ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 801

บทที่ 801 การมาเยือนของแผ่นดินเทวะ

จักรพรรดิแผดเสียงคำรามดุจฟ้าร้องกึกก้องไปทั่วฟากฟ้า

น่าตะลึงพรึงเพริดราวกับสวรรค์และแผ่นดินต่างสั่นสะเทือนไปพร้อมกัน

เสียงนี้เหนือกว่าพระราชโองการ เหนือกว่าพลังวิเศษ เหนือกว่าเจตจำนงใดๆ ทั้งปวง

นั่นคือวาจาสิทธิ์แห่งจักรพรรดิ แสดงถึงมรดก อารยธรรมและจิตสำนึกของเผ่ามนุษย์

เสียงนั้นทรงพลัง ถ้อยวจีสะเทือนสวรรค์

เมืองหลวงจักรพรรดิสั่นสะเทือนในทันที ราวกับพายุพัดถล่มทุกทิศทาง อาคารบ้านเรือนสั่นไหวอย่างรุนแรง ผู้คนต่างอกสั่นขวัญแขวนอย่างไม่อาจเลี่ยง

เมื่อเสียงนั้นเดินทางมาถึงวังศึกษา มันทะลุผ่านชั้นฟ้าเหนือพื้นที่บริเวณนี้ ดุจระฆังใหญ่แผดเสียงก้องกังวานไปทั่ว เหล่าผู้ศึกษาต่างรูสึกยำเกรง ต่างคารวะไปทางรูปปั้นจักรพรรดิอย่างควบคุมไม่ได้

คารวะจักรพรรดิเพียงหนึ่งเดียวแห่งแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ หลังจากจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวล่วงลับไป

คารวะจักรพรรดิครองกระบี่ผู้ปกป้องมนุษย์มาจวบจนทุกวันนี้ แม้นกายดับสิ้นไปแล้ว ยังคงทิ้งร่างอวตารไว้สู้รบเพื่อเผ่ามนุษย์สืบไป!

ทันใดนั้นเหล่าผู้ศึกษาและกองกำลังต่างๆ ในเมืองหลวงจักรพรรดิ รวมถึงเผ่ามนุษย์นับไม่ถ้วน ต่างก้มศีรษะลงโดยสัญชาตญาณ

แม้แต่จักรพรรดิมนุษย์และเหล่าอ๋องสวรรค์ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของพระองค์ ยังแสดงสีหน้าเคารพนับถือ และก้มลงคำนับพระองค์

สวี่ชิงก็เช่นกัน ในใจยังมีถ้อยคำหนึ่งก้องกังวานอยู่

“สหายน้อย ข้าขอยืมกระบี่สักครั้ง”

ทันที่ถ้อยคำดังกล่าวผุดขึ้นในใจ ร่างกายของเขาพลันเปล่งแสงสีทองออกมา แสงนี้ระเบิดออกและขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ในพริบตาเดียวกลับกลายไปเป็นทะเลแสงอีกครา

กระบี่จักรพรรดิมนุษย์ในกายเขา ส่งผ่านเจตจำนงออกมา ราวกับกำลังขออนุญาตจากสวี่ชิง

กระบี่เล่มนี้ เคยเป็นของจักรพรรดิครองกระบี่ และตอนนี้…เป็นของสวี่ชิง

สวี่ชิงคือผู้ครองกระบี่คนปัจจุบัน

และจักรพรรดิครองกระบี่สามารถบังคับเรียกใช้ได้ แต่เห็นได้ชัดว่าด้วยสติปัญญาของจักรพรรดิแน่นอนว่าจะไม่มีทางทำผิดพลาด และจะไม่ปล่อยให้ผู้สืบทอดตำแหน่งผู้ครองกระบี่คนถัดไปที่พระองค์ทรงเลือกมาเกิดความคับข้องใจต่อกระบี่จักรพรรดิ

ดังนั้นพระองค์จึงตรัสถ้อยคำนี้ออกมา

สวี่ชิงเห็นชอบ ในวินาทีถัดไปกระบี่จักรพรรดิจึงพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา

มันลอยอยู่กลางเวหาตามพระประสงค์ของจักรพรรดิ

กระบี่ชี้ไปทางแผ่นดินเทวะ พลานุภาพกระบี่แผ่ซ่าน ท้องฟ้าปรากฏรอยแยก แผ่ขยายไปทั่วทั้งวังศึกษาและเมืองหลวงจักรพรรดิ

ปราณกระบี่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น ทั่วทั้งเมืองหลวงจักรพรรดิ กระบี่ของเหล่าผู้ครองกระบี่ทุกคนล้วนสั่นไหวอย่างพร้อมเพรียง และลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยไม่อาจควบคุมได้ ชี้ไปทางวังศึกษา

จำนวนที่แน่ชัดนั้นยากจะนับได้ เรียกได้ว่านับไม่ถ้วน

จิตสังหารทั้งจากภายในและภายนอกก่อตัวขึ้นอย่างต่อ พุ่งเป้าไปยังวังศึกษา

แม้แต่ดาราจักรพรรดิโบราณมหึมายังส่งเสียงพายุคลั่งออกมา

ร่างนักปราชญ์เผ่ามนุษย์ปรากฏตัวขึ้นทีละคน หมอกบนดาวอากาศธาตุหมุนวนดุจมังกรดวงชะตาเผ่ามนุษย์ในขณะนั้นมารวมกันจากทุกทิศทาง ก่อตัวเป็นใบหน้ามนุษย์ขนาดใหญ่

กร้านโลก สง่างาม นั่นคือใบหน้าของจักรพรรดิครองกระบี่

บนท้องฟ้าเหนือวังศึกษา ร่างกายของไป๋เซียวจัวหยุดชะงัก

เงาแผ่นดินเทวะที่ปกคลุมท้องฟ้าหยุดชะงักตามไปด้วย ไม่แผ่ขยายออกไปอีก

วิกฤตครั้งใหญ่สั่นคลอนทุกสรรพสิ่ง

สิ่งมีชีวิตประหลาดทั้งหมดภายในเงาแผ่นดินเทวะ ต่างแหงนหน้าขึ้น ในขณะที่รับรู้ถึงอันตราย ก็แผ่กลิ่นอายเกรี้ยวกราดออกมา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งทรงกลมสีดำขนาดใหญ่ แม้ตัวจะหยุดชะงักเช่นกัน ทว่าดวงตาแตั้งตรงกลับเผยความเยือกเย็นออกมา มันมองผ่านความว่างเปล่า ไปยังเมืองหลวงจักรพรรดิ มองตรงไปยังจักรพรรดิครองกระบี่

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นฉับพลันราวกับสงครามกำลังจะปะทุขึ้น

ในขณะที่ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างกลั้นหายใจโดยสัญชาตญาณ เสียงเย็นยะเยือกก็แว่วมาจากจักรพรรดิครองกระบี่อีกครั้ง

“ไปให้พ้น!”

จักรพรรดิครองกระบี่สีหน้าไร้อารมณ์ สุรเสียงดุจฟ้าร้อง ลอยเข้าไปในแผ่นดินเทวะ ก่อให้เกิดพายุด้านใน

ฟ้าถล่มดินทลาย ทรงพลังอย่างยิ่งยวด

ทรงกลมสีดำในแผ่นดินเทวะดีดดิ้นไปมาสองสามครั้ง ดวงตาตั้งตรงเต็มไปด้วยความลุ่มลึก มองจักรพรรดิมนุษย์อย่างพินิจ

ครู่หนึ่งให้หลัง ดวงตานี้จึงค่อยๆ หดตัวลง

การหดตัวดังกล่าวส่งผลกระทบต่อแผ่นดินเทวะทั้งหมด ทำให้ตัวแผ่นดินเทวะบนท้องฟ้าของวังศึกษาเริ่มหดตัว และกลายเป็นรอยแยกในที่สุด

องค์ท่าน ยังเลือกที่จะถอยหนี

ในขณะเดียวกัน ไป๋เซียวจัวที่อยู่ใต้มองไปทางจักรพรรดิครองกระบี่ ก้มศีรษะลงคารวะ จากนั้นร่างกายก็สั่นไหวกลายเป็นสายรุ้งพุ่งตรงไปยังรอยแยกของเงาบนท้องฟ้า

ที่จะจากไปจากที่นั่น…!

นี่คือจุดประสงค์ที่เขาอัญเชิญแผ่นดินเทวะมา และนี่คือทางหนีที่เขาเตรียมไว้ให้ตัวเองหลังจากการแสดง

จักรพรรดิครองกระบี่ไม่ตรัสอะไรต่อ กระบี่จักรพรรดิมนุษย์ที่ลอยอยู่กลางอากาศก็ไม่ได้ขัดขวาง

เมื่อเห็นว่าไป๋เซียวจัวกำลังจะหนีไป สวี่ชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และทันใดนั้นเองก็มีผู้ไม่ต้องการให้ไป๋เซียวจัวหนีไปส่งเสียงทุ้มออกมา

“ยังแสดงไม่จบ จะรีบหนีไปไหน”

ผู้พูดคือจักรพรรดิมนุษย์

ทันทีที่ถ้อยคำดังกล่าวดังขึ้น จักรพรรดิมนุษย์ทรงยกพระหัตถ์ขึ้นคว้าแผ่นฟ้าเหนือวังศึกษา

จักรพรรดิมนุษย์ระเบิดพลังออกมาจากฝ่าพระหัตถ์ คลื่นความผันผวนที่เหนือกว่าการมหาขั้นเตรียมสู่เทวะ สั่นสะเทือนผืนฟ้า ครอบงำโลกา น่าตกตะลึง

ท้องฟ้าเหนือวังศึกษามืดมิดลงทันใด ฝ่ามือใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้น ลายมือชัดเจน ดุจเมฆดำบดบังทุกสรรพสิ่ง

บดบังกระทั่งรอยแยกแผ่นดินเทวะ ขวางทางไป๋เซียวจัว

ดูเหมือนว่าพระองค์สามารถบดขยี้วังศึกษาเป็นจุณได้ด้วยฝ่าพระหัตถ์เดียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน