ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 133

ได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธมาก

อวี้หนานเฉิงไม่เข้าใจ ก็ถามตรงไปตรงมา

“ใครทำให้เธอโกรธแล้ว?”

ไม่พูดก็ไม่เป็นไร เมื่อพูดเรื่องนี้ เซิ่งอันหรานก็รู้สึกว่าอารมณ์ร้อนพุ่งขึ้นมาอยู่บนยอดศีรษะ“ใครทำให้ฉันโกรธ ใคร…”

คำพูดมาอยู่ที่ปากแล้ว เห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของอวี้หนานเฉิง ชั่วพริบตาเดียวก็ถูกกลืนลงไป กัดฟันและพูด

“ไม่มีใคร ฉันเหนื่อยแล้ว”

“ถ้าเหนื่อยงั้นคืนนี้ก็ไม่ต้องย้ายกลับไปก่อน พรุ่งนี้เช้าฉันไปส่งเธอ”

เซิ่งอันหรานรู้สึกหายใจไม่ออก นำเสื้อผ้าพร้อมไม้แขวนเสื้อโยนเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง“ไม่ต้อง ฉันต้องกลับบ้านไปดูแลลูก จะกลับตอนนี้”

“ผมไปส่งคุณ”

“ฉันมีรถ”

สองวันนี้เธอยืมรถของถานซูจิ้ง พอดีที่คืนนี้เธอสามารถขับกลับบ้าน

พูดประโยคนี้จบ กระเป๋าเดินทางเธอก็ปิดลง ลากออกมาก็ไปแล้ว การกระทำเรียบร้อยและครบถ้วน เสียงล้อรถเข็นที่หมุนอยู่บนทางเดินยิ่งไกล

ออกไป อวี้หนานเฉิงยืนอยู่หน้าประตู มองแผ่นหลังที่น่ากลัวด้วยความไม่เข้าใจ แค่รู้สึกพิลึก ยากจะเข้าใจ

——

“ดังนั้นเขาก็ให้เธอไปแล้ว?ดึกขนาดนี้ ไม่แม้แต่จะไปส่งเธอ”

“พูดแล้ว ฉันไม่ให้เขาไปส่ง”

“เธอไม่ให้เขาไปส่งเขาก็ไม่ไป!”

กลับมาถึงบ้าน ถานซูจิ้งมาร์ก์หน้าฟังเซิ่งอันหรานพูดแขวะเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ก็โกรธทันที ตบโต๊ะและพูด

“เป็นไปอย่างที่คิดผู้ชายไว้ใจได้ แม่หมูก็คงปืนต้นไม้ได้ เกาจ้านคนสารเลวนั้น เพื่อนที่ใส่กางเกงตัวเดียวกับเขาสามารถจะเป็นผู้ชายที่ดีได้ยัง

ไง?อวี้หนานเฉิงฉันยังมองพลาดไป”

“ปัญหาไม่ใช่เขามาส่งหรือไม่มาส่ง แต่เขาพาจิ่งซีไปหาหมอที่ต่างประเทศ เพราะอะไรถึงพาเกาหย่าเหวินไปเป็นเพื่อน?เขาไม่ได้บอกฉันสักคำ

บอกฉันสักคำจะเป็นยังไงเหรอ?ฉันไม่ใช่คนใจแคบ ถ้าหากเรื่องนี้จำเป็นต้องให้แฟนเก่ามาช่วยฉันยังจะขัดขวางไหม?”

จมูกของเซิ่งอันหรานแทบจะพ่นไฟออกมา

“นี้คือเธอเห็นแล้ว ถ้าหากเธอไม่เห็น ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง!”ถานซูจิ้งคือเอาน้ำไปราดกองไฟ “เธอไม่ใช่พูดว่าเห็นเกาหย่าเหวินช่วยเขาจัดการคอเสื้อไหม?เป็นเรื่องที่อบอุ่นขนาดนี้เลย!นี้ขนาดอยู่หน้าประตูโรงแรม นี้ไม่ใช่ประกาศสงครามอย่างโจ่งแจ้งไหม?”

“ตอนนั้นพวกเขาไม่รู้ว่าฉันอยู่”

“นั่นก็คือประกาศสงคราม แผนกต้อนรับก็เห็นเถอะ ผู้ช่วยของอวี้หนานเฉิงรู้แน่นอน ล้วนปิดบังเธอ เกินไปแล้ว นี้ไม่ใช่ทำให้อับอายขายหน้าไหม”

“ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นหรอก!”เซิ่งอันหรานลังเลเล็กน้อย รู้สึกว่าถานซูจิ้งนำเรื่องนี้คิดรุนแรงเกินไปแล้ว

“เธอฟังฉัน เวลาแบบนี้เธอห้ามสนใจเขาเด็ดขาด ผู้ชายก็คือต่ำช้า ให้เขาตัวเองพิจารณาตัวเองสองวัน ให้เขาตัวเองเป็นฝ่ายยอมรับผิด”

“ยอมรับผิด?”

เซิ่งอันหรานกระตุกมุมปาก“อวี้หนานเฉิงไม่ใช่เกาจ้านของเธอ ฉันคิดว่าห่างไกลกันมาก”

ถานซูจิ้งไม่คิดว่าเป็นเช่นนั้น จ้องถมึงทึงและพูด

“ผู้ชายล้วนถูกฝึกซ้อมออกมาเธอฟังฉันถูกต้องแน่นอน!”

ทางด้านนี้เวลาที่เพื่อนสนิทสงสัยเบาะแสว่าผู้ชายจะมีชู้ก็พูดคุยอย่างคึกคักจิตใจกระปรี้กระเปร่า อีกด้านหนึ่งพวกผู้ชายกำลังอยู่ที่ร้านเหล้า

อวี้หนานเฉิงนำเรื่องที่เซิ่งอันหรานไม่พอใจพูดรวบรัดออกไป

“พูดจบแล้ว?”เกาจ้านวางมือ“นี้คือทั้งหมดที่นายว่าเธอโกรธแล้ว ไม่พูดเหตุผลแม้แต่นิดเดียว จะให้ความคิดเห็นนายได้ยังไง”