ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 816

บทที่ 816 สู้เหยียนเหยียนไม่ได้

ท้องฟ้าเมืองหลวงราวน้ำหมึกถูกปัดหกใส่ ทำให้เป็นสีมืดมิดเพียงสีเดียว

ดวงอาทิตย์ยามอัสดงค่อยๆ ลาลับฟ้า แสงที่หลงเหลือเสียประกายพร่างพรายไปกว่าครึ่ง หมองหม่นไปเช่นกัน

แสงที่หลงเหลือสาดทอไปบนพื้น ห่มเสื้อสีเทาให้กับสรรพชีวิตทั้งหลาย เหมือนว่าโลกทั้งใบล้วนจมอยู่ในความอึดอัดหดหู่นี้

ก้อนเมฆในท้องฟ้าอยู่ในบรรยากาศเช่นนี้ก็คล้ายว่าผสานเป็นหนึ่งเดียวกับม่านฟ้า ไม่แบ่งแยกซึ่งกันและกัน

ผู้คนที่สัญจรบนท้องถนนสีหน้าเร่งร้อน พวกเขาไม่รู้เนื้อหาราชโองการโดยละเอียด แต่เห็นนกทมิฬสีเลือดก็เดาได้ว่าบางทีอาจจะมีเคราะห์ภัยพิบัติลงมาเยือน

โดยเฉพาะการเคลื่อนไหวของกองทัพ ก็ทำให้การคาดเดานี้กลายเป็นความจริงขึ้นมา

เผ่ามนุษย์ในยุคนี้น่าโศกเศร้านัก

ดังนั้นความมืดมิดกลายเป็นสีหลักของฟ้าดินเผ่ามนุษย์ ค่อยๆ ดำมืดไปทั้งผืน มีสายฟ้าพาดผ่านมาในความมืด คล้ายว่าฝนห่าใหญ่กำลังจะมาเยือน

สายลมที่พัดมา แม้จะไม่มีความหนาวเหน็บอย่างในเหมันต์อันหฤโหด มาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลที่ก็เตือนผู้คนถึงการมาเยือนของฤดูใบไม้ผลิ ทว่าเมื่อกระทบบนร่างกาย คล้ายว่า…จะหนาวเหน็บกว่าฤดูหนาวเล็กน้อย

สวี่ชิงก็สัมผัสได้เช่นกัน แต่ก็ชินเสียแล้ว

เขาที่ยืนอยู่ข้างนอกหอเลือนโลกีย์ ฟังเสียงจิ้งจอกดินเหนียวที่อยู่ข้างหู ก็ไม่ได้ประหลาดใจอะไร

นิสัยของเทพเจ้า เขาเข้าใจดีกว่าคนอื่นมาก

และการมาเยือนครั้งนี้ เขามีจุดประสงค์อื่น

“ชื่อหมู่แตกดับแล้ว”

สวี่ชิงเอ่ยเรียบนิ่ง

“ข้าย่อมรู้แล้ว น้องชายตัวแสบ เจ้าอยากจะพูดอะไรหรือ”

“แต่พระจันทร์สีชาดยังอยู่”

คำพูดของสวี่ชิงเมื่อดังขึ้น จากในหอเลือนโลกีย์ข้างหน้าเขา ก็มีระลอกคลื่นกลุ่มหนึ่งแผ่ออกมา

สวี่ชิงสีหน้าเป็นปกติ เอ่ยต่อไป

“ข้าสัมผัสได้ พระจันทร์สีชาดกำลังกลับมา

“ข้าช่วงชิงอำนาจของชื่อหมู่มา ดังนั้นสัมผัสของข้าไม่มีทางผิด ไม่นานจากนี้พระจันทร์สีชาดจะปรากฏบนท้องฟ้าของแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ ถึงตอนนั้นคนที่ยืนอยู่ในพระจันทร์สีชาดอาจเป็นหลี่จื้อฮว่า และอาจเป็นคนอื่นก็ได้

“ไม่ว่าจะเป็นใคร…องค์ท่านล้วนเลือกความครบสมบูรณ์ และพวกเราที่แบ่งเลือดเนื้อของชื่อหมู่ ก็มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นเป้าหมายขององค์ท่าน

“ก็เหมือนกับเมล็ดพันธุ์พืช เมื่อเจริญเติบโตแล้วค่อยถูกเก็บเกี่ยว”

เสียงของสวี่ชิงดังเข้าไปในหอเลือนโลกีย์ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง จิ้งจอกดินเหนียวก็หัวเราะขึ้นมา

“น้องชายตัวแสบ คำพูดของเจ้าพวกนี้ก็น่าสนุกดี แต่ข้ามองไม่เห็นอนาคต”

สวี่ชิงไม่ได้โต้แย้งเรื่องที่เทพเจ้ามองเห็นอนาคตได้ เสียงของเขายังคงสงบนิ่ง ดังก้องมา

“ชื่อหมู่เป็นน้องสาวของหลี่จื้อฮว่า พวกเขาสำเร็จเทพในภายหลังไม่เหมือนกับเทพเจ้าโดยกำเนิด

“อย่างองค์ชายห้า ในด้านคุณธรรมพระองค์รู้ว่าข้าสังหารองค์ชายเจ็ดเป็นเรื่องที่ถูกต้อง แต่ในฐานะพี่ชาย เขาก็ยังต้องสู้กับข้าสักหน อย่างข้าก็มีพี่ชายเช่นกัน คนอื่นฆ่าข้า เขาไม่มีทางขัดขวาง แต่หลังจากที่ข้าตายไป ข้าคิดว่าเขาจะลงมือเพื่อสะสางกรรมเวรนี้เพื่อที่จะทำให้จิตใจสงบเช่นกัน

จิ้งจอกดินเหนียวเงียบนิ่ง คล้ายกำลังครุ่นคิด หลังจากนั้นครู่หนึ่ง น้ำเสียงขาดความยั่วเย้าไปเล็กน้อย มีความจริงจังเพิ่มขึ้นมาบางส่วน

“เป็นการอนุมานที่น่าสนใจมาก แม้จะเป็นไปได้น้อยแต่ฟังแล้วก็มีเหตุผลอยู่หลายส่วน เช่นนั้น…เจ้ามาหาข้าอยากได้อะไร”

สวี่ชิงโค้งคารวะ

“ขอเทพชั้นสูงซิงเหยียนโปรดมอบสิทธิ์ที่ทำให้ข้าสามารถเข้าร่วมมหกรรมล่าเหยื่อของเผ่านภาคิมหันต์ด้วยเถิดขอรับ”

“ที่ข้าสนใจในตัวเจ้าเป็นเรื่องที่ไม่ผิดตามคาด น้องชายตัวแสบคนนี้บางครั้งก็น่าสนุกดีจริงๆ ทำให้เจ้ามองวิธีทำลายอุปสรรควิธีนี้ออกเสียได้”

จิ้งจอกดินเหนียวยิ้มแล้ว

“หากเจ้าเข้าร่วมมหกรรมล่าเหยื่อของเผ่านภาคิมหันต์ได้ ได้รับสมญาขุนพลนภาทมิฬ เช่นนั้นเจ้าก็จะได้สถานะทางเกียรติยศในเผ่านภาคิมหันต์

“และขุนพลนภาทมิฬที่ปรากฏในมหกรรมล่าเหยื่อทุกคน ล้วนมีโอกาสที่จะเสนอขอรางวัลกับอุปราชทั้งสามหนึ่งรางวัล

“ผ่านจากโอกาสนี้ เจ้าคิดจะให้เผ่านภาคิมหันต์เลิกทำสงครามกับเผ่ามนุษย์อย่างนั้นหรือ ความเป็นไปได้ของเรื่องนี้นั้นไม่มี”

เสียงของจิ้งจอกดินเหนียวเจือหยอกล้อ สำหรับองค์ท่านแล้วชีวิตก็เป็นแค่ดอกไม้ดอกหนึ่งก็เท่านั้น

สวี่ชิงส่ายหน้า

“หากข้าทำสำเร็จย่อมไม่เสนอขอเรื่องนี้”

“เช่นนั้นสิ่งที่เจ้าจะขอคืออะไร”

จิ้งจอกดินเหนียวค่อนข้างอยากรู้

“รอเมื่อสำเร็จ ท่านเทพชั้นสูงย่อมได้รู้”

สวี่ชิงมองหอเลือนโลกีย์ เอ่ยเสียงแผ่วเบา

เสียงหัวเราะดังมาจากในหอ

“เจ้านี่มันแสบจริงๆ ช่างเถิด คำขอแค่นี้ เห็นแก่ปราณพลังหยาง ข้าจะช่วยให้เจ้าสมปรารถนาก็ได้”

ขณะพูด เส้นแสงสีชมพูทางหนึ่งก็พุ่งออกมาจากในหอ พุ่งไปหาสวี่ชิง แล้วหยุดอยู่ข้างหน้าเขา ท่ามกลางกระแสแสงที่ทะลักล้นก็แปรเปลี่ยนเป็นป้ายสีชมพูป้ายหนึ่ง

ข้างหน้าวาดร่างจิ้งจอกร่างหนึ่งเอาไว้ ข้างหลังเป็นขุนเขาและสายธาร

สวี่ชิงคว้าเอาไว้ สายตาจับจ้องไปตรวจดู ในขณะเดียวกันนี้ เสียงเอื่อยเฉื่อยก็ดังมาจากในหอเลือนโลกีย์

“ถือโอกาสนี้ ข้าจะบอกถึงด่านต่างๆ ของมหกรรมล่าเหยื่อให้เจ้าฟังล่วงหน้าก่อนก็แล้วกัน เจ้าต้องรู้เอาไว้ว่านี่เป็นความรักความลำเอียงที่พี่สาวมีให้เจ้า หากเป็นคนอื่น ข้าไม่มีทางบอกให้ล่วงรู้”

ความยั่วยวนในน้ำเสียงของจิ้งจอกดินเหนียวตอนนี้รุนแรงขึ้นมาอีกเล็กน้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน