ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 664

บทที่ 664 น่าเกลียดเกิดไป กินไม่ลง!

“วันที่พวกเราไม่เจอกัน ข้าฝันถึงกลิ่นตัวเจ้าหลายครั้ง น่าหลงใหลไปถึงในฝันจริงๆ…พลังบำเพ็ญเช่นนี้ หรือจะปราณหยาง หาได้ยากยิ่งในโลกนี้จริงๆ

“น่าเสียดาย ที่เด็กอย่างเจ้าไม่รู้ข้อดีของพี่สาวคนนี้ ดันไปเห็นงูน้อยเป็นของล้ำค่า พี่สาวปวดใจเสียจริง”

หญิงสาวเอามือทาบเนินอกสูงเด่น น้ำเสียงเย้ายวนหวานเกินห้ามใจ ราวกับนกขมิ้นออกจากหุบเขา เสียงใสของหยาดน้ำทิพย์ เสียงธรรมชาติในแดนเซียน เป็นรสหวานติดอยู่ปลายลิ้น

เมื่อผ่านเข้ามาในหูสวี่ชิง ก็กระชุ่มกระชวยจิตใจ ทำให้เขาหายใจหอบถี่ขึ้นเล็กน้อย ถอยเว้นระยะตามสัญชาตญาณ หันหน้ามองสตรีด้านหลัง

“อย่าหนีสิน้องชาย พี่สาวให้อภัยเจ้าแล้ว

“ใครให้น้องชายตัวแสบหน้าตาเย้ายวนถึงเพียงนี้เล่า พอเห็นเจ้า พี่สาวก็สำราญยิ่งนัก”

จิ้งจอกดินเหนียวชายตาคู่งามมอง สายตาร้อนแรงราวกับจะมองสวี่ชิงให้ทะลุปรุโปร่งได้ ใบหน้างามอมยิ้มเจ้าเล่ห์ แอ่นหน้าอกเข้ามาใกล้สวี่ชิง

“ครั้งนี้เจ้าคิดได้หรือกระจ่างแจ้งแล้วล่ะ ถึงได้แอบมาหาข้าคนเดียวเช่นนี้”

สวี่ชิงถอยหลังไปตามสัญชาตญาณ เพียงแต่เมื่อเขาถอยหลัง จิ้งจอกดินเหนียวก็ก้าวมาหนึ่งก้าว ผ้าโปร่งสีแดงบนกายทำท่าจะร่วงหลุดลงมา

ภาพนี้ราวกับอันธพาลใจร้อนเห็นหญิงสาวรออยู่ในห้อง จึงถอดเสื้อผ้าพลางสาวเท้าเข้าไปหา

จนสุดท้าย สวี่ชิงไม่มีทางให้ถอยได้แล้ว เขาสูดลมหายใจลึก ควบคุมสีหน้าให้สงบราบเรียบ เอ่ยอย่างสงบนิ่ง

“ผู้อาวุโส ที่ผู้น้อยมาครั้งนี้ เพราะอยากหารือเรื่องเกี่ยวกับไตครั้งก่อนกับท่านขอรับ”

จิ้งจอกดินเหนียวเลียริมฝีปาก โบกมือด้วยรอยยิ้มระรื่น

“นั่นเป็นเรื่องเล็ก แค่ไตข้างเดียวเท่านั้น พวกเราอย่าเสียเวลาเลย มา มานั่งในบ้านพี่สาวสิ เดี๋ยวค่ำๆ พี่สาวคนนี้จะตุ๋นไตชิ้นนั้นบำรุงเจ้าเองกับมือ”

พูดพลางจะพาสวี่ชิงไปยังตำหนักเทพกลับหัวกลางอากาศ

สวี่ชิงขนหัวลุก พลังบำเพ็ญทั้งร่างโคจร เอ่ยเสียงต่ำทุ้ม

“ผู้อาวุโส ผู้น้อยไม่ได้หมายความเช่นนั้น ผู้น้อยเพียงอยาก…”

ไม่รอให้สวี่ชิงจะพูดจบ จิ้งจอกดินเหนียวก็หัวเราะเบาๆ ระหว่างที่ยกมือขึ้นไตสีทองรูปทรงพระจันทร์เสี้ยวชิ้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเหนือฝ่ามือหยกของนาง ตอนที่ลอยอยู่กลางอากาศอยู่ แสงสีทองเรืองรองก็สาดส่องไปทั่วสารทิศ

ยิ่งคลื่นพลังน่าตื่นตะลึงที่แผ่ซ่านออกมาบนไตชิ้นนั้น เผยกลิ่นอายเก่าแก่ออกมา

พลังบำเพ็ญของสวี่ชิงตอนนั้นยังห่างชั้นกับตอนนี้ โลกทัศน์ก็เช่นกัน เมื่อเห็นไตชิ้นนี้อีกครั้งในยามนี้ ดวงตาเขาก็เปลงประกายประหลาด เห็นกลิ่นอายนายกองจากบนนั้นเลาๆ วูบหนึ่ง จริงๆ

“เจ้านี่ใช่หรือไม่” สายตาจิ้งจอกดินเหนียวหยามเยิ้ม

สวี่ชิงพยักหน้า

“ผู้น้อยอยากทำการแลกเปลี่ยนกับไตข้างนี้เล็กน้อยขอรับ”

ดวงตางามฉ่ำน้ำของจิ้งจอกดินเหนียวยิ่งหยาดเยิ้มกว่าเดิม ราวกับแปรเป็นหมอกลึกลับ แผ่ซ่านออกมาจากดวงตา ปกคลุมทั้งสี่ทิศ กลายเป็นสีชมพู

“ไยน้องชายตัวแสบต้องกล่าวออกมาตรงๆ เช่นนี้ เช่นนั้นจะไม่น่าสนใจ ถ้าแค่เจ้าไปกับพี่สาว อย่าว่าแต่ไตเลย จะอีกข้างข้าก็หามาให้เจ้าได้

“เดิมทีนี่ก็เป็นสิ่งที่ข้ารับปากว่าจะใช้บำรุงร่างกายเจ้าอยู่แล้ว แต่ว่า…เจ้าจะเอาอะไรมาแลกเล่า

“ปราณหยางของเจ้าหรือ”

พูดถึงปราณหยางคำนี้ ดวงตาจิ้งจอกดินเหนียวก็ยิ่งร้อนแรง กัดริมฝีปาก มองสวี่ชิงราวกับมองสมบัติล้ำค่า

กระทั่งเสียงก็หวานกว่าเมื่อครู่มาก ปานน้ำผึ้งเดือนห้า

แม้ก่อนสวี่ชิงมาที่นี่จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่สายตาเช่นนี้ ก็ยังทำให้เขารู้สึกอยู่ไม่สุขไปตามสัญชาตญาณอยู่ดี

“ผู้อาวุโส อาจารย์ของข้าทั้งหกคนเคยกำชับกับข้าว่า…เรื่องนี้ผู้น้อยยังทำไม่ได้จริงๆ แต่ว่าข้ามีศิษย์พี่คนหนึ่ง เขาจะต้องทำให้ผู้อาวุโสพึงพอใจแน่ขอรับ”

“ข้าเข้าสำนักค่อนข้างช้า แต่ศิษย์พี่ใหญ่ที่อยู่มานานกว่าข้าหลายปีก็ฝึกวิชาเดียวกัน มีร่างปราณหยางเหมือนกัน ผู้อาวุโสสามารถเลือกสรรได้ตามใจเลยขอรับ”

สีหน้าสวี่ชิงจริงจัง มองจิ้งจอกดินเหนียวอย่างจริงใจ

จิ้งจอกดินเหนียวตาเป็นประกาย

“หน้าตาเป็นอย่างไร ขอข้าดูหน่อย”

สวี่ชิงหยิบแผ่นหยกออกมาจำแลงรูปร่างหน้าตานายกอง และปรับให้เขาหล่อเหลายิ่งขึ้น

เพียงแค่จิ้งจอกดินเหนียวกวาดตามอง ก็เบ้ปาก สีหน้ารังเกียจ

“น่าเกลียด! น่าเกลียดถึงเพียงนี้ต่อให้ปราณหยางจะมากเพียงใดก็กินไม่ลงหรอก”

สวี่ชิงเงียบ กำลังจะกล่าวต่อ จิ้งจอกดินเหนียวก็โบกมือ โยนไตสีทองในมือให้กับสวี่ชิง

สวี่ชิงตกตะลึง รับไว้ทันที

จิ้งจอกดินเหนียวเงยหน้า มองไปยังโลกมืดมิดที่เหมือนกับความว่างเปล่าด้านบน ยิ้มอย่างไม่แยแส จากนั้นก็มองสวี่ชิง

“เจ้าก็เลิกขบคิดให้มากความว่าจะแลกเปลี่ยนอย่างไรแล้ว

“น้องชายตัวแสบอย่างเจ้าก็รู้จักแต่ปฏิเสธข้า อันที่จริงเจ้าลองคิดดู เป็นหนุ่มรูปงามของข้า หลังจากนี้ใครจะกล้ามายุ่งกับเจ้า เจ้าปรนนิบัติข้าอย่างสบายก็ดีจะตาย

“แต่พี่สาวก็ไม่ใช่คนช่างเอาเปรียบ ใช้ไตชิ้นนี้แลกกับปราณหยางเจ้า อันที่จริงเป็นเจ้าที่เสียเปรียบอย่างยิ่ง มิน่าเจ้าถึงไม่เห็นด้วย

“ช่างเถิด ใครให้เจ้ามีเสน่ห์น่าหลงใหลนี้เล่า ไตข้างนี้ถือเป็นค่ามัดจำเจ้าก็แล้วกัน รอพี่สาวหาสมบัติล้ำค่าที่ดีกว่านี้ก่อน แล้วค่อยมาแลกเปลี่ยนกับเจ้า

“ส่วนตอนนี้ เจ้าช่วยพี่สาวสักเรื่อง ไปที่ที่หนึ่งกับข้าหน่อย ใช้ร่างปราณหยางของเจ้าเปิดทางให้ข้า”

กล่าวจบ มืองามของจิ้งจอกดินเหนียวก็โบกไปด้านหน้า เบื้องหน้าก็พลันมีระลอกคลื่นปรากฏขึ้น ฉีกอากาศเอง กลายเป็นช่องทางขนาดใหญ่คล้ายอุโมงค์

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน