ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 649

บทที่ 649 มีพายุคลั่งในใจ ถึงเรียกว่าเคยใช้ชีวิต

ชีวิตมนุษย์ไม่มีทางหวนกลับ

ดังนั้นไม่ว่าหนิงเหยียนจะทอดถอนใจเพียงใด พลาดไปแล้วก็คือพลาด

และการนึกเสียใจของเขา สวี่ชิงเห็นแต่พูดอะไรไม่ได้ ส่วนนายกองกลับภาคภูมิใจ ตอนนั้นเขาเห็นแก่หนิงเหยียนที่เป็นอาวุธในอนาคตของตนและสวี่ชิง ก็เคยเตือนไปแล้ว

แต่อีกฝ่ายไม่เชื่อ ไม่ยอมตัดลำไส้ เช่นนั้นก็ไม่เกี่ยวกับเขาแล้ว

ตอนนี้ ในร้านยาเงียบไปหมด

ครู่ต่อมา รัฐทายาทวางจอกชาลง ใบหน้าแย้มรอยยิ้ม มองไปทางสวี่ชิง พยักหน้าให้เล็กๆ

“ไม่เลว”

สวี่ชิงลังเล เขามองออกว่ารอยยิ้มรัฐทายาทค่อนข้างฝืดเฝื่อน รู้ว่าสถานะวิถีสวรรค์ของตนน่าจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเกินประหลาดใจมาก จึงจะพูดอะไรบางอย่าง แต่รัฐทายาททางนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างรวดเร็ว

“วิถีสวรรค์ที่นี่นั้นเป็นเรื่องงานบ้านของเจ้า เจ้าตั้งใจสัมผัสรับรู้ก็พอ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว พวกเรามาว่ากันเรื่องเขาจักรพรรดิภูตของเจ้าดีกว่า

“เขานี้…” สายตารัฐทายาทหยุดอยู่ที่ร่างสวี่ชิง กำลังจะพูด องค์หญิงหมิงเหมยก็ยกจอกชาขึ้นมา

การกระทำนี้ทำให้รัฐทายาทชะงัก หลังจากครุ่นคิด เขาก็ส่งเสียงแหบพร่าออกมา

“เจ้าย้ายร่างเตรียมสู่เทวะเข้าไปในทะเลความรู้สึกให้กลายเป็นปราณก่อกำเนิดของตัวเองได้ คิดว่ามีแผนของตนเองอยู่ เช่นนั้นภูเขาลูกนี้ เจ้ายกระดับขึ้นตามความคิดของตัวเองก็พอ

“วันนี้ที่ข้าเรียกเจ้ามา สิ่งที่จะพูดกับเจ้าก็คือร่างมารฟ้าของเจ้า!”

“ร่างมารฟ้าหรือขอรับ” สวี่ชิงจ้องเพ่ง ขณะที่โบกมือภายนอกร่างก็มีเงามายาขึ้นนับร้อยเงาปรากฏขึ้น ทุกร่างแผ่กลิ่นอายเย็นเยียบออกมาเป็นระลอก คล้ายวิญญาณแต่ก็ไม่ใช่วิญญาณ

ร่างกายพวกมันเลือนราง ทำให้รู้สึกพร่าเลือน แต่ปราณพิฆาตเข้มข้นยิ่งนัก หลังจากปรากฏตัวออกมา ก็หนาวเย็นไปทั้งร้านยาทันที

น้องหญิงห้าสังเกตอย่างละเอียด หลังจากเจ้าแปดที่อยู่ไม่ไกลกวาดมองอย่างรวดเร็ว ก็ร้องเอ๊ะเบาๆ

“นี่มันพลังวิเศษอะไร หลอมชีวิตเป็นวิญญาณ ความคิดผสานกับยมโลก เจตจำนงของนรกภูมิ ลี้ลับมหัศจรรย์ ไม่ใช่สิ่งที่คนปกติจะครอบครอง!”

องค์หญิงหมิงเหมยคล้ายครุ่นคิด

รัฐทายาทแอบกระตุ้นตัวเองให้กระปรี้กระเปร่า สำหรับพวกปราณก่อกำเนิดแปลกประหลาดในตัวสวี่ชิงเหล่านั้นรวมถึงสติปัญญาที่น่ากลัว เขาตัดสินใจจะไม่ชี้แนะแล้ว ทว่าสำหรับวิชาพลังวิเศษ เขาคิดว่าตนยังมีสิทธิ์พูด จึงเอ่ยเสียงเรียบ

“วิชาปราณก่อกำเนิดที่อาจารย์เจ้าถ่ายทอดให้ ประกอบกับวิชาสูดอายุขัยสวรรค์ของเจ้า สร้างร่างเช่นนี้ขึ้นมาได้เยี่ยมมาก

“แต่เจ้าก็คงยังไม่ได้ศึกษาวิชานี้เหมือนกัน อันที่จริงร่างมารฟ้าเหล่านี้ของเจ้ายังมีวิธีใช้ที่ดีกว่านี้”

สวี่ชิงใจสั่นสะท้าน มองไปทางร่างมารฟ้าของตัวเองเหล่านั้น ครุ่นคิดขึ้นมา ย้อนนึกถึงสิ่งที่อาจารย์สอนในตอนนั้น

เขาจำได้ว่าสิ่งที่ท่านอาจารย์อธิบายเกี่ยวกับร่างมารฟ้า คือการใช้พวกมันรับทัณฑ์ลิขิตสวรรค์แทนตัวเอง

เพียงแต่การพัฒนาของเรื่องราวเกิดการคลาดเคลื่อนเล็กน้อย ทัณฑ์ลิขิตสวรรค์ที่สวี่ชิงประสบหลังจากพบกับรัฐทายาทน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้ง ประโยชน์ในการใช้ร่างมารฟ้ารับทัณฑ์จึงไม่มากนัก

“โปรดผู้อาวุโสชี้แนะด้วยขอรับ” สวี่ชิงเงยหน้ามองรัฐทายาท คารวะอย่างนอบน้อม

เห็นว่าเรื่องราวกลับมาอยู่ในการควบคุม ในที่สุดรัฐทายาทก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่พิจารณาความเป็นไปได้แล้วยังมีเรื่องแปลกประหลาด เขาจึงมองไปทางพี่หญิงสามของตัวเองตามสัญชาตญาณ

จู่ๆ องค์หญิงหมิงเหมยก็เอ่ยขึ้น

“สวี่ชิง ร่างมารฟ้าเหล่านี้ของเจ้า ข้ามองออกว่าด้านในแฝงประกาศิตซีหนานเอาไว้ อาจารย์ของเจ้าไม่ธรรมดาเลย ตอนที่เขาสร้างพลังวิเศษนี้ให้กับเจ้า จะต้องอ้างอิงประกาศิตซีหนานแน่นอน

“ประโยชน์ของร่างนี้ อยู่ที่การรับทัณฑ์แทน

“แต่เจ้าเคยคิดมาก่อนหรือไม่ว่าหากใช้แสงประกายอรุณของเจ้าคลุมร่างพวกมัน ให้มารฟ้าเหล่านี้ปลอมจิตวิญญาณปลอมเป็นตัวเจ้า

“เมื่อทำเช่นนี้ ตอนที่เจ้าสู้กับใครแล้วสำแดงออกมากะทันหัน สิ่งที่ศัตรูเห็น คือเจ้าที่ปรากฏตัวขึ้นมาเบื้องหน้านับไม่ถ้วน แยกตัวจริงตัวปลอมไม่ออก ล้วนเหมือนเป็นร่างแยกของเจ้า ถึงตอนนั้นเจ้าจะสู้ก็ได้ถอยก็ย่อมได้ มีความเป็นไปได้ไร้ที่สิ้นสุด”

เมื่อรัฐทายาทได้ยินก็ยิ้ม พยักหน้าเอ่ยว่า

“ข้าเองก็อยากจะสื่ออกมาเช่นนี้ และหากเจ้าสับเปลี่ยนระหว่างภาพมายาและความจริงได้ เช่นนั้นพลังต่อสู้ของเจ้าย่อมเพิ่มพูนมหาศาลแน่นอน อีกทั้งยังรับมือได้ยากยิ่ง”

เมื่อทั้งสองคนกล่าวออกมา นายกองทางนั้นก็หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย หนิงเหยียนและอู๋เจี้ยนอูยิ่งรู้สึกประหลาดใจ คิดว่าหากตนลงมือกับใคร แล้วจู่ๆ ก็ปรากฏร่างแบบเดียวกันกับอีกฝ่ายขึ้นมานับร้อย ภาพนี้มันก็แปลกประหลาดอย่างมากจริงๆ

ดวงตาสวี่ชิงเปล่งประกาย สิ่งที่กล่าวมานี้เขาก็ไม่เคยนึกถึงมาก่อน หลังจากที่ได้ฟัง เขาก็เกิดความนับถือในใจขึ้นมา

แต่เทียบกับการปรับเปลี่ยนวิชา เขาคาดหวังกับการเปลี่ยนแปลงปราณก่อกำเนิดของตนมากกว่า จึงมองไปทางรัฐทายาทและองค์หญิงหมิงเหมย รอการชี้แนะถัดไปของพวกเขา

“ผู้อาวุโส ในปราณก่อกำเนิดของข้ายังมีอีกหนึ่งปราณที่ค่อนข้างพิเศษ ด้านในมีนิ้วของเทพเจ้าอยู่นิ้วหนึ่ง เป็นคุกแห่งหนึ่ง ชื่อว่าติงหนึ่งสามสอง”

“อย่าทะเยอทะยานมากเกินไป”

สายตารัฐทายาทฉายแววเข้มงวด

“เจ้ากลับไปก่อน ลองพัฒนาร่างมารฟ้า อย่าใจร้อนนัก ต้องพิจารณาให้รอบคอบ”

สวี่ชิงพยักหน้า รู้ว่าตนใจร้อน จึงคารวะแล้วเดินกลับไปยังห้องด้านหลัง นั่งลงขัดสมาธิ เริ่มทดลอง

เวลาก็ไหลผ่านไปเช่นนี้

นับตั้งแต่พวกสวี่ชิงออกจากดินแดนเจ้าเหนือหัวประหารเทพเจ้า จนถึงตอนนี้คือวันที่หกแล้ว

ในหกวันนี้ ลมพายุสีเทาในทะเลทรายยังคงหวีดหวิวต่อเนื่อง บดบังฟ้าซ่อนเร้นดวงตะวัน ปกคลุมไปทั้งแปดทิศ

ส่วนด้านนอกทะเลทราย พื้นที่มากมายในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราก็มีพายุคลั่งครืนครันเช่นกัน เพียงแต่พายุนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจริง มันโหมกรรโชกในใจของสรรพชีวิต

ภาพที่เจ้าเหนือหัวหลี่จื้อฮว่าประหารชื่อหมู่ก็คือต้นกำเนิดของพายุนี้ หลังจากซัดโหมอยู่ในสมองของสรรพชีวิตอย่างต่อเนื่อง ก็จุดไฟจิตวิญญาณในการต่อต้านขึ้นมาอย่างสมบูรณ์

เวลานับถอยหลังของชีวิตเหลือไม่ถึงหนึ่งปี ถ้าไม่ต่อต้าน ก็จะกลายเป็นอาหาร

ถ้าต่อต้านแม้จะต้องตาย แต่อย่างน้อยในชีวิตชาติที่เลวร้ายเคยมีการระเบิดที่เจิดจรัสเช่นนี้

อย่างน้อย ก็ได้ใช้ชีวิตจริงๆ!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน