ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 693

บทที่ 693 ชื่อหมู่มาถึง เจ้าเหนือหัวคืนชีพ

ในแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ มีมิติความว่างเปล่าที่ถูกซ่อนไว้แห่งหนึ่ง ที่นั่นไม่ใช่ยมโลก แต่เป็นความมืดมิด

ตำแหน่งของมันตั้งอยู่ที่ไหนไม่มีใครทราบ กระทั่งวิถีสวรรค์เองก็ยังยากจะค้นหา

เพราะนั่นเป็นสถานที่ที่จักรพรรดิวิญญาณบรรพกาลผู้รวมต้องประสงค์จนเป็นหนึ่ง พาเผ่ามนุษย์ไปหลบซ่อนหลังจากถูกวิถีสวรรค์บรรพกาลทั้งหมดในแผ่นดินต้องประสงค์สาปแช่งแว้งกัด

ชื่อของมันคือหุบเหววิญญาณ

ถูกบุกเบิกไว้บนศีรษะของงูยักษ์เน่าเปื่อยตัวหนึ่ง เคลื่อนที่ในความว่างเปล่าจากการแบกของงูยักษ์ที่น่ากลัวตัวนี้

ในโลกเต็มไปด้วยความตาย กลบฝังซากศพไว้นับไม่ถ้วน ราวกับนรกภูมิ

วิญญาณ ซากศพ อยู่ทั่วทุกหนแห่ง

ดังนั้นท้องฟ้าจึงขมุกขมัว แผ่นดินดำสนิท

เสียงในสถานที่นี้เหมือนจะไม่มีความหมายอันใด ทั่วทั้งโลกราวกับเป็นเพียงภาพวาด

ในภาพวาด มีวังจักรพรรดิอยู่หลายแห่ง และในวังจักรพรรดิแต่ละแห่งก็มีภูเขาก้อนเนื้ออยู่

บนท้องฟ้าเหนือยอดเขาทุกลูก ล้วนมีดวงตาขนาดยักษ์ดวงหนึ่งลอยอยู่

องค์ท่านหลับสนิท ราวกับโลกใบนี้ไม่มีเรื่องใดที่สามารถรบกวนความสงบขององค์ท่านได้

มีเพียงมังกรทองหลายตัวเลื้อยพันล้อมอยู่รอบๆ ก่อตัวเป็นอักขระหลายต่อหลายตัว เหมือนกับกำลังถักทอความฝันให้องค์ท่าน

ถ้าไม่มีการรบกวน บางทีองค์ท่านอาจจะหลับลึกเช่นนี้ไปตลอดกาล

กระทั่งตอนนี้ จากการปรากฏขึ้นกะทันหันของกระแสวนวงหนึ่ง ดวงตาขนาดยักษ์ที่ลอยอยู่เหนือภูเขาก้อนเนื้อ สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

เหมือนสัมผัสได้ถึงตัวตนบางอย่างที่ทำให้องค์ท่านทั้งจำยอมและรังเกียจ ดวงตานี้เบิกโพลงขึ้นฉับพลัน

จิตเทพที่ยิ่งใหญ่ราวกับจะกลืนกินฟ้าดินและทำให้โลกวิญญาณบรรพกาลทั้งใบสั่นสะเทือนได้เสียงหนึ่ง ระเบิดออกมาอย่างรุนแรงในดวงตายักษ์นี้ พัดกวาดไปทั่วแดนไร้ที่สิ้นสุด สุดท้ายจึงตกไปบนกระแสวนที่ปรากฏขึ้นมา

ในกระแสวน ร่างของสวี่ชิงค่อยๆ ก่อตัวขึ้น จนกระทั่งหลังเดินออกมา เขามองโลกที่คุ้นเคยผืนนี้ และมองไปยังดวงตากราดเกรี้ยวที่จ้องมองตนเอง สีหน้าไม่สะทกสะท้าน ประสานมือคารวะ

“ใต้ฝ่าพระบาท ไม่ได้พบกันเสียนาน”

“ไม่ได้นานเท่าไร แค่ช่วงเวลางีบหลับไปเท่านั้น!”

เสียงเชอะเย็นชาดังลอดออกมาจากในดวงตา เส้นเลือดในดวงตาแผ่กระจาย จ้องเขม็งมาทางสวี่ชิง ขณะเดียวกันรอบๆ ยังมีเสียงน้ำไหล มีน้ำผุดเข้ามาจากรอบๆ หลั่งไหลไม่ขาดสาย

นั่นเป็นน้ำลายของจักรพรรดิวิญญาณบรรพกาล

“ข้าเคยบอกกับเจ้าแล้ว ว่าการมาถึงของเจ้าในครั้งหน้า จะต้องจ่ายดอกเบี้ยเป็นเทพเจ้าไม่สมประกอบองค์หนึ่ง!”

“ถ้าหากไม่มี ข้าจะกินเจ้าเสีย!”

นิ้วเทพเจ้าในร่างกายสวี่ชิง เวลา นี้ตัวสั่นเทา แกล้งหลับต่อไป…

สำหรับความปอดแหกของนิ้วนั้น สวี่ชิงไม่คิดจะสนใจ เขาจ้องมองดวงตา สีหน้าปรากฏความสนิทชิดเชื้อออกมา

“ใต้ฝ่าพระบาท เรื่องนี้ข้าน้อยจดจำได้เป็นอย่างดี ข้ามาที่นี่ก็เพื่อแจ้งเรื่องนี้”

“มีมื้ออาหารใหญ่มื้อหนึ่ง ไม่ทราบใต้ฝ่าพระบาทสนใจหรือไม่”

สวี่ชิงเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม

ดวงตาเหนือภูเขาเลือดเกร็งเขม็ง

“มื้อใหญ่อะไร”

“ชื่อหมู่ที่หลับลึกอยู่!”

พอคำพูดสวี่ชิงออกไป ทั้งโลกวิญญาณบรรพกาลก็ลั่นครืนครันขึ้นมา วังจักรพรรดิทั้งหมดกำลังสั่นระริก ดวงตาเหนือภูเขาเลือดเนื้อแต่ละดวงเบิกโพลงขึ้นทั้งหมด จับจ้องมาทางสวี่ชิงอย่างพร้อมเพรียง

“เจ้าว่าอะไรนะ!!”

เผชิญหน้ากับพลานุภาพเทพเช่นนี้ ถ้าเป็นแต่ก่อน สวี่ชิงคงไม่อาจทนรับได้ แต่ปัจจุบันพลังบำเพ็ญของเขาแตกต่างกับก่อนหน้านี้ราวฟ้ากับดิน สำหรับพลานุภาพเทพเหล่านี้ แม้เขาจะยังไม่ค่อยสบายตัวอยู่บ้าง แต่ไม่ได้อ่อนแรงเหมือนแต่ก่อนแล้ว

ดังนั้นเขาจึงรักษาความนิ่งต่อ เอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบา

“ข้าน้อยส่งข้ามมาจากแดนใหญ่บูชาจันทรา ที่นั่นมีเจ้าเหนือหัวหลี่จื้อหวาที่กำลังฟื้นคืนชีพ มีเทพชั้นสูงแห่งเผ่านภาคิมหันต์อีกสององค์ และยังมีมหาขั้นเตรียมสู่เทวะ…”

“ก่อนที่ข้าจะมา ข้าเสนอไปว่าอาหารมื้อใหญ่นี้ ต้องมีส่วนหนึ่งเป็นของใต้ฝ่าพระบาท ดังนั้นพวกเขาจึงให้ข้ามาที่นี่เพื่อสอบถาม…ว่าอาหารใหญ่มื้อนี้ ใต้ฝ่าพระบาทจะไปร่วมรับประทานหรือไม่”

“ส่วนข้าพูดจริงหรือโกหก ด้วยพลานุภาพของใต้ฝ่าพระบาท สามารถตรวจสอบกลิ่นอายบนตัวข้าได้”

จากเสียงสะท้อนก้องของสวี่ชิง ดวงตาเลือดเนื้อทั้งหมดก็กระพริบปริบๆ อย่างรวดเร็ว แผ่นดินยิ่งลั่นครืนครัน ราวกับการเต้นหัวใจกำลังเร่งความเร็วขึ้นมา

คำพูดเหล่านี้ของสวี่ชิง ต่อให้เป็นจักรพรรดิวิญญาณบรรพกาลก็ยังตกใจมาก

องค์ท่านคิดไม่ถึงเลย ว่าดอกเบี้ยที่สวี่ชิงเตรียมให้ครั้งปัจจุบันจะใหญ่โตมากระดับนี้ องค์ท่านเดิมทีต้องการแค่เทพไม่สมประกอบองค์หนึ่งเท่านั้น

แต่สวี่ชิงกลับถวายชื่อหมู่เข้ามา

และองค์ท่านก็รู้จักชื่อหมู่ รู้จักเทพชั้นสูงเผ่านภาคิมหันต์ และยังจับกลิ่นอายที่ติดตัวสวี่ชิงมาได้นานแล้ว ทั้งหมดนี้…เป็นเรื่องจริง

แต่ตัวองค์ท่านก็นิ่งงันไป

สวี่ชิงก็ไม่รีบไม่ร้อน รอไปเงียบๆ

เวลาผ่านไปหนึ่งวัน

“ใต้ฝ่าพระบาท ดอกเบี้ยครั้งนี้ หากท่านไม่ต้องการ เช่นนั้นข้าน้อยต้องขอตัวก่อน เวลาการกินใกล้มาถึงแล้ว”

สวี่ชิงเอ่ยขึ้นอย่างสงบ ถอยหลังออกไปช้าๆ กำลังจะย่ำกลับไปในกระแสวน

ตอนนี้เอง กระแสวนนั้นก็หยุดนิ่งลง ควบตัวแข็งขึ้นมา

สวี่ชิงไม่ลนลานแม้แต่น้อย เขามองไปยังดวงตาของจักรพรรดิวิญญาณบรรพกาลอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ข้าน้อยเป็นพ่อครัว หากข้าไม่กลับไป พวกเขาจะเข้ามาตามหา”

ดวงตาเหนือภูเขาเลือดเนื้อจ้องเขม็งสวี่ชิงเหมือนกำลังชั่งน้ำหนัก ผ่านไปครู่หนึ่ง กระแสวนด้านหลังสวี่ชิงก็เริ่มหมุนต่อ

และตอนที่ร่างของสวี่ชิงกำลังจะหายไป เลือดสดสีดำหยดหนึ่ง ก็ลอยออกมาจากดวงตาจักรพรรดิวิญญาณบรรพกาล พุ่งไปทางสวี่ชิงและร่วงลงบนตัวเขา แปรเป็นผ้าคลุมสีดำผืนหนึ่ง

บนผ้าคลุมนี้มีดวงตาหนึ่งดวง ดูดุร้ายกราดเกรี้ยว

จากนั้นเสียงของจักรพรรดิวิญญาณบรรพกาล ก็สะท้อนก้องในจิตใจสวี่ชิง

“ตอนที่เริ่มกิน ถ้าหากทั้งหมดเป็นความจริง ข้าจะไปร่วมโต๊ะด้วย”

สวี่ชิงพอได้ยินก็พยักหน้า

“ใต้ฝ่าพระบาท หลังจากมื้ออาหาร ข้ายังต้องการมังกรดวงชะตาวิญญาณบรรพกาลอีกหนึ่ง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน