ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 563

บทที่ 563 ห่านป่าบินไกลสุดหล้า อนิจจาบินไม่พ้นเงาแสงจันทร์ (1)

แสงเพลิงของทะเลเพลิงสวรรค์ สาดส่องท้องฟ้า มองจากไกลๆ แดงเถือกไปทั้งแถบ แม้จะไม่เหมือนเลือด แต่ก็ทำให้คนรู้สึกไม่เป็นมงคล

ส่วนท้องฟ้านอกทะเพลิงสวรรค์ ยิ่งห่างออกไปมากเท่าไร แสงเพลิงยิ่งอ่อนแรง จวบจนถูกความมืดกลืนกินเสี้ยวแสงที่เหลือ ฟ้าดินแปรเปลี่ยนเป็นแสงสลัวไปทั้งผืน เป็นสีเดียวกับรอยเลือดบนพื้นที่หยดมาตามกรงเหล็ก

ทุกที่ที่ขบวนรถเคลื่อนผ่าน รอยเลือดเช่นนี้ปรากฏไปตลอดทาง

และสมาชิกทั้งสองเผ่าในหมู่บ้าน ในตำบลที่เห็นทุกอย่างนี้ แต่ละคนใบหน้าล้วนฉายความละโมบ เลียริมฝีปาก ทอดสายตามองขบวนรถ

สำหรับพวกเขาแล้ว เครื่องเซ่นมนุษย์ที่ถูกขังอยู่ในกรงเหล็กเป็นอาหารอันโอชะ ขณะเดียวกันในช่วงเวลาสำคัญก็สามารถใช้มาเป็นอาหารสดๆ ส่งให้กับตำหนักเทพ ใช้พวกเขาแลกมาซึ่งความสงบสุขของทั้งสองเผ่าต่อไป

นับแต่โบราณกาลมา เรื่องแบบนี้มีมากมายเหลือจะนับ

ไม่ใช่แค่เผ่ามนุษย์ที่เป็นเช่นนี้ ในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราผืนนี้ เผ่าชั้นล่างทั้งหมด ชะตาชีวิตของพวกเขาล้วนเป็นเช่นนี้ หากไม่เป็นอาหารของเผ่าอื่น ก็กลายเป็นเครื่องเซ่นไหว้

ปลาใหญ่กินปลาเล็ก บนแผ่นดินแห่งนี้แสดงออกมาให้เป็นได้ชัดเจนเป็นอย่างยิ่ง

เพียงแต่ในหลายๆ ครั้ง ผู้แข็งแกร่งในสายตาของผู้ที่แข็งแกร่งกว่าก็เป็นผู้อ่อนแอที่เอามากินได้เช่นกัน ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดสามารถเป็นเจตจำนงอันสูงส่งสูงสุดได้

ต่อให้เป็นตำหนักเทพก็เช่นกัน

นี่อาจจะเป็นท่วงทำนองแห่งฟ้าดินที่ชะตากรรมบรรเลงออกมาก็เป็นได้

เหมือนเช่นตอนนี้ ลมกำลังส่งเสียงหวีดหวิว มาพร้อมด้วยคลื่นความร้อนพัดผ่านแผ่นดิน ผ่านท้องฟ้า ทำให้ม่านฟ้าเกิดเป็นระลอกคลื่นเป็นชั้นๆ ที่มองไม่เห็น พัดแผ่นดินจนเกิดฝุ่นธุลีเพลิงสวรรค์ราวพายุทราย

ขณะที่ลอยตลบไปทั่วทุกทิศ ในนั้นมีจิตสังหารที่ค่อยๆ เข้มข้นขึ้นกลุ่มหนึ่ง แปรเปลี่ยนเป็นทูตแห่งความตาย แบกเคียวสังหารอำมหิต กำลังปะทุ กำลังทะยานไปอย่างรวดเร็ว กำลังมาถึง!

และต้นกำเนิดจิตสังการกลุ่มนี้มาจากสวี่ชิง!

สวี่ชิงเงียบนิ่งมาตลอดทาง ในดวงตาแฝงด้วยจิตสังหารมหาศาล ความร้อนในอากาศยากจะหลอมละลายความเย็นยะเยือกของเขาได้แม้เพียงเล็กน้อย ความอบอุ่นบนผืนแผ่นดินไม่สามารถท่วมจมจิตสังหารของเขาได้

ภายใต้การชี้นำของหลิงเอ๋อร์ เขามุ่งหน้าไปทางใต้ สำแดงความเร็วทั้งหมด พลังตะเกียงแห่งชีวิตแผ่ซ่านไปทั้งร่าง พลังบำเพ็ญเพิ่มพลังทั้งหมด แลกมาซึ่งความเร็วสูงสุด

ความเร็วเช่นนี้เร็วกว่าขบวนรถ และรอยเลือดบนพื้นก็ทำให้สวี่ชิงรู้ว่าทิศทางของตนนั้นไม่ผิดแน่

‘เป็นทางเส้นนี้!’

สวี่ชิงพึมพำในใจ ความเร็วเร็วยิ่งกว่าเดิม

มาถึงตอนนี้ เขาไม่ต้องให้หลิงเอ๋อร์ชี้ทางต่อแล้ว ไปตามรอบเลือดบนพื้น สวี่ชิงเคลื่อนไปอย่างรวดเร็วในฟ้าดิน เกิดเป็นลมพายุหอบม้วนไปทั่วทุกทิศ ใกล้กับเป้าหมายเข้ามาเรื่อยๆ

ห้าพันลี้ สามพันลี้ หนึ่งพันลี้ ห้าร้อยลี้…

สี่วันนี้ ในการไล่ตาม ระยะทางที่เดินทางมาไม่ใช่แค่หมื่นลี้ และในยามพลบค่ำของวันที่สี่ ลมพายุแปรเปลี่ยนเป็นเสียงดังกึกก้องท่วมฟ้า ดังมายังขบวนรถที่เคลื่อนไปข้างหน้า

ผู้บำเพ็ญทั้งสองเผ่าที่รับผิดชอบขนย้ายจำนวนหลายร้อย เสียงดังสะท้อนของลมพายุดึงความสนใจของพวกเขาทันที

สิ่งที่เห็นในสายตา ที่ท้องฟ้าไกล สายฟ้าทางหนึ่งฟาดผ่าสนั่นหวั่นไหว

“เกิดอะไรขึ้น!”

สัตว์ยักษ์ในขบวนรถต่างตื่นตระหนก แสดงความแตกตื่นออกมา ผู้บำเพ็ญทั้งสองเผ่าบนนั้นต่างผุดลุกขึ้น ในยามที่สีหน้าฉายแววตื่นตกใจสงสัย ฟ้าดินเปลี่ยนสี เงาร่างของสวี่ชิงปรากฏบนท้องฟ้า

ในที่สุดเขาก็ไล่ตามทัน!

แต่ในพริบตาที่เห็นขบวนรถบนพื้น ในใจของสวี่ชิงก็ส่งความเจ็บปวดมหาศาลมา

เขาเห็นขบวนรถ เห็นกรงมหึมาสิบกรงนั่น

และเห็นในกรง เผ่ามนุษย์นับไม่ถ้วนที่เป็นเหมือนปศุสัตว์ถูกบังคับให้เบียดอัดอยู่ด้วยกัน

ความเฉยชาของพวกเขา ความเจ็บปวดของพวกเขา และยังมีกลิ่นเหม็นเน่าและกลิ่นอายความตายที่ลอยตลบในนั้น ทำให้สวี่ชิงดวงตาแดงเล็กน้อย จิตสังหารเย็นยะเยือกบนร่างของเขาปะทุท่วมฟ้าอย่างไม่อาจควบคุมได้

เงาร่างของเขาแปรเปลี่ยนเป็นรุ้งเส้นยาว ภายใต้การพันล้อมจากสายฟ้านับไม่ถ้วน พุ่งตรงไปยังขบวนรถอย่างรวดเร็ว มาถึงในพริบตา

แผ่นดินสั่นคลอน เกิดดินโคลนลอยขึ้นมานับไม่ถ้วน ยิ่งมีสายฟ้าแผ่ซ่านไปทั่วทิศ

ขบวนรถหยุด สัตว์ยักษ์เหล่านั้นต่างสัมผัสได้ถึงจิตสังหารเย็นเยียบ ต่างเนื้อตัวสั่นเทา ส่วนผู้บำเพ็ญทั้งสองเผ่าบนนั้นต่างสีหน้าเปลี่ยนไป ทำการขัดขวางทันที

“ใครกัน!”

“บังอาจ กล้ามาขัดขวางพวกเราสองเผ่าความร่วมมืออย่างนั้นหรือ!”

“เป็นเผ่ามนุษย์หรือ”

ในยามที่ผู้บำเพ็ญทั้งสองเผ่าโมโหตกใจทะยานตัวออกไป สวี่ชิงที่ร่อนลงพื้นก็พลันเงยหน้า จิตสังหารในดวงตาน่าครั่นคร้าม ทั้งตัวพุ่งออกไป พุ่งตรงไปยังผู้บำเพ็ญเผ่าผืนนภาคนหนึ่งที่อยู่ข้างหน้า

ผู้บำเพ็ญเผ่าผืนนภาคนนี้หน้าเปลี่ยนสี สัมผัสได้ถึงระลอกคลื่นพลังน่ากลัวที่มาจากร่างของสวี่ชิง คิดจะหลบหลีกแต่ก็ไม่ทันแล้ว สวี่ชิงเร็วมาก ใช้ความแข็งแกร่งกายเนื้อของตนกระแทกไปที่ร่างผู้บำเพ็ญคนนี้

เสียงบึ้มดังขึ้น ผู้บำเพ็ญเผ่าผืนนภาที่รูปร่างสูงใหญ่คนนี้หน้าอกมีรูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ถูกสวี่ชิงทะลุผ่านไปทั้งเป็นๆ ร่างของเขาสั่นสะท้านแหลกสลาย

สวี่ชิงไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น ขณะสะบัดมือแสงประกายอรุณแผ่ออก หลังจากแปรเปลี่ยนเป็นลำแสงสิบทางก็ปกคลุมกรงขังทั้งหมด พลังพิษต้องห้ามในร่างเขาปะทุขึ้นเต็มกำลัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน