปกครองหลวงทั้งเขต

“ตอนนี้เขตปกครองผนึกสมุทรเป็นบ้านของทุกคนที่นี่”

คำพูดของเขาดังก้องในฟ้าดิน ในดวงตาของคนนับไม่ถ้วยฉายประกายวาววับ ในใจของคนนับไม่ถ้วนเกิดความคิดเฉกเช่นเดียวกันขึ้นมา

ปลัดเขตปกครองหัวเราะ

“เช่นนั้นทำไมก่อนหน้านี้ถึงมีเจ้าเพียงคนเดียวที่ก้าวออกมา ข้าจำได้ว่าเจ้าไม่ใช่คนเขตปกครองผนึกสมุทร เจ้ามาจากทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณ”

สวี่ชิงนิ่งเงียบ เขตปกครองหลวงนิ่งเงียบ ฟ้าดินนิ่งเงียบ

ประโยคนี้ประดุจสายฟ้าผ่าลงมาในใจสวี่ชิง แปรเปลี่ยนเป็นระลอกคลื่นเป็นระลอก จะท่วมจมทุกสิ่ง แต่กลับมีเงาร่างอาบย้อมด้วยเลือดร่างหนึ่ง จะอย่างไรก็ไม่ถูกท่วมจมไป

“มีชายชราคนหนึ่ง ข้าเคารพเลื่อมใสมาก

“เขารบตายแล้ว แต่ในใจของข้า เขายังมีชีวิตอยู่”

สวี่ชิงเอ่ยเสียงเบา

ผู้ครองกระบี่ที่ผ่านสงครามมาอย่างโชกโชนบนพื้นเศร้าโศกเสียใจ พวกเขารู้ว่าคนที่สวี่ชิงพูดหมายถึงใคร เงาร่างของเจ้าวังที่ปกป้องเขตปกครองผนึกสมุทรเอาไว้ก่อนตายอยู่ในสมองของพวกเขา ได้กลายเป็นชั่วนิรันดร์ตั้งนานแล้ว

ภาพที่ผสานไปกับตาข่ายของวิเศษเวทต้องห้าม ค่อยๆ แตกสลายไปในความเย็นยะเยือกทีละนิดๆ เป็นความเจ็บปวดชั่วชีวิตของผู้บำเพ็ญที่รอดมาจากแนวหน้าเขตตะวันตก

โดยเฉพาะปกป้องบ้านของข้าสี่ตัวอักษรนี้ที่กล่าวเอาไว้ก่อนตาย ประทับลึกลงไปในใจของผู้ครองกระบี่ทุกคน

“ง่ายๆ แค่นี้เองหรือ” ปลัดเขตปกครองค่อนข้างประหลาดใจ

“ไม่เช่นนั้นเล่า” น้ำเสียงสวี่ชิงสงบนิ่ง

“ข้าคิดว่าเจ้าจะพูดอะไรมากมาย” ปลัดเขตปกครองหัวเราะ

สวี่ชิงไม่พูดอะไร เงยหน้ามองท้องฟ้า

เงาร่างชายชราในใจคนนั้นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

ความจริงยังมีอีกประโยคหนึ่งที่ไม่ได้พูด ชายชราคนนั้นใช้คำพูดการกระทำและการรบตาย ทำให้เขารู้ว่าอะไรถึงจะเป็นผู้ครองกระบี่

ดังนั้นสวี่ชิงจึงสูดลมหายใจลึก เสียงต่ำทุ้ม ดังก้องฟ้าดิน

“ผู้ครองกระบี่ หลักฐานชัดเจน ใต้องค์จักรพรรดิทุกสิ่งสรรพล้วนฟาดฟันทำลายได้”

ประโยคนี้เมื่อดังออกมา ฟ้าดินครืนครันสะท้านเลื่อนลั่น สายฟ้าแต่ละสายๆ วาดผ่านท้องฟ้า จิตสังหารแต่ละกลุ่มๆ พวยพุ่งมาจากเขตปกครองหลวง ข้างล่างแท่นพิธี ผู้ครองกระบี่ที่ผ่านสงครามมาโชกโชนเหล่านั้น ตอนนี้แต่ละคนในดวงตาล้วนแดงก่ำ

พวกเขารู้จักประโยคนี้

วังอาญา วังพิธีการ ผู้บำเพ็ญสองวังนี้แม้จะไม่ได้ทำพิธีสาบานแห่งผู้ครองกระบี่ แต่พวกเขารู้อำนาจและหน้าที่ความรับผิดชอบของวังครองกระบี่

ไม่ใช่แค่พวกเขาที่รู้ คนธรรมดาในเขตปกครองหลวงล้วนรู้เช่นกัน

ตอนนี้ลมพัดแล้ว

ลมแรงกรีดหวีดพัดดังก้องไปทั่วฟ้าดิน คนมากมายมหาศาลเดินออกมาจากบ้านในเขตปกครองหลวง เสื้อผ้าสะบัดดังท่ามกลางสายลม พลังดวงชะตาในร่างพวกเขาล้วนพวยพุ่งขึ้น รวมไปที่สวี่ชิง

เสี้ยวขณะนี้ จิตใจประชาชนเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว!

เสี้ยวขณะนี้ ฟ้าดินต่างสั่นคลอน!

เสี้ยวขณะนี้ พลังดวงชะตารวมมาจากทั่วทั้งแปดทิศ รวมมาที่เหนือศีรษะสวี่ชิง แปรเปลี่ยนเป็นกวานเจิดจรัสที่ชัดเจนเป็นอย่างยิ่ง คนธรรมดาก็สามารถมองเห็นได้

น้ำหนักที่กวานสวมลงมา มีพลังดวงชะตาเพิ่มพลัง อสูรสมุทรบรรพกาลในร่างสวี่ชิงคำราม แปรเปลี่ยนเป็นปราณทันที

ปราณนี้เดิมก็เป็นร่างของพลังดวงชะตาอยู่แล้ว หลังจากปรากฏออกมาก็สะท้านสะเทือน ทำให้ฟ้าดินคำรามลั่น คลื่นวนใหญ่ขึ้นกว่าเดิม

นี่ก็คือปราณที่เก้าของสวี่ชิง!

ยิ่งมีประกายแสงพรายรุ้งแผ่มาจากในร่างสวี่ชิง พราวพร่างสาดประกายไปทั่วสารทิศ ก่อร่างเป็นปราณเจ็ดสีท่ามกลางประกายแสง!

ปราณแสงพรายรุ้งทำให้ฟ้าดินอับแสง ประกายแสงหมื่นจั้ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน