ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 740

บทที่ 740 พระราชโองการของจักรพรรดิมนุษย์

ด้วยการสวามิภักดิ์ของผู้บวงสรวงเผ่าฟ้าทมิฬ แม้ว่าสงครามเผ่าฟ้าทมิฬยังคงดำเนินต่อไป แต่สงครามในขอบเขตของอ๋องเทียนหลันนั้นสิ้นสุดลงแล้ว

แดนใหญ่วิญญาณทมิฬครึ่งหนึ่งถูกยึดคืนกลับมา และผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของแดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์

กองทัพใหญ่ถอนกำลังออกไปบางส่วน แต่ยังมีอีกส่วนหนึ่งปักหลักอยู่ที่นี่ เพื่อควบคุมผู้บวงสรวงเผ่าฟ้าทมิฬ

ในบรรดาผู้บวงสรวงเผ่าฟ้าทมิฬ นักบวชโหยวซางจะกลายมาเป็นผู้ส่งสารของเทพเจ้าสวี่ชิง

เขาบูชาสวี่ชิงด้วยความคลั่งไคล้ และกล่าวถึงภารกิจของเขาด้วยใจศรัทธา

ในอนาคตเขาจะสร้างศาลเจ้าบูชาพระจันทร์สีม่วงในทุกมณฑลครึ่งหนึ่งของดินแดนแห่งนี้ และเผยแพร่ศาสนาพระจันทร์สีม่วง

กระทั่งวางแผนจะไปเยือนคลื่นศักดิ์สิทธิ์ เซ่นจันทรา และดินแดนอื่นๆ เพื่อสร้างศาลเจ้า เผยแผ่คำสอน เพิ่มผู้ศรัทธา

และสถานะของเขาก็เปลี่ยนไป กลายเป็นศาสดาคนแรกของศาสนาพระจันทร์สีม่วง

แต่นี่เป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น

ในเหล่านักบวชเผ่าฟ้าทมิฬ แท้จริงแล้วมีผู้แข็งแกร่งมากหน้าหลายตา ในอดีตมีเตรียมสู่เทวะอยู่หลายคน

แต่พวกเขาต่างจากผู้บำเพ็ญ

พวกเขาไม่ฝึกบำเพ็ญ นับถือเทพเจ้าทั้งชีวิต ความแข็งแกร่งของพวกเขามาจากพรที่เทพเจ้าประสิทธิ์ประสาท

ดังนั้นการแตกดับของชื่อหมู่จึงทำให้พวกเขาอ่อนแอลงอย่างมาก ราวกับเชื้อเพลิงหมดไปในพริบตา แค่จะรักษาชีวิตเอาไว้ยังแทบจะทำไม่ได้

และการปรากฏตัวของสวี่ชิง ทำให้ทุกอย่างนี้มีความหวัง

ขณะที่สวี่ชิงยกระดับขึ้น ขณะที่พระจันทร์สีม่วงค่อยๆ แปรเปลี่ยนจากภาพลวงตาเป็นความจริง เมื่อพระจันทร์สีม่วงมีตัวตนแท้จริงโดยสมบูรณ์ กรมบวงสรวงที่อ่อนแอของเผ่าฟ้าทมิฬก็สำแดงพลานุภาพขั้นสูงสุดของพวกเขาออกมาอีกครั้ง

สวี่ชิงยอมรับเรื่องนี้โดยปริยาย และไปจากแดนใหญ่วิญญาณทมิฬ

ทว่าวิชาเซียนที่แทรกซึมในพื้นที่แห่งนี้ไม่ได้จางหายไป มันยังคงปกคลุมท้องฟ้าของแดนใหญ่วิญญาณทมิฬ กลายเป็นเมฆหมอกสีโลหิต บดบังแสงสว่างและไออุ่นจากดวงตะวันแห่งแสงอรุณไประดับหนึ่ง

ทำให้เผ่าฟ้าทมิฬในครึ่งแดนใหญ่แห่งนี้ได้ฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ดี สงครามยังคงดำเนินต่อไปในอีกครึ่งหนึ่งของแดนใหญ่วิญญาณทมิฬ และแดนใหญ่ฟ้าทมิฬของเผ่าฟ้าทมิฬ เป็นสงครามที่มีความเป็นความตายเกิดขึ้นตลอดเวลา

ทว่าไม่มีความเกี่ยวข้องอันใดกับสวี่ชิงทั้งสิ้น

แดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ไม่มีหน้าที่รับผิดชอบในสงครามระหว่างเผ่าฟ้าทมิฬ พวกเขาเป็นเพียงทางเชื่อมระหว่างมหาสงครามสองเผ่าพันธุ์เท่านั้น

ทางเชื่อมนี้เป็นคำสั่งของอ๋องเทียนหลันเพื่อให้องค์ชายเจ็ดยืนอยู่ในแดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างมั่นคง แม้ว่าเขาจะดับสูญไปแล้ว แต่ทางแดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ยังคงดำเนินการได้อย่างสมบูรณ์แบบ

นับแต่นี้เป็นต้นไป ขอบเขตแดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ถูกขยายใหญ่ขึ้น เขตปกครองผนึกสมุทรขับเคลื่อนอำนาจครึ่งหนึ่งของแผ่นดินใหญ่อย่างแท้จริง และสวี่ชิงในฐานะเจ้าเขตปกครอง จึงมีอำนาจเหนือกว่าเจ้าเขตปกครองดินแดนอื่น

เรียกว่าเป็นเจ้าครองนครก็ไม่เกินจริง

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสวี่ชิงมีหนิงเหยียนอยู่ข้างกาย

ตัวตนของหนิงเหยียน ทำให้สวี่ชิงยืนอยู่บนฝั่งของความชอบธรรม การกระทำของเขาไม่ถือเป็นการก้าวล่วงอำนาจ

เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่การแตกดับของอ๋องเทียนหลัน

การก้าวออกมาของหนิงเหยียน คำพูด การกระทำของเขาล้วนแต่ผลักดันทุกอย่างไปสู่การต่อสู้ระหว่างองค์ชาย

แม้ว่าจะมีคนที่เข้าใจอยู่มากมาย แต่บางครั้งการปกปิดความผิดพลาด ไม่ได้ปกปิดที่ตัวของมันเอง แต่เพราะ…เปิดเผยออกไปไม่ได้

หากไม่เปิดเผย มันเป็นเพียงการต่อสู้ระหว่างองค์ชายเท่านั้น

หากเปิดเผยออกมา จะนำไปสู่ความขัดแย้งอย่างรุนแรงในหมู่เผ่ามนุษย์ ทั้งในแดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ ครึ่งหนึ่งของแดนใหญ่วิญญาณทมิฬ และแดนใหญ่เซ่นจันทรา

ราคาของความขัดแย้งนี้ย่อมตกอยู่ที่ผู้เปิดเผยความผิดพลาดนั้น

จักรพรรดิมนุษย์ไม่ต้องการจะเปิดเผย คนอื่นๆ…ย่อมไม่อาจเปิดเผยได้

ทั้งหมดทั้งมวล ตั้งแต่ต้นจนจบแท้จริงแล้วเป็นเพียงการเดิมพันและคานอำนาจของทั้งสองฝ่าย เฉกเช่นการต่อสู้ระหว่างผู้บำเพ็ญ ขึ้นอยู่กับความคุ้มค่าทั้งสิ้น

ดังนั้นครึ่งเดือนหลังจากสิ้นสุดเหตุการณ์ในแดนใหญ่วิญญาณทมิฬ ก็มีพระราชโองการสองฉบับส่งมาจากแดนใหญ่เมืองหลวงจักรพรรดิมาถึงแดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์

พระราชโองการแรก พระราชทานแก่สวี่ชิง!

“โองการเทพเซียน จักรพรรดิเสวียนจั้นมีพระบัญชา นับแต่กาลก่อนจักรพรรดิบรรพชนจักปกครองแผ่นดินได้ต้องมีขุนนางผู้ทรงภูมิ ตงเซิ่งมีเกษมสำราญ จิ้งอวิ๋นมีบริพารที่ยอมล้างโลกาเพื่อพระองค์ พระดำริของเต้าซื่อดำเนินได้ด้วยบัญชา

“ครั้นเมื่อแต่งตั้งขุนนาง จักรพรรดิย่อมมีความชอบธรรม ใต้หล้าย่อมถูกปกครองอย่างผาสุก บัดนี้ได้รับสาสน์ว่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์มีปราชญ์ผู้หนึ่ง ทำหน้าที่ปกครองผนึกสมุทร พิทักษ์คลื่นศักดิ์สิทธิ์ สยบวิญญาณทมิฬ ปกด้าวป้องแดนเผ่ามนุษย์ รักษาเขตขัณฑ์แดนดิน

“ข้าชื่นชมจิตใจ เทิดทูนคุณธรรม โปรดปรานแก่นแท้แต่เดิมของคนผู้นี้ อย่างไรก็ดีคลื่นศักดิ์สิทธิ์เป็นดินแดนที่จักรพรรดิโบราณปลูกฝังรากเหง้าของพระองค์เอาไว้ จึงเรียกขานว่าเป็นสายเลือดแห่งรัฐ ตำแหน่งนี้จึงมีความสำคัญยิ่ง จึงเห็นควรให้เชิญสวี่ชิงผู้เป็นเลิศมายังแดนใหญ่เมืองหลวงจักรพรรดิ เพื่อข้าจักได้แต่งตั้งตำแหน่งด้วยตนเอง ราชบัณฑิตเปิดว่าการ ประกาศกฎปกครองขุนนาง จบรับสั่ง”

พระราชโองการฉบับที่สองมอบให้แก่หนิงเหยียน เนื้อความเรียบง่ายกว่า มีความหมายในเชิงสั่งสอนอย่างชัดเจน

“เหยียนโอรสองค์ที่สิบสอง ดื้อรั้นเกเรมาตลอด กายใจไม่สงบนิ่ง ลอบหนีจากเมืองหลวงจักรพรรดิ มักประพฤติตนมุทะลุ สมควรถูกเฝ้าระวังอย่างเข้มงวด ไม่ปล่อยให้คลาดสายตา

“แต่เมื่อครั้นยังเด็ก มารดาด่วนจากไป ข้าผิดเองที่ไม่อบรมสั่งสอนเจ้าให้ดี

“ข้าคิดว่าเจ้าจะสามารถช่วยเหลือในการปกครองคลื่นศักดิ์สิทธิ์ได้ หากมีผู้ทรงภูมิคอยสั่งสอน คอยเฝ้าดูความประพฤติ

“แต่บัดนี้จงเร่งรุดกลับวังทันที อย่าได้ขัดขืน หากแม้มีเรื่องผิดปกติใดๆ เกิดขึ้นระหว่างทาง ข้าย่อมล่วงรู้ เมื่อถึงครานั้นข้าจักสังหารเจ้าเสียโดยไม่ปราณี”

ภายในหอจวนเจ้าเขตปกครองผนึกสมุทร สวี่ชิงอ่านพระราชโองการทั้งสองฉบับอย่างพินิจพิเคราะห์

นายท่านเจ็ดและโหวเหยาไม่อยู่ที่นี่ มีเพียงนายกองและหนิงเหยียนที่อยู่กับสวี่ชิง

นายกองนั่งอยู่ในห้องกินลูกท้อไปพลาง อ่านพระราชโองการสองฉบับไปพลาง ปากส่งเสียงจุ๊ๆ กวาดตามองหนิงเหยียนที่ยืนนิ่งแข็งทื่อ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน