ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 155

ภายในห้องประชุมนั้นเงียบสนิทไปอยู่ครู่หนึ่ง

เซิ่งอันเหยาแทบอดทนไม่อยู่ มือที่พยุงจับมุมโต๊ะอยู่นั้นกำลังสั่นเทา

ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ที่อยากจะจับเซิ่งอันหรานฉีกเป็นชิ้นๆแล้วโยนเธอให้หมากิน

เธอคาดไม่ถึงว่าภาพถ่ายที่น่ารังเกียจเหล่านี้จะถูกถ่ายเอาไว้ แถมยังมาแสดงต่อหน้าเส้าซืออีกด้วย ใช้วิธีนี้มาข่มขู่เธอเพื่อจะตัดโอกาสเพียงหนึ่งเดียวของเธอที่จะได้เข้าถึงเส้าซือ

“อ่านสิ หรือจะไม่อ่าน?”

เวลาผ่านไปนาน เซิ่งอันเหยากัดฟันแน่น “อ่านสิ”

ก่อนหน้าที่จะเข้าห้องประชุม เซิ่งอันหรานได้ถอดแฟลชไดร์ฟออก แล้วเขียนลงไปว่า

“อีกอย่าง รบกวนเธอไปบอกกับสื่อมวลชนต้าเฟิง อีกทั้งคนในความดูแลของเธอที่เขียนข้อความวิจารณ์ไร้สาระในอินเทอร์เน็ต ให้พวกเขาลบออกไปให้หมด ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เธอคงจะรู้ถึงผลที่ตามมานะ ”

เซิ่งอันเหยายืนอยู่หน้าประตูห้องประชุม เธอหันหลังให้กับเซิ่งอันหราน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากการขบฟันแน่นว่า “ฉันรู้แล้ว”

แต่เธอคอยดูเถอะ เซิ่งอันหราน เธอคอยดูแล้วกัน

งานแถลงข่าวจบลงไปด้วยดี พฤติกรรมของเซิ่งอันเหยาได้รับความเห็นใจจากชาวเน็ต ชาวเน็ตส่วนใหญ่รับฟังในสิ่งที่เธอได้พูดสื่อออกมา ดังนั้นหลังจากที่ได้พูดอธิบายอย่างชัดเจนแล้วว่าเธอกับเซิ่งอันหรานนั้นเป็นเพียงแค่พี่สาวของเส้าซือเท่านั้น คำพูดเหล่านั้นเป็นข่าวลือที่ไร้สาระ

เหล่านักข่าวกลับไปพร้อมกับรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการทำเรื่องให้มันวุ่นวายของสื่อมวลชนเอง ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่ได้มีอะไรเลย

“ฉันไม่คิดว่าเรื่องนี้มันจะไปเกี่ยวโยงกับเธอได้” เส้าซือยืนแก้วน้ำให้กับเซิ่งอันหราน “ทำไมเธอต้องทำอย่างนั้น”

“นายยังไม่เข้าใจจริงๆหรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่” เซิ่งอันหรานชำเลืองสายตามองไปยังเธอ “นายคิดว่าเมื่อก่อนเธอมุ่งเป้ามาที่ฉันโดยที่ไม่ว่าฉันจะทำก็ตามแต่ ไม่ใช่เพราะว่าเธอชอบนายหรอ ในตระกูลเซิ่งนายไม่ได้สนใจใครเลยนอกจากฉัน”

“ชอบผมหรอ?” เส้าซือทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “ผมไม่เคยมีความคิดนี้จริงๆ”

“เธอตามหาผู้ชายที่มีผิวพรรณดี แล้วนายก็ตรงตามแบบที่เธอต้องการมาก” เซิ่งอันหรานกระตุกมุมปาก “เพียงแต่ทำเกินไปหน่อย”

จริงๆแล้วถ้าไม่ใช่ว่าครั้งนี้เซิ่งอันเหยาทำเกินไป เธอก็ไม่เคยจะหยิบเรื่องเหล่านี้เพื่อมาแบล็กเมล์เธอเลย เธอไม่ต้องการจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเซิ่งอันเหยานั้นแข็งกระด้างเกินไป

เพียงแต่เมื่อมองดูแล้ว จะให้อยู่เฉยๆก็คงทำไม่ได้แล้วล่ะ

หลังจากการแถลงข่าวจบได้ไม่ได้นานนัก สื่อมวลชนต้าเฟิงได้ออกมาแถลงการณ์แสดงความขอโทษกับเส้าซือและทั้งสองคนที่เป็นข่าว พร้อมกับให้ค่าตอบแทนจำนวนหนึ่ง นักข่าวและบรรณาธิการที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ถูกไล่ออก เพราะถือว่าเป็นการนำความเสียหายมาให้

อวี้หนานเฉิงเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ พายุที่เกิดขึ้นนั้นก็ได้สงบลงอย่างสมบูรณ์แล้ว

“เรื่องราวทั้งหมดจัดการเรียบร้อยดีไหม”

บนโต๊ะอาหาร เซิ่งอันหรานเอามือเท้าคางเพื่อแสดงขอความชมเชย

อวี้หนานเฉิงมองไปยังเธอ “เก่งมาก”

“แล้วมันจะไม่มีผลกระทบอะไรต่อคุณและเครือข่ายของคุณใช่ไหมคะ ” เซิ่งอันหรานพูดออกมาแฝงไปด้วยความเป็นห่วง

อวี้หนานเฉิงไม่ได้ตอบอะไรเธออย่างโดยตรง แต่หยิบกล่องสีขาวใบเล็กที่ติดตัวเขาออกมา แล้วยื่นให้กับเธอ “ลองเปิดดูสิ”

เซิ่งอันหรานตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง วินาทีนั้นหัวสมองก็รู้สึกสับสนวุ่นวาย

พูดออกมาอย่างไม่มีแบบแผนว่า “ผมไม่ทันได้เตรียมอะไรให้มันดี คุณรับอันนี้เอาไว้ก่อนแล้วกันนะครับ”

ยังมีอีกหลายอย่างที่ซ่อนอยู่ภายในใจของเธอที่เธอไม่เคยบอกกับอวี้หนานเฉิง แล้วมีอีกหลายอย่างที่ตัวเองนั้นยังไม่ได้สืบให้แน่ชัดเลย แล้วเธอจะไปแต่งงานกับเขาได้อย่างไร?

อวี้หนานเฉิงมองเธออย่างไม่เข้าใจ

“คุณต้องเตรียมตัวอะไรหรอ?”

พูดจบเขาก็เปิดกล่องนั้นด้วยตัวเขาเอง “ตอนที่ผมอยู่อิตาลีแล้วไปเจอสิ่งนี้มา ผมคิดว่ามันเหมาะกับคุณมาก ผมเลยซื้อมาให้ครับ”

ภายในกล่องนั้นคือต่างหูไข่มุกคู่หนึ่ง แสงขาวแวววับของไข่มุกถูกเปล่งออกมา

ใบหน้าของเซิ่งอันหรานแข็งทื่อ แล้วพูดออกมาอย่างเก้อเขินว่า

“ต่างหูหรอ……”