ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 661

บทที่ 661 เขตแดนจิตลืมเลือนของสวี่ชิง

ในโถงตำหนักสูงสุดตำหนักขบถจันทร์ เสียงของนายกองมีความมึนงง พร้อมกับความไม่เข้าใจ แล้วยังมีความตึงเครียด โดยเฉพาะความร้อนรนที่เด่นชัดออกมาอย่างชัดเจน

“ทำไมจึงเป็นเช่นนี้ ร่างกายชาติที่แล้วของข้าไม่สมบูรณ์เสียแล้ว อาชิงน้อย เจ้ารู้ไหมว่าไตของผู้ชายมันสำคัญแค่ไหน”

“ไตของข้าเอ๋ย ข้าตอนนี้กลายเป็นชายหนุ่มที่ไม่สมประกอบคนหนึ่งไปเสียแล้ว ”

“ที่สำคัญที่สุดก็คือ แล้วไอ้ที่หายไปของข้านั่น ชาติที่แล้วข้าใช้ความคิดและตั้งใจหลอมออกมาโดยเฉพาะ สำคัญอย่างมาก และล้ำค่าเอามากๆ”

บนประตูใหญ่ รูปสัญลักษณ์เล็กที่นายกองแปรมา สีหน้ามีความเศร้าโศก กัดฟันกรอด เหมือนกับสูญเสียรักที่แท้จริงไปอย่างไรอย่างนั้น

“จะต้องมีใครสักคนมาเล่นสกปรกแน่ๆ ละโมบต่อไตล้ำค่าของข้า ใส่มันไว้บนร่างกายตนเองแล้วออกสังหารไปทั่วทิศ ให้ตายเถอะให้ตายให้ตายให้ตาย!”

“เรื่องนี้ถ้าหากแก้ไขไม่ได้ ส่งผลกระทบแค่ข้ายังพอว่า แต่มันจะส่งผลกระทบกับงานใหญ่ของพวกเราน่ะสิ ร่างกายชาติที่แล้วของข้าจะหายไปส่วนใดส่วนหนึ่งไม่ได้…”

นายกองร้อนรนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

สวี่ชิงฟังถึงจุดนี้ สีหน้าก็แปลกประหลาดไป สมองเขาคิดถึงในหุบเขาแห่งหนึ่งทางตะวันตกของแผ่นดินใหญ่บูชาจันทราเมื่ออดีตขึ้นมาในพริบตา ตอนที่เจอกับจิ้งจอกดินตัวนั้น

ตอนนั้นจิ้งจอกดินเคยพูดว่ามีไตอยู่ข้างหนึ่ง แล้วยังเคยให้เขาได้เห็นด้วย…

พอคิดถึงจุดนี้ สวี่ชิงก็ลังเลไปครู่หนึ่ง เพื่อจะยืนยัน เขาจึงเอ่ยขึ้นเสียงขรึมต่ำ

“ศิษย์พี่ใหญ่ ร่างกายชาติที่แล้วของเจ้ามีไตอยู่กี่ข้างกัน”

“สองสิ ข้าเป็นเผ่ามนุษย์ ร่างของชาติที่แล้วก็เป็นเผ่ามนุษย์ มนุษย์มีไตสองข้างไม่ใช่หรือ เจ้ามีสามหรือไร” นายกองเหลือบมองสวี่ชิงผาดหนึ่ง

สวี่ชิงไม่สนใจสายตานายกอง อดทนถามต่ออีกคำหนึ่ง

“แล้วอีกข้างเจ้าสัมผัสได้ไหม”

พูดจบ นายกองก็ตั้งตัวได้ขึ้นมา ดวงตาเผยประกายแรงกล้าออกมา แล้วจึงมองไปยังสวี่ชิงด้วยอาการตุ้มต่อมและคาดหวัง

“อาชิงน้อย เจ้าถามข้าเช่นนี้ หรือเจ้าจะเคยเห็นไตของข้ากัน”

สวี่ชิงไม่พูดตอบ ลองย้อนคิดอย่างละเอียดถึงไตข้างนั้นที่จิ้งจอกดินหยิบออกมา แล้วเขาก็ครุ่นคิด ทำให้นายกองทางนี้รู้สึกกลัวเหมือนจะไม่ได้รับ ยิ่งตึงเครียดขึ้นไปอีก

“ศิษย์พี่ใหญ่ ไตที่ท่านทำหายข้างนั้น มีสีทองใช่ไหม รูปร่างจันทร์เสี้ยว ด้านบนมีอักขระบางส่วนประทับไว้ใช่ไหม”

สวี่ชิงมองไปทางนายกอง

นายกองตื่นเต้นขึ้นมา รูปสัญลักษณ์ของเขากำลังสั่นเทา โห่ร้องขึ้นมา

“ใช่แล้วใช่แล้ว สีทอง อาชิงน้อยเคยเห็นหรือ”

สวี่ชิงคิดๆ เอาเรื่องที่เจอกับจิ้งจอกดินบอกกับนายกอง

นายกองยิ่งฟังความผันผวนของจิตใจก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ท้ายสุดจึงสูดปาก

“ความหมายของเจ้าก็คือ จิ้งจอกดินตัวนั้นให้เจ้ากินไตของข้าเพื่อบำรุงร่างกายหรือ”

“ข้าไม่ได้กิน”

สวี่ชิงเอ่ยขึ้นอย่างสงบ

“สู้เจ้ากินไปยังดีกว่า เช่นนี้ข้ายังหยิบออกมาได้ ตอนนี้ทำอย่างไรดี…” ในใจนายกองดูสับสนซับซ้อน ถอนหายใจยาวออกมาเสียงหนึ่ง

“ยิ่งไปกว่านั้นอาชิงน้อย จิ้งจอกดินตัวนี้ก็ไม่ธรรมดานะ ไตอยู่กับนางทางนั้น แต่ทำให้ข้าสัมผัสถึงไม่ได้ นี่ก็อธิบายแล้วว่านางไม่ธรรมดา”

“ในความทรงจำชาติที่แล้วของข้า ไม่มีสิ่งนี้อยู่ จากที่เจ้าบรรยายมา นางนั่งอยู่บนแท่นบูชาเทพ นี่มันกายทิพย์ของเทพเจ้า!”

สวี่ชิงดวงตาจ้องเขม็ง สำหรับความลึกลับของจิ้งจอกดิน ตอนนั้นเขาก็สัมผัสได้แล้ว

“แล้วก็ที่นางหยิบของออกมาได้ตั้งมากมาย แล้วยังบอกว่าไตเป็นสิ่งที่คนอื่นส่งมาให้ ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริง ก็ยิ่งพิสูจน์ได้ว่าจิ้งจอกดินนี้ไม่ธรรมดา ไม่แน่อาจจะเป็นเทพเจ้าตนหนึ่งก็ได้”

นายกองพูดถึงจุดนี้ ก็สั่นเทาขึ้นอีกครั้ง เผยความเศร้าสลดออกมา

“ถ้าหากเป็นเทพเจ้าจริง แล้วองค์ท่านมาจากที่ไหนกัน แล้วทำไมต้องเอาไตของข้า…เฮ้อ เรื่องนี้ต้องโทษข้านี่ล่ะ ตอนนั้นข้าหลอมไตข้าดีเกินไป จนทำให้เทพเจ้าแอบจับจ้อง!”

ในใจนายกองมีหลากรสชาติปนเปด้วยกัน ทั้งจนใจ ทั้งขุ่นเคือง แล้วยังมีความหยิ่งยโสอยู่หน่อยๆ ด้วย ท้ายสุดจึงต้องมองสวี่ชิงตาแป๋ว

“อาชิงน้อย ถ้าอย่างนั้น…”

ยังไม่ทันที่นายกองจะพูดจบ สวี่ชิงก็ตัดบทเขาทันที

“ศิษย์พี่ใหญ่ หายไปข้างหนึ่งก็หายไปเถิด ท่านไม่ใช่ว่ายังมีอีกข้างหรือ ในความคิดข้า เจ้าก็ยังเป็นศิษย์พี่ใหญ่ที่สมประกอบดีอยู่”

พูดพลาง สวี่ชิงก็ตั้งท่าจะออกไป เขารู้ว่านายกองจะทำอะไร

“เดี๋ยวก่อนศิษย์น้องเล็ก!”

นายกองร้อนรน รีบร้องเรียก

“ศิษย์น้องเล็ก เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับงานใหญ่ของพวกเรา หรือไม่เจ้าก็เสียสละสักหน่อย จิ้งจอกดินนั่นถ้าหากเป็นเทพเจ้าจริง ข้ารู้สึกว่าเจ้าก็น่าจะไม่เสียเปรียบอะไรนัก!”

สวี่ชิงไม่สนใจ เดินตรงไปที่แท่นบูชา ตั้งท่าจะออกไปแล้ว

“อาชิงน้อย สิ่งนี้เกี่ยวกับสรรพชีวิตแผ่นดินใหญ่บูชาจันทรา!”

“ที่สำคัญที่สุดคือ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอนาคตของข้า ไตข้างหนึ่งของข้าอยู่ในมือของคนที่มีที่มาไม่ชัดเจน นี่เท่ากับเป็นอันตรายใหญ่หลวงที่แฝงเร้นอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าขาดไตข้างนี้ไป ข้าก็ไม่สมประกอบ ไม่สามารถอันเชิญร่างกายมารวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้!”

นายกองร้อนรน น้ำเสียงเองก็ดูเร่งรีบ สภาพนี้ของเขาไม่ค่อยปรากฏออกมานัก

สวี่ชิงรู้ว่าศิษย์พี่ใหญ่ลนลานแล้วจริงๆ เท้าจึงชะงัก ลังเลขึ้นในใจ ย้อนคิดถึงภาพจิ้งจอกดินก่อนหน้านี้ เขามีความรู้สึกบางอย่างรางๆ เหมือนอีกฝ่ายจะจงใจหยิบไตข้างนั้นออกมาให้ตนเองได้เห็น

“อาชิงน้อย จิ้งจอกดินตัวนั้นน่าจะจงให้เจ้าได้รู้ แต่ตอนนั้นไม่ได้มีเจตนาร้ายกับเจ้า คิดแล้วน่าจะกำลังรอให้เจ้าไปหานางอีก…”

“เอาล่ะๆ ถ้าเจ้าไม่อยากไปจริงๆ ก็ให้ศิษย์พี่ใหญ่อย่างข้ามาแบกรับความทรมานทั้งหมดนี้ก็แล้วกัน เพียงแต่คำสัญญาที่ศิษย์พี่ใหญ่เคยรับปากเจ้าไว้ตอนนั้น ว่าชาตินี้จะร่วมเดินทางไปกับเจ้า อาจจะทำไม่ได้แล้ว…”

นายกองถอนหายใจ สีหน้าหงอยเหงา

สวี่ชิงพอได้ยินก็พยักหน้า

พูดจบ ก็เดินขึ้นแท่นบูชา

นายกองตกตะลึง รีบยิ้มเจิดจ้าออกมา ส่งเสียงพูดออกมา

“ศิษย์น้องเล็ก อันที่จริงข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้ารู้สึกว่าข้ายังพอช่วยได้อยู่”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน