ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 685

บทที่ 685 องค์ท่าน ออกมาแล้ว

การลงมือของจักรพรรดิตำหนัก เคลื่อนฟ้าย้ายดินจับลมจับเงา รัศมีอำนาจทรงพลัง อานุภาพของเตรียมสู่เทวะสำแดงออกมา

การโต้กลับของนายกอง อวัยวะภายนอกและภายในของชาติที่แล้ว รูปลักษณ์แปลกประหลาดอย่างยิ่ง พลังอำนาจจากชาติก่อนสั่นคลอนจิตวิญญาณ

โดยเฉพาะฝ่ายพระจันทร์สีชาด พวกเขาแทบทุกคนล้วนเคยเห็นแขนขาและอวัยวะที่น่ากลัวเหล่านี้มาแล้ว รู้ว่าพวกมันปกติคอยแบกรับตำหนักเทพลอยไปมา เป็นอาวุธของตำหนักพระจันทร์สีชาดขณะออกสู่โลกภายนอก

ทุกชิ้นแฝงแรงกดดันที่น่าครั่นคร้ามเอาไว้

ในนี้ยังมีอวัยวะที่สวี่ชิงเคยเห็นขณะอยู่ที่ทะเลเพลิงสวรรค์ตอนนั้นด้วย

ที่ผ่านมา ผู้คนในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราคาดเดาที่มาของอวัยวะและแขนขาเหล่านี้อยู่บ้าง แต่จะอย่างไร พวกเขาก็ไม่อาจจินตนาการได้ว่าอวัยวะเหล่านี้จะเป็นร่างชาติที่แล้วของผู้บำเพ็ญที่อยู่แค่ระดับปราณก่อกำเนิดผู้นั้น!

ถึงอย่างไร ช่วงเวลาที่นายกองอยู่ก็ห่างจากปัจจุบันเป็นยุคสมัย ซึ่งผ่านมานานแสนนาน ดังนั้นผู้คนในยุคสมัยนั้นของเขา ตอนนี้อาจจะยังมีชีวิตอยู่บ้างและหาได้ยากมากแน่นอน

ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงในแต่ละฉากนี้ ทำให้ผู้บำเพ็ญทั้งสองฝ่ายตกตะลึง ใจสั่นสะท้านกันหมด

โดยเฉพาะยามนี้ จากความคุ้มคลั่งในดวงตาของเอ้อร์หนิว ปากขนาดใหญ่ที่เขาจำแลงออกมาบนท้องฟ้า ปกคลุมมาทางจักรพรรดิตำหนักราวกับจะกลืนกินปฐพีฉับพลัน

น้ำลายปริมาณมาก หลั่งไหลออกมาจากในปาก พร่างพรมลงมาราวกับสายฝน

น้ำลายเหนียวข้น ย้อยหยดลงมาบนพื้น ตัวมันแฝงฤทธิ์กัดกร่อนเข้มข้น ยิ่งมีความสามารถในการผนึก ก่อตัวเป็นม่านขึ้นมาเอง พุ่งเป้าไปที่ทุกสิ่ง

เมื่อจักรพรรดิตำหนักเห็นเช่นนี้ก็หน้าเปลี่ยนสี ในใจเขากระวนกระวายอย่างรุนแรง กำลังจะโต้กลับ ทว่าพริบตาต่อมาจู่ๆ เจ็บปวดรุนแรงก็แล่นมาที่ดวงตาทั้งคู่ของเขาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ขณะที่เจ็บปวดรุนแรง การร่ายเวทของเขาถูกขัดจังหวะ โลกเบื้องหน้าเปลี่ยนไป ขณะที่เลือนรางไปหมด ยังมีเงานับไม่ถ้วนจำแลงขึ้นในความขมุกขมัวแว้งกัดเขา

หน้าตาเงาเหล่านั้นคือนายกอง

เห็นสิ่งเหล่านี้ จักรพรรดิตำหนักก็สีหน้ามืดครึ้ม

“ดวงตาคู่นี้ ต่อให้เคยเป็นของผู้อื่นจริง ทว่ามันบัดนี้เป็นของข้า!”

จักรพรรดิตำหนักแค่นเสียงขึ้นจมูก ถอยหลัง ไม่สนใจความเจ็บปวดรุนแรงของดวงตา กระตุ้นพลังบำเพ็ญ สั่นสะสะท้านด้านนอกอย่างรุนแรง แสงสีทองเปล่งออกมาจากตัวเขาทันที แผ่ขยายครืนครันออกไป กลายเป็นตราประทับนับไม่ถ้วน ผสานรวมกันอย่างรวดเร็ว

และในระหว่างนี้ เลือดก็ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองของเขา ขณะเดียวกันในตาดำ ก็ปรากฏใบหน้าหนึ่งขึ้นมา

ใบหน้านี้เป็นของนายกองนั่นเอง

เขากำลังยิ้มด้วยรอยยิ้มแปลกประหลาด และในตาดำของใบหน้านี้ ก็ยังมีใบหน้าทับซ้อนกันอยู่มากมายนับไม่ถ้วน เห็นเพียงว่าใบหน้าทั้งหมด เหมือนกำลังแย้มรอยยิ้มแปลกประหลาดออกมา

และการปรากฏของใบหน้าเหล่านี้ ทำให้จักรพรรดิตำหนักครืนครันไปทั้งร่าง พลังวิเศษถูกขัดจังหวะ กระทั่งร่างกายยังเกิดการหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง

แต่เขาถึงอย่างไรก็เป็นจักรพรรดิตำหนัก แม้จะไม่ทราบที่มาที่ไป อีกทั้งพลังบำเพ็ญกับร่างกายก็ประกอบกันขึ้น ทว่าในเสี้ยวขณะนี้ ปากของเขายังคงเปล่งคำสาปออกมา

“นิมิตมงคลของเทพเจ้า หุบเหวการลงทัณฑ์ ภูตผีปีศาจ จงกลับสู่ยมโลก!”

ขณะที่พูด แสงสีทองทั่วร่างจักรพรรดิตำหนักก็ยิ่งเจิดจ้า ยามนี้ตราประทับที่กระจายอยู่ด้านนอกเหล่านั้นรวมตัวกันเสร็จแล้ว กลายเป็นแรดสีทองขนาดยักษ์ตัวหนึ่ง

แหงนหน้าคำราม ขณะที่ฟ้าดินครืนครัน แรดสีทองตัวนี้ก็พลันพุ่งไปยังปากขนาดใหญ่บนฟากฟ้า

เสียงบึ้มดังขึ้น ปากขนาดใหญ่กัดลงมาที่ตัวแรด ในเสียงกร๊อบที่ดังออกมา ร่างกายแรดตัวนี้แข็งแกร่ง ปากขนาดใหญ่ชาติที่แล้วของนายกองจึงกัดต่อไปไม่ได้

ถือโอกาสนี้ แสงสีทองทั่วร่างจักรพรรดิตำหนักเจิดจ้าขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้รวมกันที่ตาทั้งสอง ทำให้ใบหน้าที่ปรากฏในดวงตาทั้งสองนั้นบิดเบี้ยวทันที

ใบหน้าเหล่านั้นเหมือนสู้ไม่ไหว สลายไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางแสงสีทอง และกลิ่นอายของจักรพรรดิตำหนักก็ยิ่งบริสุทธิ์ขึ้นจากการที่ดวงตาทั้งสองค่อยๆ ชำระล้าง สถานการณ์ใกล้จะพลิกกลับ

นายกองแค่นหัวเราะ

“เป็นแค่โจรซุ่มซ่อนที่ประกอบขึ้นมาแท้ๆ!”

เขายกสองมือขึ้นพลันโบกลงมา ปากก็ส่งเสียงคำราม

“ร่างกายชาติก่อน ก่อร่างตราประทับ รวมกับยังร่างนี้ ผนึกชีวีสะกดวิญญาณ!”

“ศีรษะ ใบหน้า แขนขา ลำตัว อวัยวะภายใน…จงไป!”

ทั่วร่างนายกองเปล่งแสงสีน้ำเงินพร่างพราย กลายเป็นทะเลแสงสีน้ำเงิน ยกมือขวาขึ้นทำปางมือ ชี้ไปที่จักรพรรดิตำหนัก

ร่างกายรวมถึงอวัยวะชาติที่แล้วทั้งหมดของเขาพลันครืนครันขึ้นมาในเสี้ยวนี้ พุ่งไปหาจักรพรรดิตำหนักอย่างรวดเร็ว ประชิดในพริบตาด้วยแรงกดดันน่าครั่นคร้าม รัศมีอำนาจประดุจสายรุ้ง

ส่วนจักรพรรดิตำหนักยามนี้ที่กำลังต่อต้านกับดวงตาทั้งคู่ของตน ใจสั่นสะเทือนกับภาพนี้ วิกฤตเป็นตายปรากฏขึ้นในใจอีกครั้ง ในช่วงวิกฤตสำคัญ ร่างกายของเขาระเบิดแตกสลาย กลายเป็นแสงสีทอง พลันม้วนกลับเหมือนคิดหนี

ทว่าพริบตาต่อมา หลี่เซียวซานที่ไม่รู้ว่าหลุดจากการพัวพันกับองครักษ์เลือดตั้งแต่เมื่อไร ก้าวมาที่นี่ เงื้อดาบยาวในมือ จิตสังหารในดวงตารุนแรง ฟาดดาบลงมา

ดาบนี้ตัดสะบั้นความว่างเปล่ากลายเป็นรอยแตกร้าว และราวกับแม่น้ำดาราปรากฏขึ้นพลัน ฟันสะกดไป

ฟ้าดินครืนครัน

สะบั้นลงไปบนแสงสีทอง

หลี่เซียวซานกระอักเลือด ดาบนี้เขาทุ่มกำลังทั้งหมดลงไป จึงถูกสะท้อนกลับอย่างรุนแรง ร่างกายแหลกเละ เลือดเนื้อเหวอะหวะไปทั้งร่าง ขณะที่ถอยหลังก็หายใจรวยริน ล้มลงกับพื้น

แต่ดาบนี้ของเขามีประโยชน์ไม่น้อย แสงสีทองถูกสะบั้นขาด ด้านในมีเสียงกรีดร้องดังออกมา แสงสีทองผืนนั้นก็ชะงักค้างกลางอากาศ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน