บทที่ 656 เจ้าแห่งมารปีศาจ
บนท้องฟ้า สายลมสีเทาหวีดหวิว พัดหอบกรวดทรายปิดฟ้าคลุมตะวัน ท่ามกลางความขมุกขมัว สีของโลกทั้งใบล้วนกลายเป็นมืดทึมเย็นเยียบ
บนพื้นดิน บุตรเทวะที่เหี้ยมโหดราวมารปีศาจนับหมื่น เก็บงำความสับสนวุ่นวายทั้งหมดลง สะกดความคุ้มคลั่งกราบกรานพินอบพิเทา
มองไกลๆ ฉากนี้เต็มไปด้วยแรงกระทบกระเทือน
เบื้องหน้าของพวกมัน สวี่ชิงยืนนิ่งอยู่ที่นั่น ชุดคลุมดำ ผมดำสยาย
สายลมพัดโบก เผยดวงตาดำขลับทั้งสอง เสื้อผ้าพัดกระพือ ขับเน้นร่างกายยืดตรง
พอรวมกับเลือดสดที่ไหลวนเป็นวงราวกับผ้าแพรนอกตัวเขา ก็ยิ่งดูขนพองสยองเกล้า ราวกับเจ้าแห่งมารปีศาจเดินย่ำสู่โลกมนุษย์
ตอนนี้ เจ้าแห่งมารปีศาจตนนี้มองไปยังบุตรเทวะเบื้องหน้า ใช้มือกดไปบนหัวของมัน จังหวะที่สัมผัส ร่างบุตรเทวะหยุดชะงัก
สวี่ชิงไม่แสดงสีหน้า ประสาทสัมผัสเทพผสานเข้าด้านใน สัมผัสไปเงียบๆ
สิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้ คือบุตรเทวะนี้ส่งความศิโรราบและความเคารพยำเกรงออกมา นี่คือพฤติกรรมทางสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง สะกดความวุ่นวายและความคุ้มคลั่งของอีกฝ่ายเอาไว้
จากนั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงความหิวโหยของอีกฝ่าย
นี่ทำให้เขาคิดถึงฉากที่ตนเองสัมผัสกับเทพเจ้า
นานพอควร มือขวาสวี่ชิงกดลงไปต่อ จากนั้นพิษต้องห้ามก็กระจายออก ถัดมาพลังพระจันทร์ม่วงก็หลั่งทะลักเข้าไป กายเนื้อบุตรเทวะที่วิธีการธรรมดาทำลายได้ยาก กำลังละลายอย่างรวดเร็วด้วยมือของสวี่ชิง
เลือดสดทีละหยดทีละหยาดไหลไปตามใบหน้าบุตรเทวะ ร่วงหล่นลงพื้น ส่งเสียงชี่ๆ พื้นดินกำลังผุกร่อน
ส่วนมือขวาสวี่ชิง ก็ยื่นเข้าไปในเลือดเนื้อของบุตรเทวะ
ความเจ็บปวดนี้ ทำให้บุตรเทวะยิ่งสั่นกระตุก แต่มันยังคงไม่กล้าหนี
อำนาจพระจันทร์สีชาดบนตัวสวี่ชิง สำหรับบุตรเทวะเหล่านี้ สามารถสร้างแรงสะกดระดับสูงสุดได้
“ในเลือดเนื้อแฝงไว้ด้วยปณิธานความวุ่นวายที่เข้มข้นยิ่งกว่า แล้วยังมีการกัดกร่อนอยู่ระดับหนึ่ง แล้วยังมีการรุกล้ำของไอพลังประหลาดอีกด้วย” สวี่ชิงครุ่นคิด เขาสามารถสัมผัสได้ว่าบุตรเทวะเหล่านี้ ตนเองไม่อาจกลืนกินเข้าไป
พวกมันแปรมาจากสสารที่ไม่บริสุทธิ์ กลืนลงไปไม่มีประโยชน์อะไรกับร่างกายตนเอง
ครู่ต่อมา สวี่ชิงจึงส่ายหัว ยกมือขึ้น
สายตาเขามองไปรอบๆ มองไปยังบุตรเทวะที่กำลังหมอบคลานเหล่านี้ สวี่ชิงหรี่ตาลง ล้วงชิ้นส่วนวัตถุชิ้นหนึ่งออกมา
พอของชิ้นนี้ปรากฏ พลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาลวูบหนึ่งก็แผ่ออกมาจากด้านใน ทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนสี ลมกรรโชกเมฆทะลัก แรงกดดันเองก็เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน
นี่คือของขวัญที่รัฐทายาทให้สวี่ชิงเมื่อครั้งนั้น ชิ้นส่วนโลกใบใหญ่ของมหาขั้นเตรียมสู่เทวะคนหนึ่ง
เคยถูกนายกองยืมไปสะกดโยวจิง จนกระทั่งโยวจิงถูกปล่อยออกมาในร้านยา นายกองจึงคืนกลับมา
ตอนนี้พอชิ้นส่วนปรากฏ พลังดึงดูดวูบหนึ่งก็ระเบิดจากด้านใน บุตรเทวะนับหมื่นนี้ถูกดูดเข้าไปด้านในในพริบตา ไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียว
พอเสร็จจุดนี้ สวี่ชิงก็เก็บชิ้นส่วนลงไป สายตามองไปทางหลุมลึก
ที่นั่นไม่มีบุตรเทวะทะลักออกมาต่อแล้ว เสียงคำรามต่ำเองก็หายไปนานแล้วด้วย
ขณะกำลังสำรวจ จู่ๆ คลื่นพลังจิตเทพวูบหนึ่งก็ส่งลอดมาจากด้านใน
“สวี่ชิง เจ้าลงมาหน่อย”
เสียงของรัฐทายาท
สวี่ชิงไม่ได้ลงไปทันที แต่วินิจฉัยอย่างละเอียดรอบหนึ่ง ตอนนี้ถึงเดินลงไปยังขอบหลุมลึก ก้มหน้าลงมอง ก้าวเหยียบลงไป
ความเร็วของเขาสูงมาก สายตาแผ่ซ่านพิษต้องห้าม รอบๆ มีเลือดสดพันล้อม ตรงไปยังส่วนลึกอย่างรวดเร็ว
ยิ่งลงลึก ไอพลังประหลาดของที่นี่ก็ยิ่งเข้มข้น และยังมีของเหลวเหนียวไหลอยู่บนกำแพงรอบๆ ด้วย กลิ่นเน่าเหม็นแผ่ออกมาจากในของเหลวเหนียวเหล่านั้น ทำเอาคนแทบสำรอก
และด้านล่าง ยังมีแสงแดงอ่อนแรงอยู่ผืนหนึ่ง กำลังเปล่งแสงจ้า
สุดท้ายหลังจากสวี่ชิงเข้าไปใกล้ กำแพงที่เกิดขึ้นจากเลือดเนื้อผืนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในสายตาเขา
เลือดเนื้อนี้ราวกับเป็นกำแพงผืนหนึ่ง ปิดกั้นเส้นทางตรงหน้า การขยับต่อเนื่องของมันเปล่งแสงสีแดง กลิ่นอายของชื่อหมู่เข้มข้นอย่างมากภายใน
มันเหมือนกำลังกระเสือกกระสน คิดจะพองขยายออกไปภายนอก แต่แรงสะกดไร้รูปร่างวูบหนึ่ง ทำให้มันไม่อาจต่อต้านได้ ทำได้เพียงขยับขยุกขยิก ถอยหลังไปเรื่อยๆ
และรัฐทายาทกับองค์หญิงหมิงเหมย ก็กำลังยืนอยู่หน้ากำแพงเลือดเนื้อนั่น
“ที่นี่ คือเกราะป้องกันชั้นสุดท้ายที่จะตรงไปยังใจกลางของสถานที่นี้แล้ว”
“พวกเราจะเข้าไปเอาของอย่างหนึ่ง เป็นสิ่งสำคัญในการช่วยน้องเก้า ถ้าหากฝืนระเบิดแยกมันออก ชื่อหมู่แม้หลับลึกอยู่แต่ก็จะสัมผัสได้ แล้วจะซ่อนอำพรางผลึกด้วยสัญชาตญาณ ดังนั้นจึงต้องการอำนาจของเจ้าเปิดมันออก เปิดช่องช่องหนึ่งออกมาเงียบๆ”
รัฐทายาทหันหน้ามองมาทางสวี่ชิง
สวี่ชิงพอได้ยินก็พยักหน้า ระหว่างทางที่เขามาก็เดาไว้แล้ว ก่อนหน้านี้รัฐทายาทกับองค์หญิงหมิงเหมยออกมาด้านนอกบ่อยครั้ง คิดว่าคงจะมีเป้าหมายอยู่ที่นี่
เขาก็เลยเดินไปตรงหน้าก้อนเลือดเนื้อนั้น เลือดสดนอกร่างกายไหลเวียนเร็วขึ้น จากการยกมือขวา ก็มารวมตัวกันที่ปลายนิ้ว ขณะที่แสงแดงเจิดจ้าแยงตา เลือดสดหยดหนึ่งก็บินออกมาจากปลายนิ้วเขา
ตรงไปยังเลือดเนื้อก้อนนั้น
ในเลือดสดนี้ แฝงไว้ด้วยอำนาจพระจันทร์สีชาดของสวี่ชิง แผ่ไอพลังประหลาดเข้มข้นออกมา แล้วยังมองเห็นพระจันทร์สีชาดขนาดเล็กจำแลงอยู่ด้านในได้รางๆ ด้วย
“เปิด!”
จังหวะที่เลือดสดสัมผัสกับกำแพง จิตเทพสวี่ชิงก็ส่งออก
กำแพงเลือดเนื้อสั่นสะเทือนฉับพลัน จุดที่เลือดสดสวี่ชิงตกลงไปเลือดเนื้อก็ปั่นป่วนขึ้นมาในพริบตา บีบกดออกไปรอบด้าน ค่อยๆ แยกออกมาเป็นอุโมงค์เส้นหนึ่ง
รัฐทายาทกับองค์หญิงหมิงเหมยไม่ลังเลแม้แต่น้อย กลายเป็นสายรุ้งสองสายผลุบหายไปด้านใน
สวี่ชิงไม่ได้ตามเข้าไป ถอยหลังออกมาอย่างรวดเร็วจนห่างที่ร้อยจั้ง ขณะที่กำลังทำต่อ ในเลือดเนื้อก้อนนั้นก็ส่งเสียงแหลมออกมา มีเสียงคำรามก้อง จากนั้นเลือดเนื้อก็สั่นไหว เริ่มห่อเหี่ยวลง
ขั้นตอนทั้งหมดเพียงแค่สี่ห้าอึดใจเท่านั้น เลือดเนื้อก้อนนั้นหลังจากที่ห่อเหี่ยวถึงขีดสุด ก็กลายเป็นฝุ่นลอยสลายตัวไป เผยถ้ำขนาดยักษ์แห่งหนึ่งใต้หลุมลึกออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้กล้าเหนือกาลเวลา