ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 720

บทที่ 720 หมู่ดาราสิ้นแสง ตะวันจันทราหลบเลี่ยง (1)

ความฮึกเหิม แผ่ขยายไปทั่วสารทิศจากการยืนอย่างองอาจบนฟากฟ้าของนายกองกับสวี่ชิง

ผู้ครองกระบี่ทั้งหมดล้วนฮึกเหิม คล้ายกลับไปเสี้ยวขณะการเปลี่ยนแปลงของเจ้าเขตปกครองผนึกสมุทรในตอนนั้น

ตอนนั้น สวี่ชิงก็ยืนอยู่ระหว่างฟ้าดินเช่นนี้ ร่างเงาประทับอยู่ในใจของทุกคน

และวันนี้ เงาร่างนี้ทรงพลังอย่างยิ่ง รัศมีอำนาจดั่งสายรุ้ง สะท้านฟ้าสะเทือนดิน

ผู้ครองกระบี่จึงทยอยเหาะเหินออกมาภายใต้ความตื่นเต้นนี้ รวมตัวกับสวี่ชิงทางนั้น เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ทั้งเขตปกครองผนึกสมุทรในยามนี้ ก่อเจตจำนงต่อสู้ที่แข็งแกร่งขึ้น

แม้พลังบำเพ็ญและตำแหน่งของนายท่านเจ็ดและโหวเหยาเหนือกว่าสวี่ชิงมาก ทว่าตำแหน่งที่อยู่ในใจทุกคนสูงยิ่ง มองได้เพียงไกลๆ แต่ไม่อาจเข้าใกล้

เพราะห่างกันเกินไป

ทว่าสวี่ชิงไม่ใช่ สวี่ชิงเป็นสหายร่วมรบของพวกเขา ร่วมเป็นร่วมตายกันมา ขณะที่คุ้นเคยกันดี พวกเขาก็ยอมรับในอุปนิสัยของสวี่ชิงด้วย

พวกเขาจึงเคารพและรู้สึกสนิทสนมกับสวี่ชิงมาก

ตอนนี้ผู้ครองกระบี่ทั้งหมดยืนอยู่ข้างสวี่ชิง ยืนอยู่กับเขา

เมื่อมองสหายร่วมรบเหล่านี้ ในใจสวี่ชิงก็เกิดระลอกคลื่น เขาจำคำพูดที่จื่อเสวียนเคยพูดกับตนได้มาโดยตลอด ตอนนั้นเขาที่เพิ่งมาถึงเขตปกครองผนึกสมุทร ยังรู้สึกไม่ยอมรับผู้ครองกระบี่เท่าไรนัก และไม่แน่ใจว่าตนจะเข้าร่วมได้อย่างแท้จริงหรือไม่

เป็นจื่อเสวียนที่บอกกับเขาว่า เมื่อไรที่เขามีความรู้สึกเคารพก่อน จนพัฒนาไปเป็นความนับถือกลุ่มคนรวมถึงบุคคลในนี้ ก็อาจจะหาคำตอบได้แล้ว

ความเคารพ มาจากความเข้าใจ ความนับถือ มาจากข่งเลี่ยงซิว เจ้าวังคนเก่าของวังครองกระบี่

ความรู้สึกหลายอย่างปะทุขึ้นมาในใจสวี่ชิง เขาสูดลมหายใจลึก สะกดมันลงมา เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลารำลึกอดีต

วิกฤติของเขตปกครองผนึกสมุทรครั้งใหญ่นี้ยังไม่จบ

ที่ตายไปเป็นเพียงบรรพจารย์หลิงอวิ๋นรวมถึงผู้บำเพ็ญเขตปกครองผนึกสมุทรที่ทรยศส่วนหนึ่งเท่านั้น พวกเขาอาจจะคิดว่าตัวเองไม่ธรรมดา เรียกลมเรียกฝนในอาณาเขตของตนเองได้ จึงรู้สึกว่าได้รับการให้ความสำคัญ

แต่ความจริงในใจชายกลางคนที่นั่งอยู่บนช้างสีขาว คนเหล่านี้เป็นเพียงนกกระจอกบ้านนอกเท่านั้น

สำหรับผู้ที่มาจากดินแดนเมืองหลวงจักรพรรดิที่คุ้นเคยกับความเหนือกว่าของเขาไปแล้ว สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สลักสำคัญ

เขาก็เพียงเสียดายบรรพจารย์หลิงอวิ๋นเท่านั้น

แต่ไม่ได้เสียดายมากนัก

สิ่งที่ทำให้เขาเคร่งขรึม คือสวี่ชิงรวมถึงนายกองในระดับสมบัติวิญญาณสังหารหวนสู่อนัตตาได้ ต่อให้เป็นในดินแดนเมืองหลวงจักรพรรดิ เรื่องนี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

‘มีเพียงเผ่าใหญ่โตในแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์เหล่านั้นเท่านั้น ถึงจะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ได้ แต่ก็หายากอย่างยิ่ง’

ชายกลางคนหรี่ตาลง สายตาหยุดอยู่ที่ร่างสวี่ชิงและนายกอง

ก่อนหน้านี้ เขาเคยได้ยินชื่อของสวี่ชิง และรู้ว่าชื่อนี้สำคัญอย่างยิ่งกับเขตปกครองผนึกสมุทร ในใจก็ยอมรับ ว่าอัจฉริยะฟ้าประทานเช่นนี้ จะต้องถูกเขตปกครองผนึกสมุทรให้ความสำคัญอย่างแน่นอน

‘เด็กคนนี้ใกล้จะเติบโตเต็มที่แล้ว แต่เจ้าคนข้างๆ นั่น ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน’

คิดถึงตรงนี้ เขาจึงเอ่ยขึ้นเนิบๆ

“เจ้าคือสวี่ชิงหรือ

“ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ เคยได้ยินองค์ชายเจ็ดเอ่ยชื่นชมเจ้า จักรพรรดิหยั่งใจหมื่นจั้ง กระทั่งฝ่าบาทยังประทานรางวัลให้

“ดังนั้นเรื่องที่เจ้าสังหารหลิงอวิ๋น ข้าจะไม่ติดใจเอาความชั่วคราว

“เจ้าที่ได้แต้มความชอบเป็นอันดับหนึ่งของเผ่ามนุษย์ ได้รับพระราชทานป้ายทอง ชุดคลุมสีเหลืองรวมถึงคุณสมบัติเข้าวังศึกษา คิดแล้วคงจะเข้าใจสถานการณ์โดยรวมเป็นอย่างดี

“การเกณฑ์ทหารในเขตปกครองผนึกสมุทรครั้งนี้ ให้เจ้าเป็นผู้นำทัพไปที่สนามรบ สร้างคุณความดีชดเชยความผิด เจ้าจะยอมรับหรือไม่”

ชายกลางคนบนหลังช้างสีขาวเอ่ยเสียงเรียบ

เมื่อเขากล่าวออกมา เหล่าผู้บำเพ็ญในชุดเกราะสีเลือดที่นั่งอยู่บนแมงป่องยักษ์นับหมื่นตน ก็ก้าวออกมาด้านหน้า การเคลื่อนไหวของพวกเขาโหมคลื่นยักษ์น่าครั่นคร้ามขึ้นทันที ทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนสี สายลมหวีดหวิวก่อตัวเป็นพายุ ปั่นป่วนเมฆลม

เยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง ราวกับเพียงสั่งการ พวกเขาก็จะทำลายอุปสรรคเบื้องหน้าทั้งหมดให้ราบคาบ

ที่เขตปกครองผนึกสมุทร ด้วยการเหนี่ยวนำของบรรยากาศนี้ จิตสังหารก็พวยพุ่งขึ้นมาเช่นกัน ผู้ครองกระบี่พากันชักกระบี่ รอเพียงคำสั่งของสวี่ชิง

ผู้บำเพ็ญสองวังรวมถึงศิษย์สำนักอื่นๆ ก็เคร่งขรึมขึ้นมา

สวี่ชิงเงียบนิ่ง ไม่ได้ตอบกลับคำถามผู้บัญชาการทหารในทันที แต่หันไปมองผู้ครองกระบี่รอบๆ มองผู้บำเพ็ญเขตปกครองผนึกสมุทรทั้งหมด สุดท้ายมองนายท่านเจ็ดและโหวเหยา

ในสายตาชื่นชมนายท่านเจ็ดเข้มข้นขึ้น ยิ้มออกมา

“เจ้าโตแล้ว”

ประโยคนี้ แสดงความในใจออกมาทั้งหมด เขาให้สวี่ชิงเป็นผู้เลือก

โหวเหยาทางนั้นก็มองสวี่ชิงอย่างเหม่อลอยเล็กน้อย เขาคล้ายมองเห็นร่างของข่งเลี่ยงซิวในตอนนั้นบนร่างสวี่ชิงลางๆ จึงพยักหน้าให้สวี่ชิงด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าเคยสร้างคุณูปการน่าตกตะลึงให้สรรพชีวิตในเขตปกครองผนึกสมุทร หากมิใช่เพราะพลังบำเพ็ญเจ้าไม่สูงพอ เดิมตำแหน่งเจ้าเขตปกครองก็เป็นของเจ้า ข้าและอาจารย์ของเจ้า คอยดูแลเขตปกครองผนึกสมุทรระหว่างที่เจ้ายังไม่เติบโต แต่บัดนี้…

“เจ้าจงกำหนดเส้นทางอนาคตของเขตปกครองผนึกสมุทรเองเถิด”

จากการที่ทั้งสองเอ่ยปาก เจ้าวังทั้งสามวัง ผู้ดูแล รวมถึงผู้แข็งแกร่งสำนักต่างๆ ล้วนมองมาทางสวี่ชิงอย่างอ่อนโยน

สวี่ชิงสูดหายใจลึก คารวะไปทางนายท่านเจ็ดและโหวเหยา หมุนตัวมองไปรอบๆ มองสายตาผู้บำเพ็ญเขตปกครองผนึกสมุทร เขารู้สิ่งที่อยู่ในใจพวกเขาแล้ว

ดังนั้น ดวงตาสวี่ชิงจึงมีระลอกคลื่น มองผู้บัญชาการทหารที่นั่งอยู่บนช้างสีขาว เอ่ยอย่างสงบนิ่ง

“จักรพรรดิมนุษย์มีโองการ ให้เขตปกครองผนึกสมุทรปกครองตนเอง คำสั่งของท่าน ข้ามิอาจทำตามได้!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน