ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 795

บทที่ 795 กระบี่จักรพรรดิสังหารองค์ชาย

คำว่ากระบี่จักรพรรดิสะท้อนทั่วทิศกึกก้องทั่วฟ้า

ท้องนภาในวังศึกษาสั่นสะเทือน เมฆหมอกกระจายครืนครันซ่านกระเซ็น กลายเป็นคลื่นวงๆ ที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า

ทรงพลังดุจสายรุ้ง สะท้านฟ้าสะเทือนดิน

ยิ่งมีพลังอำนาจไร้เทียมทานมาเยือนจากความว่างเปล่า เกิดเป็นพายุล่องหนกดทับวังศึกษา

บริเวณที่พาดผ่าน เจดีย์ขาวทั้งหมดในวังศึกษาล้วนสั่นคลอน มิติไหวกระเทือน เหล่าผู้ร่ำเรียนพากันหวาดกลัว ทุกสายตาถูกดึงดูดด้วยเงาร่างที่แต่งกายเหมือนพวกเขาบนแท่นเต๋าสีขาว

ยามนี้ คนหนึ่งอยู่ด้านบน ฝูงชนจ้องมอง

‘เมื่อครู่เขาพูดว่า…กระบี่จักรพรรดิ?’

‘ฐานะของคนผู้นี้…’

เสียงฟ้าร้องข่มขวัญระเบิดลั่นในใจผู้ร่ำเรียนทั้งวังศึกษา และดังขึ้นในหัวแต่ละขั้วอำนาจภายนอก

ดวงตาเจ้าสายเซียนต่างวิถีก็ฉายแววเหลือเชื่อ เดิมเขาคิดว่าเสวียนเหลยจื่อที่ปรากฏตัวอาจเป็นผู้อาวุโสลึกลับผู้นั้น

แต่ความเป็นไปของเรื่องนี้ทำให้เขาสับสนเล็กน้อย อีกฝ่าย…เหมือนจะไม่ใช่ผู้อาวุโสท่านนั้น ทว่าฐานะของเขาทำให้คนสั่นสะท้านเช่นกัน

‘เป็นเขานั่นเอง! ข้าถึงกับดึงเขามาสายเซียนต่างวิถีข้าได้เลยรึ’

เจ้าสายเซียนต่างวิถีไม่รู้ตกใจหรือดีใจ แม้อีกฝ่ายไม่ใช่คนที่คิดไว้ แต่ฐานะเช่นนี้ก็ทำให้ใจเขาโหมซัด อดมองไปไม่ได้

สวี่ชิงยืนตัวตรงบนแท่นเต๋า

อยู่ในชุดยาวสีขาวเนื้อหยาบ สวมหน้ากากผู้ร่ำเรียนสีเดียวกัน เขาในลักษณะนี้ดูเหมือนไม่มีอะไรต่างกับผู้ร่ำเรียนทั้งหมดในวังศึกษา

เสื้อผ้าแบบเดียวกัน ลมปราณแบบเดียวกัน อยู่ภายใต้กฎพิเศษของวังศึกษายากจะถูกเห็นความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง แต่บางครั้ง เสื้อผ้าแบบเดียวกันสวมอยู่บนกายคนละคนก็ไม่เหมือนกัน

โดยเฉพาะในสถานการณ์เฉพาะบางอย่าง ความต่างเช่นนี้จะถูกขยายใหญ่ไม่สิ้นสุด

อย่างเช่นตอนนี้

แต่คนอื่นเป็นอย่างไรสวี่ชิงไม่สนใจ ที่เขาคิดอยู่ตอนนี้มีแค่คำว่าฆ่า เขาอยากฆ่าองค์ชายเจ็ดมานานแล้ว

ตั้งแต่ตอนอีกฝ่ายจงใจมาช้าเพื่อเอาผลงานคนเดียวและบีบให้เจ้าวังคนก่อนต้องตายที่เขตปกครองผนึกสมุทร ความคิดสังหารของสวี่ชิงก็ฝังลงไปแล้ว

แต่ตอนนั้นเขาทำไม่ได้

บัดนี้ต่างออกไป

ยามนี้ดวงตาเขาแฝงพลังอำนาจ พลังนี้ประดุจฟ้าประหนึ่งวิถี ยิ่งแฝงด้วยเจตจำนงของเผ่ามนุษย์ มองไปยังองค์ชายเจ็ดอย่างเยือกเย็น

ตอนนี้เขาอยู่ที่สูง แม้องค์ชายเจ็ดยืนอยู่กลางอากาศ แต่ยังคงเป็นตำแหน่งที่ต่ำกว่า

เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่านไป หลายครั้งที่วันเวลามีเสน่ห์เฉพาะตัว นั่นเป็นเพราะการสับเปลี่ยนของตำแหน่งอันเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในชีวิตท่ามกลางวันเวลาที่ไหลผ่าน

ครั้งแรกที่สวี่ชิงเห็นองค์ชายเจ็ด อีกฝ่ายขี่มังกรทองอยู่บนฟ้า ล้อมรอบด้วยหมื่นม้าพันกองทัพ ปรากฏตัวบนสนามรบชายแดนเขตปกครองผนึกสมุทรดุจดวงอาทิตย์สีแดง

ครั้งที่สองเป็นที่เมืองหลวงเขตปกครองผนึกสมุทร อีกฝ่ายมีกลุ่มผู้บำเพ็ญห้อมล้อม องอาจห้าวหาญ ประชาชนรอบด้านก้มกราบ จับจ้องเขาเป็นตาเดียว

ตอนนั้นสวี่ชิงอยู่ในทัพที่เหลืออยู่นอกเมืองหลวง หากจะเปรียบก็เหมือนฟ้ากับดิน องค์ชายเจ็ดก็เป็นเมฆบนท้องฟ้า สวี่ชิงเป็นโคลนบนผืนดินที่ไม่มีใครเหลือบแล

และครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ล้วนเป็นเช่นนั้น

กระทั่งสวี่ชิงกลับจากแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรา ทุกอย่างถึงได้เกิดการเปลี่ยนแปลง และวันนี้…ยิ่งกลับตาลปัตรโดยสิ้นเชิง

นี่คือเสน่ห์ของวันเวลา

อีกทั้งเป็นมูลเหตุที่ทำให้คนเฝ้าปรารถนาจังหวะเวลา ยิ่งเป็นสิ่งที่สวี่ชิงต่อสู้เพื่อให้ได้มาตลอดบนเส้นทางนี้

เมื่อก่อนเขาสวี่ชิงมิใช่เมฆ บัดนี้กู่เยวี่ยจางอั้นเป็นโคลน

ความรู้สึกคล้ายคลึงกันนี้ผุดขึ้นในใจองค์ชายเจ็ด ความสุขุมทั้งหมดของเขาบัดนี้ยากประคองแม้เพียงครึ่ง พังทลายในพริบตา สีหน้าผันเปลี่ยนอย่างรุนแรง

ในสายตาเขา เงาร่างของคนที่ยืนแย้งเสด็จพ่ออยู่บนแท่นเต๋าดูสูงส่งอยู่เบื้องบน หากจะเปรียบกับเมฆโคลน คนผู้นั้นองอาจห้าวหาญเหมือนดวงอาทิตย์สีแดงบนฟ้ามากกว่า

ความรู้สึกนี้กลายเป็นความสับสนและความสั่นสะท้านที่ไม่เคยมีมาก่อน มันปะทุจากจิตใจและซัดสาดไปทั่วร่าง

สายตาที่มองสวี่ชิงยิ่งเดือดดาลและบ้าคลั่ง

“เจ้าคือสวี่ชิง!”

เสียงองค์ชายเจ็ดแหบแห้ง เอ่ยออกมาทีละคำ

ฉากที่เกิดขึ้นกลางฟ้าดินนี้ทำให้ฐานะของสวี่ชิงผุดขึ้นในใจผู้ชมทั้งหลายแต่แรกแล้ว ทว่าเสียงขององค์ชายเจ็ดเปิดเผยฐานะนั้นออกมา

ทันใดนั้น บรรยากาศทั้งวังศึกษาไปจนถึงทั้งเมืองหลวงจักรพรรดิพลันหนักหน่วงอย่างที่สุด

เพราะสวี่ชิงผู้นี้ ไม่ธรรมดา

เขาไม่เพียงเป็นเจ้าแดนเพียงหนึ่งเดียวของเผ่ามนุษย์ในปัจจุบัน ยิ่งถือครองกระบี่จักรพรรดิ!

และการมีอยู่ของกระบี่จักรพรรดิ ในแง่หนึ่งก็ทำให้เขามีสิทธิ์โต้แย้งจักรพรรดิมนุษย์อย่างแท้จริง

แต่การมีสิทธิ์กับการกล้าทำเช่นนั้นหรือไม่เป็นคนละแง่กันโดยสิ้นเชิง

ชัดทีเดียว สวี่ชิงกล้าทำเช่นนั้น!

และเขายังมีฐานะที่จะพูดออกมาว่า ‘ถามระฆัง มิสู้ถามกระบี่’ ได้อย่างแท้จริง

โดยเฉพาะพลังในดวงตาเขาตอนนี้ ค่อยๆ กลายเป็นแสงสีทองแผ่ขยายไปทั่วทิศ

นอกจากมีแสงในดวงตา ยังมีแสงสีทองพุ่งออกจากกายสวี่ชิงเป็นสายมากกว่าเดิม

พริบตาเดียวก็เป็นแสงสีทองหลายร้อยหลายพันไปจนถึงหลายหมื่นสาย วนรอบสวี่ชิงเป็นทะเลแสง

ขณะแสงแวววามบาดตา กระบี่เล่มใหญ่จำแลงออกมาที่ด้านหลังเขาท่ามกลางสายตานับหมื่น

มองไกลๆ กระบี่นี้หน้าตาเหมือนสัมฤทธิ์ บนนั้นสลักลวดลายวกวน ความหมายโบราณลึกล้ำแฝงด้วยอำนาจและสูงส่ง

ยังมีความหมายของการเบิกฟ้าดิน แฝงพลังเลิศล้ำไร้เทียมทาน น่าตื่นตะลึง

วังศึกษาสั่นสะเทือน ลานพิธีเต๋าพังทลาย ทุกคนที่เห็นล้วนหวาดผวา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน